หลี่อวี้เหยียน..หลี่อวี้เหยียน.. ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของหยิ่นเจียว ทำไมถึงรู้สึกว่าชื่อนี้คุ้นเคยนักนะ

หลี่อวี้เหยียนรู้สึกกังวลมากยิ่งขึ้น เมื่อเห็นท่าทางสับสนงงงวยของลูกสาว นางเรื่มสงสัยว่าลูกสาวจะไข้ขึ้นสูงจนกลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปแล้วจริงๆ

“หงเซี่ย! ทำไมยังยืนเฉยอยู่ล่ะ ไปตามหมอมาดูคุณหนูสิ!"หลี่อวี้เหยียนหันมาดุสาวใช้

“เจ้าค่ะ "นางถอยหลังออกไปจากห้อง หงเซี่ย หงเซี่ย! นี่ก็ดูคุ้นยิ่งนัก ในใจของหยิ่นเจียวมีบางอย่างวาบขึ้นมา ในขณะเดียวกันก็รู้สึกตื่นตะหนก

“ข้าชื่อหยิ่นเจียวหรือ? " หยิ่นเจียวชี้ไปที่ตัวเองด้วยนิ้วที่สั่นเทา

“เด็กโง่! เจ้าจะไม่ใช่หยิ่นเจียวได้ยังไงกันล่ะ?” ว่าแล้วนางก็เอื้อมมือไปอังหน้าผากของบุตรสาว สงสัยว่านางโดยผีร้ายเข้าสิงหรือไม่? นางควรจะเรียกนักพรตมาไล่วิญญาณชั่วร้ายออกไปจากร่างของลูกสาว!!

โชคดีที่นางหายตัวร้อนแล้ว หลี่อวี้เหยียนถึงกับโล่งใจ

“ข้ามีพี่สาวชื่อหยิ่นหรูจูหรือไม่? " หยิ่นเจียวยังไม่หายคับข้องใจ นางจับมือของหลี่อวี้เหยียนเอาไว้ ถ้าหากเป็นตามปกติแล้วนางไม่กล้าสัมผัสตัวใครอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ถือได้ว่าเป็นสถานการณ์ที่ไม่ปกติอย่างยิ่ง…

“เจียวเจียว ..เจ้าจำได้ใช่ไหมว่าเป็นหรูจูที่ช่วยเจ้าเอาไว้? นางเป็นพี่สาวเจ้าตอนนี้นางจำพี่สาวได้แล้ว..แม่โล่งใจเหลือเกิน!” หลี่อวี้เหยียนใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาของนางที่ไหลออกมา

???? ข้าม??

ข้ามมาหรือ??

ข้ามมาเป็นตัวประกอบ เป็นน้องสาวผู้ชั่วร้าย ที่แย่งชิงความโปรดปรานของนางเอกในนิยาย หญิงสาวที่เย่อหยิ่ง จองหองจนท้ายสุดตระกูลถึงกับล่มจม…นางต้องทุกข์ทรมานจากผลที่ได้ทำลงไป..พอคิดแล้วใบหน้าหยิ่นเจียวก็ซีดเผือด หญิงสาวเป็นลมหมดสติไปทันที

“เจียวเจียว!!” ผู้คนพากันตื่นตระหนกวุ่นวายขึ้นมา หัวของหยิ่นเจียวกระแทกกับหัวเตียงจนหน้าผากฟกช้ำ หลี่อวี้เหยียนตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก

“ฮูหยิน ๆ เจ้าคะ "

ตอนนี้แม้แต่ฮูหยินจงหย่งโหวเองก็เป็นลมล้มพับไป โชคดีที่จางมามาบ่าวข้างกายของนางมีสติคอยสั่งการดูแลอย่างใกล้ชิด

หลังจากที่หยิ่นเจียวฟื้นได้สติขึ้นมาอีกครั้ง ผู้คนต่างพากันแยกย้ายไปหมดแล้ว หยิ่นเจิ้งเป่ยสั่งไม่ให้ใครมารบกวนการพักผ่อนของนางอีก รวมไปถึงสาวใช้อีกหลายคน เรือนของนางจึงเงียบสงบดี มีเพียงหงเซี่ยคนเดียวเท่านั้นที่คอยเฝ้าดูแลนางอยู่

“คุณหนู ได้เวลาอาหารแล้วเจ้าค่ะ " หงเซี่ยวางอาหารลงบนโต๊ะ หยิ่นเจียวยังคงมองออกไปที่หน้าต่างอย่างเหม่อลอย หงเซี่ยไม่พูดจานางวางชามแล้วถอยออกไปยืนเงียบๆ

ตอนนี้หยิ่นเจียวอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดไป นางเข้ามาในนิยายที่ชื่อ “บุตรีภรรยาเอกผู้กลายเป็นหงส์ "

นางเอกในเรื่องนี้คือหยิ่นหรูจูสาวน้อยผู้มีตัวประกอบมากมายเป็นตัวอิจฉาอยู่เบื้องหลัง รวมถึงหยิ่นเจียวที่เป็นตัวร้ายในเรื่อง นางคอยปล้นชิงความโปรดปราน ความรักจากบิดามารดา เสื้อผ้า เครื่องประดับ ไม่ละเว้นแม้กระทั่งผู้ชายของนางเอก

นางเอกเป็นคนฉลาดเพียงแต่มีวัยเยาว์ที่น่าเวทนา แม้จะเป็นเป็นบุตรีของภรรยาเอกแต่ก็มีชะตากรรมที่น่าสงสารตั้งแต่แรกคลอดออกมาทีเดียว

ตอนที่นางจงหย่งโหว คือหลี่อวี้เหยียนตั้งท้องหยิ่นหรูจูและหยิ่นเจียวนั้น ท่านอ๋องเป่ยซวนผู้เป็นพี่ชายของฮ่องเต้กำลังวางแผนก่อกบฏ แต่ด้วยความช่วยเหลือของท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนและกองหนุน ในที่สุดก็ทำลายแผนการกบฏ นั้นลงได้ แต่กลับล้มเหลวในการจับกุมอ๋องเป่ยซวน

อ๋องเป่ยซวนอาศัยความวุ่นวายหลบหนีแต่ในระหว่างการไล่ล่านั้นได้เล็ดลอดเข้าไปถึงวังหลังได้ ในตอนนั้นเองพระสนมอันฉู่อวี้และฮูหยินจงหย่งโหวก็กำลังปวดท้องจะคลอดบุตรอยู่ทั้งคู่เช่นกัน เป็นเพราะฮูหยินจงหย่งโหวมีสายสัมพันธ์ที่ดีกับไทเฮา นางจึงได้รับเชิญเข้ามาอยู่ในวังยามที่ใกล้คลอดเพื่อให้หมอหลวงที่มีความชำนาญได้ดูแลอย่างสะดวกและใกล้ชิด ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดเหตุร้ายขึ้น

ตอนที่พระโอรสได้ถือกำเนิดออกมา เป็นยามที่ท่านอ๋องเป่ยซวนและกลุ่มกบฏถูกไล่ล่ามาจนถึงในวังหลังแล้ว พระสนมอันฉู่อวี้ที่ตกเลือดหลังคลอดไม่สามารถจะเคลื่อนย้ายนางได้ บังเอิญเหลือเกินที่มีเสียงร้องของทารกดังออกมาจากห้องข้างเคียง นั่นคือลูกสาวของนางจงหย่งโหวนั่นเอง ท้ายสุดแล้วเพื่อรักษาชีวิตของพระโอรสเอาไว้ พวกเขาจึงตัดสินใจเปลี่ยนเด็กน้อยทันที อ๋องเป่ยซวนไม่มีทางเลือกจึงได้คว้าตัวเด็กน้อยที่ห่อตัวด้วยผ้าสีเหลืองไว้เป็นตัวประกันแล้วหลบหนีไป

นางกำนัลและขันทีรวมถึงหมอหลวงได้แต่ยืนตัวสั่น ขวัญหาย พวกเขาพาองค์ชายหกกลับมาหลังจากกลุ่มกบฏจากไปแล้ว

นางจงหย่งโหวที่อยู่ในห้องข้างตอนนั้นกลับปวดท้องขึ้นมาอีกระลอกหนึ่งถึงกลับร่ำไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด

“นางกำลังจะคลอดเด็กอีกคนแล้ว! มีเด็กอีกคน!”

เนื่องจากหยิ่นเจียวอยู่ในท้องของมารดานานเกินไป ใบหน้านางจึงแทบจะเป็นสีเขียว เพราะขาดอากาศ เด็กหญิงจึงอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก ด้วยเหตุนี้มารดาจึงรักนางมาก นางเสียลูกสาวคนโตไปลูกสาวคนเลฌกเกิดมาก็ไม่สมบูรณ์ ดังนั้นนางจึงรักและตามในลูกสาวคนเล็กจนทำให้นางเติบโตขึ้นเป็นหญิงนิสัยเสีย 

ในตอนนั้นโชคดีเหลือเกินที่มีสายลับแฝลเข้าไปอยู่กับกองกำลงกบฎของท่านอ๋องเป่ยซวน เขาได้ขโมยเด็กไปซ่อนไว้ที่บ้านไร่ในชนบทแห่งหนึ่งแต่ตอมาถูกจับได้ เขาถูกรัดคอจนตายก็ไม่ยอมบอกวาเอาเด็กไปไว้ที่ไหน  ลูกสาวคนโตของนางจึงเติบโตมาแบบนั้น พวกเขาหานางไม่พบเลยจนกระทั่งแปดปีต่อมา เป็นเพราะนางมีหน้าตาคล้ายกับน้องสาวอีกทั้งดวงตาหงส์เหมือนฮูหยินจวนจงหย่งโหว หลังจากสืบไปมาอยู่นาน จึงได้พิสูนืว่านางคือลูกสาวที่หายไปของจวนจงหย่งโหวนั้นเอง หยิ่นหรูจูคิดว่าบิดามารดาจะรักใครในตัวนางเมื่อนางกลับมายังจวน แต่ไม่ได้คาดคิดเลยว่าน้องสาวของนางกลับเห็นนางเป็นหนามทิ่มแทงลูกตาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน หยิ่นเจียวไม่อยากให้นางกลับมาเลย !! มีเพียงพี่ชายคนโตเท่านั้นที่ดีกับนางต้อรับนางกลับสู่ครอบครัวอย่างอบอุ่น  ต่อมาความปรารถนาอยากได้ความอบอุ่นจากบิดามารดาก็น้อยลงๆทุกๆวัน จนเหลือไว้แต่ความเย็นชา

จุกหักเหของเรื่องคือวันที่หยิ่นเจียวตกน้ำนั่นเอง ตอนนั้นท่านหญิงได้ผลักนางลงสระบัว ตามโครงเนื่องเดิมคือเมื่อหยิ่นเจียวฟื้นขึ้นมา นางใส่ร้ายว่าหยื่นหนชรูจูเป็นคนผลักนางตกน้ำ ส่วนที่ว่านางกระโดดลงไปช่วยเพราะกลัวว่าน้องสาวนางจะตายนั่นเอง 

หลี่อี้เหยียนผู้เป็นมารดาเชื่อในคำพูดโกหกของลูกสาวคนเล็ก นางคิดว่าตนเองเองเลี้ยงหมาป่าตาขาวเนรคุณเอาไว้ นางจึงยิ่งเกลียดชังหยิ่นหรูจูเพิ่มมากขึ้นไปอีก ด้วยเหตุนี้ หยิ่นหรูจูผู้เป็นนางเอกของนิยายเรื่องนี้จึงผิดหวังกับคนในครอบครัว นางจึงไม่คิดจะอยากได้ความรักจากบิดามารดาอีกต่อไปภายหลังหยิ่นอวี้เฉิงผู้เป็นพี่ชายได้ตายลงเพราะเป็นความผิดของหยิ่นเจียว  แต่พวกเขาก็ยังปกป้องหยิ่นเจียวต่อไปอย่างไม่ลืมหูลืมตา

เมื่อจวนจงหย่งโหวถูกใส่ร้าย นางจึงนิ่งดูดายไม่ขออภัยโทษให้ ได้แต่ดูบิดามารดาโดนเนรเทศไปชายแดนอย่างเฉยชา  ไม่ไยดี

ในตอนจบของนิยายนั้นชีวิตของหยิ่นหรูจูก็เต็มไปด้วยความสุข นางเข้าพิธีแต่งงานกับองค์ชายหก เขาขึ้นครองราษฎร์เป็นฮองเต้แต่งตั้งนางเป็นฮองเฮา นางช่วยเขาดูแลปกครองบ้านเมืองต่อไปอย่างสงบสุข....