ในขณะที่กู้ซีหวงกำลังอธิบายถึงเหตุผลให้กับกู้หลิงอวี้อยู่ ก็เห็นพ่อบ้านรูปร่างอ้วนท้วมอย่างกู้อี้วิ่งหน้าตั้งเข้ามาในห้องอาหาร

สีหน้าของกู้อี้กังวลอย่างเห็นได้ชัด พลางตะโกนบอกกู้หลิงอวี้ว่า “ฮูหยินแย่แล้วขอรับ!”

“ฮูหยินของเจ้ายังอยู่ดี!” กู้หลิงอวี้เอ่ยปากเตือนก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึ?”

กู้อี้พยักหน้ารัวพลางมองไปยังกู้ซีหวงที่กำลังแทะขาหมูอยู่ก็ถึงกับส่ายหน้า เขามองหน้ากู้หลงอวี้และรีบเอ่ยว่า “ไม่ขอรับ ไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไร”

กู้หลิงอวี้เข้าใจแล้วจึงโบกมือสั่งให้กู้อี้ออกไปก่อน จากนั้นจึงพูดกับกู้ซีหวง “หลานรัก เจ้าค่อยๆ กินไปนะ กินขาหมูเยอะๆ บำรุงสมองด้วยล่ะ ป้าต้องออกไปทำธุระก่อน” สิ้นเสียงแล้วก็เดินออกจากห้องอาหารไป

“ท่านป้า…” กู้ซีหวงกำลังจะถามว่าใช่เรื่องเกี่ยวกับนางหรือไม่ แต่กู้หลิงอวี้เดินออกไปก่อนแล้ว กู้ซีหวงจึงคิดแล้วคิดอีกก่อนจะเดินตามไป

เพิ่งจะออกจากห้องอาหารไปได้ไม่ไกล กู้อี้ก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้กู้หลิงอวี้ฟังทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว “นายหญิงขอรับ ทางฝั่งตระกูลหยุนจะมาสู่ขอคุณหนูให้กับบุตรชายรองของพวกเขา แต่คุณหนูถึงขั้นประกาศว่าจะไม่แต่งงานด้วยเด็ดขาด! คุณหนูของเราทั้งดื้อและซน และตอนนี้ก็ยังชอบคุณชายตระกูลหลิวอีกด้วย หากตระกูลหยุนเอาเรื่องขึ้นมา พวกเราจะทำอย่างไรขอรับ!? ” พ่อบ้านกู้พูดพลางเดินวนรอบๆ กู้หลิงอวี้

กู้หลิงอวี้หน้าตากังวล “ในเมื่อหลานข้าไม่ชอบบุตรชายตระกูลหยุน คนเป็นป้าอย่างข้าก็คงต้องยกเลิกงานแต่งไปก็สิ้นเรื่อง”

คำพูดที่ดูสบายๆ แต่แฝงไปด้วยความอัดอั้นอย่างบอกไม่ถูก อย่างไรตระกูลหยุนก็มีตำแหน่งเป็นถึงนายพลมาหลายชั่วอายุคน เรื่องของความร่ำรวยมีชื่อเสียงยิ่งไม่ต้องพูดถึง ยังมีฮูหยินผู้เฒ่าหยุนที่เคยเป็นถึงสนมเอกของอดีตฮ่องเต้อีกด้วย คิดอยากจะถอนหมั้นนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด

“ท่านป้า…” กู้ซีหวงได้ยินแล้วก็รู้สึกอยากร้องไห้ เมื่อชาติที่แล้วหลังจากนางฟื้นขึ้นมาและได้แต่งงานกับโม่เหิง นางยังกล่าวหาว่าป้าของนางเห็นแก่ตัว คิดว่าป้าของนางอยากได้สินสอดจากตระกูลหยุนจนไม่สนใจว่านางอยากจะแต่งงานกับหยุนโม่เหิงหรือไม่ ตอนนี้รู้แล้วว่าผิดจากที่ตัวเองคิดไว้มาก!

“หลานรัก?” กู้หลิงอวี้เห็นกู้ซีหวงตาแดงก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงรีบเข้าไปปลอบ “เจ้าเป็นอะไรไป? เจ็บป่วยตรงไหนใช่หรือไม่?”

กู้หลิงอวี้ที่เป็นแบบนี้ยิ่งทำให้กู้ซีหวงมั่นใจในความคิดที่ว่าต้องดูแลพวกท่านให้ดีที่สุด ไม่ว่าอย่างไรนางก็จะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกเด็ดขาด!

“ท่านป้า หลานไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ” กู้ซีหวงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เมื่อก่อนนั้นข้าไร้เดียงสา เข้าใจคุณชายรองตระกูลหยุนผิดไป จริงๆ แล้วคุณชายรองตระกูลหยุนไม่ใช่คนไม่ดีอะไรเลยสักนิด เป็นเพราะวันนั้นหลานดื่มเยอะจนเมาและไม่รู้ว่าจะหาเงินไปคืนค่าสินสอดตระกูลหยุนได้อย่างไรต่างหาก”

กู้หลิงอวี้มองนางด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ “เจ้าพูดจริงรึ?”

กู้ซีหวงยืนยัน “ข้าไม่มีทางหลอกท่านป้าแน่นอนเจ้าค่ะ!”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี” กู้หลิงอวี้โล่งอก มีป้าอย่างนางอยู่ทั้งคน นางจะไม่ปล่อยให้หลานรักโดนรังแกอย่างแน่นอน

ตอนนี้กู้อี้เอ่ยปากอีกครั้ง “ได้ยินว่าเมื่อคืนนี้ฮูหยินหยุนได้ยินเรื่องที่คุณชายรองถูกคุณหนูทำให้อับอายจึงอยากยกเลิกงานแต่ง แต่คุณชายรองหยุนยังยืนยันจะตบแต่งกับคุณหนูให้ได้  ให้ตายอย่างไรก็ไม่มีวันยกเลิก ฮูหยินหยุนปลอบประโลมเขาอย่างไรก็ไม่เป็นผล จึงโมโหและยื่นคำขาดว่าหากไม่ยกเลิกงานแต่ง ก็อย่าเรียกนางว่าแม่อีกเลย!”

“อะไรนะ? !” กู้ซีหวงรู้ตัวอีกทีก็ตะโกนด้วยความตกใจ และนึกไม่ออกว่าเมื่อชาติที่แล้วหยุนโม่เหิงทุ่มเทกับนางมากเพียงใด

“คุณชายหยุนคุกเข่าเป็นวัน แต่ฮูหยินหยุนก็ยังคงแน่วแน่ในคำพูด และเกรงว่าตอนนี้คุณชายรองก็คงยังคงคุกเข่าอยู่!” กู้อี้พูดต่ออีกว่า “คุณ…” ยังไม่ทันพูดคำว่าหนู กู้ซีหวงก็วิ่งไปไกลแล้ว

นางพูดเพียงแค่ว่า “ข้าจะไปบ้านตระกูลหยุน” จากนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

กู้หลิงอวี้เอ่ยปากถามลอยๆ “กู้อี้ เจ้าบอกว่าเมื่อก่อนเจ้าเด็กคนนี้เกลียดคุณชายรองตระกูลหยุนไม่ใช่หรือ? แล้วเหตุใดตอนนี้กลับตาลปัตรเป็นห่วงเขาขึ้นมาล่ะ?”

กู้อี้จับไปที่คางกลมกิ๊กของตัวเองพลางพูดอย่างเอื่อยเฉื่อย “อาจเป็นเพราะคุณหนูคิดได้แล้วกระมังขอรับ…”