ในตอนนั้นเองที่ หลัวเฉียนเย่รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เด็กสาวหยุดร้องไห้แล้วเปลี่ยยนมาออดอ้อนองค์หญิงเหลียนฮวาแทน

“เสด็จแม่..ข้าผิดไปแล้ว..ท่านต้องช่วยข้าด้วยนะเพคะ แต่หยิ่นเจียวคิดว่าเป็นพี่ฉี ตอนนั้นไม่มีใครเห็นข้าผลักนางเลยสักคน "

“ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าแม่ก็ไม่จัดการเรื่องนี้ให้หรอกนะ แม่จัดการกับสาวใช้ที่จะเอ่ยชื่อของเจ้าไปแล้ว อีกทั้งยังส่งสาวใช้อีกคนไปรับโทษที่จวนจงหยงโหว บังคับให้นางสารภาพว่าเป็นคนผลักหยิ่นเจียวตกน้ำ แม้ว่าเจ้าจะเกลียดนางแค่ไหนก็ตามแต่เจ้าต้องไม่ทำเรื่องนี้เองด้วยมือของเจ้า..เจ้าเข้าใจที่แม่พูดไหม? "องค์หญิงถึงกับส่ายหน้า บุตรสาวของนางยังเด็กเกินไป หากภายหน้านางได้แต่งงานกับใครสักคน แล้วต้องดูแลเรือนหลังที่วุ่นวายและสกปรกสาดโคลนกัน นางจะสู้กับใครได้อย่างไร? ความวู่วามใจร้อนของนางช่างน่าเป็นห่วงเหลือเกิน นางเป็นมารดาจะคอยปกป้องบุตรสาวไปตลอดชีวิตได้หรือ? หลัวเฉียนเย่แลบลิ้น นางรู้ว่ามารดาไม่ทอดทิ้งนางอย่างแน่นอน

****

ไม่นานนักหลังจากที่ หลี่อวี้เหยียนนำบุตรสาวกลับมาที่จวน วังขององค์หญิงก็ส่งสาวใช้มารับสารภาพหลี่อวี้เหยียนเพิ่งตำหนิสาวใช้ที่ไม่ได้อยู่ข้างกายหยิ่นเจียวตอนเกิดเหตุ เมื่อได้ยินว่าทางวังส่งสาวใช้ที่เป็นคนก่อเหตุมาให้ นางก็จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนเดินไปที่ห้องโถงใหญ่ หลังจากที่หลี่อวี้เหยียนเดินจากไป สาวใช้ทั้งหมดของหยิ่นเจียวก็ยังไม่สบายใจ ทุกคนพากันนั่งหน้าซีดเซียว แม้นายหญิงจะไปลงโทษพวกนาง แต่ทว่า…พวกนางคงจะหาชีวิตรอดไม่!..

“พี่หงเซี่ย จะทำอย่างไรดี คุณหนูรองไม่ยอมให้พวกข้าตามนางไป นางรั้นจะไปแต่ผู้เดียว..แต่ดูสิ..กลับเป็นความผิดของพวกเราไปได้ " สาวใช้ที่ใส่ชุดสีชมพูพูดออกมาด้วยความแค้นใจ หงเซี่ยมองผู้ที่นอนอยู่ในห้องด้วยสายตาเกลียดชังอย่างไม่ซ่อนเร้น

“ใช่ แม้ว่าฮูหยินจะปล่อยพวกเราไม่ทำโทษพวกเราแล้วอย่างไรเล่า ..หากคนผู้นั้นตื่นขึ้นมาเราก็ยังต้องรับโทษตายกันอยู่ดี ..ทำไมเราไม่จัดการนาง…"สาวใช้ผู้หนึ่งพูดขึ้นมาพร้อมทำท่าเอามือปาดของตนเอง เมื่อสาวใช้ชุดสีชมพูได้ยิน หัวในางก็เต้นแรงด้วยความตกใจ

“พอแล้ว..อย่าพูดจาไร้สาระ คุณหนูคือเจ้านายของพวกเรา ตอนนี้มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นกับคุณหนู พวกเราต้องมีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบด้วย อย่าลืมว่าเป็นใครมีฐานะอะไร”

หลังจากที่หงเซี่ยพูดออกมา สาวใช้ทุกคนพากันเงียบเสียงอย่างงเชื่อฟัง

สาวใช้ทั้งหมดของเรือนอี้ฉิงต้องเชื่อฟังคุณหนูใหญ่เพราะนางเป็นคนเจ้าโทสะ และเย่อหยิ่ง แต่ในใจของทุกคนกลับเชื่อและเกรงใจพี่หงเซี่ยที่สุด ท่าทางของนางดูเป็นเจ้านายที่แท้จริงกว่าคุณหนูเสียอีก

