วันรุ่งขึ้นทุกคนพากันยกโขยงไปถึงวัดตั้งแต่ตีสี่ บุญภาได้ว่าจ้างเพื่อนบ้านเอาไว้สองคนเพื่อมาเป็นลูกมือและช่วยล้างจานเก็บกวาดทำความสะอาด นอกจากนี้ยังมีเพื่อนบ้านที่สนิทสนมกันมาช่วยทำกับข้าวอีกเกือบสิบคน ส่วนสาเหตุที่ต้องมาทำอาหารในวัดเพราะที่บ้านไม่มีหม้อขนาดใหญ่จึงต้องขออนุญาตท่านเจ้าอาวาสมาใช้อุปกรณ์จากทางวัดแทน

วันนี้เป็นวันพระใหญ่นอกจากครอบครัวของปิยะลักษณ์แล้วยังมีชาวบ้านทั้งจากบ้านเหนือและบ้านใต้พากันนุ่งขาวห่มขาวมาร่วมทำบุญกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง ซึ่งในปี พ.ศ. นี้ คนหนุ่มสาวคนวัยทำงานยังไม่นิยมเข้ากรุงเทพฯ ส่วนใหญ่ยังทำไร่ทำนาอยู่ที่บ้านเกิด แต่ใครเล่าจะรู้ว่าอีกไม่กี่ปีข้างหน้าตามต่างจังหวัดจะเหลือเพียงคนเฒ่าคนแก่ที่นั่งหงอยรอลูกกลับบ้านแค่ช่วงเทศกาลเท่านั้น

ต้มยำกุ้ง แกงเทโพหมูสามชั้น ปลาหมึกผัดไข่เค็ม ยำสามกรอบ ไก่ทอด น้ำพริกกะปิผักต้ม ขนมบัวลอย ลอดช่องกะทิแตงไทย ในส่วนของผลไม้ก็มีทุเรียนกับส้มโอ อาหารทั้งสิบอย่างถูกจัดเรียงไว้ในถาดใหญ่อย่างสวยงามเริ่มทยอยนำออกมาถวายพระเมื่อถึงเวลาฉันเพล

อาหารเลี้ยงพระวันนี้ค่อนข้างเป็นที่ฮือฮาเพราะน้อยครั้งนักที่จะมีคนนำของทะเลมาทำอาหารถวายแถมบุญภายังรอบคอบซื้อถุงร้อน ถุงหูหิ้ว หนังยาง มาบริการให้คนตักกลับบ้านหลังจากเสร็จสิ้นการทำบุญ บางคนก็ตักใส่ปิ่นโตที่ใช้ใส่อาหารมาทำบุญกลับบ้านไป ตากับยายเลยได้รับคำชมเพียบทำเอาพวกท่านถึงกับยิ้มแย้มหน้าบาน และชาวบ้านหลายคนยังมีน้ำใจมาช่วยล้างทำความสะอาดสิ่งของและเก็บกวาดสถานที่จนแล้วเสร็จ

“ถ้าครั้งหน้ามีโชคพวกเรามาทำบุญเลี้ยงพระกันอีกนะ” ใบหน้าของบุญภาอิ่มเอิบสดใสเต็มไปด้วยแรงบุญ

“โดยเฉพาะอาหารในวันนี้อร่อยมาก!” บุญชัยที่มีอายุห่างจากปิยะลักษณ์เพียงห้าปีเน้นเสียงสูง

“จริงครับน้าชัย” เอกกับออยหันมาพยักหน้าเห็นด้วย

“ยังมีของสดของหวานเหลืออยู่ที่บ้าน น้าซื้อไว้สองชุดแยกกันกับที่ทำเลี้ยงพระ ถึงบ้านแล้วจะทำให้พวกเรากินกันอีกนะ” บุญภาบอกหลาน ๆ ทำให้เด็ก ๆ ต่างปรบมือดีใจ

“เงินที่เหลือจากการเลี้ยงพระ ยายใส่ซองเอาไปทำบุญกับหลวงพ่อออดท่านเจ้าอาวาสแล้วนะ” ยายหันมาบอกหลานสาว

“อนุโมทนาบุญค่ะยาย เดี๋ยวคราวหน้าพวกเราค่อยไปทำบุญกันอีก” ปิยะลักษณ์ยกมือสาธุท่วมหัว

“ทำไมล่ะ ท่านเทวดาบอกเหรอว่าจะมาให้โชคเอ็งอีก?” ตาถามอย่างเอะใจแต่ปิยะลักษณ์กลับยิ้มอย่างมีเลศนัยแทนคำตอบ

เมื่อกลับถึงบ้านทุกคนต่างแยกย้ายกันไปนอนเอาแรงเพราะวันนี้ตื่นนอนกันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ส่วนปิยะลักษณ์ก็หามุมสงบแอบเปิดสมุดสมปรารถนาที่เขียนคำขอทิ้งไว้ เคยมีคนทักว่าดวงตาของเธอเศร้าต่อไปในภายภาคหน้าจะประสบแต่เรื่องไม่ดีทำให้ต้องเสียใจเสียน้ำตาบ่อยครั้ง ตอนนั้นเธอยังเล็กก็แค่ฟังผ่าน ๆ จนแทบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ จนกระทั่งได้ผ่านความเจ็บช้ำเสียน้ำตามาแล้วหนึ่งชาติจึงต้องขอใช้ปาฏิหาริย์เปลี่ยนแปลงลักษณะของตนเองเสียหน่อย

 ขอให้ข้าพเจ้ามีดวงตากลมโตสดใสสวยงามรับกับใบหน้า ดวงตาดำมีขนาดใหญ่ราวกับใส่บิ๊กอาย และมีตาดำที่ตัดกับตาขาวอย่างชัดเจน

‘ไหน ๆ  อีกยี่สิบปีข้างหน้าบิ๊กอายก็จะฮิตมากเธอขอนำแฟชั่นล่วงหน้าก่อนใครเลยแล้วกัน อิอิ’

คำขอของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและจางหายไปในทันที เธอจึงรีบวิ่งไปส่องกระจกแต่กลับไม่เห็นความเปลี่ยนแปลง วันเวลาผ่านไปเธอจึงสังเกตได้ว่าดวงตาค่อย ๆ โตขึ้นจนเป็นไปตามคำขอเพราะไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วจึงไม่มีใครในบ้านสังเกตเห็น

ใบหน้าใหม่ที่มีดวงตาดำขลับกลมโตสดใสทำให้ปิยะลักษณ์ดีใจและมีความสุขมาก แม้นมีเงินทองมากมายสักแค่ไหน แต่ในอนาคตก็ไม่มีสถาบันใดที่สามารถทำศัลยกรรมเปลี่ยนแปลงดวงตาได้ สำหรับองค์ประกอบอื่นบนใบหน้าเธอค่อนข้างพอใจอยู่แล้ว

“พรุ่งนี้วันที่หนึ่งเป็นวันหวยออกแล้ว เอิงมีเลขเด็ดอะไรไหม งวดนี้น้าตั้งใจจะซื้อตาม…” บุญภาเอ่ยเตือนเรื่องสำคัญ

“ยังไม่มีเลยน้า เดี๋ยวรอเทวดามาเข้าฝันบอกก่อนนะ ถ้าคืนนี้ท่านมาบอกตอนเช้าเราค่อยมาเขียนกัน วันนี้น้าภาช่วยไปหาข้อมูลมาให้หน่อยว่ามีที่ไหนรับแทงหวยบ้างเอาหลาย ๆ แห่งเลยนะ”

“ได้ ๆ ขอให้เทวดามาบันดาลโชคให้ทีเถ๊อะ เผื่อจะได้มีเงินทองเอาไว้ตั้งตัวกับเขาบ้าง” บุญภาพึ่งตอบตกลงแต่งงานกับสมหมายไปเมื่อไม่กี่วันก่อน

‘ความจริงให้น้าสาวมีเงินไปตั้งหลักก็ดีเหมือน กันเพราะในอนาคตที่ดินแถวบางพลัดที่น้าบุญภาซื้อต้องหยิบยืมเงินแสนจากยาย หากมีเงินเก็บเป็นของตนเองก็จะได้ไม่ต้องไปรบกวนใครเขา แถมยังมีเงินตั้งหลักอีกต่างหาก’ ปิยะลักษณ์นึกในใจเมื่อได้ยินคำขอของน้าสาว

ติ๊ด…  ติ๊ด…  ติ๊ด… 

เสียงญาณวิเศษกำลังประมวลผลเลขเด็ดในวันพรุ่งนี้ เมื่อหน้าจอแสดงผลแล้วปิยะลักษณ์ก็จดไว้ในสมุดเล่มเล็กที่พกมาในทันที

วันรุ่งขึ้นทุกคนในบ้านต่างพร้อมใจกันมาสุมหัวกันแต่เช้า งวดนี้เธอซื้อหวยโดยมีตายายน้าสาวน้าชายตามเลขด้วย แม้กระทั่งน้องชายทั้งสองคนก็ยังกันเงินที่เธอให้ก่อนหน้านี้มาซื้อ ส่วนเธอนั้นทุ่มหลักแสนเพราะมียอดเงินที่ต้องการอยู่ในหัวเพื่อให้แผนการบรรลุตามเป้าหมาย

“หนูว่าเราควรแบ่งซื้อกับคนรับหวยหลาย ๆ เจ้าจะดีกว่านะ ถ้าเกิดว่าเรารุมซื้อกันอยู่เจ้าเดียวแล้วดันถูกขึ้นมาเจ้ามืออาจไม่มีปัญญาจ่ายยอดเงินหลักล้าน”

“ดีเหมือนกันเอ็งรอบคอบดี” ตาเห็นด้วย

“เมื่อวานน้าไปหาข้อมูลมาแล้วทั้งบ้านเหนือบ้านใต้มีรับแทงอยู่เกือบห้าสิบเจ้า พวกเราต้องกระจายกำลังกันไปซื้อ” บุญภาบอกข้อมูลที่หลานสาวให้ไปทำการบ้านมา

“เดี๋ยวผมไปยืมจักรยานไอ้ต่อก่อน” บุญชัยพูดเสร็จก็รีบวิ่งไปบ้านเพื่อนรักทันที

การซื้อหวยในเช้านี้จึงจบลงด้วยการแยกซื้อกันหลายสิบแห่ง ตายายน้าสาวน้าชายแยกกันไปซื้อที่อื่นส่วนปิยะลักษณ์เดินไปหายายผินเหมือน เดิม

“งวดนี้ยายเอ็งซื้อเยอะเลยนะนังหนู” ยายผินทักขึ้นเมื่อเห็นว่ามียอดซื้อมากกว่าเดิมหลายเท่า

“ยายบอกว่าตอนมีโชคต้องรีบกอบโกย ว่าแต่เจ้ามือใหญ่ที่ยายผินส่งหวยเหอะ ถูกขึ้นมาจะมีตังค์จ่ายรึเปล่า ? หลายบาทเลยเชียวนา” ปิยะลักษณ์แกล้งถามหยั่งเชิง

“โอ๊ย! ถูกเป็นสิบล้านเจ้ามือยายก็จ่ายได้สบายมาก ท่าทางเอ็งมั่นใจขนาดนี้เดี๋ยวยายทุ่มทุนซื้อตามเลย”

“ยายผินจะซื้อตัวละหมื่น?”

“เปล๊า… ซื้อซักตัวละสองพัน พอดีก่อนหน้านี้โพยของยายยาวเป็นหางว่าวแล้ว แหะ แหะ” ยายผินหัวเราะแห้ง ๆ ก่อนคว้าผ้าขึ้นมาเช็ดน้ำหมากตรงมุมปาก            

“โห่…..” เธอกล้าส่งเสียงหยอกเย้าเพราะบ้านยายของเธอกับบ้านยายผินค่อนข้างสนิทสนมกันให้ความช่วยเหลือกันมาตลอด

เมื่อภารกิจหลักในวันหวยออกลุล่วงแล้ว ทุกคนในบ้านต่างแยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่ วันนี้ตายายและน้าสาวหิ้ววิทยุทรานซิสเตอร์ที่เพลงเต้ยสาวจันทร์กำลังดังแว่วกลับบ้านมาตั้งแต่ตอนเที่ยงอย่างอารมณ์ดีเพื่อมาเตรียมตัวลุ้นหวย พอหวยออกแล้วทุกคนก็กอดคอเฮกันลั่นบ้าน

เช้าวุ่นวาย… บ่ายตื่นเต้น… เย็นได้เฮ… ก็โอเคล่ะนะ!!!

•°・*.☆° .:*❅❀❅*:. °☆. *・°•

อ่าน NC และตอนพิเศษ!

E-BOOK

MEB :  https://shorturl.asia/Fly8b