“ รับอะไรดีค่ะ “ พนักงานเสริฟ์เดินมายังโต๊ะของซุนเหมี่ยวเพื่อรอรับออเดอร์จากลูกค้า

  “ เอ่อ…..บะหมี่น้ำชามหนึ่งค่ะ “

  “ บะหมี่น้ำหนึ่งชาม รับอะไรเพิ่มอีกใหมค่ะ “

  “ แค่นี้ค่ะ “

  “ กรุณารอสักครู่นะค่ะ “

   ซุนเหมี่ยวเพียงแต่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะจับจ้องไปยังโต๊ะของอดีตแฟนหนุ่ม

     “ เอาบะหมี่น้ำชามหนึ่งแล้วก็บะหมี่แห้งชามหนึ่งแล้วก็ซุปเห็ดถ้วยหนึ่งอ๋อเอาเกี๊ยวทอดด้วยคับ “  

    “ บะหมี่น้ำหนึ่งชาม บะหมี่แห้งหนึ่งชาม ซุปเห็ดหนึ่งถ้วยแล้วก็เกี๊ยวทอด รับอะไรเพิ่มอีกใหมค่ะ “

  “ ชิงโหรวจะสั่งอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่า “

 “ ขอน้ำส้มคั้นแก้วหนึ่งค่ะ “ 

 “ กรุณารอสักครู่นะค่ะ “ 

 “ พี่อวิ๋นฉียังจำได้เหรอค่ะว่าฉันชอบกินอะไร “

“ แน่นอนสิก็เพราะเธอคือคนสำคัญของพี่ยังไงละ “

  หญิงสาวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับคำตอบที่แสดงให้เห็นว่าเธอมีความสำคัญมากที่สุด

   ซุนเหมี่ยวที่นั่งมองดูอดีตแฟนเก่าที่กำลังพลอดรักกัน เธอคิดไม่ออกเลยจริงๆว่าเมื่อก่อนเธอไปนึกชอบผู้ชายคนนี้ได้ยังไงกัน

    ช่างเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจมากที่สุดคนหนึ่งเลย ในสายตาของซุนเหมี่ยวส่อแววมุ่งมั่น “ รอให้ฉันสวยก่อนเถอะ จะเอาคืนให้สาสมเลยคอยดู “

   ………

  แอ๊ด…..

 “ เหมี่ยวเอ๋อร์กลับมาแล้วเหรอลูก ซื้ออะไรมาเยอะแยะ “ ซุนเอ้อร์เหนียงเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูก็เกินออกมาจากห้องครัว พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสองมือของซุนเหมี่ยวที่หอบหิ้วถุงช็อปปิ้งเต็มไม้เต็มมือ

  “ ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่ ครีมบำรุงผิวแล้วก็อาหารเสริมอีกนิดหน่อย “

  “ แม่ว่าไม่หน่อยแล้วมั่งถือเต็มไปหมด ปะรีบเอาไปเก็บวันนี้แม่ทำหมูผัดซีอิ๊วแล้วก็ซุปเห็ดมีไข่ตุ๋นของชอบลูกด้วย “

  “ แม่อ่ะ “ ซุนเหมี่ยวเมื่อถูกแม่แซวก็ทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียว แล้วรีบเดินไปยังห้องนอนของตนเอง

   แอ๊ด…..

  ปัง……

  ที่โต๊ะทานอาหาร ซุนเอ้อร์เหนียงที่ยังไม่คลายสงสัยถึงความเปลี่ยนแปลงของซุนเหมี่ยว หลังจากที่สังเกตเห็นถึงความแตกต่าง

  “ คิดยังไงถึงไปซื้อครีมบำรุงและอาหารเสริมมาทามากินหือ “

  “ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แค่หนูอยากจะเปลี่ยน แปลงตัวเองให้ดูดีก็แค่นั้นเอง “

  “ ไม่ใช่ว่าลูกสาวแม่แอบมีแฟนหรอกใช่มั้ย “

  “ ยังไม่มีหรอกค่ะแม่ “

   เมื่อได้ยินอย่างนี้ก็ทำให้ซุนเอ้อร์เหนียงคลายความกังวลลงไปได้บ้าง

   “ ไม่มีก็ดี มีก็ช่างปะเอาของไปเก็บจะได้แล้วจะได้มาทานข้าวกัน “

“ ค่ะแม่ “

   ทางด้านหลี่เซียนเมื่อแยกจากซุนเหมี่ยวเขาก็ปั่นจักรยานตรงไปยังสนามบาสเกตบอล

   “ นึกว่านายจะไม่มาแล้วซะอีก “ หวังเฉิงชุนที่นั่งอยู่กับเพื่อนอีกสิบกว่าคนบนพื้นสนามบาสเกตบอล หันมาเห็นหลี่เซียงที่เดินตรงมายังตน

  “ พูดมาก “  หลี่เซียนคว้าลูกบาสก่อนที่จะโยนใส่หวังเฉิงชุน

 “ โอ้ย!!!ใช้ได้เลยนะ “ 

  โค้ชเมื่อเห็นว่าหลี่เซียนมาถึงแล้วก็เรียกรวมตัว

  “ เมื่อมาครบทุกคนแล้ว ฉันก็จะมีเรื่องแจ้งให้กับทุกคนได้ทราบ “ โค้ชหยุดพูดแล้วมองไปยังลูกทีมที่ตั้งใจฟัง

   คืออย่างนี้นะหลี่เซียนที่เป็นหัวหน้าทีมและหวังเฉิงชุนที่เป็นพี่ใหญ่ของทีมได้ขอลาออกจากทีมเพื่อจะได้เตรียมตัวเข้าสอบมหาวิทยาลัยดังนั้นเราจำเป็นต้องคัดเลือกหัวหน้าทีมคนใหม่ขึ้นมาดูแลทีม ในระหว่างนี้ฉันก็ขอให้ทุกคนตั้งใจฝึกซ้อม อาทิตย์หน้าเรามีคัดเลือกหัวหน้าทีมกันแยกย้ายได้ “

   โค้ชได้หันมาบอกหลี่เซียนกับหวังเฉิงชุนไว้

  “ หลี่เซียนเฉิงชุนนายสองคนอยู่ก่อน “

  “ คับ “

  “ อาทิตย์หน้าพวกนายสองคนว่างหรือเปล่า ฉันอยากจะให้พวกนายมาช่วยคัดเลือกหัวหน้าทีมหน่อยว่าไง เอายังงี้ถ้าว่างก็ช่วยแวะมาหน่อยแล้วกัน “

  “ คับ “ ทั้งสองคนก็ได้พยักหน้าตกลงจากนั้นหวังเฉิงชุนก็เดินไปหยิบกระเป๋าก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกไป

  “ นายว่าน้องเหมี่ยวเป็นไงบ้าง “ หวังเฉิงชุนที่เดินโอบไหล่หลี่เซียนกลับบ้าน

  “ ก็ไม่เป็นยังไง “ 

 “ ห๊ะ ไม่เป็นยังไงนี้นายแกล้งโง่ใช่ไหมเห็นอยู่ชัดๆว่าซุยเหมี่ยวชอบนาย “

 “ นายคิดมากแล้วฉันก็เห็นว่าน้องเขาก็ไม่ได้อะไรที่เขามาให้ฉันช่วยติวให้ก็แค่นั้น “

  จากนั้นเขาก็เดินไปยังรถจักรยานปั่นกลับบ้าน