ในความทรงจำของโฮวอู่มีความทรงจำเกี่ยวกับพี่ชายของเธอน้อยมาก
โฮวอูเสิ่นไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เด็กและไม่ค่อยได้กลับมาเยี่ยมบ้าน ครั้งล่าสุดที่เขากลับมาคือสี่ปีที่แล้ว
โฮวอู่และโฮวอูเสิ่นอายุห่างกันแปดปี ดังนั้นทั้งสองคนจึงไม่ค่อยได้พูดคุยกันเท่าไหร่
จากความทรงจำที่พอนึกได้ เธอไม่ได้สนิทกับพี่ชายตัวเอง นั่นเป็นเพราะพี่ชายของเธอมักทำตัวเย็นชาใส่คนอื่น
《พระเอกในนิยายพันธนาการรักเป็นคนโรแมนติกและน่ารัก ในขณะที่ตัวละครพี่ชายเป็นคนเย็นชาและคาดเดาอารมณ์ได้ยาก》
เขาเย็นชาใส่ทุกคน แต่ผู้แต่งบอกว่าถ้าเขามีความรัก เขาจะกลายเป็นผู้ชายที่ทุ่มเทยิ่งกว่าผู้ชายคนไหน แต่จนจบเรื่องยังไม่มีใครทำให้คุณพี่ชายหวั่นไหวได้สักคน
บางทีอาจเป็นเพราะผู้แต่งชอบตัวละครพี่ชายมากเกินไป เธอรู้สึกว่าไม่มีใครคู่ควรกับเขา เธอจึงไม่ได้เขียนตอนจบที่สมบูรณ์ของเขา ปล่อยให้คนอ่านจินตนาการเอาเอง
โฮวอู่นึกถึงเนื้อเรื่องในนิยายพลางหยิบชุดเรดวาเลนติโนขึ้นมา
เรดวาเลนติโนเป็นซับไลน์ของแบรนด์วาเลนติโนสำหรับเด็กสาววัยรุ่น ถึงอย่างนั้นก็ยังเป็นแบรนด์หรู แต่ถ้าให้เทียบกับแบรนด์หรูแบรนด์อื่นก็ถือว่าราคาสมเหตุสมผลกว่า และแบรนด์นี้ก็เหมาะสมกับอายุของเธอ
ตอนนี้เธออายุสิบเจ็ดปี เธอยังมีเวลาอีกเกือบหนึ่งปีก่อนที่เธอจะอายุสิบแปด
หากเนื้อเรื่องในนิยายไม่เปลี่ยน เธอจะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนอายุสิบแปดปี
เป็นเพราะอุบัติเหตุทำให้เธอพบว่าครอบครัวโฮวและเธอมีกรุ๊ปเลือดที่แตกต่างกัน
พ่อและแม่ของเธอมีเลือดกรุ๊ปโอทั้งคู่ แต่เธอดันมีเลือดกรุ๊ปเอบี
ในทางการแพทย์คู่สามีภรรยาที่มีเลือดกรุ๊ปโอไม่สามารถให้กำเนิดบุตรที่มีเลือดกรุ๊ปเอบีได้
ดังนั้นครอบครัวโฮวจึงรู้ว่าเธอไม่ใช่สายเลือดของพวกเขา
คุณพ่อโฮวตรวจดีเอ็นเอของพวกเขาทันที และผลก็เป็นไปตามที่พวกเขาสงสัย โฮวอู่และครอบครัวโฮวไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด
หลังจากการสอบสวนโดยละเอียด คุณพ่อโฮวพบว่าลูกของพวกเขาสลับตัวกับลูกของครอบครัวอื่นเมื่อสิบแปดปีที่แล้ว
อย่างไรก็ตามตอนนี้มีเพียงโฮวอู่เท่านั้นที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกของครอบครัวโฮว
เธอมีสองทางเลือก ทางเลือกแรกคือสารภาพตรงๆว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของพวกเขา
ทางเลือกที่สองตอนนี้ขอเก็บเป็นความลับไว้ก่อน
โฮวอู่ครุ่นคิดอยู่สองสามวินาทีและเธอก็ตัดสินใจได้ว่า
เธอตัดสินใจจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้ก่อน แต่ก่อนที่จะถึงวันเกิดอายุสิบแปดปี เธอต้องออกจากครอบครัวโฮวพร้อมกับหลักประกันความปลอดภัย
นางเอกในนิยายเรื่องนี้คือเจียงอี้ฉิง ต่อมาเป็นที่รู้จักในชื่อโฮวอี้ฉิง เธอเป็นคนฉลาด
ถึงเธอจะเติบโตมาในครอบครัวยากจน เธอก็เรียนได้ดีเยี่ยม ติดหนึ่งในสามตลอด
เพื่อให้ครอบครัวของเธอมีชีวิตที่ดีขึ้น เธอยอมลาออกจากโรงเรียนตอนอายุสิบเจ็ดและเข้าวงการบันเทิง
ถึงแม้เธอจะมีภูมิหลังไม่ดี แต่เธอทำงานหนักกว่าคนอื่น เธอไม่ได้ถูกวงการบันเทิงทำให้ตาบอด กลับกันเธอตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักอย่างค่อยเป็นค่อยไป เธอปีนป่ายขึ้นมาในวงการบันเทิงด้วยตัวเธอเอง และด้วยเหตุนี้จึงได้รับความสนใจจากโม่เซ่อ
ความรักระหว่างนางเอกและพระเอกจึงเริ่มต้นขึ้น
โฮวอู่ไม่รู้ว่ามีอะไรอีกบ้างที่นางเอกประสบความสำเร็จในตอนท้าย เพราะเธอไม่ได้อ่านนิยายทั้งเรื่องจนจบ แต่เธอมั่นใจว่าชีวิตของนางเอกนั้นงดงามและสมปรารถนา
แต่ไม่ว่านางเอกจะฉลาดและยอดเยี่ยมแค่ไหน เธอก็เป็นคนใจแคบสุดๆ
เธอมองว่าโฮวอู่ผู้ซึ่งใช้ชีวิตของเธอมาสิบแปดปีเป็นหนามทิ่มแทงในสายตาของเธอ