Your Wishlist

ชาวบ้านไม่ธรรมดา เล่ม 1 (ข้าจะไม่ให้นางอดตาย)

Author: 鲤鱼丸

เกิดใหม่เป็นหญิงใบ้ตัวน้อย ในครอบครัวชนบท เป็นชาวบ้านธรรมดาที่แม่ตายพ่อพิการ มีแม่เลี้ยงใจร้าย ต้องย้ายไปอยู่กับคู่หมั้นที่เป็นเด็กอายุ 16 ที่พ่อตายแม่แต่งงานใหม่ และมีน้องคู่หมั้นอีกหลายคนให้เลี้ยงดู

จำนวนตอน : 200

ข้าจะไม่ให้นางอดตาย

  • 14/05/2565

“หากเจ้ากล้าพูดแบบนั้นอีก อย่าโทษข้าที่หยาบคายกับเจ้า!”

 

ใบหน้าของกู้เฉิงบูดบึ้ง มือของเขากำหมัดแน่น หากหลิวซือ กล่าวอีกครั้ง เขาก็ไม่รังเกียจที่จะทุบตีสตรี!

 

หลิวซือ คล้ายรู้สึกดีใจมาก แต่นางพูดว่า

 

"เจ้าควรทำให้ได้อย่างที่เจ้าพูด และพานางกลับทันที! ข้าจะไม่สอบสวนเรื่องนี้ และข้าสามารถปฏิเสธสินสอดทองหมั้นได้!"

 

“ข้าจะพานางกลับบ้าน!”

 

กู้เฉิง ไม่ลังเลเลย

 

เยว่หลิงจือ มองไปที่กู้เฉิง ด้วยความประหลาดใจ

 

ครอบครัวของกู้เฉิง เคยปฏิเสธที่จะรับเจ้าของร่างเดิม เมื่อก่อนนี้

 

พูดตรงๆ ก็คือ นางเป็นภาระที่ทุกคนไม่ชอบ และไม่ช้าก็เร็ว นางก็จะได้รับจดหมายหย่าจากครอบครัวกู้ ทั้งที่เธอยังไม่แต่งงาน

 

แต่ตอนนี้ เขาไม่เพียงแค่ไม่หยุดนาง แต่เขาเต็มใจที่จะรับนางกลับไปล่วงหน้าหรือไม่?…

 

 

ในตอนนี้เอง ก็มีคนวิ่งเข้ามาหลายคน

 

เยว่หลิงจือ จำพวกเขาได้ พี่สาวแท้ๆของเจ้าของร่าง เยว่เสี่ยวฉุย อาสามเยว่ และอาสี่เยว่ และผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นอาสะใภ้สาม

 

ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นกองเลือดกองใหญ่อยู่บนพื้น

 

เมื่อเห็นว่า เยว่หลิงจือ ยังไม่ตาย ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 

กู้เฉิง เล่าให้พวกเขาได้ฟัง เกี่ยวกับการได้พบ เยว่หลิงจือ และช่วยนางพันแผล

 

อาสี่เยว่มองนางหลิวอย่างไม่พอใจ พวกเขาได้ยินเสียงดังของนางหลิว ว่าเมื่อครู่นางไร้ยางอายยังไง

 

หลิวซือ หลีกเลี่ยงสายตาของอาสี่เยว่ และแสร้งทำเป็นไม่เห็น

 

เพื่อบรรลุเป้าหมายของนาง นางสามารถทำทุกอย่างที่ไร้ยางอาย

 

นางช่วยไม่ได้ มันก็ต้องบังคับกันหน่อย!

