ถ้าเขาไม่สัญญาว่าจะมารับนางในตอนนั้น นางคงไม่ตามเขามา และเขาคงไม่สามารถช่วยน้องชายคนรองของเขาได้ นี่เป็นวัฏจักรสาเหตุ

ปรากฎว่าเขากำลังจะเปลี่ยนชีวิตของคนในครอบครัวเขา และภรรยาตัวน้อยคือกุญแจสำคัญ โชคชะตาของเขาและนางอาจเชื่อมโยงกัน

ในอนาคตเขาจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อชดเชยให้นาง

เมื่อเห็นว่าพี่ชายคนโตที่เย็นชาอยู่เสมอ กู้หมิง ก็ปิดปากของเขาอย่างมีสติ

ใช่ เขาใจร้อนเกินไป เด็กหญิงตัวน้อยรักษาเขา โดยอาศัยหินงู ในการรักษาขาของน้องชาย คงต้องเป็นระดับหมอเทวดา

เยว่หลิงจือ หันไปหา กู้เฉิง ริมฝีปากของนางขยับและนางทำท่าทาง

แม้ว่า กู้เฉิง จะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็ยังแปลให้ กู้หมิง

"พี่สะใภ้ของเจ้าบอกว่านางจะไม่รู้ว่าจะรักษาให้หายขาดได้หรือไม่จนกว่านางจะเห็นมัน"

“เข้าใจแล้ว” กู้หมิง สงบลงโดยไม่ได้คิดฟรุ้งซ่านอีก

ทันใดนั้น เยว่หลิงจือ ก็พบผงสีขาวบนเสื้อผ้าของกู้หมิง นางใช้นิ้วจุ่มมันลงไปใต้จมูกของนาง และนางก็ได้กลิ่นหอมพิเศษ

นางเหลือบมองไปยังงูจงอางที่ถูกฆ่าข้างๆนาง และรู้สึกตื่นตัวเล็กน้อย

เป็นไปได้หรือไม่ว่า เครื่องเทศบนร่างของกู้หมิง เกี่ยวข้องกับงูจงอางตัวนี้?

นางยังได้กลิ่นหรดาลที่รุนแรงบนตัวกู้หมิง นั่นเพราะงูไม่ชอบหรดาล ดังนั้นหากพวกมันได้กลิ่นจากระยะไกลพวกเขาควรหลีกเลี่ยง

แต่เขากลับถูกงูกัด

เยว่หลิงจือ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่นางยังไม่แสดงผงนั้นให้กู้เฉิงเห็น ไม่มีอะไรแน่นอน ดังนั้นอย่าพึ่งพูดถึงมัน

กู้เฉิง ที่เฝ้าดูนางอยู่ เริ่มสงสัย และเอานิ้วจุ่มผงนั้นด้วยตัวเอง แล้วดมกลิ่นหอม

กู้เฉิง เหลือบมองที่งูจงอาง ที่ถูกฆ่าถัดจากเขา และถามกู้หมิง อย่างไม่เป็นทางการว่า

“เจ้าพบใครหรือทำอะไรแปลกๆ ก่อนที่เจ้าจะถูกงูคอแบนกัด”

กู้หมิง กล่าวว่า "ไม่มีอะไรแปลกเลย มีชายแปลกหน้าคนหนึ่งตกลงไปในหลุม ข้าไปดึงเขาขึ้นมา และเขาก็กล่าวขอบคุณข้า…"

เมื่อกู้เฉิง ถามน้องชายคนรองดังนั้น เยว่หลิงจือ ก็เข้าใจว่าเขาก็เห็นปัญหาเช่นกัน

เยว่หลิงจือและกู้เฉิง ชำเลืองมองกันและกัน และทั้งคู่ก็เดาความเป็นไปได้ เมื่อกู้หมิง กำลังดึงชายแปลกหน้าขึ้นมา ชายแปลกหน้าใช้โอกาสนี้โรยเครื่องเทศบนเสื้อผ้าของกู้หมิง เพื่อดึงดูดงูให้กัดเขา

กู้หมิง ไม่รู้ว่าพวกเขาสงสัย เมื่อนึกถึงฉากที่เขาถูกงูคอแบนโจมตีเขา เขายังไม่เข้าใจ

"พูดถึงเรื่องนี้ข้าโชคไม่ดีจริงๆ ข้าพกถุงหอมไล่งู แต่งูคอแบนก็ยังโจมตีข้าอยู่ มันรีบเลื้อยตรงมาหาข้าเลย พ่นพิษใส่ข้าก่อน และหลังจากข้าหลบเลี่ยงมัน มันก็เข้ามาพัวพันและกัดข้า ก่อนที่ข้าจะฆ่ามัน.."

‘ใช่แล้ว งูธรรมดาจะไม่โจมตีคนก่อน ถ้ามันไม่ดึงดูดโดยเครื่องเทศบนเสื้อผ้า ถ้างั้นก็ไม่มีคำอธิบายอื่นใดจริงๆ’

เยว่หลิงจือเห็นกู้เฉิง กำหมัดของเขาแน่น แต่การแสดงออกของเขา ดูเหมือนแสร้งเป็นใจเย็นถามออกไป

"สำเนียงของชายแปลกหน้าเป็นยังไง"

กู้หมิง ส่ายศีรษะ "ไม่น่าใช่คนท้องถิ่น"

“พี่ใหญ่ พี่มีอะไรหรือเปล่า…”

…

ในเวลานี้เอง ทั้งสามคนที่ไปตักน้ำ และได้นำใบเผือกป่าและน้ำกลับมา

กู้เฉิง พูดออกมา "ไม่มีอะไร"

ใบหน้าของ เยว่หลิงจือ ไม่ค่อยดีนัก

ทันทีที่นางข้ามมิติมา นางรู้ว่ามีคนต้องการให้นางตาย และมีคนต้องการให้น้องชายของกู้เฉิงตาย

สองสิ่งนี้มารวมกัน แต่นาง ก็ไม่รู้ว่า มันเกี่ยวข้องกันหรือเปล่า หรือทำโดยคนกลุ่มเดียวกันหรือเปล่า อะไรคือเหตุผลของพวกเขา

นางรวบรวมความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมอย่างระมัดระวัง และพบว่าชายที่ผลักนางลงมานั้นทรงพลังมาก และฝ่ามือของเขาก็ดูใหญ่ ไม่เหมือนเยว่เสี่ยวฉุย นางคงไม่สามารถทำอย่างเงียบๆ เพื่อเดินตามหลังเจ้าของร่างเดิมได้ คงต้องเป็นผู้มีวรยุทธ อะไรประมาณนั้นหรือเปล่า

แม้แต่นางหลิวซือ ก็ยังทำไม่ได้

นางไม่รู้ว่าใครต้องการทำร้ายนาง และทำไปทำไม

กู้หมิง ก็ไม่รู้ว่าใคร ที่ไปทำให้เขาขุ่นเคือง

อย่างไรก็ตาม เมื่อดูจากสีหน้าของกู้เฉิง เขาอาจทราบเหตุผลบางประการ…