หัวหมู่มือปราบหวังซาน ผู้เป็นนักยุทธ์ขั้นผสานลมปราณ ระดับที่ 1 ยืนร่างอันใหญ่โตของเขา ซี้นิ้วไปที่จินซีซวน แล้วกล่าวด้วยเสียงอันดังว่า

    "ข้าผู้เป็นถึงหัวหมู่มือปราบ กลับต้องมาจัดการเรื่องเด็กวิวาทกัน"

    "เหล่าชาวบ้านทุกท่านในที่นี้ พวกท่านจะให้ข้า จัดการเยี่ยงไรกับเจ้าเด็กจินผู้นี้ดี"

    มีเสียงหนึ่ง ตะโกนออกมาจากฝูงชนว่า

    "ท่านหัวหมู่มือปราบ ให้ทำสัญญาไม่ยุ่งเกี่ยว ก็พอแล้วขอรับ"

    หัวหมู่มือปราบหวังซาน นิ่งคิดไปครู่หนึ่งจึงกล่าวออกมาว่า "นี่ก็เป็นความคิดที่ดี"

    จากนั้นหัวหมู่มือปราบหวังซาน เอ่ยกับจินซีซวนว่า

    "เจ้าเด็กจิน ข้าจะเข้าไปคุยกับบิดาของเจ้า ไปกับข้าเดี๋ยวนี้"

    จินจีซานสั่นไปทั้งตัว แล้วจึงระลำระลัก บอกไปยังหัวหมู่มือปราบผู้มีหนวดเครารุงรังว่า

    "ท่านลุงหวัง ท่านได้โปรดอย่าส่งข้า ไปหาบิดาของข้าเลยนะขอรับ"

    "ข้ากำลังทำหน้าที่ เจ้ามานับญาติเป็นลุงเป็นหลานกับข้าได้เยี่ยงไร"

    หัวหมู่มือปราบหวังยิ่งโกรธเข้าไปอีก

    "เฮ้ย.. ถ้าอย่างนั้น ข้าส่งเจ้าไปหาท่านอาจารย์จางก็แล้วกัน"

    ได้ยินดังนั้นจินซีซวน รีบกระโดดไปเกาะขาหัวหมู่มือปราบหวังซาน ในทันที

    "ท่านหัวหมู่มือปราบหวัง ท่านลากข้าไปหาบิดาข้าที่บ้านเถิด อย่าส่งข้าไปให้ท่านอาจารย์จางเลยขอรับ"

    ถ้าเขาถูกส่งตัวและรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นถึงท่านอาจารย์จาง อนาคตของเขาต้องลำบากอย่างแน่นอน เขาเสียเวลาในการสอบเข้าเป็นขุนนางขั้นต้นไป อย่างน้อยก็ 5 ปี

    และหากผู้ใดเห็นว่า นี่เป็นเพียงการลงมือทำร้ายร่างกายผู้อื่น ของเด็กอายุ 14 ปีเพียงคนเดียว จะเป็นเรื่องใหญ่โตได้อย่างไรกัน

    ผู้นั้นจะต้องเข้าใจในตัวของท่านอาจารย์จางเสียก่อน

    ท่านอาจารย์จางนั้น ถือเรื่องคุณธรรมน้ำมิตรและความสมัครสมานกลมเกลียว ของศิษย์พี่ศิษย์น้องร่วมสำนักศึกษาเป็นอย่างยิ่ง

    หากศิษย์ผู้ใดทำร้ายศิษย์ร่วมสำนัก ผู้นั้นจะถูกสำนักศึกษาลงโทษในสถานหนัก

    อย่างเบาก็ให้พักการเรียน 5 ปี อย่างหนักก็จะถูกไล่ออกจากสำนักศึกษา

    ไม่มีผู้ใดทราบถึงเหตุที่ท่านอาจารย์จาง ตั้งกฏเหล็กนี้ขึ้นมา บ้างก็ว่าท่านอาจารย์จางเคยถูกศิษย์ร่วมสำนักทำร้ายหักหลังมาก่อน เรื่องนี้ถูกลือกันไปอย่างหนาหูในตัวอำเภอ

    ทำร้ายบุคคลอื่นใดก็ได้ หาเป็นอันใดไม่ แต่หากทำร้ายศิษย์พี่ศิษย์น้องร่วมสำนักศึกษา เมื่อท่านอาจารย์จางรับรู้ จะถูกลงโทษจากสำนักในทันที

    และแน่นอนชุน 2 นั้น ก็ถูกท่านอาจารย์จาง ไล่ออกจากสำนักศึกษาไปแล้ว จากผลงานการวิวาทอันมีมาแต่ช้านานของชุน 2

    แต่กระนั้นท่านอาจารย์จาง ก็ไม่สามารถไล่ชุน 1 ออกไปได้ เพราะถึงแม้จะเป็นร่างเดียวกัน แต่ก็คนละความคิดคนละวิญญาณ จึงถือว่าเป็นคนละคนกัน

    กลับมายังริมถนน ณ.บัดนี้ จินซีซวนตระหนกเป็นอย่างมาก จึงรีบเอ่ยออกไปว่า

    "ท่านหัวหมู่มือปราบหวัง ขอท่านได้โปรดเมตตาข้าด้วยเถิด ข้ายินดีพร้อมทำสัญญาไม่ยุ่งเกี่ยว บัดเดี๋ยวนี้" 

    ว่าแล้วจินซีซวน ก็นำกระดาษและแท่งเขียนอักษรขึ้นมา แล้วยื่นไปให้ชุน 1 พร้อมทั้งขอร้องชุน 1 ว่าอย่าเอาเรื่องเขาเลย อย่าแจ้งท่านอาจารย์จางเลย

    ต่อไปหากเขาเห็นหลิวชุนเดินมาทางใด เขาก็จะเดินหลบไปเสียอีกทาง มิให้หลิวชุน ต้องระคายเคืองลูกตาจากการมองเห็นหน้าเขา

    ชุน 1 เห็นดังนั้น ก็ไม่อยากทำเรื่องเล็กน้อย ให้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตระหว่างตระกูล

    จึงมิเอ่ยคำอันใด รับเอากระดาษและแท่งเขียนอักษรมา แล้วเขียนร่างข้อสัญญาในทันที

    สัญญาไม่ยุ่งเกี่ยวฉบับนี้ชุน 1 ในฐานะผู้เสียหาย ระบุถึงที่มาที่ไปในความผิดของจินซีซวนแล้ว

    ยังร่างข้อกำหนดออกมาอย่างรัดกุม นอกจากห้ามมิให้จินซีซวน เข้ามายุ่งเกี่ยวกับ*หลิวชุน* แล้วยังระบุให้จินซีซวนต้อง*ห้ามปราม* จินกังผู้น้อง มิให้มายุ่งเกี่ยวกับ*หลิวชุน*ด้วยเช่นกัน

    หากมีการทำผิดสัญญาหลิวชุน สามารถนำเอกสารสัญญานี้ ไปแจ้งยังท่านอาจารย์จางได้ในทันที

    เมื่อทำสัญญาพร้อมลงรายมือชื่อและพิมพ์ลายนิ้วมือของคู่กรณี โดยมีมือปราบหวังซาน ชาวบ้านในบริเวนนั้นและลูกศิษย์สำนักศึกษา อีกหลายคนลงนามพร้อมพิมพ์ลายนิ้วมือเป็นพยานแล้ว

    ชุน 1 ก็เก็บหนังสือสัญญาที่ทำขึ้น หันไปขอบคุณท่านมือปราบหวัง อยู่อีกหลายคำ แล้วจึงขอตัวเดินทางไปยังสำนักศึกษาต่อ

    ทางด้านจินซีซวนนั้นรีบกลับเข้าบ้านตระกูลจินไปในทันที อีกหลายวันจากนี้ เขาคงไม่กล้าไปสำนักศึกษาอาจารย์จางเป็นแน่