เมื่อผู้อาวุโสชือฟาเห็นว่าเจียงหลีมาถึงแล้ว เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก เขารีบเดินไปหาลูกศิษย์ทันทีก่อนจะคว้าแขนของอีกฝ่ายเพื่อเดินเข้าไปในห้อง

แล้วดูเหมือนว่าผู้อาวุโสผมแดงจะตื่นเต้นมากจริง ๆ เขาจับแขนเจียงหลีแน่นกว่าคีมเหล็กเสียอีก เด็กหนุ่มจึงถูกลากไปตรงกลางห้องอย่างทำอะไรไม่ได้

มันเป็นไปตามที่ผู้อาวุโสประจำห้องปรุงยาพูด มีขวดยา 5 ขวดวางอยู่บนโต๊ะจริง ๆ

ขณะนี้สภาพเสื้อคลุมของชายผมแดงกลายเป็นสีดำ รวมไปถึงมือและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยขี้เถ้าซึ่งมองปราดเดียวก็รู้ว่าเขาไม่ได้ออกจากห้องปรุงยามาเป็นเวลานานแล้ว เขาคงปรับปรุงสูตรยาหามรุ่งหามค่ำเลยสินะ

บวกกับการทดลองใช้ยามาตลอด 3 เดือนที่ผ่านมา สูตรยาผิวแข็งนี้กำลังจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน มันมาถึงโค้งสุดท้ายแล้ว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้อาวุโสชือฟาถึงตื่นเต้นมากกว่าปกติ นอกจากนี้เขายังปรับปรุงสูตรยาออกมาถึง 5 สูตรในคราวเดียวและจะให้เจียงหลีทดสอบยาทั้งหมดทีเดียวด้วย

ในขณะนี้ เขาไม่ได้กังวลเรื่องที่ว่ายาพวกนี้อาจจะทำให้ลูกศิษย์ของตนเองตายเลยด้วยซ้ำ!

“ศิษย์น้องเจียงหลี! หน้าเจ้าดูซีด ๆ นะ! ผลข้างเคียงจากครั้งก่อนยังไม่หายหรือ? เอ๊ะ! หรือมันแย่ลง?”

พอเสี่ยวซื่อสังเกตเห็นสภาพร่างกาายของเด็กหนุ่ม นางก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันทีแล้วหันไปขอร้องอาจารย์ของตน “ท่านอาจารย์! ช้าก่อน ร่างกายของศิษย์น้องเจียงหลีคงไม่สามารถทนการทดสอบครั้งนี้ได้!”

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสผมแดงไม่มีท่าทีสะทกสะท้านใด ๆ เขาไม่ได้สนใจสีหน้าและสภาพร่างกายของเจียงหลีเลยแม้แต่น้อย

"เจ้าศิษย์โง่! สูตรยาได้มาถึงช่วงโค้งสุดท้ายแล้ว! อย่าบอกนะว่าอยากให้ความพยายามของเราสูญเปล่า!”

“เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้พูดเรื่องนั้นอีก หลังจากทดสอบยาแล้ว ข้าจะให้ยาเพิ่มเพื่อช่วยให้เจียงหลีฟื้นตัวเร็วขึ้น”

ชายร่างกำยำสูง 6 ฉื่อที่มีผมสีแดงเพลิงกำลังจ้องมองลูกศิษย์ด้วยสายตาแข็งกร้าว ถ้าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 8 ขวบคงจะมีเหตุการณ์กลัวจนฉี่รดกางเกงกันบ้าง

ซึ่งเสี่ยวซื่อเองก็ถึงกับน้ำตาเล็ดหลังจากที่ถูกตำหนิ นางทำได้เพียงส่งสายตาแสดงความกังวลไปให้เจียงหลีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก

อันที่จริงแล้วความสำคัญระหว่างสูตรยาระดับธุลีขั้นกลางกับศิษย์นอกสำนักนั้นค่อนข้างมีความแตกต่างกันอย่างชัดเจน

