ใบหน้าของหลู่เจียวแย่ลง เมื่อได้เห็นนาง

"เจ้าออกไปล้างหน้าล้างตาออกซะ เจ้ารู้หรือเปล่าว่า หน้าเจ้าเหมือนผี?"

โจวเสี่ยวเทา หน้าตาก็ยิ่งไม่ค่อยดีกว่าเดิม นางยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความตกใจ หันหลังวิ่งออกไป หัวหน้าหมู่บ้านและผู้เฒ่าผู้เฒ่าส่ายศีรษะครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขามองไปที่ หลู่เจียว แล้วพูดว่า "ให้พวกเรา ไปบอกแม่สามี ให้นางพานางกลับไปหรือไม่"

เซี่ยหยุนจิน ก็หันไปมองหลู่เจียว แต่หลู่เจียวไม่ได้พูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง ครุ่นคิด

นางต้องการรู้ว่า นางเหยียนกำลังคิดจะทำอะไร และนางคิดว่านางจะรับมือกับโจวเสี่ยวเทาได้ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหา หากโจวเสี่ยวเทาจะมาพักที่บ้าน อีกทั้งหลู่เจียวก็มีแผนจะหย่ากับเซี่ยหยุนจิน ดังนั้นไม่ว่าโจวเสี่ยวเทา จะแต่งงานกับเซี่ยหยุนจิน ในอนาคตหรือไม่ มันก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนาง ในทางตรงกันข้าม ถ้าโจวเสี่ยวเทายังอยู่ที่นี่ นางยังสามารถขอให้นางช่วยทำงานในเรื่องต่างๆ เพื่อที่นางจะได้ไม่ต้องยุ่งกับงานมากเกินไป ยิ่งไปกว่านั้น หากพวกเขาไม่ปล่อยให้โจวเสี่ยวเทาอยู่ที่นี่ นางเหยียนก็จะออกไปปล่าวประกาศพูดถึงพวกเขาอย่างเสียๆหายๆอีกเป็นแน่ 

หากให้นางอาศัยอยู่ที่บ้านเซี่ย เป็นเวลาสองหรือสามเดือน คงไม่มีปัญหาอะไร ขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลู่เจียว มองไปที่หัวหน้าหมู่บ้านและท่านผู้เฒ่าแล้วกล่าวว่า 

"หัวหน้าหมู่บ้านและท่านผู้เฒ่าผู้อาวุโส ไม่ต้องกังวล สำหรับเรื่องโจวเสี่ยวเทา ข้าจะจัดการมันเอง"

หัวหน้าหมู่บ้าน และท่านผู้เฒ่า ผู้อาวุโส ในตระกูลเซี่ย ก็พูดคุยและกล่าวคำอำลาเซี่ยหยุนจิน จากนั้นทั้งกลุ่มก็ออกจากบ้านเซี่ย ในห้องนอนทางทิศตะวันออก ดวงตาสีเข้มของ เซี่ยหยุนจิน ราวกับดวงดาวอันเยือกเย็นจับจ้องไปที่ร่างของหลู่เจียว หลู่เจียวก็มองดูดวงตาของเขา เอ่ยถามออกไป “เจ้าเป็นอะไรไป?” เซี่ยหยุนจิน พูดอย่างสงสัย “ข้าคิดว่าเจ้าเปลี่ยนไปเป็นคนอื่นแล้ว?” 

หลู่เจียว ตกใจเล็กน้อยและพูดอย่างประหม่า “เป็นไปได้อย่างไร ข้าก็ยังเป็นข้า?”

เซี่ยหยุนจิน ดูเหมือนจะไม่เห็นท่าทางที่ระมัดระวังของ หลู่เจียว และพูดแปลก ๆ

“เจ้าเคยใส่ใจและชอบข้ามาก แต่ตอนนี้เข้าดูเหมือนไม่ชอบข้า มันไม่แปลกเหรอ?”

โถพ่อคุ๊ณ หลู่เจียวก็อธิบายทันทีว่า "ข้าเคยอกหักก่อนหน้านี้เพราะเจ้า มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ ที่ข้าจะตัดสินใจว่า ไม่ชอบเจ้าอีกต่อไป"

เซี่ยหยุนจิน ส่ายศีรษะ น้ำเสียงที่เย็นชาของเขาเบาลงเล็กน้อย "แม้ว่าคนๆ หนึ่งจะตัดสินใจไม่ชอบใครก็ตาม เขาก็ไม่สามารถตัดใจได้ในคราวเดียว มันต้องค่อยเป็นค่อยไป แต่ตอนนี้ดูเจ้าสิ ดูเหมือน ว่าเจ้าไม่สนใจข้าเลย ความรู้สึกแบบนี้ เจ้าจึงดูไม่เหมือนคนเดิม..."

