"มันเป็นไปไม่ได้! เจ้าอยู่ที่ขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณขั้นกลางเท่านั้น! เจ้าจะมีพละกำลังมหาศาลเช่นนี้ได้อย่างไร!”

ตอนนี้กระดูกไหล่ของแฝดพี่ของปีศาจแฝดแห่งแม่น้ำจิงเหอแตกเพราะถูกเจียงหลีตบเบา ๆ(?) และเขาก็ทรุดตัวลงบนพื้นอย่างแรงในขณะที่หัวเข่าเต็มไปด้วยเลือดจากแรงกระแทกกับหินปูนบนพื้น ส่งผลให้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บหนักจนไม่สามารถลุกยืนขึ้นได้เป็นเวลานาน

ประเมิน!

[ชื่อ: อู๋เจียง]

[เพศ: ชาย]

[คลาส: นักพรต]

[ระดับ: ขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณขั้นสุดท้าย]

[ระดับอันตราย: ปานกลาง]

[ชื่อ: อู๋เหอ]

[เพศ: ชาย]

[คลาส: นักพรต]

[ระดับ: ขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณขั้นกลาง]

[ระดับอันตราย: ต่ำ]

หลังจากที่เจียงหลีขจัดพิษจากยาเสียแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นและระดับอันตรายของศัตรูจะลดลงตามไปด้วย

เด็กหนุ่มเพิ่งเปิดตัวลอบโจมตีศัตรูจากด้านหลังและปล่อยพลังปราณจิตวิญญาณของเขาออกมา เนื่องจากพลังที่ถูกจำกัดทำให้เขาไม่สามารถปกปิดตัวเองได้ดีนัก เขาจึงถูกแฝดพี่ที่มีนามว่า 'อู๋เจียง' ค้นพบทันที นอกจากนี้ อีกฝ่ายยังดูออกว่าขั้นของขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณของเขานั้นอยู่ในขั้นไหนแล้ว

อู๋เจียงมีความสามารถในการหลบหลีกได้ดี และปีศาจแฝดแห่งแม่น้ำจิงเหอก็เป็นพี่น้องฝาแฝดคู่หนึ่งที่รักกันมาก

แฝดผู้พี่เห็นว่าน้องชายของเขา ‘อู๋เหอ’ เกือบจะตายแล้ว และเขาสังเกตเห็นว่าเจียงหลียังด้อยกว่าเขา ดังนั้นเขาจึงตั้งใจที่จะโจมตีฝ่ายตรงข้ามโดยตรงและคว้าโอกาสที่จะช่วยน้องชายของตนเอาไว้ให้ได้

ซึ่งจากความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของสองพี่น้องทำให้แผนของเจียงหลีไปได้สวย

แล้วสถานการณ์ของคู่แฝดก็พลิกผัน ทันใดนั้นเอง แรงที่มหาศาลเกินมนุษย์มนาจากฝ่ามือของเด็กหนุ่มก็ทำให้นักพรตไร้สำนักตกตะลึง เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสในทันทีและต้านทานคู่ต่อสู้ไม่ได้อีกต่อไป

“เฮอะ! คนหนึ่งอยู่ในขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณขั้นกลาง ในขณะที่อีกคนอยู่ในขั้นสุดท้าย เจ้ากล้าเรียกตัวเองว่าปีศาจแฝดแห่งแม่น้ำจิงเหอเลยรึ?”

เจียงหลีพูดเยาะเย้ยพลางเขย่ามือก่อนที่จะมีโซ่หลุดออกมาจากใต้เสื้อคลุมสีดำของเขา

โซ่นั้นคดเคี้ยวไปมาอย่างคล่องแคล่วราวกับงูพุ่งไปมัดร่างของอู๋เจียงในทันที

ต่อมา เขาคว้าตัวแฝดพี่ที่ถูกล่ามโซ่เพื่อลากไปที่ด้านข้างของซอมบี้สีดำ จากนั้นเขาหงายฝ่ามือไปข้างหน้าแล้วดึงหนามทั้ง 6 อันที่ยิงเข้าใส่ซอมบี้สีดำออกมา

ตามปกติแล้วซอมบี้แทบจะไม่รับรู้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดเลย และปฏิกิริยาของมันต่อความเสียหายทางกายภาพนั้นช้ากว่ามนุษย์มาก หนามพวกนี้จึงไม่ต่างจากเห็บหมัดสองสามตัวที่สามารถสร้างความเสียหายให้มันได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ในอีกด้านหนึ่ง แฝดน้องที่เป็นนักพรตไร้สำนักถูกซอมบี้ดูดเลือดจนเกือบจะสิ้นชีพ

ขณะนั้นเจียงหลีต้องการไว้ชีวิตอู๋เหอจึงเริ่มบังคับซอมบี้สีดำเพื่อให้มันหยุดดูดเลือดของเหยื่อ แล้วบังคับให้มันล็อกตัวอีกฝ่ายไว้

ไม่กี่อึดใจต่อมา คนในที่เกิดเหตุทั้งหมดก็หายตัวไปในความมืดมิดอย่างไร้ร่องรอย

…

[กินยาบ้าพลังรุ่นทดลอง เพิ่มสถานะ: การแข็งตัวของกล้ามเนื้อ]

[สถานะ: การแข็งตัวของกล้ามเนื้อถูกลบออก]

[กินยาบ้าพลังรุ่นทดลอง เพิ่มสถานะ: บ้าพลัง หลังจากที่เอฟเฟกต์สิ้นสุดลง ผู้ใช้จะเข้าสู่สถานะอ่อนแอ]

[บ้าพลัง: ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นชั่วคราว +5, สมรรถภาพร่างกายเพิ่มขึ้นชั่วคราว +2, คุณสมบัติพื้นฐาน +100% ระยะเวลา: 10 นาที] (− +)

[กินยาบ้าพลังเกินขนาด เพิ่มสถานะ: พลังโลหิตเดือดพล่าน หลังจากเอฟเฟกต์สิ้นสุดลง ผู้ใช้จะมีภาวะหัวใจล้มเหลว]

[พลังโลหิตเดือดพล่าน: ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นชั่วคราว +10, สมรรถภาพร่างกายเพิ่มขึ้นชั่วคราว +4, คุณสมบัติพื้นฐาน +250% ระยะเวลา: 10 นาที] (− +)

นี่คือที่มาของความแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อของเจียงหลี

‘ยาบ้าพลัง’ ซึ่งยังคงอยู่ในขั้นตอนการทดลองได้รับการพัฒนาโดยใช้สูตรยาที่ล้มเหลวของเด็กหนุ่ม

ครั้งนี้อาจกล่าวได้ว่าปีศาจแฝดแห่งแม่น้ำจิงเหอพ่ายแพ้แบบย่อยยับ

ณ เวลานั้น เจียงหลีใช้ซอมบี้สีดำเบี่ยงเบนความสนใจของสองพี่น้อง และใช้มันเป็นเป้าให้อีกฝ่ายลอบโจมตี การทำแบบนี้ทำให้ศัตรูชะล่าใจจนเขาสามารถพลิกสถานการณ์ได้ 

ในทางกลับกัน ความแข็งแกร่งของเจียงหลีไม่นับว่าอ่อนแอเสียทีเดียว เนื่องจากภายในเวลา 10 เฟินนี้ พลังของเขาจะระเบิดจนถึงขีดสุด แต่สิ่งที่ต้องชดเชยก็เป็นราคาที่ค่อนข้างน่ากลัว เพราะหลังจากระยะเวลาของบัฟสิ้นสุดลงจะเกิด 'ภาวะหัวใจล้มเหลว' ทันที

การต่อสู้กับคนที่มีพลังมากกว่าเขาไม่กี่ขั้นนั้นไม่ถือว่าเป็นความท้าทาย อีกทั้งนี่เป็นการลอบโจมตี ดังนั้นพวกเขาจึงถูกจัดการได้ในคราวเดียว

แน่นอนว่าเมื่อบัฟนี้มาอยู่กับเจียงหลี ระยะเวลา 10 เฟินนี้จะไม่มีวันหมดไป และ 'ภาวะหัวใจล้มเหลว' ก็ไม่มีวันเกิดขึ้นกับเขาเช่นกัน

เด็กหนุ่มเคยมาถึงจุดนี้เพื่อฝึกฝนร่างกายของเขามาก่อน เมื่อรีดเร้นพละกำลังควบคู่ไปกับพลังที่ปะทุขึ้นมาจากการกินยาบ้าพลังแล้ว นักพรต ขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณธรรมดาจะมีโอกาสต่อต้านเขาเมื่อเขาเข้าประชิดตัวได้อย่างไร?

ปีศาจแฝดแห่งแม่น้ำจิงเหอนั้นถือว่าเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด

หลังจากนั้นเจียงหลีไม่ได้ออกจากเมืองเลยทันที เขาพาซอมบี้สีดำออกมาด้วยและวิ่งซอกแซกไปมาในตรอก พอเขาแน่ใจว่าไม่มีใครตามมาแล้ว เขาก็กระโดดสองสามครั้งและเข้าไปในเรือนจำนักโทษประหารของเมืองอิงหนานอย่างเงียบ ๆ

เมื่อเด็กหนุ่มเข้ามาแล้วเขาก็โปรยผงยาจำนวนหนึ่งซึ่งสามารถใช้ได้เฉพาะกับมนุษย์ไปในอากาศ และในไม่ช้า เรือนจำที่เคยมีเสียงคร่ำครวญไม่หยุดหย่อนก็ค่อย ๆ เงียบลง

โครม! โครม!

ขณะนี้ปีศาจแฝดแห่งแม่น้ำจิงเหอถูกโยนลงพื้นในคุกใต้ดินที่มีสิ่งปฏิกูลผสมกับเลือดแห้งเกรอะกรังกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณพร้อมกับส่งกลิ่นอันน่าสะอิดสะเอียน

อู๋เจียงและอู๋เหอหน้าไถลไปกับพื้นจนมันเต็มไปด้วยสิ่งสกปรก ในเวลานั้นทั้งสองพี่น้องต้องพยายามพลิกตัวหนีจากสิ่งไม่พึงประสงค์ที่แทบจะเข้าปากตัวเองอยู่มะรอมมะร่อ 

"เฮ้! เจ้าสองคนน่ะ! เลิกแกล้งตายเสียที! พวกเจ้าช่างโชคร้ายนักที่ต้องมาเจอกับข้า! ส่งของมีค่ามาให้หมดแล้วท่องวิธีการฝึกตนและคาถาอาคมที่พวกเจ้ารู้จักมาซะ! บางทีข้าอาจจะไว้ชีวิตพวกเจ้าก็ได้!”

เจียงหลีลอกเลียนแบบคำพูดของพี่น้องฝาแฝดก่อนหน้านี้ ส่งผลให้ใบหน้าของอีกฝ่ายซีดเผือด

ในเวลานี้เด็กหนุ่มอยากทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในบริเวณใกล้เคียงของเมืองอิงหนานและสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง รวมถึงเขาอยากรู้ว่าผู้อาวุโสและลูกศิษย์ของสำนักชั่งจิงกู่อยู่ที่นี่หรือไม่?

ข้อมูลพวกนี้เกี่ยวข้องกับแผนการในอนาคตและตอนนี้ความปลอดภัยของพวกเขาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด  แต่โชคก็ยังเข้าข้างพวกเขาที่มีนักพรตไร้สำนักส่งตัวเองมาถึงประตูบ้าน นี่จะทำให้เขาหาข้อมูลได้เร็วขึ้นกว่าเดิมมาก

อย่างไรก็ตาม มีบางคนที่ไม่เต็มใจจะให้ความร่วมมืออยู่เสมอ

“ฮึ่ม! หมาเห่าย่อมไม่กัดอยู่แล้ว เจ้าอยากจะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำซะ! ถ้าเราหลุดไปได้ล่ะก็ เจ้าอย่าหวังว่าจะมีชีวิตรอดไปได้!”

"ใช่แล้ว! รีบลงมือซะ! ไอ้เด็กเวร เจ้าเพิ่งเข้าร่วมสำนักได้ไม่กี่ปีแล้วยังกล้ามาอวดดีกับพวกข้า คิดว่าพวกข้าจะกลัวอย่างนั้นรึ ฝันไปเสียเถอะ!"

ในตอนแรกเจียงหลีคิดว่างานนี้จะหมู ๆ แต่หมูในอวยของเขาไม่ยอมอ่อนข้อให้แม้แต่น้อย ไม่ว่าเขาจะพยายามบีบบังคับอีกฝ่ายด้วยวิธีประนีประนอมอย่างไร พวกเขาก็ไม่ยอมแพ้

หลังจากที่สองพี่น้องถูกจับ ประกอบกับรู้ตัวว่าความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวออกมาเลย มิหนำซ้ำ พวกเขายังตะโกนผรุสวาทใส่เด็กหนุ่มอย่างไม่เว้นช่องว่างให้ใครพูดแทรก

สาเหตุที่คู่แฝดทำแบบนี้อาจเป็นเพราะว่าพวกเขาต้องการทำให้เจียงหลีรู้สึกโกรธเคืองและลงมือฆ่าตนเองเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่โดนทรมานก่อนจะถูกฆ่า

เมื่อเด็กหนุ่มเห็นว่าใช้ไม้อ่อนแล้วไม่ได้ผล เขาจึงขมวดคิ้วและดึงหนามสีดำที่อีกฝ่ายเคยใช้ออกมา จากนั้นเขาก็แทงมันไปที่กระดูกสะบ้าหัวเข่าของปีศาจแฝดแห่งแม่น้ำจิงเหอโดยไม่พูดไม่จาเลยสักคำ

“อ๊ากกกกกกกกกกก!!”

นี่เป็นเทคนิคที่ผู้อาวุโสในหอฝึกตนสอนสั่งไว้

ในความเป็นจริง การทำให้กระดูกสะบ้าหัวเข่าแตกนั้นไม่ได้สร้างความเสียหายเท่ากับการหักกระดูกสันหลัง อีกทั้งมันยังด้อยกว่าการเจาะทะลุจุดตันเถียนอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม วิธีนี้ก็สามารถสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้กับผู้ถูกกระทำได้อย่างมาก นอกจากนี้มันทำให้แม้แต่นักพรตก็รู้สึกเจ็บเจียนตาย

บทที่ 40: การทรมาน

-------------------------------------------

อากิระ talk: น้องหลีเข้าสู่ดาร์กโหมดจ้าาาา