เจียงหลีคาดไว้แล้วว่าต้องเป็นหยูป้านเซียที่สามารถไปถึงขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณขั้นกลางได้ก่อนใครในเหล่าศิษย์ใหม่ด้วยกัน แต่มันก็ทำให้เจียงหลีรู้สึกกดดันขึ้นมาในทันที

หยูป้านเซียน่าจะมีความสามารถในการพัฒนาใกล้เคียงกับคนที่มีรากฐานทางจิตวิญญาณระดับสูงสุด แต่เขาก็ยังไม่ใช่คนที่ดีที่สุด

ถ้าหากว่าเขามีความเร็วในการฝึกตนขนาดนี้ แล้วฉีเทียนหยาที่มีรากฐานทางจิตวิญญาณระดับสูงสุดล่ะ? 

แล้วอัจฉริยะคนอื่น ๆ ที่มีความสามารถและทรัพยากรมากกว่าฉีเทียนหยาล่ะ?

ตอนนี้พวกเขาจะอยู่ในระดับไหนกันแล้ว?

คำถามเหล่านี้เป็นคำถามที่เจียงหลีไม่สามารถตอบได้ แต่เขาคาดว่าพวกเขาน่าจะมีพลังที่สูงมาก

ทว่าตัวของเขาเองก็มีนิ้วทอง ดังนั้นในอนาคตเขาจะสามารถแข็งแกร่งยิ่ง ๆ ขึ้นไปได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขายังคงอ่อนแอมาก เขายังอยู่ในช่วงเริ่มต้นของการสร้างรากฐานให้มั่นคง ในเวลานี้เขาไม่สามารถหยุดพักหรือประมาทเลินเล่อได้

ในขณะเดียวกัน เหยียนหงแกล้งทำเป็นไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้และยื่นถุงผ้าให้กับสหายของเขา

“น้องหลี ตามที่เจ้าพูด ข้าได้พาคนของข้าไปที่พรรคเซิงเซียนแล้ว”

“สิ่งที่เจ้าต้องการหายากมาก แต่ข้าซื้อทุกอย่างที่เป็นของพื้นฐานมาให้เจ้าแล้ว”

“ราคาทั้งหมดคือหินวิญญาณ 143 ก้อน ข้าได้ใส่หินวิญญาณที่เหลือ 7 ก้อนไว้ในถุงแล้วนะ”

เจียงหลีรับถุงผ้าจากอีกฝ่ายมาเปิดดู จากนั้นร่องรอยแห่งความปีติยินดีก็ปรากฏบนใบหน้าของเขาทันที

“ลำบากเจ้าแล้วพี่ใหญ่ เจ้าเก็บหินวิญญาณพวกนี้ไปเลยก็ได้ เอามาคืนให้ข้าทำไม”

เด็กหนุ่มกล่าวพลางค้นถุงผ้าดูและพบหินวิญญาณ 7 ก้อนนอนอยู่ที่ก้นถุง

“ไม่จำเป็นต้องมาพิธีรีตองกับข้าหรอก ข้าได้หักค่าธรรมเนียมการเดินทางและหินวิญญาณที่จำเป็นในการซื้อของตามที่เจ้าสั่งแล้ว”

“นอกจากนี้ ข้าอยากจะไปที่พรรคเซิงเซียนมานานแล้วเหมือนกัน สินค้าของพวกเขาน่าสนใจกว่าในสำนักของเรามาก ข้าสามารถทำกำไรจากการเดินทางครั้งนี้ได้ไม่น้อยเลยทีเดียว”

“แต่ว่านะ น้องหลี นักปรุงยาที่ยอมรับภารกิจจากพรรคเซิงเซียนบอกข้าว่านี่เป็นสูตรยาที่ไร้ประโยชน์ หากเราขอแบบเดิมอีกครั้ง เราจะต้องจ่ายเพิ่ม…”

องค์ชายน้อยจงใจลดเสียงของเขาลงเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นได้ยินประโยคสุดท้าย

“ฮึ่ม! นักปรุงยาพวกนี้เอาเปรียบผู้อื่นจนเคยตัวจริง ๆ พวกเขาไม่สนใจแม้แต่กฎเกณฑ์และไม่ยอมเป็นฝ่ายที่ต้องเสียเปรียบแม้แต่น้อย”

