บทที่ 24

ตอน ฉันขอโทษ

ในห้องของเวน

เวนเดินไปที่เตียงนอน เขาจับร่างของวิว ตัวของเขาเย็นมาก เขากำลังจะตาย เวนยกร่างของเขาออกจากเตียงอุ้มไปที่สระน้ำด้านหลังของห้อง เขาพาวิวและตัวเองลงสระน้ำ ปลดเสื้อผ้าของตัวเองและวิวออกแผ่นหลังของวิวพิงกับอกของเวน เขากอดวิวไว้ในอ้อมกอดของตัวเองเริ่มถ่ายพลังของตัวเองเพื่อรักษาเขาทันที เกิดลำแสงสีเขียวอ่อน ๆ เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ เวนได้แต่คิด “เจ้าต้องไม่ตาย” ผ่านไป 1 วัน 1 คืน เขาเริ่มรู้สึกตัว แต่เขายังไม่พ้นจากความตาย 

วิวถาม  “เวน นั้นนายเหรอ”

เวนไม่ตอบ

วิวพูด “ได้ตายในอ้อมกอดนายก็ดีเหมือนกันนะ”

เวนพูด “ถ้าฉันไม่ให้นายตาย นายก็ไม่มีสิทธิ์ตาย”

เขายิ้ม “ฉันอยากจูบนาย ทำแบบนี้นายจะเสียพลังมากเกินไป”

เวนเงียบ วิวมองหน้าเวนผ่านซอกคอเขา

เวนพูด “ฉันขอโทษ”

เขาถาม “ทำไมต้องขอโทษ”

เวนพูด “ฉันไม่อาจจูบนายได้อีก”

วิวก้มหน้าลง สีหน้าเขาครุ่นคิด เขาถาม “++ทำไม ถึงจูบไม่ได้ ฉันคิดถึงจูบของนายเสมอเลยนะ นายบอกว่ารักฉัน แล้วทำไมจูบไม่ได้ละ++”

เวนเงียบ วิวยังคงพูดต่อ “ที่สระน้ำครั้งนั้น นายคงไม่ได้ตั้งใจซินะ ที่พูดว่ารัก”

เวนก้มหน้ามองวิว ก่อนที่เขาจะหลับตาตั้งใจถ่ายพลังให้ต่อไป 5 วัน ที่เวนไม่ออกจากห้องเลย เขาถ่ายพลังให้วิวอยู่อย่างนั้นจนตัวเขาเริ่มอ่อนเพลีย เวลานี้ทุกคนที่วังก็หายดี ต่างจัดการเก็บกวาดให้วังภูผากลับมาเหมือนเดิม เหล่าองครักษ์ต่างพากันแวะเวียนมาที่ห้องขององค์ชาย แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปในห้อง ซันเก็บยาไว้ให้องค์ชาย เพราะทุกคนรู้ดีว่าองค์ชายคงรักษาโดยการถ่ายพลังแน่นอน 

วันที่ 5 เวนนำร่างของวิวขึ้นจากสระ เขามีสีหน้าที่ดีขึ้นมาก เวนวางร่างของวิวนอนลงกับเตียง วิวคว้ามือของเวนไว้  “นายดูอ่อนเพลีย”

เวนพูด  “ฉันไม่เป็นไร” เขามองสีหน้าของเวนดูกังวล เหมือนตอนนี้เขาคิดหรือกลุ้มใจอะไรอยู่อย่างนั้นแหละ

วิวพูด “นายถอดเสื้อผ้าของฉันเหรอ”

เวนหันหน้าหนี “มันจำเป็น”

วิวพูด “เวน...” เขาหันมอง

วิวพูด “เรื่องหอคัมภีร์ ฉันต้องทำแบบนั้น องครักษ์ยีนไม่ผิด เขาขัดขวางฉันแล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะฉัน ฉันต้องแก้ไขมัน ขอร้องอย่าลงโทษองครักษ์ยีนเลย”

เวนพูด “กฎก็คือกฎ”  เวนสะบัดมือออกจากวิว แล้วเดินออกจากห้องไป ด้วยสีหน้าโกรธ ทุกคนหันมองหน้าองค์ชาย 

องค์ชายพูด “ให้ท่านหมอมาดูอาการเขาด้วย” ฟางหันมองเทพธิดา แล้วพวกเธอก็เดินไปตามท่านหมอ 

ซันพูด “องค์ชายท่าน”

องค์ชายพูด “ข้าไม่เป็นไร” สายตามองมาทางยีน

ยีนรู้ดีว่าตัวเองผิด เขาคุกเข่าต่อหน้าองค์ชาย ยีนพูด  “ ข้าน้อมรับการลงโทษ”

องค์ชายพูด “ข้าจะลงโทษเจ้าอย่างไร” องค์ชายไอเล็กน้อย ด้วยร่างกายที่อ่อนล้า ซันมองเห็นความอ่อนเพลียของเวน เขาได้ยื่นยาที่เหลือให้องค์ชาย 

ซันพูด “องค์ชายทานยาก่อนเถอะ ก่อนจะทำอะไร ท่านเสียพลังไปมาก”เขารับยาจากซันแล้วทุกคนก็เดินไปยังจุดศาลาชมวิว