บทที่ 29
ตอน ลูกรับแทน
องค์ชายสามอุ้มร่างของหว่านเอ่อร์แต่เขาได้สั่งให้องครักษ์ซูเย่ไปขอให้องค์รัชทายาทช่วย
“ฟงหยาง เจ้าไปตามหมอหลวงมา รีบ ๆ หน่อย”
องครักษ์ทั้งสองน้อมรับคำสั่ง
ที่ท้องพระโรง
ลู่เหลียนคุกเข่า เพื่อรับการโบย ทหารสองนายถือไม้โบย พวกเขามองฮ่องเต้เมื่อไรจะสั่งโบย
เธอคิด ไม้ตีทำไมใหญ่ขนาดนี้ โดนสองตีคงตายแน่ แต่นี้โดนตั้งสิบที ตายสนิทแน่เรา
ฮ่องเต้พูด “โบย”
ไต้กงกงพูด “ฝ่าบาท พระชายาคงทนต่อการโบยไม่ได้แน่พ่ะย่ะคะ”
“หรือเจ้าจะรับแทนนาง”
แล้วเสียงขององค์ชายสี่ก็พูดขึ้น
“ลูกรับแทนเองพ่ะย่ะคะ”
“องค์ชายสี่”ลู่เหลียนพูด
เขาหันมอง แล้วคุกเขา “พระชายาทำผิดสิ่งใดหรือพ่ะย่ะคะ”
“ทำผิดสิ่งใดหรือ นางไม่ได้บอกเจ้าหรือ”
เขาหันมองหน้าลู่เหลียน เธอได้แต่ก้มหน้า
“ข้ามีคำสั่งไม่ให้นางตามเจ้าไป หากนางขัดคำสั่ง ข้าจะโบยนาง”
“เจ้านี่.....พระชายาขัดคำสั่งเพราะลูก ความผิดนี้เป็นเพราะลูก เสด็จพ่อลงโทษลูกเถอะ”
“ไม่นะฝ่าบาท องค์ชายสี่ตอนนี้ร่างกายยังไม่แข็งแรง หม่อมฉันเป็นผู้กระทำผิดขอรับโทษเอง”
“ไม่ได้.....”
“โบยนาง” ฮ่องเต้พูด
ทหารยกไม้โบยนางทันที องค์ชายสี่ตกใจที่ลู่เหลียนกำลังจะถูกโบย เขาได้เข้าไปกอดนางรับไม้นั้นแทน เข้ากลางหลัง เหล่าทหารหยุดไม่กล้าลงไม้ต่อ
“โบยต่อไป”ฮ่องเต้พูด
ไต้กงกง คุกเข่า “ฝ่าบาทโปรดเมตตาด้วย เมื่อไม้ที่สองลงที่กลางหลังขององค์ชายสี่ ลู่เหลียนพยายามผลักตัวเขาออก แต่องค์ชายสี่ก็ไม่ยอม เมื่อไม้ที่สามกำลังจะลง เสียงฮองเฮาพูดขึ้น เธอเดินมาพร้อมกับองค์รัชทายาท
“ฝ่าบาทหม่อนฉันขอร้อง”
ทหารหยุดทันที
“ถวายบังคมฝ่าบาท”
“เจ้ามาได้ไง”
“องค์รัชทายาทบอกว่าฝ่าบาททรงกริ้วพระชายาสี่มากสั่งโบยนางที่ขัดคำสั่ง”
ลู่เหลียนร้องไห้
“พระชายาทำผิดมากถึงขั้นต้องโบยนางอย่างนั้นหรือเพค่ะ”
