Your Wishlist

เมียคนธรรมดา (ช้าก่อน)

Author: หยูเสี่ยวถง

เกิดใหม่ เป็นแม่ของตัวร้าย ในช่วงวัยเด็กในนิยาย แถมสามียังเป็นอัมพาตเดินไม่ได้ แต่พวกเขากลับอยากฆ่านาง นางจะอยู่สอนเด็กๆให้เป็นคนดีไม่กลายเป็นตัวร้ายในอนาคต หรือจะจากไปดี แต่เด็กพวกนี้ก็น่ารักจริงๆ...

จำนวนตอน :

ช้าก่อน

  • 13/05/2565

ทันทีที่เซี่ยหยุนจินคิดเรื่องนี้เขาก็ด่าตัวเองทันทีที่คิดอย่างนั้นแต่เขามองไปที่หลู่เจียวด้วยดวงตาที่ชัดเจน

 

“เจ้าอยากพักผ่อนหรือเปล่า”

 

หลู่เจียวส่ายศีรษะ"ข้าไม่เหนื่อย"

 

เซี่ยหยุนจินไม่ค่อยเชื่อเลยนางจะไม่เหนื่อยได้อย่างไร

 

ภาระทั้งหมดของครอบครัวตกอยู่กับนางไม่น่าแปลกใจที่นางไม่ได้พักผ่อน

 

เซี่ยหยุนจินครุ่นคิดนางสามารถทำทุกสิ่งอย่างเหมือนง่ายได้จริงๆและนางก็ทำงานอย่างหนักเพื่อดูแลเขาและดูแลเด็กน้อยทั้ง4คนจุดประสงค์ของนางที่ทำเช่นนี้คืออะไร?

 

แค่ดูแลแล้วจากไปจริงหรือเปล่า?แต่ถึงจะเป็นการประนีประนอมก็ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้สรุปว่าเซี่ยหยุนจินไม่เชื่อว่ามีคนในโลกนี้ที่ไม่ขออะไรตอบแทนแต่หากนางทำทุกอย่างนี้แล้วคำเรียกร้องของนางไม่มากเกินไปในอนาคตเขาก็จะเห็นด้วยกับนางแม้ว่านางจะไม่อยากอยู่่ต่อก็ตาม

 

เซี่ยหยุนจินคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้…

 

หลู่เจียวไม่รู้ว่าเขากำลังคิดมากนางพูดในขณะที่ให้อาหารเซี่ยหยุนจินกินอาหาร

 

“ข้าไม่ได้พูดไปก่อนหน้านี้เหรอว่าอยากสอนชาวบ้านเรื่องยาสมุนไพรเจ้าสามารถสอนพวกเขาได้เมื่อสุขภาพดีขึ้นตอนนี้เจ้าแค่ต้องดูแลลูกสี่คนเท่านั้นและต้องดูแลเจ้าข้าก็เลยไม่มีเวลาสำหรับตอนนี้"

 

“พรุ่งนี้ข้าจะกลับไปบ้านแม่เพื่อดูสถานการณ์ที่บ้านข้าก่อนข้าไม่อยากให้คนที่บ้านโกรธเคืองกันเพราะเงินห้าตำลึงที่แม่นำมา…”

 

เซี่ยหยุนจินฟังคำพูดของหลู่เจียวและรู้ว่าสิ่งที่นางพูดนั้นสมเหตุสมผลดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเห็นด้วยแต่เตือนว่า

 

“ระวังเมื่อกลับไปบ้านแม่ของเจ้าบนภูเขามีงูพิษและสัตว์มีพิษมากมายผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตจากพิษพวกนั้น”

 

หลู่เจียวพยักหน้า“อืมข้ารู้ข้าจะระวัง”

 

เมื่อนางพูดจบเมื่อนึกถึงความกังวลของเซี่ยหยุนจินนางอดไม่ได้ที่จะพูดว่า"เจ้าเป็นห่วงข้าหรือ…"

