Episode 8 แฟนคนแรก

หลังจากวันนั้น ภัทรก็โทรหาฉันทุกวัน ซึ่งฉันจะไม่รับสายเบอร์แปลก ฉันเลยไม่รับ แต่ก็เอาไปถามตาอยู่เหมือนกันว่าเบอร์ภัทรไหม ตาก็บอกว่าใช่

ผ่านมา 1 อาทิตย์ 

วันนี้น้องชายฉันหยุดเรียนเพราะไม่สบาย ฉันเลยโทรบอกพรว่าเดี๋ยวไปรับ! จะไปโรงเรียนพร้อมพร

ฉันรับพรเสร็จให้พรขับต่อไปจนถึงแถวที่พี่ธิตและภัทรอาศัยอยู่! และวันนี้มันก็ดวงซวยจริงๆเลย ระหว่างทางเจอภัทร ตอนแรกฉันไม่เห็นหรอกหันไปอีกทางหนึ่งแต่พรบอกให้ดูกระจกรถสิ ซึ่งมันสะท้อนเห็นคนที่กำลังขับตามพวกเรามา

" ทำไงดี ฉันไม่อยากเจอว่ะ" 

พรจึงบิดเร่งรถให้เร็วกว่าเดิม แต่ภัทรเร็วกว่าบิดรถมาขี่เทียบเราสองคน

" นี้ๆ วิ ทำไมโทรไปไม่รับสาย "

" พอดีไม่ค่อยว่างอะ " ฉันก็แถไป

" คืนนี้รับด้วย หากไม่รับสายฉันจะเอาเบอร์เธอให้ไอ้หัวแดงแล้วนะ ไปละ " ภัทรพูดจบก็เลี้ยวหัวรถกลับ

" เอาไงดี " 

" ดูแกเครียดนะยัยวิ แค่มีแฟนเว้ย! ไม่ใช่เสียซิงสักหน่อยกลัวอะไรว่ะ มีๆไปเถอะ ฉันแอบอิจฉาแกนะ.... จริงๆบางคนก็ปล่อยผ่านได้ละแต่นี้อีตาภัทรยังตื้อแกอยู่นะ " 

" ฉันว่ามันหวังจิ้มต่างหากดูก็รู้ว่าเจ้าชู้จะตาย! "

ฉันพูดตามที่ฉันเห็น! 

" เออน่าลองดูไม่เสียหายหรอก"

"อืม! " 

ระหว่างนั้นก็ถึงโรงเรียน

เรียนจนหมดคาบ! พอคาบพักพวกเราก็พากันไปห้องคอมพิวเตอร์ 

ฉันเป็นคนที่ชอบนักฟุตบอลไทยมากเพราะพ่อฉันและพี่ชายชอบดูบอล! ที่บ้านฉันมีผู้ชายมากฉันเลยจะติดนิสัยห้าวๆหน่อยเวลาอยู่กับคนที่สนิท

" พี่อนาวินหล่อไหม" ฉันสะกิดให้พรดู

" หล่อๆ แกไม่เล่นเฟซบุ๊กเหรอ! " 

" มันมีอะไรดีอะในเฟซ " 

เฟซบุ๊กฉันสมัครตั้งแต่มอ4 แล้วแต่ไม่ค่อยได้เล่น

" ก็หาคู่ไง ดูปู้ชายไปด้วยสิยะ " ตาพูดพร้อมทำหน้าเคลิ้มๆ

" ฮือ" ฉันก็เลยเข้าเฟซบุ๊ก 

" โห้ววว ดูคนที่แอดแกเป็นเพื่อนสิตั้ง100คนแหนะ "

"ก็เยอะแหละ เพราะนี้ฉันพึ่งเปิดหลังจากที่หยุดไปตั้งแต่ มอ4 ไม่ได้เข้าเล่นเลย " ฉันพูดแต่ตามองจอกดดูว่าใครเพิ่ม

