ใบหน้าของหลู่เจียวเย็นลงเมื่อเห็นภาพทั้งหมดเซี่ยหยุนจินมีเลือดออกในม้ามแต่ยังบังคับให้ตัวเองลุกจากเตียงและเพราะม้ามของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสดังนั้นเขาจึงอาเจียนออกมาเป็นเลือด

หลู่เจียวมองดูเด็กน้อยทั้งสี่คนที่ยืนอยู่หน้าลานบ้านพวกเขาทั้งหมดมีผมที่ยุ่งเหยิงเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยและเด็กน้อยทั้งสี่คนก็มีบาดแผลบนใบหน้า

เมื่อเด็กน้อยทั้งสี่เมื่อเห็นหลู่เจียวปรากฏตัวพวกเขารู้สึกผิดโดยไม่มีเหตุผลและร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว

หลู่เจียวก้าวขึ้นไปต่อหน้าเด็กน้อยทั้งสี่เอื้อมมือไปลูบศีรษะของพวกเขาเพื่อปลอบใจทีละคนจากนั้นนางก็หันหลังเดินไปข้างเซี่ยหยุนจินเอื้อมมือออกไปและกอดเซี่ยหยุนจินอุ้มพาเดินไปที่ห้องนอนทางทิศตะวันออก

เมื่อเซี่ยหยุนจินเห็นนางปรากฏตัวเขารู้สึกโล่งใจโดยไม่มีเหตุผลและเขาก็หมดสภาพเวียนศีรษะและเหมือนจะสลบไปได้ทุกเมื่อ

อย่างไรก็ตามเขายืนกรานที่จะมองไปที่ดูหลู่เจียวและกล่าวออกไปว่า"อย่าสุภาพกับพวกเขา"

หลู่เจียวแข็งแกร่งมากเซี่ยหยุนจินรู้เรื่องนี้ดีเขาพูดแบบนี้เพื่อทำให้หลู่เจียวจัดการครอบครัวของแม่ม่ายหลี่โดยไม่ต้องเกรงใจ

หลู่เจียวเข้าใจความหมายของเขาและพยักหน้าอย่างเศร้าสร้อย“ข้ารู้ว่าต้องทำอย่างไรเจ้าพักผ่อนให้เต็มที่ไม่ต้องกังวลที่เหลือข้าจะจัดการเอง”

ทันทีที่นางพูดจบเซี่ยหยุนจินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเขาก็หมดสติไป

หลู่เจียวเหลือบมองดูเขาชายคนนี้บาดเจ็บสาหัสหากนางไม่ได้ปรับสภาพร่างกายของเขาด้วยน้ำพุจิตวิญญาณเขาก็คงไม่สามารถทนฝืนได้นานเพียงนี้

แต่การมีนางอยู่ใกล้ๆไม่ใช่เรื่องใหญ่นางสามารถจัดการได้

คิ้วของหลู่เจียวขยับและนางก็หยดน้ำพุจิตวิญญาณลงในปากของเซี่ยหยุนจินอย่างรวดเร็วคราวนี้นางหยดมากขึ้นอย่างไรก็ตามเซี่ยหยุนจินหมดสติและไม่ทราบว่านางป้อนน้ำพุจิตวิญญาณให้เขา

การให้น้ำพุจิตวิญญาณโดยตรงนั้นมีประสิทธิภาพมากและร่างกายของเซี่ยหยุนจินจะฟื้นตัวอย่างรวดเร็วอย่าลืมว่านี่เป็นของวิเศษมีพลังวิญญาณอยู่ในตัวที่เทพนักประพันธ์เรื่องนี้ได้ใส่มาให้นางเป็นสกิลติดตัวและเป็นไอเทมเริ่มต้นของนางนางเคยได้อ่านมาจากนิยายมาหลายเรื่องน้ำพุจิตวิญญาณนี้สามารถรักษาได้แทบทุกโรคเพียงแต่บางโรคแค่ต้องใช้เวลาเท่านั้นเอง

หลังจากที่หลู่เจียวป้อนน้ำพุจิตวิญญาณเสร็จด้านนอกสนามเสียงกรีดร้องของแม่ม่ายหลี่ก็ดังเข้ามาอีกครั้ง

