หลู่เจียวคิดและพูดด้วยรอยยิ้ม

“ตอนนี้ข้ายังอ้วนอยู่นิดหน่อย ถ้าข้าลดน้ำหนักลงได้มากกว่านี้ ข้าก็จะซื้อเสื้อผ้าใหม่ เวลานั้น เสื้อผ้าก็จะพอดีขึ้น”

เซี่ยหยุนจินไม่เห็นด้วยเมื่อเขาได้ยินว่านางต้องลดน้ำหนักก่อนถึงจะซื้อชุดใหม่ เขารู้สึกว่าตอนนี้หลู่เจียวก็ผอมลงมากแล้ว ถือว่าไม่อ้วนเกินไป และดูมีน้ำมีนวลแม้ว่าผู้หญิงต้าโจวจะถือว่าคนผอมถือเป็นคนงาม แต่เขารู้สึกว่าผู้หญิงยังค่อนข้างอ้วนถึงจะดูดี

เซี่ยหยุนจินคิดและพูดเบาๆ "ข้าคิดว่าเจ้าดูดีแล้ว"

หลู่เจียวเริ่มกัดฟันนางไม่ต้องการให้ใครมาวิจารณ์ จะอ้วนจะผอมจะดูดีหรือดูร้ายมันก็เรื่องของข้าไหม แต่เพื่อเห็นแก่เด็กน้อยทั้งสี่ นางจึงอดทน

“เซี่ยหยุนจิน ถ้าเจ้าไม่สอน ข้าจะได้ไปทำอย่างอื่น เด็กๆก็ยังต้องไปสอนเด็กๆในหมู่บ้านให้อ่านหนังสืออีก”

เซี่ยหยุนจินสงบลงและสอนให้หลู่เจียวอ่านหนังสือ ส่วนใหญ่เขาอ่านก่อนแล้วหลู่เจียวอ่านตาม สำหรับเซี่ยหยุนจินหลักสูตรตำราสามอักษรนี้ เป็นหลักสูตรระดับประถมศึกษา เขาสามารถจดจำได้โดยไม่ต้องอ่าน ดังนั้น แม้ไม่มีหนังสือเขาก็สามารถท่องได้

หลู่เจียวจ้องไปที่หนังสือและอ่านทีละบรรทัดโดยพยายามจำตัวอักษรให้ได้ มันค่อนข้างยากกว่าภาษาไทยนิดหนึ่ง เพราะมันเป็นคำๆไปไม่ได้เป็นอักขระพยัญชนะ

นอกบ้าน เด็กทั้ง 4 คนเมื่อได้ยินแต่การเคลื่อนไหวในห้องนอนทางทิศตะวันออก ก็พากันวิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าพ่อของพวกเขาสอนให้แม่อ่านหนังสือ เด็กน้อยทั้งสี่ก็อดปิดปากและหัวเราะไม่ได้ ตอนนี้พ่อกับแม่ดูปรองดองมาก

ต้าเปายกมือขึ้น เพื่อส่งสัญญาณให้เด็กน้อยทั้งสามที่อยู่ข้างหลังไม่รบกวนพ่อและแม่ของเขา

เด็กสี่คนจากไปอย่างเงียบๆ ในห้อง เซี่ยหยุนจินก็สังเกตเห็นแล้วว่าเด็กสี่คนกำลังซ่อนตัวจากประตู แต่หลู่เจียวไม่สนใจ เนื่องจากความสนใจทั้งหมดของนางอยู่ที่ตำราสามอักษร เซี่ยหยุนจินสอนเพียงครั้งเดียว นางก็อ่านเพียงครั้งเดียว และจำมันได้เมื่อเทียบกับตัวอักษรจีนโบราณข้างต้น มันก็ไม่ได้ยากเกินไป ครึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลู่เจียวเดินไปที่ห้องครัวอย่างขยันขันแข็งเพื่อเทน้ำให้เซี่ยหยุนจินดื่ม และเติมน้ำพุจิตวิญญาณอีกสองหยดลงไปในน้ำ คนผู้นี้ช่วงนี้ค่อนข้างใจดีกับนางในช่วงนี้ และนางตัดสินใจทำดีกับเขาก่อนจากไป…

หลู่เจียวมองไปที่เซี่ยหยุนจินด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง ดวงตาของนางอ่อนโยนมากขึ้น เมื่อเซี่ยหยุนจินเห็นดังนี้ แก้มของเขาร้อนและแดงเรื่อเล็กน้อย และเขาก็แอบบ่นในใจ แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะชอบเขา นางก็ควรยับยั้งใจเอาไว้บ้าง ไม่ควรแสดงออกเกินไป ผู้หญิงจะแสดงอารมณ์ออกมาขนาดนี้ได้ยังไง

เซี่ยหยุนจินเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว และต้องการพูดคำสองสามคำกับหลู่เจียว แต่แล้วเขาก็คิดว่าถ้าเขาพูดออกไป มันจะทำให้นางอับอายหรือเปล่า เขาคิดว่าช่วงนี้นางดีกับเขาและลูกอีกสี่คน เช่นนั้น ก็ลืมมันไปก่อน

ถ้านางชอบแสดงออกก็ปล่อยให้นางแสดงออกเถอะ ยังไงนางก็เป็นภรรยาของเขาอยู่แล้ว เซี่ยหยุนจินเมื่อคิดได้แล้ว จึงดื่มน้ำเงียบๆ ก้มศีรษะลง ใบหน้าของเขาก็สวยงามราวกับดอกไม้

หลังจากชื่นชมคนหล่ออย่างเงียบๆสักพัก หลู่เจียวก็พูดเบาๆ ว่า "ข้าจะออกไปเตรียมอาหารกลางวัน เจ้านอนพักสักครู่ ถ้าเจ้าต้องการอะไร เพียงเรียกหาข้า"

เซี่ยหยุนจินฟังเสียงกระซิบอันอ่อนโยนของหลู่เจียว เขาก็สุขใจมากกว่าเดิม ดูเหมือนว่าปรองดองกับนางนั้นถูกต้อง มุมปากของเขากระตุกยิ้มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

หลู่เจียวเพิกเฉยต่อเขา หันหลังกลับ และเดินออกไปนอกบ้าน ลูกๆ ทั้งสี่คนก็พาเด็กๆในหมู่บ้านไปที่ห้องหลักของตระกูลเซี่ยแล้ว

ผู้คนกำลังเรียนรู้ที่จะอ่านมากขึ้นเรื่อยๆ นอกจากเด็กชายตัวเล็กๆ แล้วยังมีเด็กผู้หญิงสองสามคนและแม้แต่เด็กโตสองสามคนก็เข้ามาเรียนรู้ เซี่ยเสี่ยวเป่าก็เป็นหนึ่งในนั้น

เซี่ยเสี่ยวเป่ารู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่เห็นหลู่เจียว เขาอายุสิบสามปีแล้วแต่เขายังต้องมาเรียนรู้กับลูกๆทั้งสี่ของนาง ซึ่งน่าอายเกินไป

แต่พ่อแม่ของเขาก็ยืนกรานและบังคับให้เขามาหัดอ่าน โดยบอกว่าการเรียนนั้นเป็นเรื่องดี และเขาจะไม่ได้ไม่ถูกหลอกในอนาคต

“ท่านป้าสาม”

หลู่เจียวพยักหน้าแนะนำ เซี่ยเสี่ยวเป่าให้ตั้งใจเรียน “ตั้งใจเรียนให้ดี ในอนาคตต้องได้ใช้แน่”

เซี่ยเสี่ยวเป่าไม่ได้คาดหวังว่าหลู่เจียวไม่เพียงแต่ไม่หัวเราะเยาะเขา แต่ยังให้กำลังใจเขา แล้วจู่ๆเขามีกำลังใจ พยักหน้าอย่างแรง "ป้าสาม ข้าจะตั้งใจเรียน"

หลู่เจียวออกไปเตรียมอาหารกลางวัน วันนี้เป็นวันสำคัญ นางมีความสุขสองเท่า ครั้งแรกนางได้เงิน 5,000 ตำลึง แล้วนางก็ได้สิทธิ์เลี้ยงดูเด็กน้อยทั้งสี่ พระเจ้า ทรงเมตตากับนางมาก

หลู่เจียวกำลังเตรียมมื้อกลางวันด้วยอารมณ์แจ่มใส วันนี้ นางทำอาหารพิเศษสองสามจานสำหรับเด็กน้อยสี่คน อย่างแรก นางหยิบปลาตัวใหญ่ที่นางซื้อมาก่อนหน้านี้ หยิบเนื้อออกมาแล้วสับเป็นเนื้อสับ ตามด้วยสับหัวไชเท้าแล้วผัดกับลูกชิ้นปลา มันดีสำหรับเด็ก

หลู่เจียวหมักหัวปลาใหญ่อีกครั้งและทำเป็นซุปหัวปลาตอนเที่ยง นอกจากนี้ นางวางแผนจะทำหมูตุ๋น กระดูกใหญ่ต้มในน้ำซุป และผัดผักรวมจากสวนผัก

