3 - โลกของคนตาย

เย็น เย็นเกินไป โจวเจ๋อไม่รู้ว่าทำไมที่นี่ถึงหนาว

เขาเดินบนเส้นทางที่มีดอกไม้ทั้งสองข้างทาง แต่ไม่มีความโรแมนติกและสวยงาม ดอกไม้พวกนี้งดงามคล้ายกับกำลังเยาะเย้ยทุกคน

โจวเจ๋อจำได้ว่าความทรงจำสุดท้ายของเขาคือไฟไฟและไฟอันน่าสยดสยองที่กลืนกินเขาจนหมด และอุณหภูมิร้อนระอุที่แผดเผาเขาให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

แต่ในพริบตาเดียวเขาก็มาที่นี่ มีคนชรา มีเด็ก มีคนหนุ่มสาวและคนวัยกลางคน มีชายและหญิง ทุกคนสวมเสื้อผ้าที่แตกต่างกัน

ทุกคนเดินเขย่งเท้าไม่มีใครพูดไม่มีใครส่งเสียงอื่น

มีเพียงเสียง"เช็ด" ของการเสียดสีซึ่งดังขึ้นเป็นครั้งคราว

โจวเจ๋อก็เดินไปพร้อมกับทุกคนอย่างมึนงง เขามองไปรอบๆ และมองย้อนกลับไปในบางครั้งเขารู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาตายไปแล้ว และที่นี่คือนรก

ที่นี่มันคือโลกของคนตายปลายทางของคนตาย เขาไม่รู้ว่าจะทำอะไรหรือเลือกอะไรดี

เขาไม่อยากตาย คนเราไม่อยากตาย แต่ในที่แห่งนี้เขาไม่รู้จะทำอย่างไร เขาสับสนและทำอะไรไม่ถูก

"อี้หยา ...... "

จากระยะไกลโจวเจ๋อหันศีรษะไปมองและเห็นดอกไม้สีแดงสดตกลงมาจากท้องฟ้า แต่ในขณะเดียวกันคนอื่นๆ รอบข้างของเขาไม่มีใครสนใจเรื่องนี้ พวกเขาและยังคงเดินเขย่งเท้าอย่างมึนงง

โจวเจ๋อเห็นอย่างชัดเจนว่าดอกไม้สีแดงสดคือร่มกระดาษรูปดอกท้อ ในระยะไกลมีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเข้าแถวถือร่มกระดาษเดินอย่างสง่างามมาในทิศทางของเขา

พวกเธอมีร่างกายสูงเพียวที่แข็งแกร่งทุกคนสวมชุดกี่เพ้าสีม่วง เมื่อพวกเธอเดินไปรอบๆ เนื้อหนังส่วนเว้าส่วนโค้งจะปรากฏออกมาเล็กน้อยเป็นภาพที่งดงามบาดตา

ผู้หญิงทุกคนไว้ผมทรงบ๊อบพิถีพิถันลักษณะการเดินของพวกเธอเป็นระเบียบเรียบร้อยคล้ายกับได้รับการฝึกฝนมานับร้อยปี

พวกเธอกำลังเดินจากปลายด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่งและผ่านหน้าโจวเจ๋อ

การแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อนผิวสีขาวราวกับหิมะและสีโทนเย็นสร้างบรรยากาศที่เต็มไปด้วยหมอกในเซี่ยงไฮ้ยุคเก่า

ข้อมือของผู้หญิงแต่ละคนสวมสร้อยข้อมือที่แตกต่างกันทำให้แขนขาวของพวกเธอมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

น่าเสียดายที่ที่พวกเธอไม่ได้กำลังเดินอยู่บนแคทวอล์ค พวกเธอกำลังเดินอยู่บนถนนซึ่งปูด้วยก้อนอิฐสีแดง ที่ด้านข้างก็คือทะเลดอกไม้

พวกเธอไม่ได้หันมองไปรอบๆ สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความว่างเปล่า

เมื่อผู้หญิงคนสุดท้ายผ่านหน้าโจวเจ๋อ จู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็หันหน้ามามองโจวเจ๋อ นี่เป็นใบหน้าที่งดงามที่สุดในโลกเท่าที่เขาเคยพบมา ก่อนที่ใบหน้านั้นจะเปลี่ยนเป็นความสยองขวัญ

น่าขยะแขยง?

น่าขยะแขยงเกินไป

แต่โจวเจ๋อซึ่งเป็นคนตายไปแล้วจะต้องกลัวผีด้วยหรือ?

