เหตุผลที่ หลู่เจียว เปิดเผยหลายสิ่งหลายอย่างพร้อมกัน ทำให้จ้าวหลิงเฟิง ตกใจ และประการที่สอง นางต้องการใช้เทคนิคการผลิตน้ำแข็งและการสกัดน้ำมันเพื่อดูว่า จ้าวหลิงเฟิง เชื่อถือได้หรือไม่ หากเขาเชื่อถือได้ นางจะได้กล้าร่วมมือกับเขาในการเปิดร้านขายยา

นอกจากการหาเงินแล้ว นางต้องการใช้น้ำพุแห่งจิตวิญญาณในพื้นที่มิติของนางเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

จ้าวหลิงเฟิง และฉีเหล่ย ประหลาดใจและพูดพร้อมกัน "เจ้ากำลังพูดถึงอะไรจริงหรือเท็จ"

หลู่เจียว ยิ้ม "แน่นอนว่ามันเป็นความจริง ข้าจะโกหกพวกท่านเพื่ออะไร ที่จริงแล้วนอกจากการทำเงิน ข้าต้องการเปิดร้านขายยา เพื่อต้องการช่วยเหลือผู้อื่น นั่นก็เพราะว่า ยาสำเร็จรูปในต้าโจว มีน้อยเกินไป และหลายคนป่วยเล็กน้อยก็ทำให้พวกเขาป่วยหนักได้ เมื่อไม่มียา แต่ถ้าข้าทำยาสำเร็จรูป พวกเขาก็สามารถไปซื้อยาที่ร้านขายยา เพื่อรักษาตัวเองได้เบื้องต้น"

มันเหมือนกับเป็นหวัด ตราบใดที่สามารถหายาแก้หวัดมาทานได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อีกต่อไป

จ้าวหลิงเฟิง และ ฉีเหล่ย ได้ยินคำพูดของนางและหัวใจของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นอย่างอธิบายไม่ถูก พวกเขาต้องการทำเงินจริงๆ และต้องการทำบางสิ่งเพื่อคนของต้าโจวด้วยเช่นกัน

ในที่สุด จ้าวหลิงเฟิง ก็พูดว่า "ถ้าอย่างนั้นพวกเรามาร่วมมือกัน บอกข้าว่าเจ้าต้องการร่วมมือกับพวกเราอย่างไร"

หลู่เจียว เห็นว่า จ้าวหลิงเฟิง จริงใจมากและต้องการร่วมมือกับนางอย่างจริงจัง

นางพยักหน้าด้วยความพอใจ มองไปที่ จ้าวหลิงเฟิง และพูดว่า "ข้าเป็นเจ้าของสูตรลับ พวกท่านออกเงินออกทุน ข้าจะได้รับ 30% ฉีเหล่ย จะได้รับ 10% และที่เหลือ ท่าน 60% ข้ารู้ว่าท่านต้องจ่ายให้ใครบางคน เพื่อให้การค้าผ่านไปด้วยดี ดังนั้นท่านก็ได้เยอะกว่าใคร ดังนั้นท่านอาจแบ่ง 10-20% เพื่อจ่ายภาษีและเงินแต๊ะเอีย"

พอหลู่เจียวพูดจบ ฉีเหล่ย ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่คิดว่าอาจารย์จะแบ่งให้เขา ถึง10% ฉีเหล่ยรีบส่ายศีรษะ "ข้าจะได้เยอะขนาดนั้นได้อย่างไร มันเยอะเกินไป"

หลู่เจียวมองเขาอย่างว่างเปล่า "เจ้ามีเงินแล้วไม่ดีหรือ เจ้าอย่าโง่ เมื่อเจ้ามีเงิน เจ้าก็สามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้มากขึ้น จะไม่ใช่เรื่องดีมากกว่าหรือ"

ฉีเหล่ยพูดไม่ออก จ้าวหลิงเฟิง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดคิดว่า หลู่เจียว ต้องการเพียง 30% ของกำไร แม้ว่ากำไร 30% จะไม่น้อย แต่อย่างน้อยนางก็น่าจะ50/50 หรืออย่างน้อย 40% แต่นางเอาแค่ 30% และให้ฉีเหล่ย 10% ดังนั้นดูเหมือนว่านางจะแบ่งให้ฉีเหล่ย 10% นั่นจึงกลายเป็นว่าพวกเขาสามคนเป็นหุ้นส่วนกัน และเขาเป็นผู้บริหาร

ก่อนที่จ้าวหลิงเฟิงจะพูดอะไร หลู่เจียว ก็กล่าวเสริมว่า “ข้าไม่ได้โลภมาก และร้านขายยาต้องใช้สูตรลับที่ข้าเตรียมไว้เพื่อให้ผลของยาดีกว่ายาอื่นๆ และ เวชสำอางก็ต้องใช้ของข้าด้วย ดังนั้น ผลจะออกมาดีแน่นอน"

จ้าวหลิงเฟิง และ ฉีเหล่ย ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเวชสำอาง จึงถามว่า

"เวชสำอางคืออะไร"

หลู่เจียว กล่าวว่า "มันก็คือ สบู่ที่มีฤทธิ์เป็นยา ขจัดคราบ สิ่งสกปรก ยาสีฟัน ที่ช่วยขจัดกลิ่นปาก ฟอกสีฟัน ผลิตภัณฑ์ลดน้ำหนัก และน้ำหอมที่ทำให้เจ้าหลับสบาย และอื่นๆอีกมากมาย สิ่งเหล่านี้เรียกว่าเวชสำอาง"

ทั้งจ้าวหลิงเฟิงและฉีเหล่ยไม่ใช่คนโง่ ดูเหมือนมันจะเป็นการแบ่งแยกเป็นประเภทแล้วตั้งชื่อประเภทใหม่ เมื่อพวกเขาได้ยินความหมายของเวชสำอาง ก็เข้าใจว่า มันคงเกี่ยวกับสุขภาพและความงาม และอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ มันก็จะเป็นกระแส เมื่อมันกลายเป็นกระแส มันก็จะโด่งดังได้ไม่ยากเย็นอะไร

เมื่อคิดได้ดังนี้ ทั้งสองคนยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก โอ้สวรรค์ ถ้าสิ่งเหล่านี้ถูกนำออกไปขาย เงินทองก็จะไหลมาเทมา พวกเขาจะยังกลัวไม่มีเงินอีกหรือ และพวกเขา ยังช่วยเหลือผู้อื่นอีกด้วย

จ้าวหลิงเฟิง ไม่สามารถนั่งนิ่งๆได้อีกต่อไป เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปเดินมาในห้องโถงใหญ่ "พวกเราควรวางแผนความร่วมมือทันที" 

หลู่เจียว พยักหน้าและพูดอีกครั้ง “มาทำน้ำแข็งขายกันก่อน แล้วเราจะได้เงินทุนหลังจากขายน้ำแข็ง” นี่เป็นการช่วยเหลือจ้าวหลิงเฟิงอีกทาง แม้กระทั่งยังสามารถขยายสาขาขายไปถึงเมืองหลวง 

จ้าวหลิงเฟิงมองดูหลู่เจียวที่ด้านข้างของห้องโถง และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าผู้หญิงในชนบทคนนี้แพรวพราวยิ่งกว่าสตรีผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวงเสียอีก

"ข้าจะทำสัญญาทันที" หลู่เจียว พยักหน้า "ตกลง"

"เมื่อเซ็นต์สัญญาข้าจะบอกวิธีทำน้ำแข็งขายทันที สำหรับความร่วมมืออื่นๆ ไม่ต้องรีบ ใช้เวลาของเจ้าช่วงนี้ เขียนแผนการค้าเอาไว้ก่อนได้" 

"ดี เยี่ยมมาก"

หลังจากที่ทั้งสามตกลงกัน หลู่เจียวก็ลุกขึ้นและเข้าไปในเมืองเพื่อซื้อของ และจ้าวหลิงเฟิงก็ร่างสัญญา

…..

นางซื้ออาหารมากมาย เสียเงินไปไม่น้อย แต่ในไม่ช้านางก็จะมีเงิน ดังนั้นนางจึงไม่ต้องเก็บออม

ข้าว เส้นหมี่ เส้นก๋วยเตี๋ยว น้ำมัน เกลือ ซอสและน้ำส้มสายชู สิ่งของจำเป็นในครัวในบ้าน นางจึงต้องซื้อทุกครั้ง ที่มาในเมือง และซื้อเอาไว้จำนวนมากเป็นแพกใหญ่แล้วนำมันใส่ตะกร้า แล้วนางก็เข้าไปที่ตรอก นำสิ่งของบางส่วนเข้าไปในพื้นที่มิติแบ่งเอาไว้เพียงเล็กน้อย ใส่ไว้ในตะกร้าด้านหลัง

นอกจากซื้อน้ำมัน เกลือ ซอส และน้ำส้มสายชู นางยังซื้อหมู กระดูกหมู ไก่ เป็ด และปลา ในของพวกนี้ นางซื้อปลาค่อนข้างเยอะ และยังซื้อขนมหลายชนิดและ ของกินเล่นอย่าง ลูกอม ส่วนผลไม้ นางมีไว้แล้วในพื้นที่มิติ

หลู่เจียวซื้อของเสบียงมากพอ นางก็อดไม่ได้ ที่จะเดินไปที่ร้านผ้าและซื้อเสื้อผ้าใหม่ 2 ชุดให้ เซี่ยหยุนจิน ครั้งนี้ นางซื้อชุดผ้าฝ้ายอย่างดี ในเมืองนี้ไม่มีผ้าไหมพร้อมใส่ แต่ชุดผ้าฝ้ายก็สวมใส่สบายมากพอแล้ว หลู่เจียวไม่ใส่ใจมากนัก นางซื้อเสื้อผ้าให้เซี่ยหยุนจิน จำนวน 2 ชุด เด็กน้อยทั้งสี่คนยังพอมีผ้าอยู่ นางวางแผนจะทำเสื้อผ้าตัวเล็กๆ สองสามชิ้นเป็นชุดนอนสำหรับเด็กทั้งสี่คน ส่วนชุดของนาง รอให้นางผอมกว่านี้ก่อนค่อยซื้อใหม่

หลังจากที่หลู่เจียวซื้อสิ่งเหล่านี้เมื่อเห็นว่ามันสายมากแล้ว นางจึงรีบตรงไปที่เป่าเหอถังพร้อมตะกร้าบนหลังของนาง

ในห้องโถงเป่าเหอ จ้าวหลิงเฟิงก็ได้เตรียมสัญญาเอาไว้แล้ว พวกเขาทั้งสามลงนามร่วมกัน และยังต้องให้ทางการประทับตราเป็นพยาน จึงถือว่าสัญญาของพวกเขาเสร็จสมบูรณ์

แต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะนางเชื่อใจและปล่อยสูตรลับบางอย่างให้จ้าวหลิงเฟิง หลู่เจียว ก็อธิบายวิธีทำน้ำแข็งโดยใช้อ่างดินประสิวขนาดใหญ่และอ่างขนาดเล็กสำหรับทำน้ำแข็ง

จ้าวหลิงเฟิง และ ฉีเหล่ย มองไปที่ หลู่เจียว อย่างไม่เชื่อและพูดว่า "มันง่ายขนาดนั้นนั้น"

หลู่เจียว พยักหน้า "ใช่ ง่ายนิดเดียว การทำน้ำแข็งทำได้ง่ายๆ เอาล่ะ พวกเจ้าลองดู ฉีเหล่ยเอาหม้อเหล็กให้ข้า ข้าจะกลับไปทำอาหารที่บ้าน มีคนไข้อยู่ที่บ้านและเจ้าตัวเล็กทั้งสี่คนไม่มีคนดูแล"

จ้าวหลิงเฟิงและฉีเหล่ย รู้สึกว่ามันเหลือเชื่อเกินไป ว่าสามารถทำน้ำแข็งด้วยดินประสิว มันเป็นไปได้หรือ แต่เมื่อเห็นหลู่เจียวรีบกลับ ทั้งสองคนจึงไม่ได้หยุดนาง

ฉีเหล่ยมอบหม้อสองใบ และแพะตัวเมียตัวหนึ่งให้แก่ลู่เจียว และถามอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงว่า "ท่านอาจารย์ ใช้หม้อขนาดใหญ่และดินประสิว แล้วใส่น้ำในหม้อเล็กๆ น้ำในหม้อขนาดเล็กสามารถสร้างน้ำแข็งได้จริงๆหรือ"

“ใช่ ไม่ต้องกังวล รีบไปเอาพวกมันมา ข้าจะทำให้ดู”

หลู่เจียว ตัดสินใจทดสอบจ้าวหลิงเฟิง ด้วยการทำน้ำแข็งเพื่อดูว่าคนผู้นี้มีความซื่อสัตย์หรือไม่ หากเขาไม่มีความซื่อสัตย์ นางก็จะไม่ร่วมมือการสกัดน้ำมันและเวชสำอางในภายหลัง

หลู่เจียวหยิบหม้อสองใบนำแพะออก หม้อเหล็กสะดุดตาเกินไป แต่อย่างไรก็ตาม มันเป็นแค่หม้อและแพะ ซึ่งทำให้นางจางและคนอื่นๆ ในเกวียนรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แต่พวกเขาไม่ได้อิจฉามากมายขนาดนั้น ตอนนั้นมีคนสองสามคนนั่งข้างหลู่เจียวและถามด้วยความเป็นห่วง

“หม้อนี้ได้รับมาจากหมอฉี ในเป่าเหอถังฉีที่ได้มาจากฝูเฉิงหรือ”

หลู่เจียวพยักหน้า “มันไม่ง่ายเลยที่จะซื้อหม้อเหล็กที่นี่”

ผู้หญิงหลายคนบนเกวียนวัวพยักหน้า และแม่ม่ายหวังก็กระซิบเบาๆ นางพูดด้วยความสงสัย "นี่คืออะไร?"

สัตว์เลี้ยงอย่างแพะหรือแกะนั้นหายากมากในภาคใต้ นับประสาอะไรคนในหมู่บ้าน และบนภูเขาของหมู่บ้านเซี่ยเจียก็ไม่มี ดังนั้นจึงไม่กี่คนบนเกวียนวัวรู้จักมัน และส่วนใหญ่ไม่ทราบ

หลู่เจียว ก็อธิบายว่า "นี่คือแพะ ข้าขอให้หมอฉีเอามันมาจากฝูเฉิง" ทันทีที่หลู่เจียวกล่าว นางจางและคนอื่นๆก็เข้าใจทันที แม้ว่าพวกนางจะไม่เคยเห็นแพะมาก่อนก็ตาม แต่พวกนางก็เคยได้ยินมาว่าคนในฟู่เฉิงชอบกินเนื้อแกะและดื่มนมแพะ แต่ราคาของเนื้อแกะเนื้อแพะอะไรพวกนี้ แพงมากจนทุกคนไม่เคยได้กินมันเลย

นางจางถามหลู่เจียว ด้วยความเป็นห่วง "แล้วเจ้าจะทำยังไงกับแพะตัวนี้?"

หลู่เจียว ชี้ไปที่แพะแล้วพูดว่า "นี่คือแพะตัวเมีย ข้าซื้อมาเป็นพิเศษเพื่อรีดนมแพะสำหรับเด็กน้อยสี่คน พวกเขาคลอดก่อนกำหนด ร่างกายจึงไม่ค่อยแข็งแรง และพวกเขาก็กินไม่ดีมาก่อน จึงขาดสารอาหารนิดหน่อย ตอนนี้พวกเขาไม่สูงมากนัก ข้าเกรงว่าอนาคตพวกเขาจะไม่สูงขึ้นอีก ข้าเลยซื้อแพะมาเป็นพิเศษจะรีดนมให้พวกเขาดื่ม"

ทันทีที่คำพูดของเจียวจบลง แม่ม่ายหวังที่อยู่ด้านข้างก็ร้องอุทานว่า “คนสามารถดื่มนมแพะได้จริงหรือ”

หลู่เจียวเหลือบมองนางและพูดอย่างไม่เป็นทางการ “ ใช่ ไม่เพียงแต่สามารถดื่มนมแพะได้เท่านั้น แต่ยังสามารถดื่มนมวัวได้อีกด้วย แต่วัวเป็นสิ่งพิเศษ ล้ำค่ามาก ข้าไม่สามารถหาซื้อวัวมาได้ ก็เลยต้องให้พวกเขาดื่มนมแพะเท่านั้น”

ป้ากุ้ยฮัวมองแม่ม่ายหวังแล้วพ่นลมหายใจ “เจียวเจียว เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ นางรู้มากกว่าเจ้า นางบอกว่าสามารถดื่มนมแพะก็คือดื่มนมแพะได้”