แล้วการรบจากอาวุธยิงระยะไกลก็เริ่มต้นขึ้น

 

   ฐานยิงหน้าไม้ยักษ์จำนวน 3 ฐาน ของกองพลทหาร ได้ทำการยิงศรระเบิดพลังปราณ ตอบโต้กลับไปยังฐานยิงหน้าไม้ยักษ์ของหุบเขาเถื่อน   

   โดยคำสั่งของท่านขุนพลอี้ ตามแนวทางที่ชุน 1 วางเอาไว้ คือ

 

 

 

   ยุทโธปกรณ์ของพวกหุบเขาเถื่อนมีเท่าไร ทางกองพลทหาร ต้องมีมากกว่าพวกมัน 3 เท่า

 

 

 

   มันยิงศรระเบิดพลังปราณมา 1 ศร เราก็ต้องยิงศรระเบิดพลังปราณกลับไป 3 ศร

 

 

 

   ในการยิงศรระเบิดชุดแรกนี้ ยังมิมีฝ่ายใดเพลี้ยงพล้ำเสียหาย หรือบาดเจ็บล้มตาย

 

 

 

   เพราะฐานยิงแต่ละฝ่าย เพิ่งจะทำการยิงศรโจมตีอีกฝ่ายเป็นครั้งแรก จึงมีโอกาศพลาดเป้าหมายสูง ต้องมีการปรับมุมองศาการยิงกันใหม่ ในศรนัดต่อๆไป

 

 

 

   แล้วเสียงระเบิด ทั้ง 5 ครั้งก็เงียบลง ไม่มีเสียงระเบิดตามมาอีก

 

 

 

   "ท่านขุนพลอี้ขอรับ ข้าคาดว่าในพวกหุบเขาเถื่อน มันต้องมีคนที่มีความรู้ในทางการทหาร อาจจะเคยเป็นทหาร หรือยังเป็นทหารอยู่ด้วยขอรับ"

 

 

 

   "พวกมันมิได้สุ่มยิงศรระเบิดพลังปราณแบบปูพรม เพื่อสกัดทหารหน่วยสรรพาวุธ แต่พวกมันยิงไปยังจุดที่ พลสรรพาวุธของเรา ทำการทำลายกับดักระเบิดพลังปราณ จนเกิดเสียงระเบิดดังขึ้น"

 

 

 

   "อันเป็นการเปิดเผยตำแหน่งของพลสรรพาวุธของพวกเรา ที่ลอบเข้าไปทำลายกับดักระเบิดพลังปราณ"

 

 

 

 

 

   "ส่วนการวางตำแหน่งฐานปืนใหญ่พลังปราณจำนวน 8 ฐานของพวกมันทั้ง 2 ฝั่งของหุบเขานั้น พวกมันก็วางตำแหน่งไว้ บนชัยภูมิที่ได้เปรียบเป็นอย่างมาก"

 

 

 

   "เป็นอุปสรรคอย่างยิ่ง หากพวกเราจะใช้กำลังพลบุกขึ้นไปขอรับ"

 

 

 

   "ตลอดจนแนวระหว่างฐานปืนใหญ่ทั้ง 8 ฐานนั้น พวกมันก็เสริมแนวด้วยฐานหน้าไม้ยักษ์อีก 22 ฐาน"

 

 

 

   "เรียกได้ว่า พวกมันมีกำแพงเมืองธรรมชาติ ที่ติดตั้งฐานปืนใหญ่พลังปราณ และฐานยิงหน้าไม้ยักษ์ เอาไว้บนกำแพงถึง 2 ฝั่ง และสามารถยิงไปได้ทั้ง 4 ทิศขอรับ"

 

 

 

 

 

 

 

   "ข้าเห็นด้วยกับท่านว่าที่นักกลยุทธ์หลิว พวกมันรอให้พลสรรพาวุธของเราเปิดเผยตำแหน่ง จากเสียงระเบิด ของกับดักระเบิดพลังปราณที่ถูกทำลายไป แล้วจึงค่อยโจมตี"

 

 

 