 

เซี่ยหยุนจินฟังคำพูดของนางใบหน้าของเขาเย็นชาเล็กน้อยและเขาพูดอย่างโกรธเคือง"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าครอบครัวของเราจะทำอย่างไรอย่าทำให้อารมณ์เสีย…"

 

หลู่เจียวทำหน้าบึ้งและไม่สนใจเขาจริงๆแล้วนางไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้นางแค่ล้อเลียนเขาแต่นางรู้ว่าหัวหน้าโฉวฟู่มีภรรยาที่ถูกลิขิตไว้แล้วและนางก็จะปรากฏขึ้นในภายหลังตอนนี้นางก็เป็นแค่ตัวประกอบของเรื่องราวก่อนหน้าที่จะเกิดสถานการณ์พลิกผันในชีวิตเขาเป็นแค่คนงานชั่วคราวไม่ใช่พนักงานประจำและนางก็เป็นแค่เมียจำเป็นและแม่จำเป็นเพราะสถานการณ์บังคับด้วยเช่นกัน…

 

“ตกลงข้ารู้ข้าจะไม่พูดแบบนี้อีกในอนาคต”

 

นางยกโต๊ะและตะเกียบออกไปเซี่ยหยุนจินก็ไม่แม้แต่จะมองนางเขาหลับตาลงและดูเหมือนจะผล็อยหลับไป

 

หลังจากเก็บของเสร็จแล้วหลู่เจียวก็พร้อมที่จะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อล่าเหยื่อก่อนจากไปนางไปที่บ้านของย่าสองและขอให้ย่าสองช่วยดูแลเด็กๆทั้งสี่นางจะไปไม่นานและเดี่ยวก็จะกลับลงมา

 

ย่าสองก็ไม่ได้เอ่ยอันใดและบอกให้นางเรียกเซี่ยเสี่ยวเป่าที่อยู่บนเขาให้ลงมาก่อนจะได้กินอาหารเที่ยง

 

เซี่ยเสี่ยวเป่าหมกมุ่นอยู่กับกับดักจนไม่ได้กลับมาทานอาหารตอนเที่ยง

 

หลังจากที่หลู่เจียวตอบรับนางก็ขึ้นไปบนภูเขาพร้อมกับตะกร้าบนหลังของนาง

 

ที่สี่แยกของภูเขาเขาได้พบกับเซี่ยเสี่ยวเป่าที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยโคลนเซี่ยเสี่ยวเป่ากำลังอุ้มกระต่ายตัวน้อยตัวหนึ่งกระต่ายตัวไม่ใหญ่มากแต่เซี่ยเสี่ยวเป่าอดไม่ได้ที่จะมีความสุขเมื่อเห็นหลู่เจียวเขาก็ตะโกนออกมา

 

“ป้าสามข้าจับได้แล้วข้าจะกลับไปขอให้แม่ตุ๋นให้…”

 

หลู่เจียวมองไปที่กระต่ายน้อยและพยักหน้าเห็นด้วย

 

“เอาล่ะกลับไปให้แม่เจ้าทำความสะอาดก่อนข้าจะกลับบ้านตอนเย็นและเทน้ำซุปสำหรับตุ๋นแล้วเจ้าก็นำกลับไปทำอาหารได้…”

 

"อือ.."

 

เซี่ยเสี่ยวเป่าลงจากภูเขาอย่างมีความสุขพร้อมกับกระต่ายที่หนักกว่า1จินก่อนเขาจะไปเขาก็รับรองกับหลู่เจียวว่า"ป้าสามข้าจะช่วยท่านดูแลสมบัติทั้งสี่เมื่อข้ากลับถึงบ้านไม่ต้องกังวล"

 

“ตกลงถ้าป้าคนที่สามจับเหยื่อได้ข้าจะส่งกลับไปให้เจ้าหนึ่งตัว”

 

เซี่ยเสี่ยวเป่ามีความสุขมากขึ้นป้าสามมักจะโชคดีและจับเหยื่อได้เขาก็กำลังอยากกินเนื้ออยู่อาจบางทีหากมีเนื้อชิ้นใหญ่เขาก็อาจจะเลี้ยงกระต่ายน้อยเอาไว้ก่อนได้

 

หลังจากที่หลู่เจียวขึ้นไปบนภูเขานางไปที่กับดักตามธรรมชาติที่นางค้นพบก่อนหน้านี้ซะก่อนหยิบหมูตุ๋นชิ้นหนึ่งออกมาจากพื้นที่มิติทามันด้วยน้ำพุจิตวิญญาณแล้วโยนมันเข้าไปในกับดักจากนั้นนางก็ปล่อยวางและขึ้นไปในภูเขาเพื่อหาสมุนไพรและดูว่าจะพอมีสมุนไพรอะไรบ้าง

 

นางเลือกหาสมุนไพรไม่ได้เพื่อขายแต่เพื่อมาสอนชาวบ้านว่าสมุนไพรที่หาได้ง่ายในป่าเขาข้างหมู่บ้านสามารถนำมาใช้ประโยชน์อะไรได้บ้างนางเลือกสมุนไพรบางอย่างที่พบเจอบ่อยๆ

 

หลู่เจียวรวบรวมยาในขณะที่คิดเกี่ยวกับมันว่าจะพอเอาไปใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง

 

ในเวลาอันสั้นนางเก็บได้มากแต่นางใส่เพียงส่วนเล็กๆในตะกร้าด้านหลังแต่ส่วนใหญ่นางเก็บไว้ในพื้นที่มิติ

 

หลังจากทำเช่นนี้มันก็สายมากแล้วและนางก็รีบเดินไปที่กับดักที่นางทำไว้ก่อนหน้านี้

 

ก่อนที่นางจะไปถึงกับดักนางก็ได้ยินเสียงดังมาจากกับดักซึ่งค่อนข้างดัง

 

หลู่เจียวดีใจมากและก้าวเข้าไป

 

มีกวางหมูบาดเจ็บอยู่ในกับดักกวางหมูดูเหมือนหมูและหนักประมาณ30ถึง40จิน

 

แต่กวางได้รับบาดเจ็บสาหัสและดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาหรือเอาไปเลี้ยง

 

เมื่อเห็นเลือดกระเซ็นที่คอหลู่เจียวก็เอนตัวลงไปและเหยียดกวางออกอย่างรวดเร็วจากนั้นจึงนำชามพลาสติกออกจากพื้นที่มิติและเก็บเลือดของกวางเอาไว้

 

เลือดกวางนี้เป็นสิ่งที่ดีมันสามารถเติมเต็มพลังปราณและพลังชีวิตและเซี่ยหยุนจินก็ต้องการสิ่งนี้ในตอนนี้

 

อย่างไรก็ตามเนื่องจากกวางได้รับบาดเจ็บสาหัสลู่เจียวจึงได้เพียงครึ่งชามแล้วกวางก็ตาย

 

นางใส่เลือดกวางและกวางลงไปในพื้นที่มิติทันทีแล้วเอนตัวไปมองที่กับดักจริงๆแล้วมีกระต่ายตายสองตัวติดอยู่ที่ปลายไม้ไผ่

 

หลู่เจียวรีบนำกระต่ายที่ตายแล้วออกไปวางตัวหนึ่งลงในพื้นที่มิติและอีกตัวในตะกร้า

 

นางสัญญากับเซี่ยเสี่ยวเป่าไว้ก่อนหน้านี้กระต่ายป่าตัวนี้ก็จะมอบให้กับเขา

 

หลังจากที่หลู่เจียวเก็บข้าวของนางก็ลุกขึ้นและลงจากภูเขาการเก็บเกี่ยวของวันนี้ถือว่าค่อนข้างโชคดีและนางก็รู้สึกอารมณ์ดีอย่างสุดจะพรรณนา…