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่โจวเจ๋อ โจวเจ๋อก็มองผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน

ดวงตาของทั้งสองสบกันในช่วงเวลาสั้นๆ จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงก้าวไปข้างหน้าด้วยร่างกายที่แกว่งไปมา กี่เพ้าของพวกเธอรัดแน่นและรูปร่างที่สวยงามก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน

"คุณกำลังจะไปไหน"

โจวเจ๋อเดินตามผู้หญิงกลุ่มนี้ไปโดยไม่รู้ตัวเขาก้าวไปข้างหน้าและแยกออกจากกลุ่มเดิม

อย่างไรก็ตามไม่มีผู้คนซึ่งเดินบนเส้นทางจะสนใจเรื่องของเขา ดูเหมือนพวกเขาจะสูญเสียความรู้สึกนึกคิดไปแล้ว โจวเจ๋อดูเหมือนจะเป็นคนที่แตกต่างออกไป

หญิงสาวกลุ่มนี้เดินไปข้างหน้าด้วยความเย็นชา การปรากฏตัวของพวกเธอทำให้ทุกคนสัมผัสได้ถึงความเย็นเล็กน้อย โจวเจ๋อเดินต่อไปเขาเดินตามผู้หญิงกลุ่มนี้อย่างไร้จุดมุ่งหมาย

จากนั้นโจวเจ๋อก็เห็นพวกเธอเดินเข้าไปในสระน้ำด้านหน้าทีละคน

สระน้ำมีขนาดไม่ใหญ่มากนักแต่ใสกระจ่างเหมือนกระจก การเข้าไปของหญิงสาวพวกนั้นทำให้ผืนน้ำอันสงบนิ่งเกิดระลอกคลื่นเบาๆ

ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าจมลงในน้ำและผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังก็ยังคงเดินตามไป

โจวเจ๋อไปที่สระน้ำ เขาตามไม่ทันเขาเพียงแค่ยืนดู

ทุกอย่างที่นี่เป็นสถานที่ที่แปลกประหลาดสำหรับเขา ทุกคนมีโอกาสเข้ามาเพียงครั้งเดียวในชีวิตและหลังจากเข้ามาแล้วเขาก็ไม่สามารถออกไปได้อีก

กลางสระน้ำมีบางอย่างลอยออกมา

มันเป็นมือคู่หนึ่งมือซึ่งมีสีแดงและสีขาวดูลึกลับเกินจะบรรยาย

มันเต้นระบำด้วยสองมือราวกับความฝัน ซึ่งทำให้สายตาของผู้คนดึงดูดไว้ไม่สามารถมองไปทางอื่นได้

ความงามเป็นสิ่งที่น่าดึงดูด แต่ความงามแบบนี้ทั้งน่าหลงใหลและน่าหวาดกลัวจนเกินไป

ดวงตาของโจวเจ๋อจดจ้องไปที่มือผู้นั้นด้วยความหลงใหล เขาอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้า

ขั้นแรกเท้าเขาจมลงไปในน้ำ ตามด้วยเข่าตามด้วยเอวและในที่สุดทั้งร่างของเขาก็จมลงไปในน้ำอย่างสมบูรณ์

น้ำในสระไม่เย็นแต่มีความอบอุ่นเล็กน้อยทั้งยังใสกระจ่างเป็นอย่างมาก เมื่อลงไปในน้ำจะไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรือหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ

โจวเจ๋อเห็นผู้หญิงกลุ่มก่อนหน้าถือร่มกระดาษ พวกเธอยังคงเคลื่อนไหวอยู่ใต้น้ำและก้าวไปข้างหน้า

หลังจากตามไปเรื่อยๆ ในที่สุดเขาก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีแดงเธอยืนอยู่ใต้น้ำแต่มือของเธอกำลังเต้นรำอยู่บนน้ำ

โจวเจ๋อเริ่มเข้าใกล้ผู้หญิงผมแดงไม่ใช่ว่าเธอเป็นผู้หญิงสวยแต่มีแรงดึงดูดบางอย่างกำลังชักจูงเขา

มันเหมือนกับพลังเวทมนตร์ที่กำลังลากโจวเจ๋อมุ่งหน้าเข้าหาผู้หญิงคนนั้น

ในที่สุดโจวเจ๋อก็เข้าใกล้เธอและมือของเธอก็ค่อยๆ ลงมาในน้ำ

ผมของผู้หญิงยาวและหนามาก มันกำลังกระเพื่อมในน้ำทำให้มองไม่เห็นใบหน้าของเธอ

"ในที่สุดฉันก็เจอคุณ ... "

เสียงของผู้หญิงที่คมชัดอ่อนหวานราวกับน้ำผึ้ง มือที่สวยงามของหญิงสาวยื่นออกมาวางไว้บนไหล่ของโจวเจ๋อในท่วงท่าที่สนิทสนม

"ไปกับฉันเถอะ ... "