หงเซี่ยเป็นสาวใช้ที่คุณหนูโปรดปรานที่สุด หยื่นเจียวให้อำนาจในเรือนอี้ฉิงกับหงเซี่ยเต็มที่ แต่ในความโปรดปรานนี้กลับมีค่าใช้จ่ายสูงทีเดียว หงเซี่ยมักถูกคุณหดุด่าเฆี่ยนตีอยู่บ่อยครั้ง ด้วยเหตุที่นางเป็นคนดีและมีอำนาจอยู่ในมิอ นางจึงชนะใจผู้คนในเรือนอี้ฉิงแทบทุกคน

หลี่อวี้เหยียนนั่งเก้าอี้จิบชาด้วยท่าทีที่สุขุม มองดูสาวใช้ที่ตัวสั่นอยู่กับพื้น

“เจ้าเป็นคนผลักหยิ่นเจียวตกน้ำงั้นหรือ? "

“เจ้าค่ะ " สาวใช้พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“เพล้ง! "ถ้วยชาปลิวเข้าใส่นางแล้วตกแตกกระจายลงพื้นเศษกระเบื้องกระเด็นเข้าบาดใบหน้าของสาวใช้ผู้นั้น ทิ้งรอยเลือดไหลยาว

“บอกข้ามา! ทำไมเจ้าถึงผลักเจียวเจียวตกน้ำ!..เจ้าพูดให้ชัด ไม่ว่าเจ้าจะเป็นคนทำหรือไม่? อย่าให้ชีวิตของเจ้าต้องสูญเปล่าเพียงเพราะรับผิดแทนผู้อื่น!”

ร่างของสาวใช้ยิ่งสั่นมากขึ้น หากเมื่อนางคิดถึงคำพูดขู่ขององค์หญิงเหลียนฮวาที่ว่าจะจัดการกับครอบครัวของนางแล้ว ….ถ้าหากนางไม่สารภาพ…

“ฮูหยินเป็นข้าผิดเองเจ้าค่ะ ..คุณหนูรองดุข้า ตีข้า ข้าเลยโกรธนาง แค้นนางเจ้าค่ะ ข้าเป็นคนผลักนางตกน้ำเอง..เป็นความผิดของข้าน้อยเองเจ้าค่ะ " นางทรุดตัวกระแทกเข่าลงกับพื้นเอาหัวก้มโขกอย่างแรงเพื่อขออภัย

หลี่อวี้เหยียนเอาผ้าจากบ่าวข้างกายมาเช็ดมือที่เปื้อนน้ำชา มองสาวใช้ดวงตาสั่นระริกราวคบเพลิง

“เอาตัวนางไป ทุบตีให้ตาย สับร่างเป็นชิ้นๆ ให้สุนัขกิน! "

สาวใช้หน้าซีดแทบจะเป็นลมด้วยความตกใจ

“ฮูหยินๆ ไว้ชีวิตบ่าวด้วยเถอะ บ่าวรู้ผิดแล้ว แต่อย่าฆ่าบ่าวเลย บ่าวเต็มใจเป็นวัวเป็นม้าทดแทนใช้หนี้ให้คุณหนู..อย่าฆ่าบ่าวเลย ..ฮูหยิน! "

สาวใช้ต้องการจะคลานไปขอความเมตตา หากแต่มีคนเข้ามาจับกุมตัวนางแล้วลากออกไปจากห้องเสียก่อน

หลี่อี้เหยียนมองดูด้วยความรังเกียจ นางรีบเดินกลับไปหาลูกสาวที่เรือนอี้ฉิง นางรู้แต่แรกแล้วว่าสาวใช้ผู้นี้เป็นเพียงแค่แพะรับบาปเท่านั้น แสดงว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนางจะต้องมีสถานะตัวตนสูงส่งทีเดียว ไม่เช่นนั้นคงไม่ส่งตัวตายตัวแทนมาเช่นนี้หรอก!

ต่อให้นางไม่สามารถทำอะไรคนผู้นั้นได้ ..แต่เด็กสาวคนเล็กๆ ผู้นั้น นางเชื่อมือว่าตนเองยังจัดการได้อยู่ เพียงแต่ตอนนี้ต้องรอให้เจียวเจียวฟื้นเสียก่อน นางจะรอให้เจียวเจียวเป็นคนลงมือเอง!