หลู่เจียวยุ่งมาก และอารมณ์ของนางก็มีความสุขอย่างสุดจะพรรณนา ตอนนี้นางมีความสุขที่ได้สิทธิ์เลี้ยงลูก นอกรั้ว ก็มีคนผู้หนึ่งรีบเข้าไปและตรงไปที่ห้องครัว

“เจียวเจียว อยู่หรือเปล่า”

หลู่เจียวหยุดและหันกลับมาที่ประตู และเห็นป้ากุ้ยฮัวรีบเดินเข้ามาข้างนอก

“เกิดอะไรขึ้น มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”

หลู่เจียวคิดว่าครอบครัวของป้ากุ้ยฮัวป่วยหรือเปล่า ดังนั้นนางจึงถามด้วยความเป็นห่วง ป้ากุ้ยฮัวรีบเดินไปหานางและกระซิบข้างหูนาง "เจียวเจียว ป้ามีเรื่องจะบอก เจ้าควรบอกหยุนจินอย่างรวดเร็ว" 

นางกระซิบกล่าวสืบต่อ "เจ้ารู้หรือเปล่าว่ามีจิ้งจอกอาศัยอยู่ข้างๆ บ้านของเราป้า จ้องนางทุกวันกลัวจะมายั่วยวนสามีข้า เมื่อคืนเจอคนแอบเข้าประตูบ้านนั้น ป้า ยังไม่ได้นอน ก็เลยดูความเคลื่อนไหวตรงนั้น พยายามหาว่าใคร ลองเดาสิว่าข้าเห็นใคร"

ป้ากุ้ยฮัวมองดูหลู่เจียวอย่างลึกลับ

อันที่จริง หลู่เจียวก็พอรู้อยู่แล้ว ไม่น่าแปลกใจเลย หากเป็นเซี่ยหยวนเซิน พ่อสามีของนาง นางคงถูกแม่ม่ายหวังล่อลวง ไม่เช่นนั้น ป้ากุ้ยฮัวคงไม่เข้ามาบอกนาง

หลู่เจียวส่ายศีรษะเพื่อบอกว่านางไม่รู้

ป้ากุ้ยฮัวพูดอย่างเย้ยหยัน "พ่อสามีของเจ้า เซี่ยหยวนเซิน"

หลู่เจียวอุทานออกมาทันที “อุ้ย จริงๆเหรอ?”

ป้ากุ้ยฮัวกระซิบทันทีว่า “ป้าไม่ได้โกหก และป้าไม่ได้อยากสร้างปัญหา เพราะเซี่ยหยวนเซิน เป็นพ่อสามีของเจ้า ไม่อย่างนั้นข้าจะโพทะนาตบหน้านางเหยียนอย่างแน่นอน นางไม่ดูแลสามีและลูกๆ แล้วครอบงำคนในบ้าน”

“ตอนนี้ผู้ชายของหล่อนออกไปหาเศษหาเลยนอกบ้าน ข้าอยากรู้จริงๆว่าเมื่อนางรู้เรื่องนี้นางจะจัดการยังไง และอนาคตของนางจะเป็นอย่างไร”

หลังจากฟังคำพูดของป้ากุ้ยฮัว แล้วหลู่เจียวปฏิเสธด้วยท่าทางตกใจโดยบอกว่านางไม่เชื่อ 

“เป็นไปได้ยังไง ท่านป้า ท่านดูผิดหรือเปล่า้ พ่อสามีของข้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอก เขากลัวแม่สามีของข้าจะตาย เหมือนยังกะหนูกลัวแมว เขาจะกล้าทำแบบนั้นได้ยังไง”

ป้ากุ้ยฮัวสูญเสียความมั่นใจในตอนแรก เมื่อคืนนี้ มันมืดมาก มันดูเหมือนเซี่ยหยวนเซิน แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเขาเสมอไป มีคนหุ่นเหมือนเขาจำนวนมากในหมู่บ้าน ที่คล้ายกับเซี่ยหยวนเซิน

นางเข้าใจผิดหรือเปล่าเน้อ? เดิมทีป้ากุ้ยฮัวต้องการมาบอกหลู่เจียวเพื่อขอความดีความชอบ แต่นางรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและพ่นลมอย่างเย็นชาหากว่านางเข้าใจผิดคิดไปเอง

"อย่าให้จับได้นะ ถ้าข้าจับได้ ข้าจะต้องฉีกหนังของแม่ม่ายคนนั้นแน่"