ในช่วงเวลาต่อมาผมของผู้หญิงเริ่มลอยออกไปก่อนจะม้วนพันร่างกายของโจวเจ๋ออย่างแน่นหนา

เส้นผมของเธอเปลี่ยนเป็นลวดเหล็กที่เหนียวแน่นที่สุดในโลกมันรัดคอของโจวเจ๋ออย่างรุนแรง

"มากับฉัน. "

เส้นผมกระจัดกระจายไม่ปกคลุมอีกต่อไป หลังจากนั้นใบหน้าของหญิงสาวก็ปรากฏขึ้น

เธอไม่มีใบหน้าใบหน้า

ทุกสิ่งทุกอย่างแบนราบไม่มีคลื่นไม่มีริ้วรอยนี่คือใบหน้าที่เรียบเนียนมากเพียงพอที่จะทำให้หญิงสาวหลายพันคนต้องอิจฉาริษยา

แต่เธอไม่มีจมูกไม่มีปากไม่มีตาไม่มีหูไม่มีอะไรเลย

โจวเจ๋อรู้สึกว่าเขาหายใจไม่ออกหน้าอกของเขากำลังจะระเบิดและร่างกายของเขาดูเหมือนจะพังทลาย

เสียงหัวเราะของผู้หญิงที่ไร้ใบหน้ายังคงชัดเจนและว่างเปล่า

โจวเจ๋อยังคงรู้สึกตัวดีเขาไม่รู้ว่าการที่เธอทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร แต่ถึงกระนั้นเขาก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน

"คุณอยู่ที่นี่อยู่กับฉันเถอะ ...! "

ผู้หญิงไร้หน้ายังคงหัวเราะและเส้นผมของเธอรัดแน่นขึ้น

โจวเจ๋อเอื้อมมือออกไปและรวบผมรอบคอของเขาโดยไม่รู้ตัว เขาต้องการดิ้นรนให้เป็นอิสระ

"นี่เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถทำอะไรได้อย่าดิ้นรน ทุกคนที่มาที่นี่จะกลายเป็นอาหารของฉัน ถ้าหากฉันกลืนกินมากพอฉันก็จะสามารถกลับไปได้! คุณถูกกำหนดให้เป็นเครื่องบูชาของฉัน! "

เสียงของหญิงสาวเบาลงเรื่อยๆ

แต่ทันใดนั้นเองผู้หญิงที่ไร้ใบหน้าก็เปล่งเสียงอุทานออกมา

"เป็นไปได้ยังไงไม่มีทาง ... "

เล็บทั้งสิบนิ้วของโจวเจ๋อจู่ๆ ก็ยาวแล้วเข้มขึ้นเช่นเดียวกับสีของเล็บชายชราที่เสียชีวิตก่อนที่โจวเจ๋อจะประสบอุบัติเหตุ มันมีลักษณะเดียวกันอย่างไม่ผิดเพี้ยน

“จื่อซีจื่อซีจื่อซีจื่อ .......”

เสียงคล้ายกระทะน้ำมันดังออกมาไม่หยุด

เส้นผมของหญิงสาวค่อยๆ ย่อยสลายลง เมื่อโจวเจ๋อหลุดพ้นจากพันธนาการเขารีบถอยห่างหญิงสาวคนนี้อย่างรวดเร็ว

" เป็นไปไม่ได้มันเป็นไปไม่ได้ทำไมทำไมคุณถึงออกไปได้ทำไม ทำไม มันไม่ยุติธรรม มันไม่ยุติธรรม! "

หญิงสาวยังคงไล่ตามโจวเจ๋อไม่หยุด โจวเจ๋อไม่มีทางเลือกเขาพยายามใช้มือปัดป่ายจนกระทั่งเล็บของเขาเฉี่ยวไปโดนแขนของผู้หญิงคนนั้น

“อ๊ะอ๊ะอ๊ะ!!!”

หญิงสาวที่ไร้ใบหน้าเปล่งเสียงกรีดร้องและร่างของเธอก็เริ่มถอยหนี ตั้งแต่นั้นเธอก็ไม่สามารถไล่ตามโจวเจ๋อได้อีกต่อไป ร่างของโจวเจ๋อเริ่มถอยกลับ

"คุณไม่สามารถหนีพ้นคุณจะกลับมาอย่างแน่นอน! นี่เป็นปลายทางของคนตาย! คุณและพวกเขาแม้จะออกไปได้แต่ก็ต้องกลับมาเหมือนเดิม! "

หญิงสาวไร้ใบหน้าตะโกนอย่างบ้าคลั่ง เธออิจฉาริษยาและกำลังจะเป็นบ้า!!!

สถิติของโจวเจ๋อค่อยๆ เลือนลาง ในขณะที่เสียงของหญิงสาวยังคงดังไม่หยุด หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดำมืดไป