ปากของหลิวชิงเหยาบอกว่ากู้ซีหวงงดงาม แต่ในใจกลับคิดดูถูกเหยียดหยาม หน้าตาขององค์หญิงสามงดงามกว่านางหลายเท่านัก อีกอย่างนางก็เป็นแค่สตรีที่ชอบเที่ยวเล่น แต่องค์หญิงสามนั้นทั้งงดงามและมากความสามารถ!

ดูก็รู้ว่าใครเก่งกาจกว่ากัน แต่ในเมื่อองค์หญิงสามสั่งให้เขาไปปั่นหัวกู้ซีหวงจนถึงขั้นให้เขาแต่งงานกับนาง นึกถึงเรื่องพวกนี้แล้วหลิวชิงเหยาก็เกลียดนางจนอยากให้นางตายๆ ไปซะ

‘คนรักเก่าของเจ้ายังคิดว่าเจ้าน่าเกลียดกว่าองค์หญิงสาม แล้วยังดูถูกว่าเจ้าว่าเป็นขยะอีกด้วย!’ ความคิดของหลิวชิงเหยาถูกไข่เฟิ่งหวงนำมาซ้ำเติมอีกรอบหนึ่ง

กู้ซีหวงคิดในใจว่า เจ้าออกมาสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ทำคนตกใจตายได้เลยนะ!

จากนั้นเจ้าไข่เฟิ่งหวงก็ไม่ได้สนใจนางอีก

หลิวชิงเหยาเห็นกู้ซีหวงไม่สนใจเขา จึงแสยะยิ้มและคิดในใจว่านับวันกู้ซีหวงยิ่งไร้มารยาทมากขึ้นเรื่อยๆ

“ซีหวงไม่ได้งดงามอยากที่คุณชายหลิวชม ซีหวงหน้าตาคล้ายบุรุษ ไม่เหมือนองค์หญิงสามที่งดงามสะดุดตา คุณชายหลิวพูดแบบนี้จะไม่เป็นการประชดประชันซีหวงหรอกรึ?” กู้ซีหวงพูดพลางถอนหายใจ

“กู้ซี…” หวงเจ้าช่างรนหาที่ตายนัก!

เฟิ่งลั่วเฉินพูดตัดบทหลิวชิงเหยาว่า “ข้านึกขึ้นได้ว่ายังมีเรื่องที่ต้องทำที่ตำหนัก ขอตัวกลับก่อนแล้วกัน ว่างๆ ก็เชิญคุณหนูกู้มาเยี่ยมเยียนพวกเราได้ พวกเราจะรอต้อนรับเจ้า”

“ในเมื่อองค์หญิงสามมีธุระ ซีหวงก็ไม่รบกวน ทูลลาเพคะ” กู้ซีหวงย่อตัวคำนับก่อนทั้งฝ่ายจะแยกย้ายกันไป

บ้านตระกูลกู้

เมื่อกู้ซีหวงกลับถึงบ้านก็รู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ ทั้งบ้านเงียบสงัดไปหมด ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทำให้นางรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง

เรือนใหญ่ของบ้านตระกูลกู้ นอกจากกู้ซีหวงแล้วทุกคนก็รวมตัวกันอยู่ที่นั่นกันหมด และหน้าตาของกู้หลิงอวี้ก็เต็มไปด้วยความโมโหโกรธา

เมื่อกู้ซีหวงเดินเข้ามายังเรือนใหญ่ก็เจอกับภาพที่กู้หลิงอวี้โมโหจนถึงกับชี้หน้าสตรีชุดส้มที่คุกเข่าอยู่บนพื้น “สารเลว ไร้ยางอาย” และมีหลี่ซื่อซึ่งเป็นสามีของกู้หลิงอวี้ร้องไห้ขอร้องอ้อนวอนอยู่

กู้ซีหวงเห็นทุกคนยังอยู่ดีก็นึกโล่งใจ เพราะทั้งป้าและทุกคนยังสบายดีกันอยู่

“ท่านป้าสงบสติอารมณ์ก่อนเจ้าค่ะ” กู้ซีหวงเกลี้ยกล่อมกู้หลิงอวี้ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะหันไปถามกู้อี้ที่อยู่อีกฝั่ง “น้าอี้ เกิดอะไรขึ้นหรือ?”

กู้อี้อธิบายสั้นๆ ว่า “คุณหนูตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว” คุณหนูที่ว่าก็คือกู้ชิงเฉิง

กู้หลิงอวี้เอามือทาบอกแล้วเอ่ยว่า “ตระกูลเราจบสิ้นแล้ว”

กู้ชิงหยวนเห็นแบบนี้แล้วก็รีบเข้ามาพยุงนางเอาไว้ทันที “ท่านแม่ อย่าโกรธไปเลย เดี๋ยวก็เป็นอะไรไปหรอก!” พูดแล้วก็หันไปมองกู้ซีหวงด้วยแววตายั่วยุ

สายตาของกู้ชิงหยวนที่ส่งมานั้น กู้ซีหวงไม่ได้สนใจเลยสักนิด

เหมือนว่าชาติที่แล้วจะเคยเกิดเรื่องนี้ขึ้น แต่ตอนนั้นนางยังคงหมดสติ ดังนั้นจึงไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้เป็นมาอย่างไร บวกกับการที่นางไม่ได้คุ้นเคยกับกู้ชิงเฉิงด้วย จึงยิ่งไม่สนใจเข้าไปใหญ่

ถ้าจำไม่ผิด เด็กที่อยู่ในท้องของกู้ชิงเฉิงก็คงจะเป็นลูกของเซิ่นหานเซียว

ที่นางรู้ความลับนี้ก็เพราะตั้งแต่ที่เซิ่นหานเซียวเรียนจบจากสำนักศึกษาหลวงก็มาคุยเรื่องแต่งงานหมั้นหมายที่บ้านตระกูลกู้

แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือการที่กู้ชิงเฉิงถูกบังคับให้ทำแท้ง นางโดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่กี่วันก็ได้ยินข่าวว่านางตายแล้ว ส่วนเซิ่นหานเซียวก็โดนซ้อมจนกระอักเลือดอยู่ตรงนั้น ก่อนจะถูกคนนำตัวกลับไป พอฟื้นขึ้นมาก็ลาออกจากตำแหน่ง หลังจากนั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหน

เดิมทีไม่รู้ก็คงช่างมันไปแล้ว แต่ตอนนี้คนที่สามารถห้ามไม่ให้เกิดเรื่องน่าสลดขึ้นได้อย่างนางจะยืนดูอยู่เฉยๆ ได้อย่างไร?

เมื่อตัดสินใจแล้ว แววตาที่จริงจังน่าเกรงขามของกู้ซีหวงก็ปรากฏออกมา ก่อนจะเอ่ยปากถามกู้หลิงอวี้ “ท่านป้าเชื่อข้าสักครั้งได้หรือไม่?”

กู้หลิงอวี้มองนางด้วยความสงสัยและรอฟังสิ่งที่นางจะพูดต่อ