คำพูดของ เซี่ยหยุนจิน ทำให้ หลู่เจียว รู้สึกไม่สบายใจ และนางรู้สึกว่า เซี่ยหยุนจิน พูดถูก

แม้ว่าคนๆ หนึ่งจะได้รับบาดเจ็บ โดยคนที่เขาชอบมันเป็นไปไม่ได้ ที่จะตัดใจทันที หากเป็นเช่นนั้นก็จะดูไร้หัวใจเกินไป นางจึงมีปัญหากับทัศนคติของ เซี่ยหยุนจิน เมื่อเร็วๆ นี้ หากเป็นเช่นนี้เขาจะสงสัยว่านางไม่ใช่ หลู่เจียว คนเดิมหรือเปล่า

หลู่เจียว ครุ่นคิด ใบหน้าอ้วนๆของนางก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว และดวงตาของนางแย่ลง นางมองขึ้นไปที่ เซี่ยหยุนจิน และพูดอย่างเศร้าว่า

"หยุนจิน เจ้าไม่รู้หรอก ข้ายังมีความรู้สึกบางอย่างเกี่ยวกับเจ้าลึกๆในใจของข้า ข้าไม่ต้องการแสดงออกมาให้เจ้ารู้ แต่ไม่ต้องกังวล ข้ากำลังพยายามจะลืมมัน" เมื่อหลู่เจียวพูดจบ นางก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและจัดผ้าห่มผืนบางๆ ห่มให้เซี่ยหยุนจิน และพูดอย่างนุ่มนวล “พักผ่อนให้เต็มที่ และถ้าเจ้าต้องการอะไร ก็เรียกหาข้า"

นางพูดด้วยน้ำเสียงปกติและไม่เป็นทางการ "ส่วนโจวเสี่ยวเทา คนนั้น ข้าจะจัดการนางเอง?" หลังจากหลู่เจียวพูดจบนางหันหลังและเดินออกไป ดูเหมือนว่านางจะออกไปจัดการโจวเสี่ยวเทา

ต่อมาเซี่ยหยุนจินมองดูหลู่เจียว และใบหน้าของเขาก็ไม่มีความสงสัยเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป

แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสนใจ เขายิ้ม เมื่อนึกถึงใบหน้าที่หดหู่และเสแสร้งของหลู่เจียว เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เก่งเกินไปที่จะหลอกลวงผู้คน ถือว่าโกหกเก่งมาก!

ถ้าเขาไม่รู้ว่านางเป็นคนเช่นไรก่อนหน้านี้ คงเกรงว่า เขาจะถูกหลอก

นอกบ้าน โจวเสี่ยวเทา กำลังมองดูใบหน้าของนางในถังเก็บน้ำ ภาพนี้น่าเกลียดเกินไป มองไปแล้วคล้ายผีอยู่บ้าง

เมื่อโจวเสี่ยวเตาตระหนักได้ว่าเป็นใบหน้าของนาง นางถึงกับน้ำตาซึม คราวนี้ทำให้นางเศร้าจริงๆ

ขณะร้องไห้ นางหยิบน้ำในอ่างแล้วล้างหน้า

เมื่อหลู่เจียวเห็นดังนี้ ใบหน้าของหลู่เจียวก็มืดลง มันเป็นน้ำที่พวกเขาใช้ดื่มกินที่บ้าน แต่ผู้หญิงคนนี้กลับเอาไปล้างหน้า

หลู่เจียว โกรธมากจนยกเท้าขึ้นและเดินตรงไปที่ โจวเสี่ยวเทา

"โจวเสี่ยวเทา เจ้ากล้าดียังไงมาล้างหน้าในถังเก็บน้ำของเรา"

ครอบครัวของหลู่เจียว มีถังเก็บน้ำทั้งหมด 2 ถัง ถังหนึ่งสำหรับล้างและอีกถังสำหรับน้ำดื่ม

หลู่เจียว ดูโกรธมากนางเดินไปหาโจวเสี่ยวเทา คว้านางแล้วพูดด้วยความโกรธว่า "ล้างถังเก็บน้ำทันทีแล้วเติมน้ำให้ข้า"

โจวเสี่ยวเทา ตกใจมากเมื่อเห็นดังนี้ นางพยายามดิ้นรนลุกขึ้น "เจ้ากำลังทำอะไร ปล่อยข้า”

น่าเสียดาย ไม่ว่านางจะดิ้นรนแค่ไหน นางก็ไม่อาจแกะมือของหลู่เจียวได้

หลู่เจียว ขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิมว่า “ข้าบอกให้เจ้าล้างถังเก็บน้ำทันที แล้วไปที่ท้ายหมู่บ้านเพื่อไปตักน้ำมาเติม ให้เต็มถัง ข้าจะใช้มันในตอนกลางคืน”

นางปล่อยโจวเสี่ยวเทา ร่างกายของเสี่ยวเทาก็สั่นเทา หลู่เจียวก็มองอย่างเย็นชา แล้วตะโกนออกไปว่า "รีบไปล้างมันให้ข้า"

โจวเสี่ยวเทา ตกใจสะอึกสะอื้นและหันไปทำความสะอาดถังเก็บน้ำ

เมื่อเห็นว่านางกำลังล้างถังอย่างจริงจัง หลู่เจียวก็พ่นลมอย่างเย็นชาและสั่งว่า “ทำความสะอาดถังเก็บน้ำ ไปที่ท้ายหมู่บ้านเพื่อเอาน้ำไปเติมในถังเก็บน้ำ จากนั้นกวาดลาน ทำความสะอาดลาน แล้วทำความสะอาดประตูห้องครัว หลังจากทำความสะอาดลานบ้าน"

โจวเสี่ยวเทา มองไปที่ หลู่เจียว ด้วยความไม่เชื่อ

หลู่เจียว พูดอย่างโกรธเคือง "เจ้ายังจะมองอะไร อย่าลืมจุดประสงค์ของการมาที่นี่ของเจ้า แม่สามีของข้า ให้เจ้ามาที่นี่เพื่อช่วยเราทำงาน ดังนั้นอย่าขี้เกียจ"

โจวเสี่ยวเทา โกรธมาก เมื่อนางได้ยินคำพูดของหลู่เจียว นางยืนขึ้นตรง และมองไปที่หลู่เจียว แล้วพูดว่า "นางไม่ได้พาข้ามาอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเจ้าทำงาน"

หลู่เจียว มองไปที่นางอย่างเย็นชาและพูดว่า "เจ้ามาที่นี่เพื่อทำงาน เจ้ากำลังทำอะไรอยู่"

ไม่ว่าโจวเสี่ยวเทา จะโง่ขนาดไหน นางรู้ดีว่านางไม่สามารถบอกจุดประสงค์ของนางเหยียน ในการพานางมาที่นี่ นางไม่สามารถบอกหลู่เจียวได้ว่า นางเหยียนขอให้นางมาเกลี้ยกล่อมเซี่ยหยุนจิน ถ้าเป็นเช่นนั้น ชื่อเสียงของนางจะเสื่อมเสีย? และหลู่เจียว หญิงอ้วนนางนี้ จะเอาชนะนางได้อย่างแน่นอน

แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลู่เจียว ขอให้นางทำ ใบหน้าของ โจวเสี่ยวเทาก็มืดลง นางต้องการอยู่ที่นี่เพื่อช่วยหญิงอ้วนคนนี้ ทำงานบ้านจริงหรือ?

ไม่นางจะไม่ทำ นางจะไม่ทำ

โจวเสี่ยวเทา คิดที่จะหันหลังกลับและวิ่งออกไปเพราะกลัวว่าหลู่เจียว จะไล่ตามนาง ไม่ต้องพูดถึงว่านางวิ่งเร็วแค่ไหน

ข้างหลังนาง หลู่เจียวก็มองอย่างเยาะเย้ยไปที่โจวเสี่ยวเทา ที่วิ่งหนีไป หากเจ้าเก่งก็อย่ากลับมา และเจ้าต้องทำงานเมื่อเจ้ากลับมา

อย่างไรก็ตาม เมื่อนางหันหลังกลับและเห็นถังเก็บน้ำสกปรก ใบหน้าของนางก็รู้สึกรำคาญมาก นางต้องทำความสะอาดและตักน้ำอีกครั้ง

หลู่เจียว คิดถึงชะตากรรมของนาง และก้าวไปข้างหน้าเพื่อล้างถังเก็บน้ำ

ไม่ไกลนัก เหล่าเด็กน้อยทั้งสี่ ก็อ้วกหลอกๆ และพูดออกมาอย่างระมัดระวัง

“แม่ครับ หนูไม่อยากให้ผู้หญิงอัปลักษณ์คนนั้นอยู่ในบ้าน”

“ครอบครัวของเราเป็นของเรา”

“ใช่ข้าไม่ต้องการให้คนอื่นมาอยู่ในบ้านของข้า”

…………..

///ขออภัยห่างหายไปนาน เพราะไปปั่นอีกเรื่องอยู่ครับ และหลังจากตอนนี้ก็ขอหยุดเข้าพรรษาอีกหลายวันนะครับ จะกลับมาอัพเดตอีกครั้งวันที่ 6 หรือ 7 หลังจากนี้จะกลับภาวะปกติ อัพเดตเรื่องนี้ วันละ 2-5 ตอนเหมือนเดิมครับ

ขอบคุณที่ติดตาม