ในอดีต....11 ปีก่อน...

ณ คฤหาสน์หลังเก่าของตระกูลลู่...

มันเป็นเวลาเช้าและครอบครัวลู่กำลังคุยกันถึงงานสำคัญของครอบครัวในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ ห้องนั่งเล่นมีขนาดใหญ่เป็นพิเศษ มีโซฟาหนังสี่เหลี่ยมสีขาวขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางพร้อมโต๊ะกลางที่เป็นไม้แกะสลักอย่างวิจิตร โคมระย้าที่สวยงามแขวนอยู่ตรงกลางเพดานทำให้ดูสง่างาม ภายในส่วนใหญ่เป็นสีขาว ผนังถูกประดับประดาด้วยภาพวาดราคาแพงที่น่าดึงดูดใจ ภาพวาดแต่ละภาพมีโคมไฟติดผนังขนาดเล็กที่ด้านบนส่องแสงทำให้ภาพวาดดูสวยงามภายใต้แสงที่มาจากพวกมัน แต่ละมุมเต็มไปด้วยการจัดแสดงอีกเล็กน้อย มีชั้นวางไม้พร้อมฝาแก้วที่เต็มไปด้วยของประดับตกแต่งที่สวยงาม หน้าต่างกระจกบานใหญ่ปล่อยให้แสงแดดส่องเข้ามาภายในห้องนั่งเล่นและทำให้ห้องสว่างขึ้น

เป็นวันครบรอบแต่งงานปีที่ 55 ของคู่สามีภรรยาสูงอายุ ลูกชายของพวกเขาจึงตัดสินใจจัดงานฉลองที่ยิ่งใหญ่สำหรับพ่อแม่ และทุกคนในครอบครัวก็ตื่นเต้นกับมัน...

ผู้เฒ่าลู่ฮวนและลู่ซวงภรรยาของเขานั่งอยู่ตรงกลางโซฟา ทางด้านขวา ลูกชายคนโต ลู่ จินไห่ และภรรยาของเขา ลู่ เจียฮุยนั่งอยู่ ด้านซ้ายเป็นลูกชายคนเล็ก ลู่ เฉิน และภรรยาของเขา ลู่ ฮุ้ย ด้านหลังทางด้านขวา เซียวตง ผู้ช่วยของลู่จินไห่กำลังยืนอยู่ ทางด้านซ้ายมีพ่อบ้านชวี่ตุ้ย และคนรับใช้สองคนยืนฟังทุกอย่างด้วยความใส่ใจอย่างเต็มที่ เนื่องจากงานที่กำลังจะมีขึ้นนั้นสำคัญสำหรับครอบครัว และพวกเขาจะยุ่งมากกับการดูแลจัดการ

ลู่ จินไห่ : " พ่อ-แม่ครับ!! คิดยังไงกับความคิดของเราในงานฉลองแต่งงานครบรอบ 55 ปี ครั้งใหญ่นี้ เราควรจะเอาแบบนี้ดีหรือไม่ครับ?" ขณะที่เขาถามสิ่งนี้ ทุกคนก็เห็นการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของผู้เฒ่าลู่และพร้อมที่จะดื่มน้ำส้มสายชู....

ลู่ฮวน : "ไอ้เวรเอ้ย!! กล้าดียังไงมาถามคำถามนี้กับเรา ? แกควรฉลองให้เต็มที่ อย่าลืมว่าแกเกิดมาจนโตได้ยังไงสิวะและนั่นคือการแต่งงานของเรา" อย่างที่คาดไว้ ทุกคนต่างพูดไม่ออก ในขณะที่ภรรยาของเขา ลู่ซวงดูสงบเพราะเธอรู้นิสัยของสามีตัวเอง เธอไม่เคยทิ้งโอกาสที่จะให้เขาแสดงความแข็งแกร่งด้วยการเยาะเย้ยลูกชายสองคนของเขา และมีความสามารถในการทำให้ทุกคนพูดไม่ออกด้วยคำพูดที่เฉียบแหลมและเฉลียวฉลาดของเขา

ลู่ จินไห่ : '...' (พ่อไม่เคยทำให้ผิดหวัง.. :) :) )

ลู่เจียหุย : '...'

ลู่เฉิน : '...' (พี่ชายที่รักถามเพื่อ?)

ลู่ฮุ่ย : '...'

คนอื่น :'....'

ผู้เฒ่าลู่ฮวนเป็นคนแก่แต่มีชีวิตชีวามาก ในขณะเดียวกันเขาก็เป็นคนหงุดหงิดง่าย ถ้าเขาอารมณ์ดี เขาเป็นนางฟ้าตัวน้อยจากแดนสวรรค์ได้เลย แต่ถ้าเขาอารมณ์ไม่ดี คุณจะเห็นว่านางฟ้าตัวน้อยแปลงร่างเป็นปีศาจ ไม่มีใครกล้าขัดเขา แม้แต่ลูกชายคนโตของเขา หลู่ จินไห่ ซึ่งเป็นหนึ่งในนักธุรกิจที่มีอำนาจในประเทศก็ก้มหน้าลงต่อหน้าพ่อของเขาเสมอ เช่นเดียวกับลูกชายคนเล็กของเขาลู่เฉิน

ทุกคนในครอบครัวเคารพและรักผู้เฒ่าลู่ฮวนเพราะเขาให้ความสำคัญกับครอบครัวเหนือทุกสิ่งเสมอ เขาไม่เคยหยุดลูกๆ จากการทำในสิ่งที่พวกเขาต้องการทำและสนับสนุนพวกเขาเสมอมา เขารักลู่ซวง ภรรยาของเขามาก แม้กระทั่งในวัยนี้ทุกคนก็สามารถเห็นความรักของเขาที่มีต่อเธอได้

ลู่ซวงสวยมากและเป็นหญิงชราที่สง่างาม เธอมีจิตใจอ่อนโยนต่อทุกคนแต่บางเวลาก็เข้มงวด มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถทำให้ผู้เฒ่าลู่ฮวนกลายร่างจากสิงโตที่น่ากลัวเป็นสุนัขที่เชื่อฟังได้..

ผู้ชายของตระกูลลู่ รักและเคารพภรรยาเสมอและไม่เคยทรยศต่อพวกเขา สืบเนื่องจากรุ่นสู่รุ่น ราวกับว่าผู้ชายในครอบครัวนี้มีโครโมโซมพิเศษนอกเหนือจากโครโมโซม X และ Y อยู่ในร่างกาย โครโมโซมพิเศษ 'M' มีไว้สำหรับบุคลิกของ "MONOGAMY"..(มีเมียแค่คนเดียว/ผัวเดียวเมียเดียว)

บรรยากาศเงียบสงัด ลู่ฮวนมองทุกคนและพูดคุยกันอีกครั้ง “ในขณะที่เรากำลังพูดถึงต้นกำเนิดของแก เรา (ลู่ฮวนและลู่ซวง) ต้องการทำให้ตัวเองภูมิใจมากขึ้นและเดินนำหน้าไปหนึ่งก้าวในฐานะผู้สร้าง”

ทุกคนต่างสับสนและมองหน้ากันเพื่อเข้าใจความหมาย จากนั้นผู้เฒ่าลู่ฮวนมองคนไร้เหตุผลเหล่านี้และขมวดคิ้ว “กูว่านะเว้ย....!! ถึงเวลาที่จะได้เห็นหลานๆของเราสองคนแล้ว” เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็เข้าใจความหมาย ถอนหายใจโล่งอก

ลู่เฉิน : "แต่พ่อครับ เราทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ หลานของพ่อไม่เชื่อฟังเรา ทุกคนพยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการแต่งงาน การมีหลานที่ยิ่งใหญ่จึงห่างไกลจากความเป็นจริง" ลู่จินไห่พยักหน้าเห็นด้วย

ลู่ฮวน : " ไอ้โง่! แกไม่มีความสามารถแม้จะกล่อมลูกตัวเอง ใครขอให้พวกเขาแต่งงาน ?. การแต่งงานกับการทำลูกไม่จำเป็น" อีกครั้งที่ทุกคนก็พูดไม่ออก จากนั้นเขาก็พูดต่อ "พวกเขาแค่ต้องได้ผู้หญิงและ .....อึ้ดๆๆๆ" ก่อนที่เขาจะพูดต่อ ลู่ซวงก็บีบแขนเขาแรงๆ เพื่อหยุดสามีที่ไร้ยางอายของเธอ และพูดว่า “หยุดพูดจาโผงผางและอย่าพยายามทำให้หลานๆ ของฉันมีศีลธรรมเหมือนคุณ หยุดรบกวนพวกเขาเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของคุณ”

ลู่ จินไห่ : (' '), . (ถูกต้องแล้วแม่)

ลู่เฉิน : '.....', (ทำไมฉันถึงพูด)

คนอื่นๆ : _ _ _ _ (เราควรจะฟังหูไว้หู)

ลู่ฮวนไม่สามารถพูดอะไรได้เพราะเขาไม่กล้าข้ามหน้าข้ามตาภรรยาของเขาและยิ่งกว่านั้นสิ่งที่เธอพูดก็สมเหตุสมผลเมื่อลู่ฮวนตั้งท้องก่อนแต่งงานและเธอค่อนข้างโกรธเกี่ยวกับเรื่องนั้น

ทุกคนยังใหม่เกี่ยวกับข้อเท็จจริงนี้และพวกเขามองที่ลู่ฮวนว่าคนที่โจ่งแจ้งนี้กลายเป็นเหมือนแมวที่น่ากลัวต่อหน้าภรรยาของเขา ทุกคนมีความสุขในใจที่เห็นสิ่งนี้ แต่ไม่สามารถแสดงความสุขบนใบหน้าได้ สายตาของลู่ฮวนมองกราดลูกชายทั้งสองของเขา เขารู้ว่าข้างในสองคนนั้นมีความสุขจึงขมวดคิ้วมองพวกเขาด้วยสายตาพิฆาตและทำให้พวกเขาตกใจราวกับคุยกันผ่านสายตาว่า "ไอ้พวกเวร! ทำไมพวกแกรีบมาเกิดกันด้วยวะ?  พวกมึงทำให้ชีวิตโรแมนติกของกูพังพินาศ และเอาเมียกูของกูไป”

ลู่ จินไห่กับลู่เฉิน : "พ่อเป็นคนขี้โกง!! ชีวิตโรแมนติกของพ่อมันเขย่าโลก เราถึงได้มาเกิดเร็วแบบนี้ไง...ฮิฮิ!

ลู่ฮวน : "แกสองคนจะต้องได้ชดใช้เร็วๆนี้..ฮ่าฮ่าฮ่า!"

สองพี่น้องเห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายบนใบหน้าของพ่อและดวงตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย

ลู่จินไห่: '__' (มองหาอะไรวะ?)

ลู่เฉิน: '__'! (ฮือ ฮือ!)