เนื้อเรื่องย่อ:
- จำนวนตอน -
- เวลาลงตอน - 1
เนื้อเรื่องย่อ:
ท่ามกลางหมู่ดาวที่ลอยเด่นอยู่บนฝากนภาที่ส่องแสงระยิบระยับแพรวพราวภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องไปทั่วทั้งท้องฟ้า บนดาดฟ้าแห่งนี้มีคู่หนุ่มสาวที่นั่งชมดวงจันทร์อยู่ โม่เฉินชุนได้หันหน้าไปมองแฟนสาวซุนเหมี่ยวที่ยืนมองดวงดาวบนท้องฟ้าด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มของคนที่มีความสุขซึ่งวันนี้เป็นวันครบรอบที่พวกเขาคบกันมาโดยปีนี้เป็นปีที่สิบ ใช่สิบปีแล้วที่พวกเขาคบกันมา แล้วยังสิบปีที่คบกันมานอกจากจับมือกันแล้ว อย่างอื่นก็ไม่ได้แตะต้อง
ไม่ใช่ว่าเขาเป็นก้อนหินนะแต่เป็นสาวเจ้าที่หวงเนื้อหวงตัวไม่ยอมให้เขามีอะไรด้วยมีอยู่วันหนึ่งเขาแอบหอมแก้มของเธอแค่นั้นแหละเธอเอะอะโว้ยวายเสียงดังเหมือนกับเป็นเรื่องราวใหญ่โตอย่างนั้นแหละ นอกเสียจากว่าจะต้องแต่งงานกัน นี้มันเรื่องบ้าชัดๆ เขาเองก็ยังไม่ต้องการที่จะแต่งงานตอนนี้เขายังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบชีวิตใครทั้งนั้น
“พี่เฉิงชุนเรา…คบกันมาก็สิบปีแล้ว..เอ้อ…คือว่า..”
“ เราเลิกกันเถอะ “ เหมือนเสียงฟ้าฝ่าลงมากลางหัวใจดวงน้อยที่ทิ่มแทงจนไม่มีชิ้นดีถูกทำร้ายจากผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดผู้ชายที่เธอคิดจะฝากชีวิตให้เขาดูแลนี้หรือผู้ชายที่บอกว่าจะไม่มีวันทอดทิ้งเธอไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็จะรักและดูแลกันจนตายจากกันไป แต่วันนี้เขากลับทำลายความรักที่ฉันมีให้กับเขานี้หรือคือสิ่งตอบแทนกัน นี้หรือคนที่บอกว่ารักกัน ซุนเหมี่ยวที่ได้ยินอย่างนั้นก็อึ้งไป แขนขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรงหมดแล้วหัวใจไม่มีอีกแล้วเจ็บเจ็บอะไรอย่างนี้
น้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจากดวงตาสีน้ำตาลของซุนเหมี่ยว ร่างบางสั่นสะท้านพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาโดยการเงยหน้าขึ้นแล้วกระพริบตาก่อนที่เธอจะมือปาดน้ำตา
“ เมื่อกี้…. พี่เฉิงชุน… พูด.. ไม่จริงใช่ไหม…ใช่ไหม “
“ เราเลิกกันเถอะ “ โม่เฉิงชุนย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงเขามองไปที่ซุนเหมี่ยวที่ยืนร้องไห้ด้วยความเห็นใจถึงยังไงเขาก็เคยรักผู้หญิงคนนี้
“ เราเลิกกันยังงั้นเหรอ พี่เฉิงชุนพี่พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าสิบปีที่เราคบกันมาพี่ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ สิบปีที่…….:_: “ซุนเหมี่ยวจับไหล่ทั้งสองข้างของโม่เฉิงชุนเธอเงยหน้ามองชายคนรักที่เธอเคยคิดว่าตัวเองโชคดีมากขนาดที่ได้เขามาเป็นแฟน ผู้ชายที่แสนอบอุ่น ผู้ชายที่แสนดีคนที่คอยดูแลเธอในวันที่ผ่านมาต่อจากนี้ไปจะไม่มีแล้วคนที่เคยใส่ใจเธอเป็นห่วงเป็นใยเธอ จิตใจเขาทำด้วยอะไรจากนี้ไปไม่มีแล้วคนที่รักฉัน ทำไมทุกคนต้องมาทิ้งเธอไปด้วย
แม่ที่รักฉันก็มาจากไป แฟนที่เคยบอกว่ารักฉันก็ยังจะมาทิ้งกันไปอีกทำไมถึงใจร้ายนัก
“ ขอโทษด้วย…..พี่ไม่..ได้รักเธอแล้ว “ โม่เฉิงชุนได้หันหลังเพื่อจะออกจากที่ตรงนี้ เดินไปได้สองสามก้าวก็ต้องหยุดนั้นก็เพราะว่าซุนเหมี่ยวเธอได้วิ่งมาสวมกอดทางด้านหลังของโม่เฉิงชุน ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาซบลงที่แผ่นหลังของชายที่เป็นที่รัก
“ ขอร้องพี่เฉิงชุน..อย่าทิ้งฉันไปได้ใหมฉันไม่เหลือใครแล้ว ได้โปรดฮือๆๆๆ “
“ ปล่อยพี่ “
“ พี่บอกให้ปล่อยไง “
“ไม่ “ จากนั้นโม่เฉิงชุนก็พยายามแกะมือที่โอบกอดเขาให้ออกไปให้พ้นจากตัวของเขา
ซุนเหมี่ยวได้ทรุดนั่งลงบนพื้นด้วยความเสียใจหัวใจของเธอในตอนนี้มันได้แหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี
ซุนเหมี่ยวที่เดินกลับบ้านท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมา
ยังไม่มีข้อมูลรีวิว