 

เพียงแต่นางเดินมาไม่ไกลนางก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอันเร่งรีบต่อหน้านางพร้อมกับเสียงร้องไห้อย่างตื่นตระหนก

 

“พี่ซูอดทนไว้ท่านต้องอดทนไว้”

 

“ลุงเสี่ยวการแสดงออกของพี่ใหญ่ซูผิดปกติมากข้าเกรงว่าพวกเราจะไม่สามารถลงไปถึงก้นภูเขาได้”

 

“สวรรค์เจ้าถูกงูแหวนทองกัดได้ยังไง”

 

“ถ้าพี่ซูประสบอุบัติเหตุครอบครัวซูจะทำอย่างไร”

 

“พี่ซูขึ้นไปบนภูเขาในครั้งนี้เพื่อพี่หยุนจินไม่งั้นเขาก็คงไม่ได้รับความเดือดร้อนเช่นนี้”

 

หลู่เจียวได้ยินเรื่องซุบซิบต่อหน้านางอย่างคลุมเครือและยังได้ยินใครบางคนพูดถึงเซี่ยหยุนจินจนนางอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและก้าวไปข้างหน้า

 

ในไม่ช้านางก็เห็นคนห้าหรือหกคนข้างหน้าถือเหยื่อบางส่วนลงมาจากภูเขาด้วยความตื่นตระหนกมีสองคนยกเปลหามธรรมดาอยู่ในมือและมีคนคนหนึ่งนอนอยู่บนเปลหามนั้นคาดว่าจะบาดเจ็บสาหัส

 

หลู่เจียวจำคนที่อยู่บนเปลหามได้อย่างรวดเร็วเขาเป็นนักล่าในหมู่บ้านที่มีประสบการณ์เขามักจะหาเลี้ยงชีพด้วยการล่าสัตว์แต่ถึงแม้เขาจะไม่ได้ขึ้นมาล่าสัตว์ครอบครัวของพวกเขาก็ยังได้ทานอาหารดีๆได้

 

ต่อมาเซี่ยหยุนจินแนะนำร้านอาหารให้เขาทำงานในเมืองและอีก2ครอบครัวใหญ่ในเขตปกครองและสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขาก็ดีขึ้น

 

เนื่องจากคนๆนี้รู้สึกขอบคุณสำหรับความเมตตาของเซี่ยหยุนจินเขาจึงส่งสิ่งเล็กๆน้อยๆไปที่บ้านเซี่ยเมื่อไม่มีอะไรทำ

 

หลู่เจียวจำครอบครัวซูที่เคยปกป้องเด็กสี่คนก่อนหน้านี้ดูเหมือนว่าจะเป็นพวกเขา

 

ผู้ชายคนนี้มีอะไรผิดปกติ?บางเจ็บตรงไหน…

 

หลู่เจียวก้าวขึ้นไปตรวจสอบและพบทันทีว่าน่องของชายคนนั้นถูกงูพิษกัดน่องบวมเหมือนต้นขาและอาการบวมยังคงลุกลามต่อไป

 

เป็นงูที่มีพิษร้ายแรงมากที่ทำลายเส้นประสาทหลังจากกัดคนงูพิษนี้สามารถกัดคนตายได้เพียงใช้เวลาตั้งแต่แปดถึงเจ็ดสิบสองชั่วโมงยิ่งจัดการกับมันได้เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเพราะมันคือพิษที่ทำลายประสาท

 

ถ้าไม่รีบรักษาหรือรักษาได้ทีหลังพิษงูก็ไม่สามารถเคลียร์จนหมดในร่างและในอนาคตเขาจะแก่เร็วผมและฟันจะหลุดเร็วกว่าปกติและอาจจะเป็นอัมพาตเดินไม่ได้ตลอดชีวิต…

 

หลู่เจียวคิดอย่างรวดเร็วและพูดออกไปว่า"ช้าก่อน"

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป