ในร้านอินเตอร์เน็ต

หม่ากั๋วหมิง ท่องไปในโลกอินเตอร์เน็ต หาข้อมูลเพิ่มเติม ในโลกนี้ก็เป็นประเทศจีนเหมือนกัน และมีพื้นที่ของประเทศเท่ากับในอีกจักรวาลในโลกก่อน แทบเหมือนกันทุกอย่าง แต่เทคโนโลยีบางอย่าง ยังคงล้าหลังกว่าโลกเก่าของหม่ากั๋วหมิงเป็นอย่างมาก

ตอนนี้ยังไม่มีไป่ตู้ และยังไม่มีเว่ยป๋อ เพราะตอนนี้อยู่ในปี ค.ค. 2012 และหากเว่ยป๋อเกิดขึ้นมาเหมือนในอีกจักรวาล ก็คงจะเกิดในเดือนสิงหาคม ปี 2012 ซึ่งตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกหลายเดือน เพราะพึ่งจะต้นปี และอีกไม่นานหลังจากนั้นสองปี บริษัทเซ็นเทนของหม่ากั๋วหมิง ก็จะซื้อเว่ยป๋อ กลายเป็นบริษัทลูกของเซ็นเทน หากโลกนี้มีเว่ยป๋อ เขาก็อยากสร้างเซ็นเทนเพื่อซื้อเว่ยป๋อเหมือนเดิม แต่จะว่าไปแล้ว โลกนี้คงไม่มีเซ็นเทนเพราะเขาที่เป็นผู้ก่อตั้ง ยังเป็นเด็กนักเรียนอยู่เลย และไม่ได้มีเงินทุนขนาดนั้น ในตอนนี้ อาจง่ายกว่านั้น คือเขาสร้างเว่ยป๋อขึ้นมาเอง จะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อ

หม่ากั๋วหมิง หันไปดูรอบตัว ภายในร้านเน็ต มีเด็กและเยาวชนเล่นเกม cs เกมยิงบุคคลที่หนึ่ง และเกมวางแผนอย่าง Red Alert และ yuri ซึ่งมีติดตั้งเอาไว้ในร้าน ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์จากต่างประเทศ ที่คอยสูบเงินจากคนในประเทศออกไปโดยไม่รู้ตัว

และนี่ก็เป็นสาเหตุที่เขาซื้อเว่ยป๋อ เพราะต้องการส่งเสริมเว็บเครือข่ายสังคม เหมือนกับเฟคบุ๊ค เงินจะได้ไม่รั่วไหลไปต่างประเทศ

เมื่อคิดดูว่าเงินโฆษณาเป็นพันล้านในแต่ละวัน ไหลไปเข้าเฟคบุ๊ค ออกไปนอกประเทศ แถมยังไม่เสียภาษีให้คนในชาติ เมื่อถึงตอนนั้น ชาติก็จะแห้งกรอบขึ้นเรื่อยๆ เหมือนถูกสูบเลือดสูบเนื้อ เหมือนกับประเทศในเอเซีย หลายประเทศ ที่ใช้เฟคบุ๊คกันอย่างบ้าคลั่ง และเม็ดเงินก็ไหลออกไปอย่างบ้าคลั่ง แล้วดูถูกเว็บเครือข่ายสังคม ที่ทำโดยคนของประเทศว่าเป็นเว็บขยะ คุณเอ้ย หากไม่มีทุน ไม่ส่งเสริม มันก็คงไปได้ไม่ไกล คุณไม่รู้เหรอ แล้วคุณจะบ่นทำไม จะว่าไปแล้วคนพวกนี้ ชอบบ่นว่าประเทศตัวเองยากจนในเฟคบุ๊คไปวันๆ ทั้งที่ตัวเองเป็นคนส่งเสริมให้ประเทศยากจนโดยไม่รู้ตัว

ทุกร้านเน็ตร้านเกม จะต้องมีเกมพวกนี้ให้เด็กและเยาวชนเข้ามาเล่น หายากที่จะมีคนเข้ามานั่งพิมพ์งาน และท่องอินเตอร์เน็ตเพื่อหาข้อมูล กระทั่งมือถือก็ยังเป็นแบบโบราณ 2G ยังไม่มีสมาร์ทโฟน แต่ถึงกระนั้น ตัวหม่ากั๋วหมิงเอง ก็ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือธรรมดาๆนี้เลยซักเครื่อง การติดต่อสื่อสาร ก็ค่อนข้างลำบากกันเล็กน้อย

การที่ต้องจ่ายเงินห้าหยวนต่อหนึ่งชั่วโมง ยังถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่สูงมาก ในร้านเน็ต เพราะเงินในกระเป๋าของหม่ากั๋วหมิงมีอยู่สามร้อยหยวนเท่านั้น ซึ่งทุกการจ่ายออก จะต้องได้อะไรที่คุ้มค่ากลับมา หม่ากั๋วหมิง จึงไม่คิดจะเสียเวลากับการเล่นเกม เพื่อให้เปลืองเวลาและเปลืองเงินในกระเป๋า

