เหมือนเส้นขนทั้งหมดกำลังถูกบัญชาการจาก

เจ้าขนเพชรที่ตั้งตัวเป็นผู้บัญชา การสูงสุดในยามนั้น

 เสียงขนเหล่านั้นมันกำลังออกมาโห่ร้อง ตีฆ้องกลองระฆัง อย่างฮึกเหิม

 เพื่อปลุกขวัญกำลังใจกันและกันปานว่า

 กำลังจะทำศึกที่มาประชิดติดตัวอยู่ตรงหน้า

 แล้วการสั่งการจากผู้บัญชาการใหญ่ "เจ้าขนเพชร" ก็ดังขึ้นให้ใจเรารับรู้

"พวกไพร่พลขนทั้งหลายจงฟังข้าฯให้จงดี

 นางพญาหมวยเล็กบัญชาการมาให้พวกเจ้าทั้งหลาย

จงตั้งมั่นอยู่แต่ในแนวรบของตน ห้ามเคลื่อนพลต่อต้าน

 การรุกรานของข้าศึก

 เพราะข้าศึกมีกำลังแข้มแข็งกว่าพวกเราหลายเท่านัก

 พวกเจ้าจงอย่าเอาไข่ไปต่อยหิน

 นางพญาหมวยเล็กจะจัดการกับข้าศึกด้วยตัวท่านเอง

 ด้วยการเจรจาสงบศึก ไม่ว่าข้าศึกจะทำการสิ่งใด

 พวกเจ้าทั้งหลายต้องใช้ความอดทนให้ถึงที่สุด

 อย่าให้งานใหญ่ของนางพญาหมวยเล็กต้องเสียหายได้

 จงเปิดประตูให้ข้าศึกเข้ามาเจรจาความกับท่านนางพญา

 ด้วยความเป็นมิตรไมตรีต่อกัน ใครขัดขืนจะมีโทษหนักร้ายแรง"

     หลังจากนั้นเราก็ได้เข้าประชิดติดตัวนางพญาหมวยเล็ก

 นางใช้ไม้เด็ดจากความสวยงามเลิศเลอเพอเฟ็กซ์ของนาง

 งัดไม้อ่อนสยบแข็งในการเจรจาศึกครั้งนี้

 ด้วยการปล่อยให้เราแทะโลมในตัวเธอ

 ส่วนเธอได้งัดมายาหญิงที่มีทั้งหมดมาเพื่อช่วยเหลือตน

 ด้วยการโอนอ่อนผ่อนตามข้าศึกที่กำลังละเมิดเกียรติ์และศักดิ์ศรีเธอ

 จากการแทะโลมนั้น นางพญาหมวยเล็ก

เริ่มส่งกระแสจิตเจรจาความเพื่อให้ตนเองพ้นจากภัยสงครามใน ครั้งนี้

 ดังที่ใจเราซึมซับรับทราบความดังนี้

"ไฉนท่านผู้มีศักดิ์ใหญ่เป็นชายทั้งแท่ง

 จึงได้ยกไพร่พลหาประมาณมิได้มารังแกเมืองเล็กๆของข้าฯ

 ที่เป็นหญิงและอ่อนแอเช่นนี้เล่า แม้ท่านจะได้ชัยชนะในครั้งนี้

 แล้วจะคู่ควรแก่การยกย่องด้วยเหตุใด

 โลกทั้งโลกจะประณามท่านมากกว่าจะสรรเสริญ

 ท่านใช้อำนาจของท่านที่มีข่มเหงข้าด้วยการแทะโลม

 จนตัวบัดนี้ตัวข้าฯเริ่มเสียวซ่าน อ่อนระทวยลง

 หมดสิ้นเรี่ยวแรงแล้วที่จะต่อกรท่านได้ ท่านไม่เมตตาตาข้าฯ

 ก็ขอให้ท่านเมตตามหาชนชาวโลก

 อย่างน้อยเมื่อเรื่องนี้ถูกบันทึกลงเป็นประวัตศาสตร์

 เกียรติ์ของท่านก็จะไม่มัวหมองเพราะ

ได้ชัยชนะมาจากการใช้กำลังรังแกเพชหญิง"

     ในขณะที่เรากระทำรักและใคร่กับหมวยเล็ก

 เพื่อให้ตี๋น้อยของเราสมหวัง

 ทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ตามมติสวรรค์

 ส่วนลึกของใจเรามันคุยโต้ตอบกันเองเหมือนเหรียญที่มีสองด้าน

 เหมือนหยินกับหยางที่มีสีดำและขาวอยู่ในตัวเอง

"หมวยเล็ก เจ้าเป็นแค่นางพญาเมืองขึ้นเล็กๆ

 ของพระนางกิ่งเพชรผู้เลอโฉม ไฉนเจ้าจึงกล้ามาอบรมสั่งสอนข้าฯ

 แม้พระนางกิ่งเพชรผู้เลอโฉม ยังไม่กล้าทำกับข้าฯเช่นนี้

 ฉนั้นเจ้าจงรู้จักเจียมตัวเองไว้บ้าง ประวัติศาสตร์ที่เจ้าอ้างอิงมาใช้กับข้าฯ 

ยังไม่แน่ว่าจะมีชื่อเจ้าจารึกลงอยู่ในนั้นหรือไม่ ถ้าเจ้ารู้สำนึกนี้

 ก็จงอย่าขัดใจข้าฯ จงโอนอ่อนผ่อนตามความปรารถนาของข้าฯ

แต่โดยดี เผื่อเจ้าอาจโชคดีมีชื่อบันทึกไว้ในประวัคิศาสร์ดัง

ที่แอบอ้างยกมากับเขา บ้าง"

"รายงาน....รายงาน....นางพญาหมวยเล็กรับบัญชา......"

"ข้าฯ...นางพญาหมวยเล็กผู้ดูแลสามเหลี่ยมทองคำ

 ของนายหญิงกิ่งเพชรผู้เลอโฉม น้อมรับบัญชา.....จากนายหญิง"

"ด้วยบัดนี้...พระนางกิ่งเพชรได้วิเคราะห์สถานการณ์อย่างถ้วนถี่แล้ว

 ขอสั่งให้นางพญาหมวยเล็กหยุดการกระทำใดๆทั้งปวง

 ที่เป็นการต่อต้านเจ้าผู้ครองโลก 

ตอนนี้นี้ทหารและประชาชนชาวกิ่งเพชร

 เกิดอกสั่นขวัญแขวนไปทุกหย่อมหญ้า

 เกิดจราจนขึ้นภายใน บ้านเมืองมีไฟลุกท่วม

 พระนางไม่อยากให้เกิดความสูญเสียไปมากกว่านี้

 ถึงกับส่งเสียงโอฐครวญด้วยความเป็นห่วงชาวประชา

"อูยยยย....โอยยยย" 5 5 5 5.... จึงขอสั่งให้นางพญา หมวยเล็ก

 หยุดการต่อต้านทุกรูปแบบ ให้วางอาวุธยอมจำนนแต่โดยดี

 ในทันทีที่รับรายงาน....."

"นางพญาหมวยเล็กน้อมรับคำสั่ง.........

. พร้อมปฏิบัตในเดี๋ยวนี้....................ข้าเข้าใจแล้วท่าน"จ้าวโลก"

ผู้ เป็นใหญ่ ข้าฯสำนึกแล้ว

 และพร้อมทำตามความปรารถนาของท่านแต่โดยดี

 ขอท่านจงโปรดเมตตาข้าฯด้วยเถิด"

หัวใจเรามันคุยกันไปเรื่อยเปื่อย

 ในขณะที่เรากำลังดื่มด่ำกับการชื่นชมหมวยเล็กอยู่

 ทั้งปากแลลิ้นเราทำให้หมวยเล็กต้อง โยนตัวซ่วยไปมา

 เด้งขึ้นเด้งลงตามความเสียวซ่านที่ถาถม

 หลั่งสารแห่งความสุขตัวเองซึมออกมาให้เห็น

 น้องกิ่งได้แต่นอนเสียวซ่าน ตัวแดง บิดตัวตามหมวยเล็ก

 พร้อมกับเสียงครวญครางที่เล็ดรอด

ออกจากปากเธอเบาๆแบบไม่ตั้งใจ 

เพียงอย่างเดียว ด้วยเพราะเธอยังใหม่ ไม่เคยมาก่อน

 เธอตั้งรับตัวเองพร้อมกับการดื่มด่ำกับความสุขที่เรากระทำให้

 แล้วเสียงใจเราก็ดังขึ้นอีก

"นายท่านฯ บัดนี้ทหารเลวค้นพบคลังสมบัติใหญ่

ของพระนางกิ่งเพชรอีกแห่งหนึ่งแล้ว 

นายท่านฯ ซ่อนอยู่บนเนินเขาสองลูก

 ระยะทางอยู่ห่างจากพระนางกิ่งเพชรไม่เท่าไร จึงมาเรียนนายท่านฯ

 ให้ไปตรวจสอบด้วยตนเองครับ นายท่านฯ"

     เราค่อยๆเลื่อนกระโปงชุดนอนของน้องกิ่งแบบ

ได้แรงร่วมือช่วยเหลือจากเธอเป็น อันดี

 ในที่สุดเสื้อชุดนอนก็เปิดภูเขาสองลูกของน้องกิ่ง

 แล้วน้องกิ่งก็ช่วยถอดออกทางศีรษะ

จนตัวเองเปลือยป่าวอยู่ในชุดวันเกิด

 เนื้อตัวเธอเต้นตามการลากเลื้อยของริมฝีปากที่มุ่งเข้าหาเนินเขานั้น

 เราสำรวจภูเขาทองของเธอ ด้วยสัมผัสจากริมฝีปากและสายตา

 ในใจเรารู้สึกชื่นชมในความงามของเธอเป็นยิ่งนัก

 น้องกิ่งได้แต่นอนนิ่งเป็นเหมือนท่อนไม้

 เราต้องหาทางให้เธอเข้าร่วมกิจกรรมส่วนตัวของเราทั้งสองให้จงได้

 เพื่อเพิ่มความผูกพันและอัฐรสของเรากับตัวเธอ

 จึงเลื่อนริมฝีปากตัวเองให้เลื้ยยขึ้นไปยังส่วนใบหน้าของเธอ

 ไปหยุดที่แถวติ่งหู

 สักครู่จึงได้เอ่ยชวนเธอให้เข้าร่วมมือในกิจกรรมของเราสองคน

"ตี๋น้อยอยากคุญกับน้องกิ่งมากเลยจ๊ะ

 เค้าน้อยใจนะที่น้องกิ่งไม่ทักทายเค้าเลย"

"ทักทายยังไงค่ะ กิ่งทำไม่เป็น ทำไม่ถูกค่ะพี่"

     เราพยายามดึงน้องกิ่งให้เข้าร่วมทำกิจกรรมของเราด้วย

"ก็อย่างน้อยน่าจะเอามือไปสัมผัสเค้าหน่อยสิจ๊ะ

 ให้เค้ารู้ว่ากิ่งรักเค้าชอบเค้า หรือทำอะไรก็ได้ ที่กิ่งอยากทำ ที่

 สามัญสำนึกพื้นฐานของหญิงชายที่รักกัน จะพึงมีต่อกันไงจ๊ะ"

"เรื่องแบบนี้ผู้หญิงควรทำหรือค่ะพี่"

"ควรหรือไม่ควรมันก็ขื้นอยู่กับว่าเราอยู่ในฐานะที่เป็นอะไรกัน

 มีความผูกพันกันหรือไม่ ใจเราลึกซึ้งต่อกันแค่ไหน ถ้ากิ่งไม่มีใจกับพี่

 มันก็ไม่ควร แต่ถ้ามี พี่ว่ามันสมควรอยู่นะจ๊ะ"

"กิ่งปล่อยตัวให้พี่ชื่นชมขนาดนี้แล้ว มันยังจริงใจไม่พออีกหรือค่ะ"

"พอจ๊ะพอ แต่รู้สึกมันยังไม่สมบูรณ์แบบ มันเหมือพี่

 ตีเทนนิสกับฝาผนังอยู่คนเดียว ไม่มีคู่ตีด้วยแบบนั้นอ่ะจ๊ะ"

"พี่ก็สอนกิ่งให้ตีเทนนิสเป็นแบบพี่สิค่ะ กิ่งจะเริ่มต้นยังไงค่ะ"

"แล้วกิ่งมีอารมณ์จะตีเทนนิสกับพี่หรือป่าวจ๊ะ"

"ถามแบบนี้ก็ถามได้นะพี่ เมื่อครู่กิ่งจะขาดใจอยู่แล้ว

 อยู่ๆก็ตกสวรรค์เฉยเลย อิ อิ อิ อารมณ์ยังต้างอยู่เลยค่ะ อิ อิ อิ"

     ตอนนี้น้องกิ่งกำลังอารมณ์ดี

 ความผูกพันระหว่างเธอกับเราเป็นไปแบบก้าวกระโดด

 ด้วยอิทธิพลแห่งไฟปรารถนา แม้เพียงเข้าสู่ราตรีที่สองที่เราได้รู้จักกัน

 แต่เราเหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน

 จนเธอกับเราแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันในขณะนั้น

 เรานึกถึงคำของคนเก่าแก่ที่สอนไว้ว่า 

"เมิงจะอบรมเมียตัวเองก็ให้รู้จักดูเวล่ำเวลา ตอนก่อนร่วมรัก

 เป็นเวลาที่ดีที่สุด พูดกันได้เข้าใจง่ายที่สุด เมิงจำไว้

 วันหน้าจะได้รู้จักดูแลครอบครัวให้อยู่เย็นเป็นสุข"

 ซึ่งมันช่างสอดคล้องกับคำของน้องหยก

 ที่พูดถึงประโยชน์ใหญ่ของการไม่ปักธงข้อที่สอง 

"พี่กิ่งเหมือนไม้ที่เริ่มจะแก่ มีอีโก้สูงเพราะถือว่าตัวเองเรียนสูง

 พลังความรักจะทำให้จิตใจเธออ่อนลง เป็นเวลาคู่ควรที่จะดัดนิสัยของเธอ 

ขึ้อยู่กับอาว่าจะเป็นแม่พิมพ์แบบไหน

 ส่วนบัญญัตในคัมภีย์ผู้รู้สูงสุดบอกไว้ว่า กามมีความสิ้นสุดอยู่ที่น้ำ

 เราหันกับมาสนทนากับน้องกิ่งต่อแบบไม่รีบร้อน

 เพราะรู้จักประโยชน์ใหญ่แบบที่ผู้รู้และน้องหยกบอกไว้

 อีกทั้งเวลาในคืนนี้ก็มีเหลือเฟือ ถ้ารีบหักโหมกระทำรักมากเกินไป

 เวลาที่เหลืออยู่ระหว่างเราก็จะจืดชืดลง และคุยอะไรๆกันเข้าใจยากขึ้น

 แม้น้องกิ่งจะเป็นของใหม่ก็ไม่ยกเว้น