ระหว่างที่เดินลงเขานั้น

หม่ากั๋วเทา ได้จับเอาไก่ป่า แถวนั้นมาทดสอบ ผลปรากฏว่านำเข้าไปในพื้นที่มิติของทุกคนได้

แต่พอจับกระต่าย ผลปรากฏว่า นำเข้าไปในพื้นที่มิติของหม่ากั๋วหมิง หม่าจือฉุนได้ ยกเว้นของหม่ากั๋วเทา

มีคำอธิบายเดียวนั่นก็คือ สัตว์แต่ละตัวมีพลังธาตุต่างกัน กระต่ายนั้นเป็นธาตุไม้ พอนำเข้ามิติของหม่ากั๋วเทา ก็เท่าช่วยเติมพลังให้กับมิติ และคาดว่าไก่ป่านั้นจะเป็นธาตุทอง ไม่สามารถให้ผู้เป็นมารดาของลูกๆ เก็บไก่เข้าไปในลูกบอลทองของเธอได้ แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอก็ยังทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เพราะยังไม่ได้เปิดใช้งาน ด้วยการดูดซับพลังธาตุทองจากก้อนทอง ในตอนเริ่มต้นเหมือนคนอื่นๆ

ส่วนคำถามที่ว่า สามารถนำคนเข้าไปได้หรือเปล่านั้น ก็บอกไม่ได้เหมือนกัน เพราะมนุษย์นั้นมีหลายธาตุ แต่ละคนก็มีธาตุต่างกัน เพราะฉนั้นอย่าเสี่ยงนำเข้าไปเลยจะดีกว่า เข้าไปคนเดียว เฉพาะเจ้าของลูกบอลหยกก็พอ…

…

กว่าจะเดินลงมาถึงบ้าน ก็เป็นเวลาใกล้ค่ำแล้ว แต่ก็ยังพอที่จะทำอาหารเย็น กินได้ก่อนนอน

ทุกคนอาบน้ำนอนอย่างเหนื่อยล้า

…

เช้าวันใหม่

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเขานั้น เหมือนกับว่าหลับฝันไปตื่นหนึ่ง

หม่าจือฉุน ฝังลูกบอลหยกดำของเธอไว้ในลานบ้าน เธอไม่อยากให้คนที่บ้านไม่สบายใจ อีกอย่างหากนำไปด้วย เธอก็อาจจะอดไม่ได้ที่จะนำออกมาเล่น เพราะฉนั้น เธอค่อยเล่นในตอนที่อยู่บ้านก็แล้วกัน

หม่ากั๋วหมิง นำเหอโสว่อู ที่เป็นหัวเล็กๆหลายหัวให้กับบิดาและมารดา ให้พวกท่วนช่วยกันฝานเป็นชิ้นเล็กๆ ให้เท่ากับหั่นซอยเนื้อ หัวลูกหัวหลานของ เหอโสว่อูนั้นมีตั้งแต่ขนาดเท่าแขน คล้ายโสมคน ไปจนถึงขนาดเท่าตุ๊กตาหมี ซึ่งพวกนี้ก็สามารถทำเป็นยากินเสริมปราณได้หลายปี เพียงแต่ที่บ้านมีหลายคน ก็อาจจะกินหมดภายในเวลา 2 ปี

สำหรับบิดานั้น หากไม่นำเหอโสว่อูเข้าไปในมิติของลูกบอลหยกเขียวของเขา เขาก็สามารถหยิบจับ พวกมันได้ปกติ เหมือนกับการหยิบสมุนไพร หรือต้นไม้ เขาก็สามารถทำได้เหมือนเดิม แต่สำหรับเศษๆของพวกมันนั้น แน่นอนว่าหม่ากั๋วเทา ย่อมไม่ให้เสียเปล่าอยู่แล้ว ใช้ลูกบอลหยกเขียวของเขาทำความสะอาด ดูดไม่เหลือแม้แต่ฝุ่นและเปลือกของมัน รวมทั้งเศษใบ เศษราก เศษกิ่งของมัน

หม่ากั๋วหมิงนำลูกบอลหยกสีทองของมารดา มาให้เธอ แต่เธอมอบให้กับหม่ากั๋วเทาผู้เป็นสามี ถือว่าฝากไว้ก่อน เธอไม่อยากอยู่ใกล้มัน กลัวเผลอใจนำทองไม่กี่ชิ้นในบ้านไปเลี้ยงมัน หม่ากั๋วเทาก็เก็บไว้ให้ และแอบคิดอยู่ว่า จะหาทางทำเงิน และซื้อทองกลับมาบ้านเยอะๆ เพราะให้ภรรยาของตัวเองได้ใช้ เพียงแต่เหอโสว่อูนี้ไม่สามารถนำไปขายได้ แต่บนเขาก็มีสมุนไพรมากมาย ย่อมต้องมีโอกาสอีก

และเมื่อคิดไปคิดมา เหมือนเขาจะคิดอะไรขึ้นมาได้ ลูกบอลหยกของเขานั้น มีพลังในการดูดพลังชีวิตของพืช ในทางตรงกันข้าม เป็นไปได้ไหมว่า มันจะสามารถเร่งการเจริญเติบโตของพืชได้ด้วย อย่างการนำพลังชีวิตจากอีกต้นไปใส่อีกต้น จะเป็นยังไง หากเขาสามารถเร่งการเจริญเติบโตของโสมป่าได้

เขาคิดว่ามันน่าจะทำได้ เพราะวันก่อน เขาเห็นลูกชายใช้ลูกบอลหยกเพลิงของเขาดูดซับเปลวไฟ และมันสามารถพ่นเปลวไฟที่ดูดซับออกมาได้ด้วย ตอนสู้กับงูยักษ์ เช่นนั้นในเคสของเขาก็น่าจะทำได้เหมือนกัน ดูดซับพลังชีวิตจากต้นไม้ใหญ่ แล้วนำมาใส่ต้นโสมหรือสมุนไพร เพื่อช่วยเพิ่มพลังชีวิต และเพิ่มอายุของโสมป่าได้

ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น หากนำโสมป่าไปขายให้ร้านสมุนไพร หากเป็นโสมป่าอายุร้อยปี เขาก็สามารถทำเงินได้หลายสิบล้านหยวนแล้ว และมันก็ไม่ได้เป็นจุดสนใจมากนัก เพราะยังไงพื้นที่แถบนี้ ก็มีการนำโสมป่าไปขายให้ร้านสมุนไพรเป็นเรื่องปกติธรรมดาอยู่แล้ว

ความจริงเขาก็ปลูกโสมพวกนั้นตั้งแต่ภรรยาท้องลูกชาย และกะจะเก็บขาย ตอนที่ลูกชายอายุ 20 ปี เพื่อให้ลูกชายเอาเงินไปทำทุน เมื่อตอนโตเป็นหนุ่ม เช่นใช้เป็นทุนการศึกษา ในเมื่อตอนนี้มีโอกาสแล้ว ก็แค่เก็บเกี่ยวล่วงหน้าเท่านั้นเอง

เมื่อขายโสมได้แล้ว ก็ซื้อทองกลับมา ตอนนี้ทองคำตำลึงละ 12,000 หยวน เขาก็สามารถซื้อทองคำให้ภรรยา ซัก 10-20 ตำลึง ก็คงไม่ยากจนเกินไป อีกทั้งเขาก็ไม่ได้ซื้ออะไรให้ภรรยามานานมากแล้ว สมควรซื้ออะไรให้เธอซักหน่อย

หม่ากั๋วเทา เกิดความคิดดีๆในใจและแอบวางแผนเงียบๆ รอพรุ่งนี้เช้าตอนที่เขาขึ้นเขา เขาจะลองทำตามแผนดู…