ฮูหยินจวนจงหยงโหวก้าวเข้าไปในเรือนอี้ฉิง สาวใช้ทั้งหมดของเรือนยังคงคุกเข่ากันอยู่ที่ลาน นางเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนของลูกสาว จึงพบว่าหยิ่นเจียวนอนซมอยู่บนเตียง เหงื่อออกท่วมตัว หน้าผากของนางร้อนผ่าว

“พวกเจ้าตายกันหมดแล้วหรอ? เจียวเจียวเป็นไข้ยังไม่เรียกหาหมออีก " หลี่อวี้เหยียนถึงกับคำรามออกมาเสียงดัง คนส่วนใหญ่จะตายเพราะเป็นไข้หรือไม่ก็กลายเป็นคนโง่งมไปได้ หากไข้สูงมากขนาดนี้…เจียวเจียวของนาง..ยิ่งคิดนางยิ่งร้อนใจ

“ฮูหยิน ข้าได้ยินว่าเจียวเจียวตกน้ำ ข้าเลยรีบเชิญหมอหลวงเฉียนมาดูเจียวเจียว” หยิ่นเจิ้งเป่ยที่ยังไม่ได้ชุดราชสำนักออกเลยรีบไปเชิญหมอหลวงมาดูบุตรสาวของเขา หยิ่นอี้เฉินบุตรชายคนโตเองก็รีบตามหลังมาเช่นกัน

“สามี! " หลี่อวี้เหยียนเรียกหยิ่นเจิ้งเป่ยเสียงดังราวกับนางเห็นที่พึ่ง หยิ่นเจิ้งเป่ยถอนหายใจยาวปลอบโยนภรรยาอย่างนุ่มนวล

หยิ่นอี้เฉินมองดูน้องสาวที่นอนหลับไหลไม่ได้สติอยู่บนเตียง เขาขมวดคิ้วแต่ไม่ได้แสดงท่าทีกังวลมากนัก น้องสาวผู้นี้ทำแต่เรื่องอื้อฉาว ตอนนี้นอนหลับดูสงบเสงี่ยมยิ่งกว่ายามที่นางตื่นขึ้นมามากนัก หลังจากหมอหลวงจับชีพจรดูแล้ว ท่านหมอก็หยิบเข็มเงินขึ้นมาจากนั้นก็ทำการฝังเข็มตามจุดต่างๆ ดูเผินๆ เหมือนกับหยิ่นเจียวได้กลายเป็นเม่นไปเสียแล้ว ไม่นานนักเหงื่อก็พรั่งพรูไหลออกมาจากร่างของนาง ผ่านไปครึ่งชั่วยาม หมอหลวงเฉียนก็ดึงเข็มออกจากหัวของหยิ่นเจียว

“เอาล่ะ นางไม่เป็นไรมากแล้ว เอาผ้าห่มคลุมนางอีกผืนหนึ่งเถอะ พรุ่งนี้นางก็ฟื้นแล้ว ท่านมีใบเทียบยาหรือไม่? "หมอหลวงเฉียนลุกขึ้นก่อนที่จะเก็บเข็มเงินของเขา

“หมอหลิวได้เขียนไว้ให้ก่อนหน้านี้แล้ว!” หลี่อวี้เหยียนปาดน้ำตา ก่อนจะส่งกะดาษเทียบยาให้หมอเฉียนดู

“อืม..ใช้ยาตามเทียบนี้ก็ได้!” หมอหลวงเฉียนพยักหน้าหลังจากกวาดสายตาอ่านเทียบยาแล้ว

“ขอบคุณท่านหมอหลวงเฉียน ..เฉินเอ๋อเจ้าช่วยไปส่งท่านหมอหลวงหน่อยเถอะ "นางหันไปสั่งบุตรคนโต

หยิ่นเจิ้งเป้ยโคงคำนับท่านหมอหลวงเฉียนด้วยความเคารพ และขอบคุณอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทำเอาหมอหลวงเฉียนรีบคำนับกลับแทบไม่ทัน

“ท่านหมอเฉียน ขอเทียบยาแก้ไข้จากท่านได้หรือไม่ น้องสาวอีกคนของข้าก็ตกน้ำเช่นกัน แม้ว่านางจะแข็งแรงกว่าหยิ่นเจียว แต่ข้าก็ยังกังวลอยู่!”

“เอ๊ะ! คุณหนูใหญ่ก็ตกน้ำด้วยหรือ? อืม...เทียบยาของคุณหนูรองคงไม่เหมาะกับคุณหนูใหญ่แน่นอน ข้าจะเขียนเทียบยาให้ใหม่จะดีกว่า!” หมอหลวงพยักหน้า

“ขอบคุณมากท่านหมอหลวง “หยิ่นอี้เฉินเอากระดาษจดเทียบยาใส่ในกระเป๋า จากนั้นยื่นถุงเงินให้หมอหลวงเฉียน

***********

ผ