Your Wishlist

บุปผาล่อลวงจันทร์ (BL) (เหมันต์ย้อมโลหิต)

Author: กระแทก

ความงดงามเย้ายวนของเสวียนหลงดึงดูดยาจกหนุ่มผู้ลึกลับ ท่ามกลางราตรีอันแสนหนาวเหน็บ อ้อมกอดของชายคณิกากลับมอบความอบอุ่นให้ยาจกผู้นั้นไปถึงดวงใจ....

จำนวนตอน :

เหมันต์ย้อมโลหิต

  • 25/05/2567

**tw** ความรุนแรง, เลือด , ฆาตรกรรม

 

เหมันต์ย้อมโลหิต

 

หิมะยังคงโปรยปรายลงมาไม่หยุดยั้ง ราวกับม่านสีขาวที่ปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองเซียงหยาง อู๋เหวินขี่ม้าฝ่าหิมะหนาวเหน็บกลับไปยังจวนของตระกูล ลมหายใจของเขากลายเป็นไอขาวที่ล่องลอยในอากาศเย็นยะเยือก ราวกับจะเติมเต็มบรรยากาศที่เงียบสงัดและเยือกเย็นนั้นให้ยิ่งงดงามและเปลี่ยวเหงา

 

ท้องฟ้ามืดครึ้ม เมฆหนาทึบปกคลุมแสงจันทร์ ทำให้คืนนี้ในเมืองหลวงดูมืดมนและหนาวเหน็บเป็นพิเศษ เมื่ออู๋เหวินมาถึงจวนของตระกูล ความเงียบงันที่ปกคลุมทั่วบริเวณทำให้เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล จวนที่ควรจะมีชีวิตชีวากลับเงียบสงัด ราวกับว่าความตายได้มาเยือนอย่างไร้ปราณี

อู๋เหวินรีบลงจากม้า พลางก้าวเข้าไปในจวนด้วยความเร่งรีบ สิ่งที่เขาเห็นทันทีเมื่อย่างก้าวเข้าสู่ลานจวนทำให้หัวใจของเขาแทบหยุดเต้น ภาพร่างของคนรับใช้หลายสิบคนถูกทิ้งกองเนินกันไว้ ร่างที่เคยมีชีวิตชีวาและทำงานรับใช้ด้วยความภักดี บัดนี้กลับนอนนิ่งอยู่ในกองเลือด หิมะที่ขาวบริสุทธิ์ถูกย้อมด้วยสีแดงฉานของเลือดสด

อู๋เหวินเดินผ่านกองศพนั้นด้วยความรู้สึกที่ปั่นป่วนในใจ ภาพความโหดร้ายที่เกิดขึ้นทำให้เขารู้สึกว่าตนเองกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งฝันร้าย ร่างของคนรับใช้บางคนถูกฟันจนร่างแยกจากกัน บางคนถูกแทงทะลุร่างจนเลือดไหลนองพื้น ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าทุกย่างก้าวของเขากำลังถูกแทงด้วยมีดคม

เขายังคงเดินต่อไปอย่างช้าๆ ด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งในใจ ร่างของคนในตระกูลนอนกระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณ บางคนถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มกลับเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่แฝงด้วยความเจ็บปวดและความหวาดกลัว

 

เมื่ออู๋เหวินมาถึงห้องของมารดา ภาพที่เขาเห็นทำให้หัวใจของเขาแทบแตกสลาย มารดาของเขาถูกจับแขวนคอไว้บนขื่อ ร่างของนางแขวนอยู่ในอากาศ ดวงตาของนางเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวและความเจ็บปวด เส้นผมที่เคยอ่อนนุ่มและอบอุ่นกลับกระจัดกระจาย ร่างที่เคยอ่อนหวานและเมตตากลับกลายเป็นเพียงร่างไร้วิญญาณที่ห้อยอยู่ในความหนาวเหน็บ

"ท่านแม่!" อู๋เหวินร้องเสียงหลง ความเจ็บปวดที่แทรกซึมเข้ามาทำให้เขารู้สึกเหมือนหัวใจของตนเองกำลังจะแตกสลาย เขาวิ่งไปหามารดา แต่เมื่อถึงที่หมาย ร่างของเขากลับล้มลงกับพื้นด้วยความสิ้นหวัง น้ำตาของเขาไหลออกมาไม่หยุด ราวกับแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าตนเองกำลังจมอยู่ในห้วงแห่งความมืด