“ศิษย์พี่เสี่ยวซื่อ ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่เป็นไร”

“ตราบใดที่ยาผิวแข็งสำเร็จ ข้าจะฟื้นตัวได้ดีอย่างแน่นอน”

เจียงหลีพูดปลอบนางก่อนจะหยิบเม็ดยาบนโต๊ะขึ้นมากิน

ในความเป็นจริง เม็ดยาเหล่านี้มีผลข้างเคียงที่ค่อนข้างเบากว่ายาผิวแข็งรุ่นทดลองในช่วงแรกอยู่แล้ว

และแม้ว่าจะได้ความช่วยเหลือจากเจียงหลีในการทดสอบยา แต่มาตรฐานยาที่ผู้อาวุโสผมแดงปรุงขึ้นมาก็ยังต่ำอยู่เล็กน้อย

สาเหตุเป็นเพราะยังมีผลข้างเคียงบางอย่างที่คนปรุงยาเองก็ไม่สามารถเข้าใจได้หลงเหลืออยู่ สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลดประสิทธิภาพของยาลงทีละน้อยเพื่อหลีกเลี่ยงผลข้างเคียงเหล่านี้

ยาผิวแข็งในปัจจุบันได้ให้บัฟการป้องกันทางกายภาพเพิ่มขึ้นเพียง 35 ใน 100 ส่วน มันแย่กว่ารุ่นทดลองที่เด็กหนุ่มเคยกินครั้งแรกถึง 15 ใน 100 ส่วน 

แต่ผลกระทบนี้ยังถือว่าอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานสำหรับการประเมินยาเม็ดระดับธุลีขั้นกลาง นี่ถือได้ว่าเป็นความดันทุรังครั้งสุดท้ายของผู้อาวุโสผมแดง

หากผลกระทบยังต่ำกว่านี้ นอกจากราคาจะลดลงมากแล้ว ผลการป้องกันเพิ่มเติมก็จะไม่มีประโยชน์และคนก็ไม่จำเป็นต้องกินมัน

ในเวลานี้เจียงหลีไม่ได้พูดอะไรอีกและเริ่มลองกินยาเม็ด

[กินยาผิวแข็งรุ่นทดลอง….]

เมื่อเขากินยาเม็ดแรกเข้าไป ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ หลังจากกดปุ่มลบดีบัฟเรียบร้อยแล้วเขาควรจะทำเป็นเหมือนหมดเรี่ยวแรงและพยายามพยุงตัวเองดีหรือไม่? เห็นได้ชัดว่ายาเม็ดนี้มันใช้ไม่ได้

[กินยาผิวแข็งรุ่นทดลอง…]

แต่พอเด็กหนุ่มกินยาเม็ดที่ 2 เข้าไปกลับไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ ทว่าผิวหนังที่แข็งกระด้างได้กระจัดกระจายเป็นจุด ๆ ไปทั่วร่างกายคล้ายกับเป็นรอยด่างบนตัวคนที่เป็นโรคผิวหนัง ดังนั้นสูตรนี้ก็ยังใช้ไม่ได้

[กินยาผิวแข็งรุ่นทดลอง….]

ต่อมา เขากินยาเม็ดที่ 3 ก่อนจะรู้ว่ามันส่งผลให้ผมร่วงเป็นเวลา 3 วัน นี่… มันจะไม่ส่งผลกระทบระหว่างการต่อสู้ใช่ไหม? แต่เขาก็จะเลือกใช้ยานี้เป็นตัวสุดท้ายอยู่ดี

[กินยาผิวแข็งรุ่นทดลอง….]

ทำไมเขาถึงไม่มีปฏิกิริยาอะไรหลังจากกินยาเม็ดที่ 4 นี้ล่ะ? เดี๋ยวก่อน…ผลกระทบนี้ค่อนข้างน่าสนใจ!

[กินยาผิวแข็งรุ่นทดลอง….]

