ใช้เวลาไม่นานชุน 1 ก็มาถึงเรือรบ

   ชุน 1 ในฐานะว่าที่นักกลยุทธ์ สั่งให้ตั้งศูนย์บัณชาการแห่งที่ 2 ภายในห้องประชุมยุทธการบนเรือรบลำหนึ่ง ซึ่งเป็นเรือธงของกองเรือนี้

   --ทหารหน่วยพลรบพิเศษย่อยทั้งหมด รายงานสถานะการณ์มาโดยเร็ว--

   ชุน 1 จึงสอบถามสถานการณ์ไปยังหน่วยพลรบพิเศษทั้ง 10 หน่วยย่อย

   --ขณะนี้ หน่วยพลรบพิเศษย่อยที่ 1 แทรกซึมข้ามแนวสันเขา แล้วปีนลงมาภายในหุบเขา ซุ่มล้อมโรงเครื่องกลไกทดน้ำดับไฟ เอาไว้ได้แล้วขอรับ--

   หน่วยพลรบพิเศษย่อยหน่วยอื่นๆก็รายงานมาในลักษณะเหมือนๆกัน

  ชุน 1 จึงสั่งการว่า

   --จำนวนโรงเครื่องกลไกทดน้ำดับไฟมี 4 โรง ให้ใช้หน่วยพลรบพิเศษ 2 หน่วยย่อย ต่อ 1 โรง--

   --ส่วนอีก 2 หน่วยย่อย ให้ปีนลงไปยังด้านในหุบเขา เพื่อสืบหาแหล่งที่ตัวประกันถูกจับกุมตัวไว้--

   --จำไว้อย่าเพิ่งเข้าช่วยเหลือตัวประกัน ยกเว้นจะเกิดกรณีตัวประกันกำลังจะถูกสังหารต่อหน้าต่อตา--

   --เอาละ บุกเข้าทำลายโรงเครื่องกลไกทดน้ำดับไฟได้-- ชุน 1 สั่งการ

   --รับทราบขอรับ ท่านว่าที่นักกลยุทธ์--

   ทหารหน่วยพลรบพิเศษ ทุกหน่วยรับคำสั่ง แล้วก็ลงมือปฏิบัติการในทันที

   การบุกเข้าทำลายโรงเครื่องกลไกทดน้ำดับไฟนี้ เกิดขึ้นพร้อมๆกับการจุดไฟเผาป่าเชิงเขา ที่ด้านนอกของหุบเขา ทั้งทางทิศตะวันออกและตะวันตก

   อันเป็นการสร้างความสับสนวุ่นวายให้กับทางคนของหุบเขาเถื่อนเป็นอย่างยิ่ง

   การเผาป่าเชิงเขาด้านนอกนี้ ไฟลามรวดเร็วมาก เพราะเป็นการเผาจากเชื้อไฟอันเป็นยุทโธปกรณ์ทางการทหาร มิใช่ไฟป่าตามธรรมชาติ

   ควันไฟจากการเผาป่านี้ ควรที่จะลอยขึ้นบนฟ้า ตามปรกติ แต่ชุน 1 รู้ว่าลมในก้นหุบเขาเคลื่อนที่แรงพอ ที่จะดึงควันบางส่วนลงมา ทำให้ทหารหน่วยพลรบพิเศษ อาศัยควันไฟนี้ในการกำบังตัวได้

    ทหารหน่วยย่อยพลรบพิเศษที่ 1 และ 2 มีกำลังพลหน่วยย่อยละ 10 นาย รวมเป็น 20 นาย

   ท่ามกลางเสียงระเบิดที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่องจากปืนใหญ่และหน้าไม้ยักษ์ ทั้งจากฝ่ายกองพลทหาร และฝ่ายหุบเขาเถื่อน ซึ่งยิงโจมตีเข้าใส่กันและกัน อย่างรุนแรงและหนักหน่วง

   ทหารหน่วยพลรบพิเศษย่อยที่ 1 และ 2 ได้กระจายตัวกันจะเข้าทำการทำลายโรงเครื่องกลไก ตามยุทธวิธีที่ฝึกมา

   แต่พวกเขาก็ต้องชะงัก เมื่อสังเกตุเห็นคนงานที่คอยคุมเครื่องกลไกทดน้ำดับไฟ จำนวน 8 คน ถูกล่ามโซ่ติดกับเครื่องกลไกทดน้ำเอาไว้ เพื่อให้คอยคุมเครื่องกลไก และมิให้หลบหนีไปไหนได้

   โดยมีพวกหุบเขาเถื่อนยืนถืออาวุธคุมอยู่ 7 คน 

   หัวหน้าทหารหน่วยพลรบพิเศษย่อยทั้ง 2 หน่วย จึงต้องใช้หน้าไม้ศรเจาะเกราะ ทำการยิงปลิดชีพ ผู้คุมของหุบเขาเถื่อนทั้ง 7 คนเสียก่อน

   ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆ....!!! เสียงลูกศรจากหน้าไม้นับ 15 ดอก แหวกอากาศเข้าสู่จุดตายของพวกผู้คุมทั้ง 7 คน จนตกตายลงในทันที

   จากนั้นหัวหน้าหน่วยย่อยที่ 1 ก็ใช้เครื่องกลไกสื่อสาร แจ้งสถาณะการที่มีการล่ามโซ่คนงาน กับเครื่องกลไกทดน้ำ ไปยังหน่วยย่อยอื่นๆ ทุกหน่วย

   เพื่อที่จะมิให้เกิดการสูญเสียคนงานเหล่านั้น จากการบุกเข้าทำลายโรงเครื่องกลไกทดน้ำ

   เมื่อทำการตัดโซ่และช่วยคนงานออกมาจากโรงเครื่องกลไกทดน้ำแล้ว หน่วยพลรบพิเศษ ก็ทำการใช้ระเบิดพลังปราณแบบพกพา ทำการระเบิดทำลายทั้งตัวเครื่องกลไกทดน้ำ และโรงเรือนเครื่องกลไกทดน้ำทิ้งในทันที

   คนงานทั้ง 8 คนที่ช่วยมาได้นี้ ทางหน่วยพลรบพิเศษได้ทำการมัดพวกเขาไว้กับต้นไม้ในบริเวณนั้น พร้อมทั้งมัดปิดปากกันคนงานส่งเสียงออกมาด้วย

   แต่หัวหน้าหน่วยย่อย ก็อธิบายให้พวกคนงานฟังว่า ที่พวกเขาจำเป็นต้องทำเช่นนี้ เพราะยังไม่รู้ว่าใครเป็นมิตร ใครคือศัตรู เมื่อยึดทำลายหุบเขาเถื่อนแห่งนี้ได้แล้วจะส่งทหารมาแก้มัดให้

   ผลปฏิบัติการของหน่วยพลรบพิเศษ ทั้ง 8 หน่วย ในการทำลายโรงเครื่องกลไกทดน้ำดับไฟทั้ง 4 โรง สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

   --ให้หน่วยพลรบพิเศษ ลงไปยังด้านในของ หุบเขาแล้วซุ่มซ่อนตัวเอาไว้ เตรียมเข้าช่วยเหลือตัวประกันที่เหลือ พร้อมทั้งเตรียมรบสนับสนุนท่านขุนพล เมื่อท่านขุนพลนำกำลังเข้าบุกไปยังใจกลางหุบเขา--

   --รับทราบขอรับ-- ทหารหน่วยรบพิเศษตอบกลับชุน 1

   --กองทหารพลาธิการ รายงานสถานการของระดับน้ำในเขื่อนมาโดยเร็ว-- ชุน 1 กล่าวถามกองพลาธิการ

   --น้ำจะขึ้นเต็มสันเขื่อนแล้วล้นขึ้นตลิ่งในเวลาอีก 1 ยามขอรับ--

   จากนั้น ชุน 1 ก็ส่งข้อความเสียงไปหาท่านขุนพลอี้ ในช่องสัญญานสื่อสารพิเศษอยู่สักครู่หนึ่ง

   แล้วจึงมีเสียงของท่านขุนพลอี้ สั่งการไปยังกองพลทหารแห่งเมืองอันซุยว่า

   --กองพลทหารแห่งเมืองอันซุย ทุกกอง ทุกหน่วยจงรับคำสั่ง ในเวลาอีก 1 ยามนับจากนี้ เราจะทำการเข้าโจมตีหุบเขาเถื่อนทั้ง 4 ทิศพร้อมๆกัน--

   --ให้กองทหารปืนใหญ่และหน้าไม้ยักษ์ ทำการทำลายฐานยิงของพวกหุบเขาเถื่อนลงให้หมด ภายในเวลาครึ่งยาม--

   ( 1 ยาม = 1 ชั่วโมง )

   --ทหารนายใดถอยที่หนีเอาตัวรอดในยามบุก ข้าจะประหารให้สิ้น--

   --รับทราบขอรับท่านขุนพล--

   ทหารทุกกอง ทุกหน่วยตอบกลับมาพร้อมๆกัน

   "เฮ้อ.. มีแน่ ทหารที่เห็นแก่ตัว และถอยหนี"

   ชุน 2 สื่อจิตถึงชุน 1

   "นี่มันสงคราม นี่เป็นการรบครั้งแรกของทหารหลายๆนาย ยังต่างคนต่างจิตต่างใจ" 

   "ยังไม่รวมกันเป็นหนึ่งเดียว" ชุน 1 ตอบกลับชุน 2

   "ข้าจะดูผลการรบครั้งนี้ แล้วค่อยปรับปรุงกองพลทหารแห่งเมืองอันซุย ร่วมกับท่านขุนพลอี้"

   "แล้วข้าจะได้ลุยไหม"

   "เฮ้อ.. ยังไม่ถึงเวลาของเจ้าชุน 2" ชุน 1 กล่าวอย่างปลงๆ