"ท่านแม่...ทำไม...ทำไมต้องเป็นเช่นนี้..." อู๋เหวินร้องไห้สะอื้น น้ำตาที่ไหลลงมาผสมกับหิมะที่เย็นเฉียบทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของตนเองกำลังถูกแช่แข็ง เขานอนกลิ้งเกลือกลงกับพื้น เรียกหามารดาราวกับจะขาดใจตาย

ภาพความโหดร้ายทารุณที่เกิดขึ้นทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาได้พังทลายลง เขาเคยเป็นแม่ทัพผู้เข้มแข็ง แต่ในเวลานี้ เขากลับรู้สึกเหมือนกับเด็กน้อยที่สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง ความหวังและความฝันของเขาถูกทำลายลงในคืนที่หิมะโปรยปรายเช่นนี้

อู๋เหวินรู้ว่าความโหดร้ายที่เกิดขึ้นนี้เป็นผลมาจากคำสั่งของฮ่องเต้ ผู้ทรงอำนาจและโหดเหี้ยม เขารู้สึกว่าตนเองไม่มีพลังที่จะต่อกรกับอำนาจอันยิ่งใหญ่ของฮ่องเต้ แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความแค้นและความต้องการแก้แค้น

"ข้าจะไม่ยอมให้มันจบลงเช่นนี้" อู๋เหวินกระซิบกับตนเอง ขณะที่เขายังคงร้องไห้สะอื้นอยู่บนพื้นหิมะ ความเจ็บปวดและความโกรธที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขารู้สึกว่าตนเองต้องลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อล้างแค้นให้กับตระกูลและมารดาของเขา

 

เมื่อเขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นสิ่งหนึ่งที่ติดไว้ที่หน้าประตูจวน มันคือราชโองการของฮ่องเต้ ใจความในราชโองการนั้นเต็มไปด้วยคำสั่งที่โหดร้ายและไม่ปราณี ฮ่องเต้ได้สั่งให้ฆ่าล้างตระกูลของเขาเพื่อตอบสนองความแค้นและอำนาจที่ต้องการควบคุมทุกสิ่ง

อู๋เหวินเดินไปหยิบราชโองการนั้นขึ้นมาอ่านด้วยมือที่สั่นเทา ทุกคำที่อ่านทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าใจของเขาถูกแทงด้วยมีดคม ราชโองการที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายนี้ทำให้เขารู้สึกถึงความอัปยศและความเจ็บปวดที่ไม่อาจทนได้

 

ท่ามกลางความหนาวเหน็บและความมืดมิดในคืนที่หิมะโปรยปราย อู๋เหวินรู้ว่าชีวิตของเขาจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เขาต้องลุกขึ้นมาต่อสู้ เพื่อเปิดเผยความจริงและแก้แค้นให้กับครอบครัวที่ถูกฆ่าล้างตระกูล และในใจของเขายังคงมีความลึกลับและปริศนาที่เกี่ยวข้องกับเสวียนหลงที่ต้องค้นหา

เสียงหิมะที่โปรยปรายลงมาอย่างเงียบงันกลายเป็นเพียงเสียงเบาบางในคืนที่โหดร้ายนี้ อู๋เหวินนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนพื้นหิมะอีกครั้ง ร้องไห้เรียกหามารดาราวกับจะขาดใจตาย ความเจ็บปวดและความโศกเศร้าที่ท่วมท้นในใจทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่มีวันหวนคืน

 

เขารู้ว่าต้องลุกขึ้นต่อสู้เพื่อล้างแค้น ความเจ็บปวดในคืนนี้จะเป็นแรงผลักดันให้เขาเดินหน้าต่อไปในอนาคต เพื่อสืบหาความจริงและแก้แค้นให้กับตระกูลที่ถูกทำลาย ความหวังและความฝันของเขาจะต้องถูกฟื้นคืนอีกครั้ง แม้ว่าต้องแลกมาด้วยเลือดและน้ำตาก็ตาม

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป