เหว่ยเหลี่ยง เป็นรองแม่ทัพของเยว่ลู่จิว ตัวเขานั้นเป็นเผ่าเหยี่ยวเพลิง ธาตุกำเนิดไฟ เป็นชายหนุ่ม รูปร่างกำยำ ผิวเข้ม ใบหน้าเข้มขรึมคิ้วขมวด แสดงถึงความองอาจและกล้าหาญ ไม่หวาดหวั่นสิ่งใด..

เขารีบเร่งรุดไปยัง สงครามทันที เมื่อไปถึงภาพที่เห็นตรงหน้าชวนให้ตกตะลึงเป็นอย่างมาก พื้นที่โดยรอบเป็นลานน้ำแข็งกว้าง มีซากศพ มีคราบเลือด ของเหล่าทหารสวรรค์จำนวนมาก ทั้งยังมีซากศพที่ถูกแช่แข็งอีกมากมายเช่นกัน!!

" นี่มันอะไรกัน? "

เหว่ยเหลี่ยง มองดูเราทหารเผ่าวิหคธาตุไฟจำนวน19,999นาย ที่กลายเป็นซากศพเกลื่อนอยู่บนพื้นน้ำแข็ง เขามองพิจารณาดูศพของเหล่าทหารวิหคเกาะทอง ซึ่งมีประกอบด้วยวิหคหลากหลายเผ่าพันธุ์ อาทิ เผ่าเฟิ่งหวง 100นาย , เผ่าเหยี่ยวเพลิง 11,999นาย , เผ่าเพลิงนกยูง 7,900นาย ทำให้เขาโกรธแค้น ไป๋ลี่หยางเป็นอย่างมาก

" เจ้ามารชั่ว!! เจ้ากล้าดียังไง ถึงมาทำลายเผ่าข้า "

" ทำลาย? เจ้าพูดเรื่องอะไรกัน ข้าเพียงป้องกันตัวเท่านั้น!! "

นางตอบตามความจริงด้วยท่าทางใสซื่อ เพราะนางไม่ได้คิดจะทำลายใครก่อน แต่ กลับกันนางเป็นฝ่ายถูกลอบโจมตีก่อน สิ่งที่นางทำก็แค่ป้องกันตัว และ ปกป้องเหล่าผู้คนที่ดีกับเธอเท่านั้น

" รองแม่ทัพเหว่ย ว่าที่พระชายา ไม่ได้เลวร้าย ท่านรามือเถอะอย่าสู้กันไปมากกว่านี้เลย แค่นี้ทัพสวรรค์ก็สูญเสียมากพอแล้ว"

" ใช่ๆ "

" เห็นด้วย "

เหล่าทหารมังกรสวรรค์ ที่อยู่ด้านหลังไป๋ลี่หยาง ต่างพากันแสดงความคิดเห็น เนื่องจากต้องการยุติสงคราม เพราะสถานการณ์ตอนนี้ เรียกได้ว่าทัพสวรรค์ ก็สูญเสียมากพอแล้ว..

" ไม่เลวร้าย? ดูซากศพทหารสวรรค์เหล่านี้สิ ไม่เลวร้ายงั้นหรอ? พวกเจ้าเหล่าทหารมังกรสวรรค์ ไม่รู้จักแยกแยะผิดชอบดีชั่วแล้วหรือยังไง? ถึงได้ถือหางยกย่องมารออกนอกหน้าขนาดนี้? "

เหว่ยเหลี่ยง กำลังโกรธเขาไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น เขาคิดแค่ว่า ไป๋ลี่หยางเป็นแค่นางมารที่ฆ่าล้างเผ่าวิหคเท่านั้น!!

" เผ่าวิหคสูญเสีย พวกเราเผ่ามังกร ก็รู้สึกเศร้าใจที่ต้องสูญเสียสหายเผ่าร่วมอุดมการณ์ แต่ ทั้งหมดนี้จะไม่เกิดขึ้นหากพวกท่านไม่ลอบโจมตีพระชายา ส่วนเรื่องที่พระชายาสังหารเผ่าวิหคนั้น ควรให้เง็กเซียนเป็นผู้ตัดสินใจ ไม่ใช่หน้าที่ทหารเช่นพวกเราควรจะมาตัดสินใจกันเอง "

ทหารมังกรสวรรค์ พยายามอธิบายสถานการณ์ให้เหว่ยเหลี่ยงฟัง ว่ามารนั้น ถือกำเนิดขึ้นมาเองโดยไร้ซึ่งบิดา มารดา จึงไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน หรือพูดง่ายๆ ก็คือเหมือนเด็กที่ไร้เดียงสา หากปฏิบัติเช่นใดกับนาง นางก็จะปฏิบัติเช่นเดียวกันตอบกลับ (ดีมาดีกลับ เลวมาเลวกลับ นั้นเอง)

แต่เหมือนเหว่ยเหลี่ยงจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น…

เขาชักกระบี่ออกมา ชี้ไปทางไป๋ลี่หยาง

" ไม่เจ้าก็ข้า วันนี้ต้องตายกันไปข้าง! "

" รองแม่ทัพเหว่ยเหลี่ยงท่าน!!...... ได้!!! ในเมื่อท่านต้องการเช่นนั้น ถ้างั้นคู่ต่อสู้ของท่านคือพวกข้า… "

เหล่าทหารมังกรออกมายืนด้านหน้าไป๋ลี่หยาง พร้อมตั้งท่าเตรียมโจมตี เหว่ยเหลี่ยง

" ดี…ดียิ่งนัก..เพื่อมารตนเดียวพวกเจ้าเผ่ามังกร ถึงกับกล้าหันอาวุธเข้าหาข้า "

เหว่ยเหลี่ยงกัดฟันพูดประชด และนั้นยิ่งกระตุ้นความโกรธของเขาให้มากขึ้น..

" งั้นก็ตายตกกันทั้งหมดนี้แหละ…… กายผสาน!!"

พรึ๊บบบ… (เพลิงสีแดงลุกท่วมกาย ปีกขนาดใหญ่กลางออก)

ทหารเผ่ามังกรนายหนึ่งเดินออกไป ยืนอยู่ด้านหน้าทัพ …

" ข้าฟังมานานละ…ตอนนี้เหว่ยเหลี่ยง กำลังโกรธ พูดอะไรคงไม่ฟังหรอก ข้าจะจัดการเอง "

คำพูดดังกล่าวเป็นคำพูดของ ซังเจา รองแม่ทัพเผ่ามังกร กายแท้คือมังกรเพลิงผลึกเพชรเจ็ดสี (สายพันธุ์เดียวกับ กังอวี่หวิน)

" ซังเจา!!! เป็นเจ้าก็ดี ข้าจะได้สะสางเรื่องในอดีตด้วย "

เหว่ยหลี่ยงตะโกนเสียงดัง…

ส่วนไป๋ลี่หยาง นางฟังพวกเขาคุยกันสักพัก ก่อนหันไปถามทหารมังกรที่ยืนอยู่แถวนั้น..

" นี่ๆ …พวกเจ้าคิดว่าหากพวกเขาสู้กัน ผู้ใดจะชนะ "

" เรียนพระชายา ท่านวางใจได้ รองแม่ทัพ ซังเจา ชนะได้แน่นอน "

ทหารมังกรอธิบายให้ไป๋ลี่หยางฟังว่า มังกรผลึกเจ็ดสีนั้นคือมังกร อันดับ1 ของเผ่ามังกร แต่ เหยี่ยวเพลิง นั้นเป็นแค่ วิหคอันดับ3 ของเผ่าวิหคเท่านั้น

" เช่นนั้นเองหรอ? "

ไป๋ลี่หยางรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น….

" เช่นนั้นแหละขอรับ…คราวก่อนตอนพวกเขาประลองกัน เหว่ยเหลี่ยงถึงกลับหมดสภาพ แต่ รองแม่ทัพซังเจา แค่บาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น "

" บาดเจ็บ… ไหนพวกเจ้าบอกว่า เขาเป็นมังกรอันดับ1ไง? บาดเจ็บได้ไง "

(อ้าว..สู้กันมันก็ต้องบาดเจ็บสิ) ทหารมังกรคิดในใจ แต่ก็พอเข้าใจได้ ความคิดนางเหมือนเด็กยิ่งนัก และ ตัวนางคงไม่เคยได้รับบาดเจ็บเป็นแน่…

" ท่านคงไม่เคยได้รับบาดเจ็บสินะ? "

" เคย!! "

" อ้าว!! ไหนว่าเก่งไง!! "

" ข้าไม่เคยบาดเจ็บจากการต่อสู้สักหน่อย ที่ว่าบาดเจ็บนั้น…เพราะข้าแบ่งพลังชีวิตช่วย อวี่หวิน ตอนบำเพ็ญวิชาต่างหาก!! "

ทหารมังกรตกใจอย่างมาก เมื่อทราบความจริงว่า ไป๋ลี่หยางแบ่งพลังชีวิตครึ่งหนึ่งช่วย กังอวี่หวิน บำเพ็ญวิชาเพลิงสลายนภา9ชั้น นั้นนับเป็นบุญคุณที่ยิ่งใหญ่ ที่ช่วยชีวิตเพราะพลังนั้น กังอวี่หวิน ใช้มันเพื่อมาปกป้อง3ภพต่ออีกที แต่ที่น่าทึ่งกว่านั้นคือ นางมีพลังแค่ครึ่งกลับสามารถสังหารเหล่าทหารวิหคนับหมื่นได้…

.

.

.

** มาที่ เหว่ยเหลี่ยง และ ซังเจา ต่อ… **

(พวกเขา ไม่ได้ยินที่ไป๋ลี่หยางพูด เพราะพวกเขากำลังให้ความสนใจกับศัตรูที่อยู่ตรงหน้า!!

" หากปกติข้าไม่อาจสู้ ซังเจา ได้แน่… แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนกัน…เขาพึ่งโดนค่ายกลแผ่นปฐพีอัคคีแผดเผา แม้เขามีธาตุกำเนิดไฟ แต่ ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่บาดเจ็บ จากค่ายกลนี้.."

เหว่ยเหลี่ยง คิดแผนรับมือ ซังเจาในใจ แน่นอนว่าเขาค่อนข้างมั่นใจว่าจะชนะได้แน่เนื่องจาก ซังเจาบาดเจ็บจากค่ายกลอยู่แล้ว ช่างทำกระบี่ยังสามารถโดนกระบี่บาดได้ คงไม่ใช่เรื่องแปลก หากผู้มีธาตุไฟ จะได้รับบาดเจ็บจากค่ายกลธาตุไฟ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับวิธีการใช้ นั้นเอง….

" พลังของข้าในตอนนี้ หากต้องการปกป้องทุกคน และ พระชายา ไปจนถึงสวรรค์ มีเพียงต้องเปิดกายแท้เท่านั้นแล้ว "

ซังเจาคิดในใจ….

[อธิบาย กายมนุษย์ ใช้ศักยภาพได้ 25 เปอร์เซ็นต์

กายผสาน ใช้ศักยภาพได้ 50 เปอร์เซ็นต์

กายแท้ ใช้ศักยภาพได้ 100 เปอร์เซ็นต์

ผู้ใช้จะเลือกใช้ตามความเหมาะสมของแต่ละสถานการณ์]

เมื่อทั้งคู่ใช้ความคิดและวิเคราะห์สถานการณ์เสร็จสิ้นแล้ว ซังเจาเริ่มพูดออกเสียง…

" ข้าจะเริ่มล่ะนะ….. เปิดกา….."

?

?

ซังเจาไม่พูดไม่ทันจบ เมื่อก้มมองที่พื้น เขาสังเกตเห็นว่าตั้งแต่เท้าขึ้นมาถึงต้นขาของเขา ได้กลายเป็นน้ำแข็งเรียบร้อยแล้ว!!

ใช่!! นั่นเป็นฝีมือของไป๋ลี่หยาง ซึ่ง ซังเจา และ ทหารมังกร รู้สึกงง ไม่รู้ว่านางคิดจะทำอะไรกันแน่ ซังเจาหันหน้ากลับไปมองไป๋ลี่หยาง

" พระชายา ท่านคิดจะทำอะไรกันแน่? "

พลังของนางชั่งน่ากลัวยิ่ง และ ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่านางคิดจะทำอะไรกันแน่..

นางยิ้มจากนั้นค่อยๆ เดินเขาไปใกล้ๆ ซังเจา ด้วยความยากที่จะคาดเดานิสัยนางได้… หัวใจของซังเจา เต้นดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อไป๋ลี่หยางเดินเข้าไปใกล้เขา ไม่ใช่เพียงแค่ซังเจาเท่านั้นที่กำลังรู้สึกหวาดกลัว แต่ทหารมังกรทั้งหมดก็กำลังรู้สึกหวาดกลัวและกำลังลุ้นว่านางจะทำอะไรซังเจา หรือไม่?

เมื่อไป๋ลี่หยางเดินไปถึงตัวซังเจา นางยกมือขึ้น ซังเจาหลับตาลงด้วยความกลัว

(แปะ…)

.

.

.

?

?

ซังเจาลืมตาขึ้น ปรากฏว่า… ไป๋ลี่หยางแค่จับที่ไหล่ของเขาเท่านั้น!!

" พะ พระชายา ท่าน…. "

ไป๋ลี่หยาง ยิ้มอย่างไร้เดียงสา ก่อนจะพูดว่า…

" ข้าจัดการเขาเอง…..เจ้าบาดเจ็บอยู่…พักก่อนเถอะ!! "