เล่ม 1 ศิษย์ข้า มาฝึกเซียนกัน

ตอนที่ 6

เขาคิดว่าร่างกายของเขาจะตกกระแทก แต่ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเขาลืมตาขึ้นอย่างสับสน และทันใดนั้นเขาก็พบว่ามีคนกำลังโอบเอวของเขาไว้แน่น หญิงสาวที่เขาพบครั้งแรกในวันนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเคยได้ยินชายชราคนหนึ่งพูดว่าก่อนที่คนผู้นั้นใกล้จะตาย เขาจะเห็นภาพของคนที่เขาต้องการเห็นมากที่สุด

【นายท่านนี่ท่านกำลังทำจะทำอะไรกับเขา นายท่านเอาดาบของนายท่านออกมาทำไม! นายท่านได้โปรดใจเย็นๆก่อน! ท่านไม่สามารถฆ่าวายร้ายได้!】

หลิงชิงเซวียนขี่ดาบ เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองที่ไม่สามารถรับน้ำหนักได้ เมื่อไปถึงช่องเขาที่เหมือนถ้ำเธอจึงโยนเฟิงเจี่ยเข้าไปในถ้ำทันที

เด็กคนนี้ที่ไม่มีพลังอ่อนแอสุดๆ เขาจะสามารถกลายเป็นวายร้ายในอนาคตได้จริงๆเหรอ?

【ใช่ หากเขาได้รับการกระตุ้น】ZZ เฝ้าระวังอย่างประหม่าเพราะกลัวว่าเจ้านายของเขาจะทำการฆ่าวายร้าย

หลิงชิงเซวียนมองไปที่ ZZ เฟิงเจี่ยที่พึ่งรู้สึกตัว เขายังคงอยู่ในลักษณะท่าทางที่เขาถูกโยนเข้ามาในตอนแรก

“เฮ้อ...” เฟิงเจี่ยถอนหายใจและเช็ดหน้า เขากดไปที่ขาของเขาแล้วยิ้มอย่างขมขื่น อย่างที่คาดไว้ เขากำลังฝันอย่างไรเขาต้องตายไปแล้ว แต่ทำไมเขาถึงยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในเมื่อเขาตายไปแล้ว?

“อ้าปาก”

เมื่อได้ยินเสียงคนพูดเข้ามาในหูของเขา เฟิงเจี่ยอ้าปากโดยไม่รู้ตัว ยาถูกยัดเข้าไปในปากของเขาโดยตรงจนเขาสำลักไอจนน้ำตาไหล

【นายท่าน น้ำ.. น้ำ.. รีบเอาให้น้ำเขาดื่ม】

หากคนที่ไม่รู้เห็นพวกเขาคงคิดว่า ZZ เป็นพ่อแม่ของเฟิงเจี่ยอย่างแน่นอน

ขณะที่เฟิงเจี่ยกำลังดื่มน้ำอยู่นั้น หลิงชิงเซวียนจึงใช้เวลานั้นมองสำรวจเขา

ชายหนุ่มอายุประมาณสิบแปด ใบหน้าค่อนข้างเล็กเมื่อมองใกล้ๆ จะเห็นว่าขนตาของเขาค่อนข้างยาว สันจมูกโด่งได้รูป คิ้วไม่หนาไม่บางเกินไป และริมฝีปากที่เม้มเป็นเส้นตรงเข้ากับอารมณ์ที่อึมครึมของเขา

ครั้งสุดท้ายที่เธอพบเขา เขายังคงมีความปรารถนาที่จะมีชีวิตรอด แต่ผ่านไปแค่สองวันเขากลับมองหาความตายเสียแล้ว

เมือเห็นสภาพของชายหนุ่ม เธอคิดว่าเธอไม่ควรมาที่นี่ในตอนนี้ เธอควรเลือกสถานที่ที่มีวิวสวยกว่านี้เพื่อพักผ่อน

ความตายมันเป็นเรื่องธรรมชาติ และเธอก็ไม่สนใจว่าใครจะตายด้ว

【นายท่าน ผมรู้นะว่าคุณคิดอะไรอยู่...】

แค่ก…

“ใช่… ท่านช่วยข้าไว้หรือไม่” ในที่สุดเฟิงเจี่ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาแอบมองไปที่หลิงชิงเซวียน เขาไม่กล้ามองไปทางเธอโดยตรง

กลิ่นหอมจากของหญิงสาวแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณโดยรอบ ทำให้เฟิงเจี่ยรู้สึกราวกับตกอยู่ในภวังไปชั่วขณะ นี่คือความฝันอย่างนั้นหรือ?

เมื่อเห็นเขาส่ายหัวไปมา หลิงชิงเซวียนก็เอื้อมมือออกไปโบกตรงใบหน้าของเขาและจับใบหน้าของเขาให้หันมา “อ่า…”

ปลายนิ้วเย็นเฉียบสัมผัสที่แก้ม ใบหน้าของเขาก็ถูกย้อมไปด้วยสีแดงอย่างรวดเร็ว เฟิงเจี่ยรู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนโดยไม่มีเหตุผล แม้แต่ริมฝีปากของเขาก็แห้ง เขาละสายตาทันทีและหลบหนีออกจากมือที่เย็น

【ค่าความชอบของเฟิงเจี่ย +5】

“ขอบคุณนะสาวน้อย” ลิ้นของเขาแทบจะพันกันจนเสียงที่เปล่งออกมาฟังไม่เป็นภาษา

เขาถูกพ่อแม่ดุด่าทุบตีและพาไปขายตลอดทั้งปี เขาค่อยๆเก็บตัวและไม่ค่อยสื่อสารกับใคร แต่คนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเขาราวกับเทพเซียน จนเขารู้สึกเหมือนฝัน

ในถ้ำไม่ใหญ่มาก มีเพียงแผ่นหินอยู่ตรงกลาง และข้างผนังมีรอยแยกและมีหยดน้ำจากรอยแตกของผนังตกลงบนพื้น ภายใต้สถานการณ์บังคับยังดีที่พบสถานที่ที่มีสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบนี้

เกิดความเงียบขึ้นระหว่างทั้งสองคน

【นายท่าได้โปรด… ท่านช่วยหาเรื่องที่จะคุยหน่อย มันน่าอึดอัดไปหน่อยที่ท่านจะไม่พูดอะไรเลย!】ZZ รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย

ให้ฉันคุยกับเขาว่าจะกำจัดนางเอกด้วยกันยังไงดีงั้นเหรอ?

ไม่ได้!

ดวงตาของเฟิงเจี่ยขยับขึ้นลงและกลืนคำที่จะพูดออกไป อีกฝ่ายไม่พูดเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร อย่างไรก็ตาม เขาเองก็ไม่ค่อยได้พูดคุยสื่อสารกับคนอื่นมากนัก

“ข้าชื่อเฟิงเจี่ยแล้วเจ้าล่ะชื่ออะไร” เขาแนะนำตัวเองเป็นคนแรกเพื่อลดระยะห่าง เขารู้สึกว่าใบหน้าของหญิงสาวนั้นเย็นชาและเข้าหาได้ยาก

ZZ เจ้านายเขาบอกชื่อของเขาแล้วท่านรีบบอกชื่อของท่านสิ ZZ คำรามอยู่ในใจ

หลิงชิงเซวียนที่มีอายุที่มากกว่าพันปีที่อยู่ๆก็มีคนเรียกว่า ‘สาวน้อย’ พูดเบา ๆ “หลิงชิงเซวียน”

เฟิงเจี่ยไม่ได้ตระหนักในตอนแรก เมื่อเห็นเงาร่างเลือนลางที่ข้างหน้าเขา เขาพบว่าหลิงชิงเซวียนกำลังรักษาขาของเขาอยู่ บาดแผลค่อนข้างใหญ่ หลังจากกินยาใบหน้าของเฟิงเจี่ยก็ยังซีดอยู่ แต่เขาไม่ได้ร้องอะไรสักคำ

【เห็นได้ชัดว่าวายร้ายของเราน่าสงสารจริงๆ】

หลิงชิงเซวียนเยาะเย้ยความเห็นอกเห็นใจของ ZZ ยกมือขึ้นและผูกโบว์ที่สวยงามให้กับเฟิงเจี่ย

【ค่าความชอบของวายร้ายเฟิงเจี่ย -5】

“…” หลิงชิงเซวียนมองไปยังจุดที่เธอพันแผล นี่ฉันทำไม่สวยอย่างนั้นเหรอ? เหตุใดความชอบจึงลดลง