ตอนที่ 10 ฉันขอความจริง

               เมื่อประตูห้องเปิดออกแสงไฟสว่างปรากฏขึ้น อาทิตย์ตกใจสิ่งที่เขาเจอ ก็คือเมย์ที่นั่งรออยู่ในห้อง

“คุณเมย์”

“ตกใจอะไร ฉันรอนายอยู่นานแล้ว”

 “คุณตะวันบอกว่าคุณเมย์ไปต่างจังหวัด ผมไม่คิดว่าคุณจะมาที่นี่” เมย์มองหน้าอาทิตย์

 “ออ. พอดีลูกค้าเลื่อนนัดนะ…….นั่งซิ ฉันมีอะไรจะคุยกับนาย”

อาทิตย์นั่งลงที่พื้นคุกเข่าตรงหน้าเธอ “สิ่งที่ฉันจะพูด และจะถาม ฉันขอความจริงจากนายได้หรือเปล่า ขอแค่ให้นายตอบความจริง"

อาทิตย์เงียบ เขาคิด หรือเธอจะสืบรู้แล้วว่าเราเป็นใคร

"อะไรหรือครับ”

“ตะวันบอกฉันว่านายตามหาพ่อของนายอยู่ นายรู้หรือเปล่าพ่อของนายชื่ออะไร”

“ไม่ทราบครับ”

“แล้วนายออกตามหาพ่อได้อย่างไร” เมย์สงสัยมาก

“ก่อนแม่จะตายสิ่งเดียวที่เธอเล่าให้ผมฟัง สิบห้าปีผมไม่เคยรู้เรื่องของพ่อเลย แต่คืนนั้นเธอบอกผม  เธอพูดถึงพ่อด้วยรอยยิ้ม แววตาที่คิดถึง แววตาที่รัก เธอบอกกับผมว่าพ่อรักผมมาก ทุก ๆ วันที่พ่อกลับมาจากที่ทำงานด้วยความเหนื่อย เมื่อพ่ออุ้มผมเขาก็ยิ้มและหายเหนื่อย ผมวาดภาพไว้ว่าพ่อต้องหน้าตาแบบนี้”

“เขาทิ้งเธอกับแม่ทำไมถึงยังต้องการตามหาเขา ไม่รู้สึกเกลียดเขาเหรอ” แม่ถาม

“ จริงครับ ผมเกลียดพ่อ เกลียดที่เขาทิ้งให้แม่กับผมลำบาก แม่ต้องแบกความเจ็บปวดการดูถูกของคนรอบข้าง และแถมต้องเลี้ยงดูผมเด็กพิการคนหนึ่ง ก่อนแม่จะตายเธออยากพ่ออีกครั้ง แม้เธอจะไม่ได้พูดออกมาแต่แววตานั้น โหยหาพ่อตลอดเวลา ผมคิดว่าแม่คงมีคำถามและสงสัยว่าเกิดอะไร ทำไมอยู่ ๆ พ่อก็ทิ้งเธอไป”

“มันคือเหตุผมที่นายตามหาเขาเหรอ”

“ส่วนหนึ่งครับ....ผมแค่...” อาทิตย์เงียบ เขาไม่พูดต่อ

“ถ้าเธอเจอเขา เธออยากจะแก้แค้นเขาหรือ”

“เปล่าครับ..”

“สมมุติถ้าเธอเจอเขาแล้ว และเห็นเขามีความสุข มีครอบครัวที่อบอุ่น เธอจะทำไง จะเข้าทำลายชีวิตครอบครัวของเขาให้เหมือนที่เธอกับแม่ต้องเจอหรือเปล่า”

อาทิตย์ก้มหน้า เมย์นั่งมองเขา “ฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร แต่ตะวันไม่ใช่พ่อของเธอ”

“คุณเมย์ครับ ทำไมคุณคิดว่าคุณตะวันคือพ่อของผม”

“ฉันก็แค่ปกป้องครอบครัวของฉัน น้องฝ้ายรักพ่อเขามาก”

“ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณเข้าใจผิด”

“ไม่เป็นไร ถ้าเธอจะคิดว่าตะวันเป็นพ่อก็ไม่แปลก เพราะเขาเป็นคนที่จิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่นเสมอ ฉันหวังว่าเธอจะเจอพ่อในเร็ววัน ....เอาละ วันนี้ที่ฉันมาก็แค่อยากจะรู้แค่นี้ เธอคงไม่บอกกับตะวันใช่มั้ย” แล้วเธอก็ลุกเพื่อจะออกจากห้องไป แต่อาทิตย์กับพูดบางอย่างออกมา

“คุณเมย์ครับ ส่วนหนึ่งที่ผมตามหาพ่อ ผมแค่อยากรู้ว่าความรักของพ่อมันอบอุ่นมากแค่ไหน เมื่อเห็นคุณกับคุณตะวันและคุณหนู มันทำให้ผมอิจฉาครับ และภาพเหล่านั้นมันเป็นภาพที่สวยงาม ภาพความรู้สึกที่ผมต้องการและไม่เคยให้ได้สัมผัสมัน ผมอยากให้เป็นอย่างนั้นตลอดไป แค่ให้ผมได้อยู่ตามหาพ่อต่อนะครับ”

เมย์ยืนฟังที่อาทิตย์พูด สีหน้าเธอเศร้าแล้วเสียงประตูก็ปิดลง เด็กน้อยนั่งกำหมัดไว้แน่น เขาเข้าใจสิ่งที่เมย์พูด น้ำตาก็เริ่มไหล่ จิตใจของเขาตอนนี้มีแต่ความเจ็บปวด จริงอยู่ความคิดเขาครั้งแรกที่เดินทางมากเพื่อต้องการให้พอ่ได้รู้และเจอแม่อีกครั้ง แต่เมื่อเห็นพ่อในตอนนี้แล้ว เขากลับแค่อยากอยู่ใกล้ ๆ พ่อเท่านั้น

“แม่ครับ ผมควรจะบอดความจริงดีหรือเปล่า หรือผมควรจะหายไปจากชีวิตองเขา แม่ครับช่วยบอกผมหน่อย ผมยังอยากอยู่กับเขา” แล้วเขาก็ร้องไห้ก้มหน้าร้องไห้เสียงสะอื่น น้ำตาอาบแก้ม

Hanna hb.