การสร้างเกม หรือเขียนโปรแกรม เขียนเว็บ ยังคงเป็นแผนระยะยาว ตอนนี้เขาต้องแก้ไขปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายในระยะสั้นก่อน

ยามนั้น เขาก็ค้นพบลู่ทางทำเงิน

เว็บไซต์แรกนั้นเป็นเว็บขายเพลง ชื่อเว็บ ฟังเพลง ความหมายก็ตรงตามชื่อ ซึ่งเป็นเว็บอันดับหนึ่งของประเทศนี้ในโลกนี้ และมันยังได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล มีสมาชิกหลายร้อยล้านคนในเว็บ มูลค่าการซื้อขายเพลงในเว็บ สูงถึงเดือนละหนึ่งร้อยล้านหยวน เป็นอย่างน้อย

ในโลกนี้แตกต่างจากโลกก่อนหลายอย่าง บางอย่างในโลกก่อนมี โลกนี้กลับไม่มี และบางอย่างในโลกก่อนไม่มี ในโลกนี้กลับมี

และเมื่อพิจารณาดูดีๆ บางทีอาจจะดีกว่าในบางแง่มุม เพราะเว็บขายเพลงนี้มีพื้นที่ให้มือใหม่ขายผลงานเพลง มีระบบตรวจสอบเพลงที่แข็งแกร่งมาก น่าจะเป็นเอไอที่มีสติปัญญาสูง สามารถตรวจสอบได้ภายในเวลาไม่กี่นาที ว่าเพลงหรือดนตรีที่ทำออกมานั้น ซ้ำหรือเลียนแบบคนอื่นหรือเปล่า และเพลงที่เป็นต้นฉบับ จะได้รับการคุ้มครองตามกฏหมาย หากโพสต์ขึ้นเว็บนี้ จะมีหน่วยงานที่รับผิดชอบในการจดทะเบียนลิขสิทธิ์ในเว็บคอยให้บริการ และยังมีหน่วยงานที่คอยตรวจสอบการก๊อปปี้ หรือละเมิดลิขสิทธิ์ ว่ามีใคร นำผลงานเพลงของสมาชิกของเว็บ ไปใช้ที่ไหนหรือเปล่า ก็จะมีหน่วยงานของเว็บไปตามเก็บค่าลิขสิทธิ์ถึงที่แล้วนำส่งให้เจ้าของผลงาน

เมื่อสมาชิกฟังเพลงที่ถูกใจบนเว็บไซต์ จนถึงล้านวิว ก็จะได้รับเงินสนับสนุนจากเว็บไซต์ หนึ่งหมื่นหยวน และหากสมาชิกโหลดไปฟังในเครื่องคอม หรือเครื่องเล่นเพลง ก็จะเสียค่าบริการในการโหลด หนึ่งหยวนต่อหนึ่งเพลง ต่อการโหลดหนึ่งครั้ง เมื่อเพลงถูกโหลด ผู้แต่ง หรือเจ้าของผลงานก็จะได้เงิน กระทั่งคนที่ cover เพลง ก็จะต้องแบ่งรายได้ส่วนหนึ่งให้เจ้าของลิขสิทธิ์

โดยแบ่งกับเว็บไซต์ 80/20 โดยเว็บไซต์ได้แปดส่วน ศิลปินได้สองส่วน ถือเป็นเงื่อนไขที่ใจกว้างมาก ต้องทราบว่า ส่วนแบ่งรายได้ของศิลปินของจีนในโลกที่หม่ากั๋วหมิงจากมา ศิลปินจะได้แค่3-5%เท่านั้น

ถึงแม้ว่าเจ้าใหญ่ๆในเว็บนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นค่ายเพลง ที่มีผลงานเพลงฮิตและทำผลงานได้มาก จากค่ายเพลงของพวกเขาที่ปล่อยผลงานเพลงออกมา แต่ก็ยังเปิดโอกาสให้ศิลปินอิสระ ค่ายเพลงขนาดเล็ก หาเงินได้ผ่านช่องทางนี้

ในหัวของหม่ากั๋วหมิง จดจำเพลงได้หลายเพลงดังๆ ที่ยังก้องอยู่ในหัว อาจบางทีเขาอาจหยิบเอาเพลง ซักเพลงสองเพลง ในโลกก่อน มาสร้างเป็นผลงานเพลงของตัวเองออกมา แล้วอัพโหลดขึ้นไป ในเว็บไซต์นี้ เพื่อหาเงินทุน สิ่งนี้ น่าจะพอทำเงินได้

แล้วอีกลู่ทางหนึ่ง มันมีเว็บอ่านนิยายอยู่เว็บหนึ่ง ที่ดังมากเป็นอันดับหนึ่ง ชื่อเว็บ อ่านนิยาย ซึ่งความหมายก็ตรงตามชื่อ คือเป็นเว็บที่มีนิยายให้อ่าน โดยนิยายบนเว็บส่วนใหญ่ ก็เป็นนิยายที่สมาชิกแต่งขึ้นมา เท่ากับเปิดพื้นที่ให้สมาชิกแต่งนิยายเข้าไป แล้วแบ่งปันกันอ่านกับเพื่อนสมาชิกคนอื่นๆ

แล้วเว็บไซต์ยังเปิดให้บริการแบบ เปิดขายตอน เปิดขายเล่ม โดยแต่ละเรื่องจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งร้อยตอน แล้วจึงสามารถเปิดขายตอนได้หลังจากนั้น โดยแบ่งขายถูกๆ ตอนละหนึ่งหยวน โดยสมาชิกที่เป็นผู้อ่านจะเป็นคนซื้ออ่าน ถึงแม้ส่วนใหญ่่จะเป็นนิยายอ่านฟรี ที่แต่งโดยนักประพันธ์มือใหม่ ที่อยากแสดงผลงาน ให้คนอื่นได้อ่าน แต่ก็มีนิยายระดับท๊อปๆที่เปิดขายตอน ได้เงินไม่ใช่น้อยก็มี

และหากถูกใจสำนักพิมพ์ ก็อาจจะได้ตีพิมพ์ และมีส่วนแบ่งในผลงาน ตามสัญญาของแต่ละสำนักพิมพ์

โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก หม่ากั๋วหมิงก็สมัครลงชื่อเข้าใช้ เว็บอ่านนิยาย แล้วค้นหานิยายที่ตัวเองเคยอ่าน ว่ามีอยู่ในแวดวงนิยายในโลกนี้หรือเปล่า

นิยายหลายเรื่องในโลกก่อนหน้านี้ บางเรื่องสนุกมาก จนนำไปสร้างเป็นมังงะ เป็นอนิเมะ และบางเรื่องก็นำไปสร้างเป็นซีรีย์ เป็นหนัง ซึ่งบริษัทเซ็นเทนของหม่ากั๋วหมิง ก็มีบริษัทลูกที่ทำเรื่องพวกนี้อยู่เหมือนกัน

และที่หม่ากั๋วหมิงเปิดบริษัทลูกพวกนี้ ก็เพราะว่า มันเป็นความชอบส่วนตัวของเขา ถึงแม้เขาจะอายุมาก แต่เขาก็ยังชอบอ่านนิยาย ดูมังงะ ดูอนิเมะ เพราะอย่างนี้ เขาจึงเปิดบริษัทลูกพวกนั้นขึ้นมา และให้ทุนคนรุ่นใหม่ สร้างอนิเมะดีๆออกมาทุกเดือน

เพราะฉนั้นจึงถือได้ว่า เขามีวัสดุมากมายอยู่ในหัวของเขา ที่สามารถทำเงินได้

เมื่อไม่ปรากฏนิยายจากโลกก่อน ในโลกนี้ เขาก็ยิ้มออกมา ซึ่งนั่นมันก็แน่นอนอยู่แล้ว เพราะถึงจะเป็นโลกคู่ขนาน แต่นิยายออนไลน์ จะฮิตกันในปี 2016 ขึ้นไป ซึ่งในโลกนี้ บางเรื่อง คนแต่งอาจจะยังไม่คิดจะแต่งนิยายเรื่องนี้เลยก็เป็นไปได้… และบางเรื่อง อาจจะไม่ปรากฏขึ้นบนโลกนี้เลยก็เป็นไปได้ด้วย เพราะนักประพันธ์ในโลกนี้ อาจจะไม่ได้มีชีวิตอยู่ หรืออาจจะไม่ได้คิดจะแต่งมันขึ้นมา นั่นก็เป็นไปได้ด้วย…

อย่างไรก็ดี หม่ากั๋วหมิง ก็ไม่คิดที่จะหาเงินกับการก๊อปนิยายคนอื่นในโลกเก่ามาหากิน จนมากเกินไป คิดว่าจะเขียนไม่กี่เรื่อง เขียนเพื่อทำทุนตั้งต้นเท่านั้น หาเงินเพื่ออัพเกรดชีวิตและความเป็นอยู่ในเบื้องต้น ซื้อคอมพิวเตอร์ เช่าเซฟเวอร์ ซื้อเครื่องดนตรี เก็บเป็นทุนการศึกษา และเก็บเป็นค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ไม่ได้คิดที่จะเอาดีในด้านนี้ในโลกนี้…