บทที่ 24
ตอน ครั้งแรกที่พบ
เหล่าองค์ชายองครักษ์และแม่ทัพต่างก็เดินทางกลับ หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โดยมีรถม้าสองคัน คันหนึ่งองค์ชายสามนั่งมากับหว่านเอ่อร์ อีกคันองค์ชายสี่นั่งมากับลู่เหลียน
“หม่อมฉันเป็นห่วงพระชายาเพค่ะ”
“อย่าห่วงไปเลย ข้าคิดว่าพวกเขาคงมีเรื่องต้องคุยกัน”
หว่านเอ่อร์ก้มหน้า มือทั้งสองข้างกำกระบี่ไว้แน่น องค์ชายสามมองมือของนาง แล้วจับมือเธอไว้ หว่านเอ่อร์มองหน้าเขาก่อนจะดึงมือออกด้วยความอายและครุ่นคิด
“หลายวันมานี้ ข้าขอบใจเจ้าที่ร่วมสู้เคียงข้างข้า”
“มันเป็นหน้าที่เพค่ะ”
“แค่หน้าที่จริงหรือ.....ไม่ใช่เพราะเจ้าห่วงข้าหรือ”
“องค์ชายสาม ข้าน้อยเป็นบ่าวฐานะต่ำต้อยมิบังอาจที่จะ......”เธอเงียบ
เขามองหน้าเธอ “ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นอย่างไร ข้าสนเพียงแต่หัวใจของข้าที่มีให้แก่เจ้า หว่านเอ่อร์ครั้งแรกที่ข้าพบเจ้า ข้าบอกตัวเองว่าเจ้าคือนางคนนั้น หญิงสาวที่ข้าจะรัก ”
หว่านเอ่อร์ก้มหน้า
“เอาเถอะบางที่ข้าอาจจะรีบร้อนไปหน่อย ข้าจะใช้เวลาพิสูจน์ว่าแม้ฐานะเราจะต่างกันแต่ไม่ใช่อุปสรรคของความรัก”
หว่านเอ่อร์ได้แต่นั่งเงียบก้มหน้า
“ขอแค่เจ้าเชื่อใจข้าจะได้หรือไม่”
เธอมองหน้าเขาแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร
“ทำไม เจ้าไม่ตอบอะไรเลย”
“หม่อมฉันแค่ไม่คิดว่าองค์ชายสามผู้ดุดัน โหดเหี้ยมในสายตาของทุกคน จะมีคำเอ่ยวาจาเช่นนี้เพค่ะ”
“จะมีกี่คนที่รู้ว้าเป็นอย่างไร จริงอยู่ที่ตัวข้ายืนอยู่ท่ามกลางความตาย มือนี้ของข้าฆ่าแต่คนชั่วรักษาความเป็นธรรมให้ราษฎร แผ่นดินร่มเย็นก็ดียิ่ง แต่ใจข้าก็โดดเดี่ยวเช่นกัน”
“องค์ชายสามท่านช่างมีอาคมยิ่งนัก”
“แค่กับเจ้า ข้าไม่เคยทำกับสตรีนางใด” เขามือมือของหว่านเอ่อร์ “เจ้าเป็นสตรี แต่ในมือถือกระบี่เพื่อปกป้องคนที่เจ้ารัก วันหนึ่งข้าจะสู่ขอเจ้ากับพระชายา”
“องค์ชายข้ายังไม่ได้ตกลงอะไรกับท่านนะ”
เธอก้มหน้า สีหน้าเธอแดงกล่ำ อมยิ้มเล็กน้อย
“องค์ชายสามหมายตาผู้ใด อย่าหวังว่าจะรอด”
“ท่าน”
เขายิ้มที่เห็นหว่านเอ่อร์โต้ตอบอะไรเข้าไม่ได้ เธอทำได้แค่บิดตัวหันหน้าหนีเท่านั้น