ฉันไม่รับทุกคนหรอกนะเลือกรับเฉพาะ ดูจากโปรไฟล์

" พวกแกทำไมไม่ไปดูของพวกแกว่ะ มาจ้องที่เครื่องฉันทำไม " 

" นั้นๆเด็กบ้านฉันกดรับสิ! " ตาก็ไม่ฟังที่ฉันพูดชี้ที่รายชื่อคนมาขอเพิ่มฉัน

" เออ! เอ๊ะ " แต่ตาฉันกลับสะดุดโปรไฟล์หนึ่ง...ฉันจำเขาคนนั้นได้ดี! ซี แอดเพื่อนฉันดี ฉันตื่นเต้นและดีใจมาก

" นี้ๆ ใคร เขาคือใครทำไมแกดูยิ้มแย้มจัง" พรก็ยังเซ้าซี้จะรู้ให้ได้เหมือนเดิม ฉันไม่พูดอะไรนางทั้งสองต่างแยกย้ายไปเล่นของตัวเอง

ฉันกดรับทันที กดไปเรื่อยๆเลือกบางคนเพราะรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง ฉันกดเลื่อนฟีตข่าวดูไปทั่ว มีโพส อวดคู่! อวดรวย! อวดอาหาร!

จู่ๆที่แชทมันขึ้นสีแดงฉันกดเข้าดูทันที คนที่ฉันพึ่งกดรับทักเข้ามาทำให้ฉันนิ่งเงียบแต่ใจมันเต้นสุดๆ ค่อยๆกดเข้าไปดู

ห้องแชท

ซี : โห๋...เราแอดไปตั้งแต่ปีที่แล้วโน่นแหนะ

ฉัน : ก็พึ่งเล่นเอง! 

ซี : ออ เหรอ! วันนี้ว่างเหรอหรือเรียนคอม

ฉัน : ว่างนะ

ซีอ่านและเงียบหายไปฉันจึงกดออกเพราะไม่รู้จะเล่นอะไร

พอถึงเวลาเลิกเรียนฉันจำเป็นต้องไปส่งพรอีก แต่ใครจะรู้ว่าไอ้....ภัทรคนนั้นมันจะมาดักรอฉันที่ทางผ่านเหมือนจะรู้หรือแอบมีไส้ศึกในหมู่เพื่อนของฉัน

" หยุด! " เสียงของภัทรดังขึ้นแถมมันยังมายืนขวางทางอีก

" แกหยุดทำไม " ฉันต่อว่าพร

" แกจะให้ไปไงชนเหรอ" พรพูดยิ้มๆแล้วแวะจอดข้างทาง

ฉันนิ่งเงียบไม่มองหน้าภัทร มันมากับเพื่อนสองสามคนหนึ่งในนั้นคือพี่เบียร์ที่ยัยพรชอบอยู่ด้วย

" นี้คืนนี้รับสายด้วยนะ" ภัทรพูดกับฉัน

" ฉันจะกลับละ" ฉันพูดคนละเรื่อง

" ถ้าไม่พูดกันเรื่องนี้อย่าหวังว่าจะได้กลับ" ไม่พูดเปล่ามันคว้ากุญแจฉันไปถือไว้ พรลงจากรถทันทีเหลือแค่ฉันที่นั่งอยู่บนรถกอดกระเป๋านักเรียนแน่น

" นายต้องการอะไรว่ะ" 

" ก็รับสายฉันด้วยสิคืนนี้โอเคไหม "

"ฉันไม่เข้าใจมายุ่งกับฉันทำไมว่ะ นายอะมีแฟนเยอะแยะ"

" ใครบอก! ผมเป็นคนดีไม่คบซ้อนครับ! " 

" ไม่อยากจะเชื่อ" พูดพร้อมเบือนหน้าหนี

" อยากกลับบ้านไหม! " ภัทรเสนอหน้ามาใกล้ฉันไม่รู้มันเดินมาตอนไหน

" เออ อยากกลับและรีบด้วย"

" งั้นลงมาคุยกันแป๊ปนึง!"

ภัทรยืนกอด อกมองฉันอย่างชั่งใจ มันสองจิตสองใจแหละกลัวด้วย หากไม่ลงไปมีหวังได้กลับบ้านช้าพ่อแม่จะเอ็ดเอา เอาว่ะฉันวิสะอย่างกลัวที่ไหน 

ฉันลงจากรถเดินจ้ำอ้าวไปหาภัทรที่ยกยิ้มเหมือนจะเหนือกว่า

" มาสิ! " ภัทรพูดแค่นั้นก็เดินนำหน้าฉันเข้าไปยิ่งไกลจากรถจากทาง เหมือนจะไกลจากเพื่อนด้วย มันคงไม่พาฉันไปทำมิดีมิร้ายหรอกนะ...

" พอได้แล้วมันคุยอะไรที่เป็นความลับเหรอเข้ามาสะไกลฉันขี้เกียจเดินแล้วนะ " ฉันก็อ้างไปนั้นแหละ ใครจะบอกว่ากลัวหรือถามว่าเข้าที่นี้ตรงนี้ลับตาคนนายจะทำอะไรฉัน?

" 55555 ฉันไม่ทำไรเธอหรอกนะ "

" แล้วมีไรพูด " ฉันยังกอดกระเป๋าแน่น

" เธอยังไม่มีแฟนใช่ไหม งั้นก็เป็นแฟนฉันนะ " 

" จะ...ขอกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ จริงๆเขาต้องจีบกันปะ " 

" อ้าวว ตลอดเวลาที่ฉันโทรหาเธอละทำไมไม่รับสายตอนนั้นฉันจะจีบเธอนะ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ขี้เกียจรอ" ภัทรพูดแล้วย่างก้าวมาหาฉันเรื่อยไป

" กะ...ก็.....นายมัดมือชกไปหน่อยไหม อะ ...." เมื่อเห็นว่าภัทรไม่หยุดเดิน ฉันจึงถอยหลังเอง

" จะโอเคหรือไม่ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับเธอนะวิ " ภัทรพูดไม่มีแววล้อเล่น 

"จริงจังไปไหมว่ะ นี้คือวิธีที่เธอใช้การสาวๆเหรอ! " 

" ใช้กับเธอแค่คนเดียว"

" ว้ายย ปล่อย นายจับฉันทำไม " 

" เขาไม่เรียกจับนะ เขาเรียกว่ากอดต่างหาก55555 "

ภัทรจับไหล่ฉันแล้วเปลี่ยนเป็นสวมกอดฉันจากด้านหลังทันที ฉันไม่ทันตั้งตัวเลย แถมมาพูดกระซิบที่หูอีก ได้กลิ่นบุหรี่ในตัวภัทรจางๆ

" ฉะ...ฉันโอเคเป็นแฟนนายก็ได้ ปล่อยฉันได้แล้ว "

' จุ๊ป! ' กรี๊ดดดด ไอ้ภัทรมันหอมแก้มฉัน แง่...

" ก็แค่นั้น ทีหลังพูดง่ายๆหน่อยก็ดี ถ้าอยากเปลื้องตัวก็พูดให้มันยากเนอะ 5555555 "

 พอภัทรปล่อยตัวฉันแค่นั้นแหละ ฉันวิ่งปรู๊ดทันที ไปทีรถด้วยท่าทางหอบเหนื่อย! แต่ยังกลับไม่ได้เพราะกุญแจยังอยู่ในภัทรซึ่งมันเดินอย่างสบายใจช้าๆควงกุญแจไปมา โอ้ยย! เบื่อมันมาก

" ไอ้ภัทรอย่าลีลาเดี๋ยวไปแทงสนุ๊กต่อ" หนึ่งในเพื่อนมันพูด

" เออ อะพรรับ! " ภัทรโยนให้พรที่ตอนนี้ยืนคุยกับพี่เบียร์ด้วยท่าทางที่สนิทสนมยิ้มแย้มใหญ่เลยไม่ดูหน้าฉันเลยที่ตอนนี้บึ้งตึง