 

ตอนแรกนางพาลูกมาแต่งงานกับ เยว่ชิงซาน ที่ขาหัก ในตอนแรก พ่อสามีของนาง เป็นหมอชื่อดังที่สามารถหารายได้กลับคืนสู่ครอบครัวได้ แต่ช่วงเวลาดีๆ แบบนั้นมันก็ไม่ยั่งยืน พ่อสามีประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่อสามปีที่แล้ว และครอบครัวนี้ก็เริ่มขัดสนนับจากนั้น

 

ตอนนี้ นางต้องช่วยเหลือชายพิการและคนใบ้ ถ้านางไม่มีลูกชายคนเล็กกับเขา นางอาจจะทิ้งครอบครัวเยว่ไปแล้ว

 

หลิวซือ ที่ไร้ยางอายครุ่นคิดในใจ

 

 

มุมตาของ เยว่หลิงจือ เล็งไปที่ เยว่เสี่ยวฉุย

 

เยว่เสี่ยวฉุย แก่กว่านาง 3 ปีและสูงกว่านางเล็กน้อย ร่างกายของนางโตกว่า และถือว่านางเป็นสาวใหญ่

 

นางตกใจเมื่อเห็นเลือด แต่นางไม่สนใจเยว่หลิงจือ นางแค่แอบดูกู้เฉิง เป็นครั้งคราว หน้าของนางแดงกร่ำ และนางดูเหมือนเด็กสาว

นอกจากจะเห็นว่านางไม่มีความรู้สึกดีๆกับน้องสาวอย่างนางแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่านางผลักนางตกเขาหรือเปล่า…

 

 

อาสี่เยว่มองเยว่หลิงจือด้วยความปวดใจ "หลานหลิงจือ คราวหน้าเจ้าเก็บฟืนระวังตัวด้วย บาดเจ็บหรือเปล่า เดี่ยวอาสี่จะพาเจ้ากลับบ้าน"

ไม่ว่าหลิวซือจะผิดแค่ไหน เขาก็เป็นพี่สะใภ้ของพวกเขาด้วย และไม่ถึงคราวที่พวกเขาจะเทศนา

 

หลิวซือ รีบหยุดเขา "อย่ากังวล กู้เฉิง เพิ่งบอกว่าเขาจะมารับนางวันนี้ ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า ก็ลองถามเขาดู!"

 

อาสี่เยว่ มองไปที่กู้เฉิง เขาก็พยักหน้าตอบอย่างสงบ

 

อาสี่เยว่ขมวดคิ้ว

 

“กู้เฉิง ลองคิดดูดีๆ ไม่ใช่เจ้าไม่รู้ว่าครอบครัวของเจ้าเป็นอย่างไร มันคงไม่ง่ายเลยที่จะเลี้ยงน้องๆของเจ้า หากยังมีหลิงจือเพิ่มเข้าไปอีกคน เจ้าแน่ใจหรือว่าจะไม่ปล่อยให้นางอดตาย”

 

อาสะใภ้ก็เกลี้ยกล่อมเขา “เรารู้ว่าเจ้าสงสารหลิงจือ แต่เรารู้ด้วยว่า ตั้งแต่พ่อเจ้าจากไป ครอบครัวของเจ้าก็ไม่ได้ดีเหมือนเมื่อก่อน เจ้าสามารถดื่มโจ๊กและน้ำได้เพียงสามมื้อต่อวันเท่านั้น ขนาดแม่ของเจ้ายังทนไม่ได้ หนีไปแต่งงานกับคนอื่น...”

 

“…”

 

เมื่อพูดถึงการแต่งงานใหม่ของแม่ ใบหน้าของกู้เฉิง ก็น่าเกลียดและขัดจังหวะคำพูดของป้าเยว่

 

“ข้าจะหาวิธี ข้าจะไม่ทำให้นางอดตาย!”

 

อาสะใภ้เหลือบมองลูกศรไม้ไผ่และไก่ฟ้าในตะกร้า แล้วถอนหายใจ

 

"เจ้าทำอะไรได้ ยิงไก่ฟ้า… ล่าสัตว์บนภูเขา… จะได้เงินซักเท่าไหร่…"

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป