จ้าวหลิงเฟิงลืมตาขึ้นและมองไปที่หลู่เจียว เมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนี้เป็นครั้งแรก เขาคิดว่านางเป็นผู้หญิงในชนบท เขาไม่ได้คาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมีทักษะด้านการแพทย์สูงส่งมาก กระทั่งยังสูงกว่าฉีเหล่ยที่ร่ำเรียนมาตั้งแต่เด็ก

มีหมอจำนวนมากในต้าโจว แต่มีหมอไม่มากนักที่เชี่ยวชาญทักษะการแพทย์ขั้นสูง และผู้หญิงคนนี้ก็มีทักษะด้านการแพทย์ขั้นสูงจริงๆ

จ้าวหลิงเฟิงคิดว่ามันน่าเหลือเชื่อจริงๆ และนอกจากทักษะทางการแพทย์อันยอดเยี่ยมของนางแล้ว คำพูดและการกระทำของนางก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน เป็นเรื่องยากมากที่จะเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาในชนบท และจ้าวหลิงเฟิงเองก็ตรวจสอบหลู่เจียวมาก่อน และรู้ว่านางเป็นผู้หญิงที่เกิดและเติบโตในหมู่บ้านชิงหัว เมืองฉีหลีจริงๆ สำหรับทักษะทางการแพทย์ของนาง ดูเหมือนว่านางจะได้รับการสอนโดยแม่เฒ่าผู้หนึ่ง ที่มีทักษะทางการแพทย์สูงส่งมากเช่นเดียวกัน

จ้าวหลิงเฟิงขมวดคิ้วและจ้องที่ หลู่เจียว หลู่เจียว กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "มีอะไรผิดปกติ?"

จ้าวหลิงเฟิงส่ายศีรษะลืมเรื่องอื่นไปก่อน สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือธุรกิจการค้า

"ถ้าเจ้ามีความคิดที่ดีในการทำเงิน เจ้าสามารถร่วมมือหรือขายความคิดให้กับเราได้ ไม่ต้องกังวล ข้าจะให้ราคาดีแน่นอน"

จ้าวหลิงเฟิงคิดว่าคงจะดีหากซื้อแนวคิดหรือไอเดียของหลู่เจียว หรือไม่ก็ร่วมมือกับนาง หากว่ามันน่าสนใจจริงๆ

หลู่เจียว เห็นว่า จ้าวหลิงเฟิงหมายถึงอะไรจึงกล่าวออกมา

“เอาล่ะ ท่านเจ้าของร้านจ้าว สามารถซื้อแนวคิดหาเงินของข้าบางอย่างได้ แต่มีบางอย่างที่ข้าไม่ขาย”

หลู่เจียว พูดถึงการเปิดร้านขายยาและเครื่องสำอาง บางอย่างหากต้องทำเองมันก็ยุ่งยากเกินไป หากเป็นผู้ถือหุ้นน่าจะง่ายกว่า ดังนั้นการร่วมงานกับจ้าวหลิงเฟิงก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย 

นอกจากทำเงินแล้ว นางยังต้องการเปิดร้านขายยาและเวชสำอางเพื่อความสะดวกของผู้คน และด้วยน้ำพุแห่งจิตวิญญาณที่นางได้มาโดยบังเอิญ นางก็จะสามารถช่วยเหลือผู้คนจำนวนมากได้

ในห้องโถงใหญ่ ฉีเหล่ยกังวลเล็กน้อย และมองไปที่จ้าวหลิงเฟิงอย่างไม่เห็นด้วย เขาตกลงกันมาก่อนแล้วว่า จะร่วมมือกัน ไม่ใช่การซื้อแนวคิดตอนนี้

จ้าวหลิงเฟิง แค่พูดคร่าวๆ แต่ถ้าหลู่เจียวยืนยันที่จะทำงานร่วมกัน มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ยืนกรานเลย

จ้าวหลิงเฟิงเหล่มองเล็กน้อยเพื่อมองผู้หญิงคนนี้อย่างไม่รีบร้อน เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้คงจะมีวิธีทำเงินได้หลายวิธีจริงๆ นางไม่ได้บังคับให้เขาร่วมมือ แต่เขาก็กลัวว่านางจะหาคนอื่นที่ให้ความร่วมมือกับนางในภายหลัง

จ้าวหลิงเฟิงจึงมีความคิดที่จะร่วมมือกับนาง

“ท่านหญิงหลู่ วิธีหาเงินมีอะไรบ้าง?”

หลู่เจียวยิ้ม “มีเยอะมาก อาหาร เครื่องดื่ม เครื่องนุ่งห่ม ที่พักอาศัย และการเดินทาง ท่านสามารถมีรายได้มากขึ้นจากสิ่งเหล่านี้"

จ้าวหลิงเฟิงตกใจเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยโดยไม่รู้ตัว ผู้หญิงคนนี้มีความสามารถจริงๆ หรือแค่ลมปาก

"เจ้ามีสูตรลับอยู่ในมือเยอะไหม" 

หลู่เจียวพยักหน้า นางเห็นความสงสัยในดวงตาของจ้าวหลิงเฟิงอย่างชัดเจน

"ท่านไม่ต้องสงสัย ข้ามีสูตรลับมากมายอยู่ในมือจริงๆ"

นางพูดว่า "จ้าวตงเจีย หากต้องการซื้อความคิดของข้าในการทำเงิน ตอนนี้ข้าสามารถขายให้ท่านได้สองอย่างนั่นก็คือ สูตรการทำน้ำแข็งและการทำน้ำมัน"

นางสามารถขายสูตรลับสองอย่าง เพื่อหาเงินเปิดร้านขายยาและเวชสำอาง จากนั้นนางค่อยหาคนที่มีภูมิหลังทำงานหรือร่วมมือด้วย

หลู่เจียว มองขึ้นไปที่ จ้าวหลิงเฟิงในใจ

จ้าวหลิงเฟิงตกใจและจ้องไปที่ หลู่เจียว แล้วเอ่ยออกมาเบาจนคล้ายกระซิบ 

"วิธีการน้ำแข็งและวิธีสกัดน้ำมัน?" หลู่เจียวพยักหน้า "ตอนนี้ก็สิ้นเดือนมิถุนายนแล้ว เจ้ามาจากเมืองหลวง ย่อมต้องขาดแคลนน้ำแข็งอย่างแน่นอน ถ้าเจ้าทำน้ำแข็ง เจ้าก็จะทำเงินได้มากมายอย่างแน่นอน นอกจากนี้ การสกัดน้ำมัน สำหรับการบริโภคในปัจจุบันในต้าโจว ส่วนใหญ่เป็นน้ำมันจากสัตว์และน้ำมันงาบางชนิดผลิตในภาคเหนือ ข้าสามารถสอนให้ท่านสกัดน้ำมันจากถั่วเหลือง น้ำมันจากถั่วลิสง และน้ำมันเรพชีพได้"

เหตุผลที่หลู่เจียว ขายสูตรลับสำหรับการสกัดน้ำมันก็คือเทคโนโลยีการสกัดน้ำมัน ที่ยังไม่มี และมันน่าจะสามารถขายได้ในราคาดี

จ้าวหลิงเฟิงและฉีเหล่ยตกใจ ผู้หญิงคนนี้รู้วิธีทำน้ำแข็งและสกัดน้ำมัน หากทำได้จริง พวกเขาย่อมต้องสามารถสร้างรายได้และกำไรมหาศาล 

หลู่เจียว ได้ไม่สนใจความตกใจของทั้งสองคน สิ่งที่นางสนใจคือเงินเท่าไหร่ที่พวกเขาสามารถใช้เพื่อซื้อสูตรลับของนาง 

จิตใจของจ้าวหลิงเฟิงค่อนข้างซับซ้อน เขาต้องการทำเงินมากๆ แต่หลังจากครุ่นคิดมาเนิ่นนาน เขาก็ตัดสินใจเปิดร้านขายยา แต่ร้านขายยาเป็นธุรกิจระยะยาวและไม่มีผลงานในระยะสั้น สำหรับแนวคิดการทำเงินอื่นๆ ส่วนใหญ่ล้วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวชนชั้นสูงอื่นๆ นอกจากนั้น เขายังถูกไล่ออกจากตระกูลแล้วมาที่เมืองฉีหลี เพื่อหาเงินให้กับคนผู้นั้น คนผู้นั้นสั่งเขาอย่าไปยุ่งกับชนชั้นสูงมากนัก แต่เขาไม่มีข้อจำกัดในกิจการอื่นๆในการทำเงิน

ดังนั้นเขาไม่ได้คิดถึงเรื่องการธุรกิจมาระยะหนึ่งแล้ว เขาไม่ได้คาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะพูดถึงวิธีทำเงินอย่างรวดเร็วถึงสองอย่าง เหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา

จ้าวหลิงเฟิงมองไปที่หลู่เจียว และจู่ๆเขาก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เขาเกรงว่าผู้หญิงคนนี้จะมีไอเดียทำเงินมากมายอยู่ในมือจริงๆ

จ้าวหลิงเฟิงคิดและพูดอย่างใจเย็น "นอกเหนือจากนี้ ยังมีอะไรอีกไหม ถ้าข้าร่วมมือกับเจ้า เจ้ามีการค้าอะไรที่จะร่วมมือทำด้วยกัน"

หลู่เจียวเลิกคิ้วและมองไปที่จ้าวหลิงเฟิง และเห็นว่าบุคคลนี้ต้องการ ที่จะร่วมมือทำการค้ากับนาง…

หลู่เจียว คิดอย่างลึกซึ้ง คงจะดีถ้านางสามารถร่วมมือกับจ้าวตงเจีย ผู้นี้ได้ นางจะได้ไม่เสียเวลาหาคนอื่น

อย่างไรก็ตาม นางไม่ได้บอกว่านางต้องการเปิดร้านขายยาและเวชสำอาง แต่ถาม จ้าวหลิงเฟิงว่า "ข้ายังไม่รู้ว่าครอบครัวของจ้าวตงเจีย มาจากครอบครัวใหญ่แห่งใดในเมืองหลวง"

ถ้าเบื้องหลังของเขาไม่แข็งแกร่งพอ นางก็จะไม่ร่วมมือกับเขา

จ้าวหลิงเฟิงเข้าใจความหมายของคำพูดของหลู่เจียว แล้วเขาก็พูดออกมาเบาๆ ว่า "ข้าคือ จ้าวหลิงเฟิงลูกชายคนที่สามของตำหนักหยงหนิง ในเมืองหลวง" เมื่อหลู่เจียว ได้ยินคำพูดของ จ้าวหลิงเฟิงนางจ้องที่เขาด้วยความประหลาดใจ 

จ้าวหลิงเฟิงเห็นความประหลาดใจของหลู่เจียว เขาก็พูดอย่างนุ่มนวลว่า "ข้าเป็นลูกชายคนที่สามของนางสนมของหยงหนิง โหวฝู"

เนื่องจากเขาเป็นลูกของนางสนม เขาจึงไม่มีคุณค่ามากนักในครอบครัว และถูกมองว่าเป็นหนามในดวงตาของนายหญิงที่เป็นภรรยาหลวงในตระกูล ดังนั้นเขาจึงถูกเนรเทศไปยังเขตทุรกันดารแห่งนี้ แต่ยังไงเขาก็ยังเป็นลูกชายท่านโหว ย่อมไม่มีปัญหาหากจะทำการค้าในระดับล่างและระดับกลาง

หลังจากฟังคำพูดของจ้าวหลิงเฟิงแล้ว หลู่เจียวก็พูดอย่างกังวลว่า "ท่านแน่ใจหรือไม่ว่า ท่านสามารถปกป้องทรัพย์สินภายใต้การดูแลของท่านได้"

จ้าวหลิงเฟิงเมื่อได้ยินคำพูดของหลู่เจียว ดวงตาของเขาแหลมคมขึ้นทันใดเขาจ้องไปที่หลู่เจียว และพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ “แม้ว่าตัวตนของข้าจะไม่ได้สูงส่ง มากนัก แต่ข้ายังสามารถปกป้องสิ่งของของตัวเองได้ ดังนั้นอย่ากังวล พูดถึงสิ่งที่เจ้าอยากทำได้เลย”

หลู่เจียวจ้องมาที่เขาครู่หนึ่งและเห็นว่าเขาดูสงบและเยือกเย็นมาก

ฉีเหล่ยก็มองไปที่หลู่เจียวจากด้านข้าง เขาพูดว่า "อาจารย์ ไม่ต้องกังวล หลิงเฟิงสามารถปกป้องทรัพย์สินของเราได้ ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครมายุ่งวุ่นวายกับเรา"

คำพูดคล้ายเป็นการช่วยรับรองให้หลิงเฟิง แต่ความจริงเขาก็เป็นพวกเดียวกัน ย่อมต้องรับรองกันอยู่แล้ว 

หลู่เจียว คิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า เนื่องจากไม่มีตัวเลือก อย่างน้อยๆ จ้าวหลิงเฟิงก็เป็นลูกของท่านโหวหยงหนิง เขาคงสามารถปกป้องทรัพย์สินภายใต้กิจการของเขาได้

"เดิมทีข้าต้องการเปิดสามการค้า หนึ่งคือการสกัดน้ำมันระดับอุตสาหกรรม อีกหนึ่งคือเวชสำอาง และอีกอย่างคือเภสัชกรรม"

จ้าวหลิงเฟิงและฉีเหล่ย มองหน้ากันหลังจากได้ยินคำพูดของหลู่เจียว เพราะเป็นคำศัพท์ที่พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

หลู่เจียว เพิกเฉยต่อพวกเขาและกล่าวต่อ "โรงสกัดน้ำมันและเวชสำอางทำเงินได้เร็วที่สุด แต่การค้าที่น่าจะทำกำไรได้มากที่สุดคือโรงผลิตยา เพราะยาที่ข้าทำนั้นมีประสิทธิภาพมากกว่ายาในต้าโจว…"

……………….

//จ้าวตงเจีย ในที่นี้คือ เจ้าของร้านจ้าว