ในสายตาของเธอ เธอได้กินแต่ข้าวแข็งๆ และผักเพื่อให้อิ่มท้อง ส่วนโฮวอู่กลับได้กินอาหารดีๆ ในขณะที่เธอต้องทำงานพาร์ทไทม์เพื่อหารายได้ให้เพียงพอสำหรับค่าอาหารและค่าเรียนหนังสือ แต่โฮวอู่สามารถจ้างครูสอนพิเศษเพื่อสอนหล่อนตราบเท่าที่หล่อนต้องการ ในขณะที่เธอนอนบนม้านั่งในฤดูหนาวท่ามกลางหิมะตกโดยไม่มีผ้าห่ม ส่วนโฮวอู่ได้นอนบนเตียงนุ่มและอบอุ่นที่สุด

เธอคิดว่าเรื่องนี้ไม่ยุติธรรมเลยสักนิด ดังนั้นเธอจึงต้องการแก้แค้น

โฮวอู่ผู้โง่เขลา อ่อนหวานและหยิ่งผยอง เธอเติบโตขึ้นมาเป็นคนเอาแต่ใจและเป็นที่รัก เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางเอก ท้ายที่สุดนางเอกทำงานอย่างหนักเพื่อไต่เต้าไปถึงจุดที่โฮวอู่อยู่ เธอจึงเอาชนะโฮวอู่ได้อย่างง่ายดาย ไม่นานโฮวอู่ก็ตกหลุมพรางของโฮวอี้ชิงและถูกขายไปยังชนบท

เธอถูกซื้อโดยครอบครัวที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านบนภูเขาและแต่งงานกับลูกชายที่โง่เขลาของพวกเขา ไม่กี่เดือนต่อมาเธอเสียชีวิตด้วยโรคซึมเศร้าเมื่ออายุได้ยี่สิบเอ็ดปี

โฮวอี้ชิงไม่ใช่หญิงสาวใจดีอ่อนโยน เธอโดดเด่นและฉลาด และยังอีโก้สูง

โฮวอู่ไม่สามารถแข่งกับความฉลาดของโฮวอี้ชิงได้

ต่อให้เธอเป็นคนสารภาพกับครอบครัวโฮวว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของพวกเขา โฮวอี้ชิงก็ยังเกลียดเธออยู่ดี

ท้ายที่สุดแล้วไม่มีความแตกต่างระหว่างสิบเจ็ดปีกับสิบแปดปีมากนัก

โฮวอู่มีแผนในใจ แต่เธอจำเป็นต้องเจอกับโฮวอูเสิ่นก่อนที่จะตัดสินใจได้

“อาอู่ เธอพร้อมรึยัง?”

เมื่อหยูซินซินไม่เห็นโฮวอู่ออกมาจากห้อง เธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้

โฮวอู่เปิดประตูและยิ้มให้เธอ “ฉันพร้อมแล้วซินซิน ลงไปข้างล่างกันเถอะ”

“ว้าว เธอสวยมาก!” หยูซินซินทำตาโต มองโฮวอู่ที่แต่งหน้าบางๆและเดรสสีดำ

โฮวอู่แต่งหน้าบางๆหลังจากเปลี่ยนมาใส่เดรส

เธอไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าหนาเตอะ ด้วยวัยของเธอเพียงแค่แต่งหน้าบางๆก็ดึงความสวยงามของเธอได้แล้ว

กระนั้นเธอก็ยังดูสวยราวกับสาวสองพันปี

“ขอบใจจ๊ะ”

โฮวอู่และหยูซินซินเพิ่งเดินลงมาชั้นล่าง ทันใดนั้นก็มีเสียงดังที่ประตูทางเข้าคฤหาสน์

หัวใจของเธอปั่นป่วนขณะมองไปที่ประตู

ผู้ชายสองคนเดินเข้ามาข้างในทีละคน

ผู้ชายสองคนนั้นมีหน้าตาคล้ายคลึงกัน เพียงแต่คนหนึ่งอยู่ในวัยกลางคน ส่วนอีกคนอยู่ในช่วงวัยผู้ใหญ่

โฮวอู่รู้จักชายวัยกลางคน เขาเป็นพ่อของเธอ ‘โฮวหยวน’

ถ้าอย่างนั้นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างพ่อของเธอก็คงเป็นพี่ชายของเธอสินะ โฮวอูเสิ่น

โฮวอูเสิ่นสูงไม่ต่ำกว่าร้อยแปดสิบแปดเซนติเมตร  สูงสง่า เขาสวมสูทสีดำเข้ากับรูปร่างเขาอย่างเหมาะเจาะ และไหล่กว้างนั่นอีก

เขามีใบหน้าเรียบเฉย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสามารถดึงดูดความสนใจจากคนรอบข้างได้ทันที

เขามีดวงตาลึกและจมูกโด่ง ใบหน้าของเขาโดดเด่นเหนือผู้คน ดูเหมือนมีส่วนผสมของชาติอื่น แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นหนุ่มจีนที่มีผมสีดำและตาสีดำ

รูปร่างหน้าตาของเขาหล่อเหลาอย่างไม่ต้องสงสัย เขาโดดเด่นมากไม่ว่าจะอยู่ในยุคไหนและประเทศใด

ไม่ว่าเขาจะหล่อมากแค่ไหน ด้วยบุคลิกเย็นชาราวกับลมหนาวในฤดูหนาว รัศมีของเขาข่มคนรอบข้างได้ชะงัด จึงไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้เขา

เขาเป็นเหมือนภาพสะท้อนของดวงจันทร์ในแอ่งน้ำที่ไม่สามารถเข้าถึงได้โดยสิ้นเชิง

โฮวหยวนดูเหมือนจะอารมณ์ดี เมื่อเขาเห็นโฮวอู่ยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา เขากวักมือเรียกเธอและพูดว่า “อาอู่ มานี่เร็ว พี่ชายของลูกกลับมาแล้ว”

โฮวอู่สงบจิตใจและยิ้มอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด เธอเดินไปข้างหน้าและพูดอย่างอ่อนหวานว่า “พี่ชาย ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ”

โฮวอูเสิ่นมองน้องสาวที่เขาแทบไม่รู้สึกประทับใจใดเลยต่อเธอในความทรงจำ เขาพยักหน้าเล็กน้อย

การแสดงของโฮวอูเสิ่นยังคงเหมือนเดิม เธออดคิดไม่ได้ว่าพี่ชายของเธอเป็นอย่างที่นิยายบรรยายเอาไว้จริงๆ เขาเย็นชาและเข้าถึงยาก

แม้แต่เผชิญหน้ากับน้องสาวแท้ๆของเขา การแสดงออกของเขาก็ยังเป็นเช่นเดิม