ซุนเหมี่ยวเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินมายังโต๊ะเขียนหนังสือเพื่อทบทวนและทำการบ้านที่หลี่เซียนได้ให้มาทำลองดู

   “ เฮ้อ….เสร็จจนได้ก็ไม่เห็นยากเลย “ ซุนเหมี่ยวรู้สึกดีใจที่เธอนั้นได้หลี่เซียนชายในฝันมาช่วยติวเข้มให้กับเธอสองต่อสองนี้ถือเป็นก้าวแรกที่เธอนั้นจะได้ใกล้ชิดกับรุ่นพี่ในดวงใจมากขึ้น 

  “ ฮึฮึๆๆรุ่นพี่ พ่อหนุ่มน้อยของฉันระวังหัวใจไว้ให้ดีเดี๋ยวมันจะหาย หายยมาอยู่ที่ฉัน ไม่ได้การแล้วกระจกอยู่ไหนนะ “ ซุนเหมี่ยวเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้นั้นก่อนที่จะรีบหากระจกตั้งโต๊ะที่ตนเองเอาเก็บไว้ในลิ้นชัก

  “ อยู่นี้เอง กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิดว่าใครงามเลิศในปฐพีนี้…….”

   ซุนเหมี่ยวส่องกระจกก่อนที่จะฉีกซองมาร์คหน้าที่เธอนั้นได้แวะซื้อกลับมาจากร้านสะดวกซื้อก่อนจะเข้าบ้าน  ชีวิตก่อนหน้านี้เธอไม่เคยใสใจกับใบหน้ารูปลักษณ์ของตัวเองเลยเธอนั้นมักคิดแต่ว่าถ้าคนจะรักถึงขี้เหร่ยังไงเขาก็รักใบหน้าที่สุดแสนนนนจะธรรมดาของเธอนี้ไม่เคยได้สัมผัสกับเนื้อครีมจนเวลาล่วงเลยมาเนินนานรู้ตัวอีกทีก็ถูกรุ่นน้องที่ทำงานเรียกป้าแล้วซึ่งมันก็สายเกินจะเยียวยา 

   ก็คงจะไม่ต่างอะไรกับต้นไม้ที่แห้งเหี่ยวเฉาเพราะว่าขาดน้ำนั่นแหละแต่ตอนนี้เธอจะไม่มีวันปล่อยปละละเลยตัวเองให้เป็นมนุษย์ป้าในวัยสามสิบต้นๆหรอกนะ ไม่  มี  วัน เชอะ

     ซุนเหมี่ยวเอามือมาปิดปากที่หาวง่วงนอนเมื่อมองดูเวลาก็เห็นว่าดึกมากแล้ว

   “ มิน่าล่ะทำไมถึงง่วงนอนเที่ยงคืนแล้วนี้เอง นอนก่อนดีกว่าเดี๋ยวขอบตาดำ “

    ซุนเหมี่ยวเดินไปที่เตียงนอนก่อนจะห่มผ้าแล้วปิดไฟที่หัวเตียง

    ซู่ๆๆๆซู่ๆๆๆๆ

   ในเวลาโพล้เพล้บนชายหาดสีขาว เสียงคลื่นทะเลที่ซัดกระทบฝั่งเป็นระลอกๆ ซุนเหมี่ยวที่เดินทอดน่องอยู่บนชายหาดสีขาวไปเรื่อยๆ ก็ต้องตกใจที่อยู่ๆก็มีผู้ชายมาคว้าที่ข้อมือของเธอก่อนจะออกแรงดึงทำให้เธอนั่นเซถลาไปซบที่อกของเขาคนนั้น

   “ ว้าย!!!!”

   ซุนเหมี่ยวนั้นเธอทั้งตกใจทั้งกลัวแต่เมื่อตั้งเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพ่อหนุ่มน้อยของเธอนั้นเอง จากที่ตกใจกลัวในตอนแรกก็รู้สึกโล่งอก แล้วก็ทำเป็นหน้าบึ้งก่อนที่จะเอาตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของชายในดวงใจ

    “ ปล่อยกันได้แล้ว บอกให้ปล่อยไงไม่ได้ยินหรือไง “

    “ ไม่ปล่อยจะทำไม “

     หลี่เซียนที่ทำหน้าทะเล้นใส่ซุนเหมี่ยวก่อนที่จมูกโด่งได้รูปของเขาจะก้มลงหอมแก้มนุ่มนิ่มที่มีกลิ่น   หอมอ่อนๆเหมือนแป้งเด็กดังฟอดดดใหญ่ๆ

    “ ชื่นใจจัง “

   “ นี้..นี้..จะเกินไปแล้วนะที่มาหอมแก้มกันแบบนี้ “

   “ ก็ใครใช้ให้เธอน่ารักแบบนี้ละ “

   ตุบ  ตุบ  ตุบ  

   หัวใจตอนนี้พองโตจนจะหายใจไม่ออกแล้วและใบหน้าของซุนเหมี่ยวในตอนนี้เริ่มแดงระเรื่อจนถึงใบหูเธอได้แต่ก้มหน้าซบลงที่อกของหลี่เซียนอย่างอายๆ 

   “ อ่ะเอาแบบนี้ละกันเพื่อที่จะไม่ให้เป็นการเสียเปรียบพี่ยอมให้เหมี่ยวเหมี่ยวหอมคืน “

  “ นี้แน่ะ !!!ให้หอมคืนมีที่ไหนกัน “ ซุนเหมี่ยวกระทืบเท้าของหลี่เซียนเจ้าเล่ห์นักนะต้องเจอแบบนี้แหละ

  “ โอ้ย!!!!!”

   กริ๊งงงงกริ๊งงงงง

   “ โหยยยยฝันหรอกเหรอเนี่ยแหม่!!!เสียดายจังเฮ้อ!!!!เสียดายจังรู้งี้หอมคืนแล้ว “งอลลลลซุนเหมี่ยวที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาจากเสียงนาฬิกาปลุกก็แอบมีเสียดายที่ไม่ได้หอมแก้มคืนแค่ไปกระทืบเท้าเขาแทนซะได้

    ทีนี้แล้วมาทำเป็นเสียดายฝันครั้งหน้าจะหอมให้แก้มช้ำเลยคอยดู

   “ วันนี้ไปติวกับเพื่อนอีกใหม “ ซุนเอ้อร์เหนียงชวนพูดคุยขณะที่ทานข้าวเช้ากัน

   “ ค่ะแม่ “ ซุนเอ้อร์เหนียงมองดูลูกสาวด้วยสายตาพินิจพิจารณาเธอรู้สึกว่าลูกสาวของเธอนั้นมีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากกว่าเมื่อก่อน และยังใส่ใจในการเรียนมากขึ้นกว่าแต่ก่อน

   “ ไม่ต้องกดดันตัวเองมากหรอกนะ ว่างๆก็หาเวลาพักผ่อนไปเดินเล่นที่ห้างกับเพื่อนๆบ้างก็ได้นะ “ ซุนเอ้อร์เหนียงที่มองดู

   ซุนเหมี่ยวส่งยิ้มหวานไปให้กับแม่ของตนเอง แล้วก็ใช้ตะเกียบคีบผัดผักใส่ในถ้วยข้าวของแม่ของเธอเอง

   “ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะแม่ อย่าลืมสิค่ะว่าหนูนะลูกสาวใคร ว่าแต่แม่เถอะพักผ่อนให้มากๆ อย่าโหมทำงานหนักมากนะคะแม่คอยส่งเป็นกำลังใจให้หนูก็พอแล้วค่ะ “

    หลังจากที่ติวเข้มจากหลี่เซียน ซุนเหมี่ยวเมื่อเห็นว่ายังมีเวลาเหลืออีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะค่ำดังนั้นเธอจึงมุ่งหน้าไปที่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองฉงชิ่ง 

   ณ ห้างสรรพสินค้าซุนเหมี่ยวเดินตรงไปแผนกเครื่องสำอางซุนเหมี่ยวนั้นได้เลือกซื้อครีมบำรุงผิวทั้งแบบกลางคืนและกลางวันและแผ่นมาร์คหน้าเธอจะเน้นความชุ่มชื่นลดสิวและความมันอีกทั้งยังเน้นบำรุงให้ผิวกระจ่างใสนอกจากครีมแล้วเธอยังซื้อได้ซื้ออาหารเสริมซึ่งเธอเองก็จะเน้นเรื่องผิวอีกเหมือนกันโดยเธอนั้นได้เลือกซื้อวิตามินซีคอลลาเจนวิตามินอีและzinc

    “ อืมแค่นี้ก่อนแล้วกัน “ แค่นี้ของเธอนั้นแต่ในสายตาของคนอื่นที่มองมานั้นเหมือนกันว่าเธอจะซื้อไปถมที่หรือไง 

   จากนั้นเธอก็เข็นรถไปยังแคชเชียร์ด้วยความสบายอกสบายใจแต่ไม่ค่อยสบายกระเป๋าสักเท่าไหร่นั้นก็เพราะว่าเธอถึงกับทุบกระปุกออมสินเลยทีเดียว แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรความสวยรอไม่ได้แต่เงินค่อยเก็บใหม่ก็ยังไม่สายเธอจะไม่ยอมใช้ชีวิตเป็นสาวเฉิ่มเหมือนอย่างที่ผ่านมาเพียงเพราะว่าเสียดายเงิน เธอขอเอาเงินมาลงทุนให้กับความสวยก่อนแลัวกัน

    ถึงแม้ว่าซุนเหมี่ยวเธอจะเป็นคนผิวขาวก็ตามแต่ไร้ซึ่งการดูแลเอาใจใส่จากเจ้าตัวนั้นผิวพรรณจึงไม่ผุดผ่องอย่างที่ควรจะเป็น

    ดังนั้นวันนี้เธอจึงลงทุนแคะกระปุกออมสินของตัวเองเพื่อมาซื้อหาตัวช่วยสำหรับผิวของเธอนั้นให้กลับมาผุดผ่องสดใสและยังดูมีออร่าให้กับตัวเอง

     “ รอพี่หน่อยนะความสวยอีกไม่นานแล้วเดี๋ยวเราก็จะได้พบกัน “ ซุนเหมี่ยวที่ฮัมเพลงอยู่ในลำคออย่างคนอารมณ์ดี

     ในระหว่างเดินกลับบ้านเธอก็ได้พบเจอกับอดีตแฟนเดินจับมือกับหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่ง ก่อนจะหายเข้าไปในร้านบะหมี่ชื่อดังในกลุ่มของวัยรุ่นในย่านนี้

    แม้ว่าจะบอกกับตัวเองว่าไม่สนใจแล้วก็ตาม แต่สองขาของเธอนี้สิทำไมถึงได้เดินตามเขาเข้าไปในร้านและหาที่นั่งไม่ไกลจากโต๊ะของโม่อวิ๋นฉีมากนัก