ถึงบ้านอย่างปลอดภัยเลทไป20นาที โชคดีพ่อกับแม่ไปสวน

พอตกกลางคืน ฉันนั่งทำการบ้านอยู่ประมาณสามทุ่มเสียงมือถือสั่น...เบอร์เดิมเบอร์ที่ฉันไม่อยากรับแต่จำใจต้องรับเพราะคิดว่าฉันอาจจะต้องเจอเขาอีกแน่หากฉันยังเรียนอยู่ที่นั้นซึ่งโรงเรียนที่ฉันเรียนมันไม่ไกลจากบ้านของภัทรเท่าไรเลย

ฉันกดรับสายพร้อมพาตัวเองเข้าห้องนอนพูดเบาๆกลัวพ่อแม่ได้ยิน เหมือนแอบคุยนั่นแหละ

ฉัน : ฮัลโหล

ภัทร : ครับ ทำไร!

ฉัน : หายใจว่ะ

ภัทร : กวนตีนมากครับ

ฉัน : เออละไรป่านนี้ถึงไม่หลับไม่นอนค่อยจะโทรหาคนอื่นอยู่นะ

ภัทร : รอคุยกับคนในสายนี้แหละ

ฉัน : ว่ามาจะคุยไร

ภัทร : ช่วยพูดให้เพราะหน่อยได้ไหม ครับ

ฉัน : ปกติก็พูดแบบนี้แหละ

ภัทร : ครับ! 

ภัทรพูดครับตลอดสายที่เราคุยกันชวนคุยนั้นนี้ เหมือนที่จะง่วงกลับตาแจ้ง

ภัทร : เป็นแฟนกันแล้วนะอย่าลืม

ฉัน : เออนะ ย้ำอยู่ได้นายพึ่งมีแฟนเหรอห้ะ

ภัทร : เปล่านะมีมาหลายคนละแต่คนอื่นไม่เหมือนคนนี้

ฉัน : ยังไง

ภัทร : คนอื่นดูตอแหล คนนี้ดูเป็นคนตรงๆอยากพูดก็พูด

ฉัน : เออ ง่วงละ

ภัทร : ให้วาง แต่ช่วยพูดคะ / ค่ะ ให้ได้ยินหน่อย

ฉัน : เรื่องมากจริงวุ้ย

ภัทร : หรือจะไม่นอน

ฉัน : แค่ฉันวางสายก็นอนได้แล้วปะ นายไม่ได้อยู่ใกล้ฉันสักหน่อย

ภัทร : งั้นพรุ่งนี้เจอกันทางไปโรงเรียนนะ

ฉัน : ไม่ๆ ขอร้องอย่ามาพรุ่งนี้ฉันต้องไปกับน้องชายเดี๋ยวมันจะฟ้องพ่อแม่ได้

ภัทร : งั้นพูด

ฉัน : คะ 

ภัทร ฝันดีนะครับ 

ฉัน : เออ ฝันดี...คะ

ภัทร : คำว่าเออ อะขอซื้อได้ไหม เป็นผู้หญิงพูดให้เพราะๆน่าฟังหน่อยสิครับ

ฉัน : อืมๆ...นอนละนะ

ภัทร : ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้โทรหาเวลานี้เวลาเดิม หรือพามือถือไปโรงเรียนด้วยจะได้โทรคุย

ฉัน : ไม่พาไปแค่นี้นะ

ภัทร : ดะ.... 

ฉันได้ยินแค่นั้นก็กดวางสาย ต่อไปฉันจะไม่เหงาแล้วเหรอ ฉันมีแฟนแล้วแต่มันจะดีเหรอ! หากคบกันไปฉันรักเขาแล้วเขาชวนเอ่อ........ฉันต้องทำยังไงว่ะ....

เฮ้อ..นี้แหละคนพึ่งมีแฟนครั้งแรก