เช้าอีกวัน

ถึงแม้ว่าเมื่อคืน หม่ากั๋วหมิงจะนอนดึก แต่เขาก็ตื่นเต้นเกินไปที่จะนอนต่อ อีกอย่าง ด้านนอกเต็นท์ในตอนนี้นั้น ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของหม่าจือฉุนหัวเราะดังลั่น คล้ายกำลังเล่นสนุกอะไรบางอย่าง

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ ตอนนี้เธอกำลังหัดควบคุมก้อนหยกดำของตัวเองอยู่

พอตื่นเช้าขึ้นมา บิดาก็ได้อธิบายต่างๆให้ลูกสาวเข้าใจ ว่าก้อนหยกนั้นสามารถทำอะไรได้บ้าง ทำให้นางได้เปิดโลกใหม่ ด้วยความที่นางเป็นเด็ก นางจึงไม่ได้คิดอะไรมากจนเกินไป และเปลี่ยนโหมดได้ง่าย จากที่เคยหวาดกลัวเมื่อคืน ตอนนี้กลับเหมือนได้ของเล่นใหม่

กระทั่งบิดายังทดสอบการนำสิ่งของเข้าไป และนำสิ่งของออกมาเป็นผลสำเร็จแล้วด้วย เขายังเล่าให้กับภรรยาของตัวเองฟังอย่างตื่นเต้น

แต่พอนำก้อนหยกของภรรยาออกมาจากกระเป๋าของหม่ากั๋วหมิง ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้

ก้อนหยกของแต่ละคนนั้น จะต้องดูดซับพลังจาก ของที่มีธาตุตรงกันกับก้อนหยกเสียก่อน ก้อนหยกของจางซินอวี่นั้น เป็นธาตุทอง สงสัยว่าต้องหาทองมากองใส่มัน มันถึงจะสามารถทำได้เหมือนอย่างคนอื่นๆ

จางซินอวี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ที่บ้านนั้นยากจน มีเพียงสินเดิมของเธอเท่านั้นที่มีทองอยู่ไม่กี่ตำลึง ไม่รู้สมควรนำออกมาทดลองดีหรือเปล่าเมื่อกลับไป แต่เมื่อคิดไปคิดมา เธอก็ตัดสินใจได้ว่า คงต้องตัดใจ เพราะยังไงทองพวกนั้นก็เป็นสิ่งสำคัญแปลงเป็นเงินได้ ในยามจำเป็น หากนำมาใช้ทิ้งใช้ขว้าง ก็คงรู้สึกเสียดายไม่น้อย

หม่ากั๋วเทา ก็รู้สึกผิดเล็กน้อย ที่ทำให้ภรรยาดีใจเก้อ

และในตอนที่นำก้อนหยกกลับมาใส่ในกระเป๋าเป้ของหม่ากั๋วหมิง ลูกชายเขาก็ตื่นพอดี และพอหม่ากั๋วหมิงก็เห็นบิดานำก้อนหยกกลับมา ด้วยใบหน้าผิดหวัง เขาก็พอเข้าใจและเดาได้ว่า เกิดอะไรขึ้น นั่นเพราะมารดานั้นดันเก็บได้ก้อนหยกธาตุทอง ซึ่งอันที่จริง มันก็น่าจะเป็นทองจริงๆ เพียงแต่ว่า การจะเติมพลังให้มันนั้น ไม่รู้จะต้องใช้ทองคำ กี่ตำลึง กี่ชั่ง ต้องเติมมากน้อยแค่ไหน ถึงจะเปิดใช้งานได้

เมื่อเป็นดังนี้ สงสัยว่าเมื่อได้เงินจากการแต่งนิยาย เขาจะต้องซื้อทองคำจำนวนหนึ่ง เพื่อมาเติมพลังให้กับก้อนหยกทองของมารดาให้ได้ เพื่อที่มารดาจะได้มีพื้นที่มิติในการเก็บของได้ เหมือนกับคนอื่นๆ และอาจจะสามารถค้นพบวิธีใช้งานอย่างอื่นได้อีกในอนาคต

"พอแล้ว อย่าเล่นมากเกินไป เดี่ยวจะปวดหัวเอาได้" หม่ากั๋วเทา ดุลูกสาวตัวเอง ที่กำลังสั่งให้ ลูกบอลหยกดำ บินวนรอบกายเธอ

"ค๊า…" หม่าจือฉุนตอบรับ ความจริง ตอนนี้เธอก็เริ่มมึนๆศีรษะอย่างว่าจริงๆ เธอจึงหยุดพัก แล้วนำก้อนหยกของเธอฝังดินเอาไว้ คล้ายซาร์จแบตเอาไว้ก่อน ค่อยเล่นใหม่ แล้วไปช่วยมารดา ตระเตรียมอาหารเช้า…