“คราวหน้าไปหานักปรุงยาคนอื่นกันเถอะ”

ในโลกเซียน การปรุงยาและการตีเหล็กได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย

นอกเหนือจากการขายยาตามปกติแล้ว บางครั้งพวกเขาก็จะรับจ้างปรุงยาตามสูตรของเฉพาะบุคคลเป็นครั้งคราว

ในขณะนี้ ราคาของการรับจ้างปรุงยามักจะเป็นไปตามที่ทั้งสองฝ่ายตกลงกันเอง

อย่างไรก็ตาม ในแวดวงของการปรุงยาจะมีกฎหรือข้อตกลงที่รู้กันเองโดยที่ไม่ได้เขียนไว้เป็นลายลักษณ์อักษร

นั่นก็คือ หากลูกค้าหาส่วนผสมและสูตรยามาด้วยตัวเองโดยที่สูตรยานั้นเป็นสูตรที่หายากมาก หรือหากมันเป็นสูตรยาที่ถูกคิดค้นขึ้นมาใหม่ นักปรุงยาจะไม่ควรเรียกเก็บเงินผู้ว่าจ้างเลยแม้แต่แดงเดียว

เนื่องจากเมื่อคนที่ได้รับว่าจ้างทำการปรุงยาเสร็จสิ้นแล้ว นักปรุงยาคนนั้นจะได้รับสูตรยาไปทันที นั่นก็ถือว่าเป็นรางวัลใหญ่อยู่แล้ว

ดังนั้นแม้ว่าเจียงหลีจะพูดด้วยความไม่พอใจ แต่ความจริงก็คือเขาหลอกฝ่ายที่เป็นนักปรุงยาอยู่เหมือนกัน

เพราะคุณค่าของสูตรยาที่เขาส่งไปให้ปรุงนั้นต่ำเกินไปจริง ๆ…

หลังจากที่เจียงหลีกับเหยียนหงกล่าวลาและแยกย้ายกันไปแล้ว เจียงหลีก็รีบกลับไปที่เรือนนอนของเขาพร้อมกับถุงผ้าในมือ 

ภายในถุงผ้าที่เขาได้มาจากสหายร่างใหญ่นั้นประกอบไปด้วยยา 2 ขวด, เครื่องรางสองสามกองและศิลาก้อนหนึ่ง

ซึ่งของพวกนี้เจียงหลีเตรียมไว้สำหรับภารกิจที่กำลังจะไปทำในภายภาคหน้า 

และยาเสียที่เด็กหนุ่มจ้างปรุงขึ้นมาเป็นยาสูตรเดียวกับที่เขาคัดลอกมาจากห้องปรุงยาตั้งแต่ก่อนหน้านี้

เหตุผลที่เขาต้องจ้างนักปรุงยาเพื่อปรุงยาสูตรนี้ขึ้นมาเป็นเพราะการเรียนรู้การปรุงยาไม่ใช่เรื่องที่ใคร ๆ ก็ทำได้ เมื่อถึงเวลาที่เขาสามารถปรุงยาได้ด้วยตัวเอง แม้ว่าเขาจะไม่ใช่มือสมัครเล่น แต่มันก็ต้องใช้เวลานานในการฝึกฝน ซึ่งเขาไม่มีเวลามากขนาดนั้น

ด้วยเหตุนี้เขาจึงส่งสูตรยาและหินวิญญาณไปให้เหยียนหงเพื่อมอบหมายให้เขาเดินทางไปที่พรรคเซิงเซียนแล้วซื้อส่วนผสมจากที่นั่นไปให้นักปรุงยาปรุงขึ้นมาให้เขา

ตอนแรกเขายังไม่ได้ตัดสินใจลงมือทำ แต่เพื่อหาคำตอบเขาจึงต้องเสี่ยงลองดู แล้วสุดท้ายเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะไปได้สวย

สำหรับเหตุผลที่เขาไม่มองหานักปรุงยาในสำนักเพื่อปรุงยาจากสูตรนั้นเป็นเพราะว่า…คนพวกนี้ไม่ใช่คนโง่ ถ้าเขาเจอคนประเภทที่ขี้สงสัยขึ้นมาล่ะก็ คงมันเป็นอันตรายถึงชีวิตของเขาเลยทีเดียว

ก่อนหน้านี้เด็กหนุ่มเลือกสูตรยานี้มาอย่างระมัดระวัง และผลของมันก็อยู่ในระดับที่ดีมาก

คราวนี้เขามีความมั่นใจที่จะออกไปนอกสำนักมากขึ้นแล้ว 

แม้ว่าเจียงหลีจะไม่เคยเห็นศิลานี้ด้วยตาของตัวเองมาก่อน แต่เขาได้เห็นมันในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม

เมื่อเขาถือมันไว้ในมือ เขาก็สัมผัสได้ถึงกระแสความเย็น หลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง มันก็เปล่งแสงอันอ่อนโยนออกมา

นี่คือศิลาลิขิตเซียน!

ตามชื่อของศิลานี้ มันเป็นวัตถุที่ใช้ทดสอบว่าบุคคลที่ถือศิลามีโอกาสที่จะกลายเป็นอมตะหรือไม่

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ มันถูกใช้เพื่อทดสอบว่าบุคคลหนึ่งมีรากฐานทางจิตวิญญาณหรือไม่

ในอดีตกาล คนของพรรคเซิงเซียนได้นำศิลาชนิดนี้ติดตัวไปยังโลกมนุษย์ด้วย แล้วพวกเขาจะใช้ศิลานี้ในการทดสอบเด็กทุกคนในวัยที่เหมาะสมก่อนจะนำพวกเขากลับมายังโลกเซียน

นี่คือหนทางที่ทำให้เจียงหลีและคนอื่น ๆ ได้เริ่มต้นเดินบนเส้นทางแห่งการเป็นเซียน

“ข้าสงสัยว่าศิลาลิขิตเซียนนี้ทำงานอย่างไร”

“หากไม่มีหินวิเศษแบบนี้อยู่บนโลก ประชากรในโลกเซียนคงจะน้อยลงมากกว่านี้ 10 สิบเท่า”

ต่อมา เจียงหลีหยิบศิลาลิขิตเซียนและเดินไปที่หน้าต่างของห้อง โดยที่บนโต๊ะเล็ก ๆ ข้างหน้าต่างมีหม้อดินที่มีเมล็ดพันธุ์ปลูกไว้วางอยู่มาเป็นเวลานาน

หลังจากที่เด็กหนุ่มเขี่ยดินออก เขาก็เห็นว่าเมล็ดที่ฝังอยู่ในดินยังเหมือนกับเมื่อ 3 เดือนก่อนทุกประการ ซึ่งลักษณะและขนาดของมันก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เลย

“ในเมื่อเจ้าถูกเรียกว่าเมล็ดรากฐานทางจิตวิญญาณ งั้นมาดูกันว่าเจ้าเกี่ยวข้องกับรากฐานทางจิตวิญญาณหรือไม่”

เจียงหลีกล่าวจบแล้วนำเมล็ดออกจากหม้อดินก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะถัดจากศิลาลิขิตเซียน

ไม่กี่อึดใจผ่านไป…

ทันใดนั้นก็มีแสงจาง ๆ เล็ดลอดออกมาจากศิลาลิขิตเซียน…

“มีปฏิกิริยาจริง ๆ ด้วย!”

เจียงหลีที่เห็นภาพตรงหน้ารู้สึกตกใจมาก เป็นไปได้ไหมที่เมล็ดพันธุ์นี้มีรากฐานทางจิตวิญญาณ? 

หรือสิ่งนี้สามารถพัฒนาปราณจิตวิญญาณได้จริง ๆ?

อืม…รากฐานทางจิตวิญญาณมีรูปร่างลักษณะอย่างไรกันแน่? 

แล้วมันกินได้ไหม?

ขณะนี้เด็กหนุ่มมีคำถามมากมายอยู่ในหัว เขาถือเมล็ดพันธุ์ไว้ในมือพลางสำรวจมันอยู่พักหนึ่ง แต่เขาก็ไม่พบเบาะแสอะไรใหม่อีกเช่นเคย

ก่อนหน้านี้เขาเคยอ่านสารานุกรมแห่งวัตถุดิบและเมล็ดพันธุ์วิญญาณในหอโอสถมาหลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนกับเมล็ดพันธุ์นี้เลยสักอย่าง

“น่าแปลก ข้าควรทำอย่างไรกับเจ้านี่ดีล่ะเนี่ย”

เจียงหลีคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะฝังหินวิญญาณ 2 ก้อนไว้กับเมล็ดรากฐานทางจิตวิญญาณ

เนื่องจากมันมีรากฐานทางจิตวิญญาณ เขาจึงคิดว่ามันน่าจะสามารถดูดซับพลังปราณจิตวิญญาณได้ ถ้าเขาคิดไม่ผิด การใส่หินวิญญาณ 2 ก้อนเข้าไปอาจมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้น

…

2 วันต่อมา ในหอฝึกตน เจียงหลีได้พบกับหยูป้านเซียและคนอื่น ๆ อีกครั้ง

อีกฝ่ายมีความกระตือรือร้นและอารมณ์ดี เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจมากกับตำแหน่งอันดับหนึ่งในหมู่ศิษย์ใหม่

“หยูป้านเซีย ยินดีด้วย! ข้าคิดว่าอีกไม่นาน ข้าคงจะต้องเรียกเจ้าว่าศิษย์พี่สำนักชั้นใน!”

ทุกคนรู้วิธีในการสรรเสริญเยินยอผู้คน เมื่ออยากให้เพื่อนอารมณ์ดีก็ย่อมไม่ผิดที่จะกล่าวชมเชยเขา

“ฮ่า ๆ มันก็ไม่แน่หรอก ยิ่งเจ้าฝึกมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น ข้ายังห่างไกลจากการก้าวเข้าสู่ขอบเขตการฝึกจิตกำเนิดปราณขั้นสุดท้าย ข้าคงจะไม่มีโอกาสเข้าร่วมการประลองของสำนักชั้นนอกในปีนี้”

กล่าวอีกทำนองหนึ่งก็คือ เขาต้องใช้เวลามากกว่าเดิมในการเข้าสู่ขอบเขตการฝึกจิตกำเนิดปราณขั้นสุดท้าย

ในตอนนี้ เหล่าศิษย์พี่ที่อยู่ในขอบเขตฝึกจิตกำเนิดปราณขั้นสุดท้ายของสำนักชั้นนอกนั้นอยู่เหนือหยูป้านเซียเพียงแค่ระยะเวลาในการฝึกตนที่สั่งสมมามากกว่าเขาก็เท่านั้น

เมื่อใดก็ตามที่หยูป้านเซียไปถึงขั้นสุดท้ายได้ เขาจะสามารถลงแข่งขันและเอาชนะศิษย์พี่พวกนั้นได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก

ในขณะที่เด็กหนุ่มพูดด้วยความภาคภูมิใจอยู่นั้น เสียงของเขาค่อนข้างดังเลยทำให้หลายคนหันมามองเขา

รวมไปถึงศิษย์พี่ 2-3 คนที่มีอิทธิพลในสำนักชั้นนอกก็หันมามองทางเขาด้วยสายตาไม่พอใจ

อย่างไรก็ตาม สำนักชั้นนอกมีกฎเกณฑ์ของตัวเองกำหนดเอาไว้ ซึ่งศิษย์ใหม่ปีแรกถือว่าเป็นบุคคลที่แตะต้องไม่ได้!

เหตุผลเป็นเพราะว่าทางสำนักต้องการแน่ใจว่าศิษย์ใหม่ที่มีศักยภาพจะมีเวลาในการพัฒนาตัวเองอย่างเต็มที่ มิฉะนั้น พวกเขาทั้งหมดจะถูกศิษย์เก่ากดขี่ข่มเหง หากเกิดช่องว่างระหว่างรุ่นขึ้น สำนักจะไม่สามารถเติบโตไปข้างหน้าได้เช่นกัน

บทที่ 31: ศิลาลิขิตเซียน

-------------------------------------------

อากิระ talk: อยากจะถามเหยียนหงมากว่าทุกวันนี้ได้ฝึกตนบ้างไหม เห็นยุ่งอยู่แต่กิจการของตัวเอง