“นังอ้วนพวกเรายังไม่จบเรื่องกันเจ้ามาดูสิว่าสัตว์ร้ายสี่ตัวในครอบครัวของเจ้าทำอะไรกับหลานสาวคนโตและหลานสาวคนที่สองของข้าบ้างดังนั้นครอบครัวของเจ้าจะต้องเสียเงินค่าทำขวัญถ้าวันนี้เจ้าไม่จ่ายเงินเรื่องนี้ก็ยังไม่จบเราจะไม่ปล่อยมันไป”

ทันทีที่แม่ม่ายหลี่พูดจบหลู่เจียวก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนของเอ้อเป่าและการดุด่าตอบออกไป

“นังแม่ม่ายน่ารังเกียจอย่าคิดที่จะได้เงินของครอบครัวเราเงินของครอบครัวเราสงวนไว้สำหรับค่ายาของพ่ออีกอย่างเป็นหลานสาวคนโตของเจ้าที่วิ่งมาที่บ้านของเราเพื่อขโมยของนางสมควรแล้วที่จะถูกทุบตี”

หลังจากที่เอ้อเป่าร้องไห้และดุเสียงที่เลอะเทอะของซันเป่าก็ดังขึ้น

"สวรรค์ขออย่าให้คนผู้นี้มีชีวิตที่ดีสวรรค์โปรดช่วยพวกเราด้วย"

แม้ว่าหลู่เจียวจะโกรธแต่ก็ยังอยู่ในห้องแต่ขมับของนางก็ปวดตุ๊บๆเมื่อนางได้ยินเอ้อเป่าและซันเป่าร้องไห้และร้องด่าออกไปไม่รู้พวกเขาไปสรรหาคำหยาบมาจากไหน

ในเวลาเดียวกันนางรู้สึกว่าคำพูดที่ร้องไห้และด่าของสมบัติทั้งสองนั้นค่อนข้างคุ้นเคยหลู่เจียวคิดอยู่ครู่หนึ่งและตระหนักได้ว่าพวกเขาคงจำเอามาจากเจ้าของร่างเดิมเมื่อเป็นเช่นนี้ต่อไปนางคงต้องอบรบพวกเขามากกว่านี้จะได้พูดจาดีขึ้น

ระหว่างที่คิดหลู่เจียวก็ก้าวออกไปนอกบ้าน

นอกบ้านแม่ม่ายหลี่กระโดดไปด้านข้างของเด็กน้อยสองคนร้องด่าออกไปบ้าง

“เจ้าสัตว์ร้ายตัวน้อยเจ้ากล้าด่าข้าดูสิว่าถ้าข้าไม่ฆ่าเจ้าหมาสองตัวในวันนี้ข้าก็ไม่ใช่คนแล้วพ่อของเจ้าเป็นอัมพาตแม่ของเจ้าจะไม่ต้องการเจ้าในไม่ช้าเจ้ายังกล้าตะโกนใส่หญิงชราคนนี้ดูสิว่าหญิงชราคนนี้จะจัดการเจ้าเช่นไรข้าจะทุบตีเจ้าจนตาย”

เมื่อหญิงม่ายชราพูดจบนางต้องการจะรีบไปทุบตีผู้คนแต่ถูกชาวบ้านห้ามเอาไว้ครอบครัวของย่าสองปกป้องลูกแฝดสี่และป้องกันไม่ให้แม่ม่ายหลี่ตีพวกเขา

เซี่ยเสี่ยวเป่าชี้ไปที่แม่ม่ายหลี่อย่างโกรธจัดและตะโกนว่า"เจ้ากำลังกล่าวหาคนแบบผิดๆหลานสาวคนโตของเจ้าและเอ้อหนิวมาขโมยของบ้านนี้เจ้ายังมีเหตุผลอะไรและนอกจากหลานสาวคนโตและเอ้อหนิวที่มาต่อสู้กับสมบัติทั้งสี่ครอบครัวของเจ้าก็ยังมารังแกเด็กทั้งสี่ลูกของเจ้า10ขวบก็นับว่าแย่พออยู่แล้วและเจ้าไม่คิดว่ามันน่าละอายเกินไปหรือเปล่าที่จะทุบตีเด็กๆสี่คน”