   "มันต้องมีคนคอยสั่งการ ที่มีประสบการณ์ในการรบอยู่ด้วย ดังที่ท่านว่าที่นักกลยุทธ์หลิวกล่าว"

 

 

 

 

 

   อนึ่งการทำลายกับดักพลังปราณโดยการที่ทำให้เกิดการระเบิดขึ้นนั้น เป็นการทำลายที่ตรงไปตรงมาและรวดเร็วที่สุดแล้ว

 

 

 

   เพราะหากจะต้องกู้กับดักระเบิดพลังปราณ โดยมิให้เกิดการระเบิดขึ้นนั้น พลสรรพาวุธต้องใช้เวลานานถึงครึ่งวัน ต่อการกู้กับดักระเบิด 1 ลูกเลยทีเดียว ซึ่งในการรบประจันหน้ากันนี้ จะเป็นการเสียเวลาเป็นอย่างมาก

 

 

 

  ตู๊มๆๆๆๆ..!!!! ตู๊มๆๆๆๆ..!!!! แล้วเสียงระเบิดทั้งจากการทำลายกับดักพลังปราณ และจากการยิงศรระเบิด เริ่มดังขึ้นมาเรื่อยๆ ในหลายๆจุด ทั้ง 3 ทิศ

 

 

 

   "พลสื่อสาร ให้ทหารหน่วยพลรบพิเศษทั้ง 10 หน่วย รายงานสถานการณ์เข้ามาโดยเร็ว"

 

 

 

   ชุน 1 ออกคำสั่งกับพลทหารสื่อสาร ที่มีกันอยู่ถึง 10 นายภายในกระโจมบัญชาการหลังนี้ รวมถึงเฉินเป่าด้วย

 

 

 

   --ทหารหน่วยพลรบพิเศษทุกหน่วย รายงานสถานะการณ์เข้ามาศูนย์บัญชาการโดยเร็ว-- พลทหารสื่อสารส่งข้อความเสียงออกไป

 

 

 

   --รายงานจากทหารหน่วยพลรบพิเศษที่ 1 เราเเทรกซึมขึ้นมาใกล้ถึงยอดของแนวเทือกเขาฝั่งตะวันออกแล้ว จากลักษณะพื้นที่ คาดว่าในอีกประมาณ 1 ยาม--

 

      ( 1 ยาม = 1 ชั่วโมง )

 

 

 

   --หน่วยที่ 1 จะสามารถข้ามแนวยอดของเทือกเขา แล้วปีนลงไปโจมตีโรงเครื่องกลไกทดน้ำดับไฟ ที่อยู่อีกฝั่งได้ขอรับ--

 

 

 

   หน่วยพลรบพิเศษหน่วยอื่นๆ ก็รายงานเข้ามาในลักษณะที่คล้ายๆกัน

 

 

 

   --รีบทำลายโรงเครื่องกลไกดับไฟ แล้วจึงไปหาแหล่งที่อยู่ของตัวประกัน--

 

 

 

   --แต่ยังมิต้องเข้าไปช่วยเหลือตัวประกัน ให้คอยซ่อนตัว และเฝ้าเอาไว้ เมื่อท่านขุนพลนำกำลังพลรบของเรา บุกเข้าสู่ใจกลางของหุบเขาเถื่อน--

 

 

 

    --เวลานั้นจึงเริ่มเข้าโจมตี เพื่อช่วยตัวประกันได้--

 

 

 

   ชุน 1 สั่งการไปยังทหารหน่วยพลรบพิเศษทั้ง 10 หน่วย

 

 

 

   ชุน 1 เข้าใจดีว่าถึงจะช่วยตัวประกันในตอนนี้ ก็ไร้ค่าไร้ประโยชน์ เพราะถึงจะช่วยมาได้ ก็ออกจากหุบเขาไม่ได้ ทั้งตัวประกันและทหารหน่วยพลรบพิเศษ ก็จะตกอยู่ในวงล้อมใจกลางดินแดนของศัตรูในทันที

 

 

 

   "พลสื่อสาร สอบถามไปทางกองพลาธิการที่ไปถมเขื่อน ว่าดำเนินการไปถึงไหนแล้ว" ชุน 1 กล่าวสั่ง

 

 

 

   --รายงานจากกองพลาธิการ อีก 1 ยาม เขื่อนจะแล้วเสร็จสมบูรณ์ จากนั้นอีก 2 ยาม น้ำถึงจะขึ้นเต็มสันเขื่อนชั่วคราว แล้วล้นขึ้นตลิ่งในหุบเขาเถื่อนตามแผนการขอรับ--

 

 

 

   --รับทราบ-- ชุน 1 กล่าวตอบกลับไป

 

 

 

   "ท่านขุนพลอี้ขอรับ ในเวลาอีก 3 ยามนับจากนี้ เราจะทำการบุกโจมตีทั้ง 4 ทิศพร้อมกันขอรับ"

 

 

 

   "ดังนั้น ภายในช่วงเวลา 2 ยามครึ่งจากนี้ เราต้องใช้ปืนใหญ่พลังปราณ และหน้าไม้ยักษ์ของเรา ยิงทำลายฐานปืนใหญ่ และฐานหน้าไม้ยักษ์ของพวกมัน ลงให้ได้ขอรับ"

 

 

 

 

 

   หลังจากชุน 1 กล่าวเสร็จ ท่านขุนพลอี้ ก็สั่งการผ่านเครื่องกลไกสื่อสารทางการทหารว่า

 

 

 

   --กองทหารปืนใหญ่และหน้าไม้ยักษ์ จงรับคำสั่ง ให้เปลี่ยนยุทธวิธี จากยิงเพื่อตอบโต้ เป็นยิงเพื่อโจมตี--

 

 

 

   --ทำลายฐานยิงของพวกมันให้หมด ภายในช่วงเวลา 2 ยามครึ่งให้ได้--

 

 

 

   --มีเท่าไร ก็ประเคนใส่พวกมันให้เต็มที่--

 

 

 

 

 

 

 

   เมื่อสิ้นคำสังของท่านขุนพลอี้ เสียงปืนใหญ่ และหน้าไม้ยักษ์ของกองพลทหารแห่งเมืองอันชุย ก็เริ่มดังขึ้นอย่างรุนแรงและต่อเนื่อง

 

 

 

   พร้อมทั้งตามมาด้วยเสียงระเบิดสารพัดเสียง ที่แทบจะแยกแยะไม่ออกว่า เป็นเสียงระเบิดของอาวุธชนิดใด ดังติดต่อกันอยู่ตลอดเวลา

 

      

 

   "แจ้งไปยังหน่วยสรรพาวุธว่า เมื่อเรายิงกดดันและทำลายฐานยิงของพวกมันแล้ว"

 

 

 

   "พวกมันจะไม่มีเวลามาสนใจทางหน่วยสรรพาวุธ ให้หน่วยสรรพาวุธทุกหน่วย เร่งทำการทำลายกับดักให้ได้มากที่สุด พร้อมทั้งวางเชื้อไฟไว้ตามจุดต่างๆ ตามแผนการที่วางไว้" ชุน 1 สั่งการไปยังพลสื่อสาร

 

 

 

   เสียงระเบิดพลังปราณยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง

 

 

 

   คราวนี้มิใช่ ศัตรูยิงมา 1 เรายิงกลับไป 3

 

 

 

   แต่เป็นการยิงไปเท่าไรเท่ากัน จุดมุ่งหมายเพื่อทำลายฐานยิงของพวกหุบเขาเถื่อนลงให้ได้

 

 

 

   แล้วเวลาก็ผ่านไป โดยส่วนใหญ่กองทหารปืนใหญ่และหน้าไม้ยักษ์ จะเป็นฝ่ายยิงทำลายฐานยิง ของพวกหุบเขาเถื่อนได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า

 

 

 

   เพราะทหารหน่วยปืนใหญ่และหน้าไม้ยักษ์ มีการฝึกยิงกันเป็นประจำ แม้จะยังยิงได้ไม่แม่นเท่า กองพลทหารอื่นๆ ตามแนวชายแดนที่รบจริงอยู่ตลอดเวลา แต่จำนวน 3 ต่อ 1 ก็ช่วยลดช่องว่าง เรื่องความแม่นยำลงไปได้

 

 

 

   ส่วนพวกหุบเขาเถื่อน มิเคยได้ฝึกยิงจริง เพราะถ้าหากฝึกยิง เสียงอันดังของระเบิดพลังปราณ ก็จะทำให้หุบเขาเถื่อนแห่งนี้ ถูกค้นพบได้โดยง่าย

 

 

 

   ตู๊มๆๆๆๆๆๆ.....!!!!!!!!

 

   เสียงระเบิดจากการยิงปืนใหญ่ และหน้าไม้ยักษ์ ยังคงดังอย่างต่อเนื่องอยู่ตลอดเวลา

 

 

 

   --รายงานกองบัญชาการ ขณะนี้ ฐานยิงปืนใหญ่พลังปราณของหุบเขาเถื่อน ถูกทำลายไปแล้ว 3 ฐาน ส่วนฐานยิงหน้าไม้ยักษ์ของพวกมัน ถูกทำลายไปแล้ว 8 ฐานขอรับ--

 

 

 

   --ส่วนทางเราเสียฐานยิงหน้าไม้ยักษ์ไป 2 ฐานขอรับ--

 

 

 

   ขุนศึกหัวหน้าของกองทหารปืนใหญ่และหน้าไม้ยักษ์ รายงานเข้ามา

 

 

 

   ชุน 1 กับ ท่านขุนพลอี้ สบตากัน

 

 

 

   ท่านขุนพลอี้ จึงสั่งการออกมาว่า

 

 

 

   --ให้ทหารหน่วยสรรพาวุธ ถอนตัวออกจากพื้นที่รบในทันที จากนั้นให้ฐานยิงหน้าไม้ยักษ์ ยิงศรเพลิงเผาป่าตั้งแต่เชิงเขา ไปถึงยอดเขาโดยเร็ว--

 

 

 

   แล้วการเผาป่าก็เริ่มขึ้น มิใช่การเผาให้ลามจากล่างขึ้นบน แต่เป็นการเผาพร้อมๆกันในหลายๆจุดทั่วทั้งพื้นที่

 

 

 

   จากนั้นท่านขุนพลอี้ ก็ออกจากกระโจมบัญชาการ เพื่อไปจัดเตรียมกำลังพลทหาร และเรือเร็วลาดตะเวณ ที่จะใช้บุกเข้าสู่ใจกลาง ของหุบเขาเถื่อน

 

 

 

   ส่วนชุน 1 ก็ออกมาจากกระโจมบัญชาการ

 

 

 

   ชุน 1 ท่านอารอง และเฉินเป่า ก็ขึ้นม้า ออกเดินทางอย่างรีบเร่ง ไปยังทางทิศเหนือ บริเวณท่าเรือของหุบเขาเถื่อน

 

 

 

   โดยมีหน่วยทหารพิทักษ์ 5 นาย และหน่วยทหารสื่อสารอีก 5 นาย ติดตามไปด้วย ซึ่งทหารพิทักษ์ยศนายกองทั้ง 5 นาย ทุกนายอยู่ในขั้นผสานลมปราณขั้นกลางทั้งสิ้น

 

 

 

   ชุน 1 ต้องการไปขึ้นเรือรบ ของกองพลทหาร ที่โอบล้อมท่าเรือของหุบเขาเถื่อนอยู่

 

 

 

   ชุน 2 สื่อจิตถึงชุน 1 ว่า

 

 

 

   "เจ้าอ่อนชุน 1 ศึกนี้ข้าจะได้ลงสนามไปรบไหม"

 

 

 

   "เจ้าบ้าชุน 2 เจ้านี่มันก็บ้าแต่จะออกเรี่ยวออกแรง ตอนนี้ข้าต้องช่วยท่านขุนพลอี้ วางแผนการรบ ไม่มีเวลาไปลุยในสนามรบหรอก"

 

 

 

 

 

   "เฮ้อ.. น่าเบื่อ น่าเบื่อ น่าเบื่อจริงๆ"

 

 

 

   ชุน 2 บ่นอุบ