ส่วนเม็ดสุดท้ายนี้เขากินแล้วเลือดกำเดาไหลอยู่ประมาณ 2 เค่อ…ลืมมันไปเสียเถอะ หากใช้มันกับศัตรูน่าจะเป็นแนวทางที่ถูกต้องกว่าการกินเอง

เมื่อเจียงหลีกินยาผิวแข็ง 5 สูตรติดต่อกัน เขาก็ยกมือขึ้นเช็ดรอยเลือดที่ไหลลงมาจากจมูก จากนั้นเขาก็ผลักขวดยาผิวแข็งที่อยู่ตรงกลางอย่างตื่นเต้น

“ท่านผู้อาวุโส! สำเร็จแล้ว! ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จ!”

"นี่มัน! นี่มัน!"

เด็กหนุ่มพูดตะกุกตะกักทั้งที่เลือดยังคงไหลออกมาจากจมูกของเขา

"อะไรนะ?! จริงหรือ?! เม็ดยานี้ไม่มีผลข้างเคียงจริงหรือ?”

ผู้อาวุโสผมแดงรู้สึกดีใจมากและถามลูกศิษย์อย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“ท่านผู้อาวุโส พอกินยานี้เข้าไปข้ารู้สึกคันบนหนังศีรษะและมีผมร่วงเล็กน้อย แต่ข้าก็ไม่รู้สึกผิดปกติอะไรอีก”

เจียงหลีอธิบายพลางเช็ดเลือดกำเดาที่กำลังไหลก่อนจะดึงผมออกมากระจุกหนึ่ง แต่นั่นก็แทบจะหมดหัวแล้วเหมือนกัน

“ฮ่าๆๆๆ ! ดี! ดีมาก! ผมร่วงไม่กี่เส้นจะนับเป็นผลข้างเคียงได้อย่างไร? สำเร็จ! ในที่สุดก็สำเร็จแล้ว! ข้าทำสำเร็จแล้วจริง ๆ!”

ผู้อาวุโสชือฟามีความสุขเหลือเกิน ในระหว่างนั้นเขายังหยิบ ‘ยาแก้ผมร่วง’ ใส่ปากตัวเอง ตามด้วยยาผิวแข็ง หลังจากที่เขาสัมผัสถึงผลกระทบชั่วขณะหนึ่ง เขาก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ในขณะที่ทั้งสองคนมีความสุข มีเพียงเสี่ยวซื่อเท่านั้นที่แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามอย่างแปลกประหลาด นางถอยหลังไปครึ่งก้าวอย่างเงียบ ๆ แล้วยืนห่างจากเม็ดยาแก้ผมร่วงไปเล็กน้อย

โอสถวิญญาณระดับธุลีขั้นกลาง จากระดับและขั้นที่ต่ำต้อยเช่นนี้ หากมองแบบผิวเผินแล้วดูเหมือนมันจะไม่มีอะไรสำคัญมากนัก

อย่างไรก็ตาม… มูลค่าทางเศรษฐกิจไม่สามารถตัดสินได้จากคุณภาพเพียงอย่างเดียว

ในโลกเก่าของเจียงหลีเคยมีบริษัทผลิตรถซูเปอร์สปอร์ตที่มีเพียง 100 คันบนโลก แล้วราคาขายก็แพงมากจนทำให้บริษัทผู้ผลิตได้กำไรมหาศาลเหมือนกัน

แต่มันจะทำกำไรได้มากกว่าการขายสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้ารวมกันทั่วโลกจริงหรือ? 

แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้!

ในโลกเซียนก็เหมือนกัน โดยปกติแล้วยาระดับสวรรค์แทบจะไม่มีอยู่จริงบนโลก มันจึงมีราคาที่สูงลิ่ว

และพวกเขาอาจไม่สามารถปรุงยาเม็ดระดับนภาหรือระดับปฐพีได้ภายในเวลา 10 ปี แล้วพวกมันจะเทียบกับยาฟื้นฟูปราณและยาบำรุงปราณที่วางขายทั่วโลกเซียนได้อย่างไรกัน

นอกจากนี้ยาทั้งสองประเภทใช้งานได้จริง เรียบง่ายและผลิตออกมาเป็นจำนวนมาก!

นั่นคือสูตรยาที่ทำกำไรได้มากที่สุดในโลกนี้!

ในฐานะที่ยาผิวแข็งเป็นยาที่มีประโยชน์ในการต่อสู้ซึ่งบางสถานการณ์ก็ไม่จำเป็นต้องใช้มัน ดังนั้นยอดขายของยาผิวแข็งคงไม่สามารถเทียบกับยาพื้นฐานทั้งสองประเภทได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ผลกระทบในทางปฏิบัติและต้นทุนการผลิตที่ค่อนข้างต่ำก็เพียงพอที่จะทำให้สูตรยานี้มีความคุ้มค่าไม่น้อย

“เสี่ยวซื่อ เก็บกวาดขยะพวกนี้ซะ แล้วพาศิษย์น้องของเจ้าไปที่หอโอสถเพื่อลงทะเบียน”

เมื่อสูตรยานี้สำเร็จ เม็ดยาที่ล้มเหลวเหล่านั้นก็กลายเป็นขยะทันที

แต่สำหรับเจียงหลี ขยะพวกนี้ยังคงมีค่า เพราะฉะนั้นเขาจึงรู้สึกไม่สบอารมณ์ที่เห็นมันถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี ในทางกลับกัน ผู้อาวุโสผมแดงก็ทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้ โดยขอให้ศิษย์พี่เสี่ยวซื่อพาเขาไปที่หอโอสถเพื่อให้เขาได้เป็นศิษย์ลงทะเบียน

"เจ้าค่ะ!"

“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส! ไม่สิ ขอบคุณขอรับท่านอาจารย์!”

เด็กหนุ่มรีบกล่าวขอบคุณผู้เป็นอาจารย์และเปลี่ยนวิธีเรียกอีกฝ่ายในเวลาเดียวกัน

ส่วนทางด้านของชายผมแดงนั้นอารมณ์ดีจนหัวเราะไม่หยุด

ในขณะที่เด็กสาวเริ่มเก็บกวาดยาบนโต๊ะทิ้ง เจียงหลีก็รีบวิ่งเข้าไปแย่งนางทำความสะอาดแทน

“ศิษย์พี่เสี่ยวซื่อ ให้ข้าทำเถอะ! ข้าจะจัดการเอง!"

เขาหยิบขวดกระเบื้องที่บรรจุยาเสีย 4 ขวดที่เหลือไว้ในอ้อมแขน ซึ่งการกระทำของผู้เป็นศิษย์น้องทำให้หัวใจของเสี่ยวซื่ออบอุ่นขึ้น

นางคิดกับตัวเองว่าในอนาคตศิษย์น้องลงทะเบียนคนนี้จะสามารถแบ่งเบางานบางส่วนของนางได้อย่างแน่นอน

“มาเถิด ศิษย์น้องเจียงหลี ก่อนอื่นเจ้ามาที่นี่เพื่อล้างคราบเลือดก่อน หลังจากนั้นข้าจะพาเจ้าไปลงทะเบียน”

“ขอรับ ขอบคุณศิษย์พี่มาก”

ก่อนหน้านี้เพื่อทำให้ตัวเองดูน่าสงสารยิ่งขึ้น เจียงหลีไม่ได้ลบสถานะเลือดกำเดาไหลออก

เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เขาก็กดปุ่มลบสถานะออกอย่างรวดเร็ว

ต่อมา เด็กหนุ่มอ้อยอิ่งอยู่ในห้องน้ำครู่หนึ่ง พอเขาจัดการเก็บกวาดยาเรียบร้อยก็เดินออกไปและโยนขวดกระเบื้องทั้ง 4 ขวดลงในถังขยะ

บทที่ 28: สูตรยาสำเร็จ

-------------------------------------------

อากิระ talk: ผู้อาวุโสชือฟาทำตัวแย่กับลูกศิษย์มากกกก มีอาจารย์อย่างนี้ขอบายดีกว่า