แม่หม้ายหลี่ฟังคำพูดของเซี่ยเสี่ยวเป่ากระโดดขึ้นไปสูงสามฟุตและสาปแช่ง"ไปตายซะไอ้เด็กเวรใครเห็นลูกข้าทุบตีผู้คนใครเห็นข้าแค่เห็นหลานสาวคนโตและหลานสาวคนที่สองของข้าถูกเด็กๆพวกนี้ทุบตีมันช่างน่าสังเวชใจนักดังนั้นครอบครัวนี้ต้องเสียเงิน…"

หลู่เจียวเพิ่งออกมาและมองไปที่แม่ม่ายหลี่ด้วยการเยาะเย้ย"เจ้าต้องการให้ครอบครัวเราเสียเงินใช่หรือไม่"

ก่อนที่แม่ม่ายหลี่จะพูดได้เสิ่นซิ่วลูกสาวของนางก็ยื่นมือออกไปและดึงแม่ของนาง“แม่กลับกันเถอะอย่าเพิ่งโวยวาย…”

แม่ม่ายหลี่ตบมือของเสิ่นซิ่วและดุว่า“ไปให้พ้น”

เมื่อนางพูดจบนางดึงเสิ่นต้าหยูและเสิ่นเอ้อหนิวที่อยู่เบื้องหลังนางออกมา

หากแฝดสี่มีอาการบาดเจ็บที่ใบหน้าเสิ่นต้าหนิวและเสิ่นเอ้อหนิวจะยิ่งแย่ลงไปอีกพวกเขาได้รับบาดเจ็บทั้งตัวใบหน้าของพวกนางเต็มไปด้วยเลือดคนหนึ่งสูญเสียฟันและอีกคนหนึ่งมีจมูกแตกยืนก็ไม่ค่อยนิ่งจนแม่ม่ายหลี่ต้องประคองขึ้นมาด้วยมือของนาง

หลู่เจียวสามารถเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่เด็กหญิงทั้งสองจะโดนสมบัติทั้งสี่ทุบตีและหากทุบตีก็คงไม่ขนาดนี้เพราะเด็กทั้งสองนั้นตัวโตกว่ามากเด็กชายทั้งสี่คนขาดสารอาหารและมีพละกำลังเพียงเล็กน้อยเดินก็ไม่ค่อยจะตรงทางนางยังต้องอุ้มอยู่เลยบางครั้งพวกเขาจะเอาชนะพวกนางแบบนี้ได้อย่างไร

ดังนั้นสิ่งนี้จึงมีแนวโน้มที่จะเป็นไปได้พวกนางอาจถูกทุบตีโดยตระกูลเสิ่นหรือหกล้มกันเองจากนั้นก็บอกว่าเป็นเพราะสมบัติทั้งสี่ลงมือเพื่่อแบล็กเมล์เงิน

แม่ม่ายหลี่ชี้ไปที่เสิ่นต้าหนิวและเสิ่นเอ้อหนิวมองไปที่หลู่เจียวแล้วพูดว่า“ดูสิ่งดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกสองคนของข้าใบหน้าบาดเจ็บฟันหายไปและตาก็บวมทำไมเจ้าไม่จ่ายค่ารักษาให้พวกเรา”

หลู่เจียวเหลือบมองไปที่เด็กหญิงสองคนโดยคิดว่าพวกเขารังแกสมบัติทั้งสี่และจบลงด้วยการถูกครอบครัวเสิ่นทุบตีหลู่เจียวรู้สึกว่านางสมควรได้รับมัน

นางเพิกเฉยต่อแม่ม่ายหลี่ของบ้านเสิ่นและหันไปมองเด็กๆทั้งสี่"เกิดอะไรขึ้นบอกข้าที"

หลังจากฟังคำพูดของหลู่เจียวแล้วนั้นต้าเป่าก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดทันที

“วันนี้เจ้าบอกให้พวกเราดูบ้านและเราก็ดูอยู่ในครัวและพบว่าเสิ่นต้าหนิวแอบเข้าไปในครัวจากสวนหลังบ้านของเรานางเข้าไปในครัวแล้วหยิบไก่ของเราและไข่ของเราแล้ววิ่งหนีไปข้าไม่อยากปล่อยให้นางวิ่งนางเลยเรียกคนมาช่วยแล้วเสิ่นเสี่ยวซานกับเสิ่นเอ้อหนิวที่อยู่ข้างนอกก็เข้ามา”

“จากนั้นทั้งสามก็ทุบตีเราพวกเราเอาชนะพวกเขาไม่ได้เราเลยกรีดร้องพวกเขาตกใจทั้งสามวิ่งหนีไปและหลังจากนั้นแม่ม่ายหลี่ก็มาที่นี่แล้วมาบอกให้พวกเราเสียเงิน”

แม้ว่าต้าเป่าจะยังเด็กแต่ภาษาก็เรียบร้อยและเรียบเรียงเรื่องราวได้ตรงประเด็นทันทีที่เขาพูดจบผู้ชมทั้งหลายก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเสียที

หลายคนยังเดาความคิดของแม่ม่ายหลี่อีกด้วยทั้งนี้ก็เพราะว่าภรรยาของหยุนจินเริ่มร่ำรวยจากการขายเนื้อหมูป่าและต้องการโกงเงินของผู้อื่นและเสิ่นต้าหนิวกับเสิ่นเอ้อหนิวได้รับบาดเจ็บพวกเขาก็เลยต้องการเรียกเงินสินไหมทดแทน

โดยทั่วไปเป็นเรื่องยากมากที่จะรับมือกับแม่ม่ายหลี่ด้วยเพราะนางเป็นคนบ้าแค่นางต้องการเงินของครอบครัวหยุนจินนางก็ไม่ลังเลเลยที่จะทุบตีหลานสาวของนางจนเป็นซะขนาดนี้เพื่อเรียกร้องเอาเงินคนอื่นคนที่สามารถทำได้ขนาดนี้หากไม่เรียกว่าคนบ้าก็ไม่รู้ว่าจะเรียกอะไร…

หลายคนในฝูงชนเริ่มมองไปที่หลู่เจียวอย่างกังวลว่านางจะรับมือยังไง

หลู่เจียวจำวันที่หลู่เจียวคนก่อนเสียชีวิตและสงสัยว่าลูกแฝดสี่คนแอบขโมยไข่ไปกินแต่ดูเหมือนว่าคนที่ขโมยไข่ไปกินจริงๆน่าจะเป็นเสิ่นต้าหนิวและการมาขโมยครั้งนี้ก็ไม่น่าจะเป็นครั้งแรก…

หลู่เจียวมองไปที่แม่ม่ายหลี่ด้วยการเยาะเย้ยและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ"แม่ม่ายหลี่ตอนนั้นเจ้าอยู่ที่ไหน"

แม่ม่ายหลี่อธิบายไม่ถูก"บ้านของเจ้าเอ้ยบ้านของข้า…"

หลู่เจียวเยาะเย้ย"อย่าพูดว่าลูกของเจ้าได้รับบาดเจ็บจากครอบครัวของเราเพียงแค่พูดว่าครอบครัวของเจ้าสามคนมาที่บ้านของเราเพื่อขโมยของก็สมควรถูกทุบตีได้แล้วไม่ต้องพูดถึงการบาดเจ็บสาหัสแม้ว่าพวกเขาจะถูกฆ่าตายพวกเขาก็สมควรที่จะได้รับมัน"

“ทำไมเจ้าไม่ไปที่อำเภอด้วยกันแล้วถามนายอำเภอต่อหน้าไปเลยว่าถ้าขโมยของๆคนอื่นและถูกเจ้าบ้านทุบตีจนบาดเจ็บสาหัสพวกเราจะถูกลงโทษหรือพวกเจ้าจะถูกลงโทษ”

ขณะที่หลู่เจียวพูดนางก็เดินไปทางแม่ม่ายหลี่แล้วกล่าวสืบต่อ

"พวกเจ้าไปบ้านคนอื่นเพื่อขโมยของและเจ้ายังไร้ยางอายต้องการหลอกลวงผู้คนฮ่าฮ่าฮ่า…การกระทำของเจ้ามันชั่งน่าสบเพชยิ่งนัก"