Episode 9 นัดเจอ! จริงจัง

หลังจากวันนั้นฉันก็เริ่มเสพติดมือถือกลับบ้านมาทีไรก็จำเป็นต้องเปิดดูว่ามีสายของภัทรโทรเข้ามาใหม่ มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ยิ่งคุยกันนานวันใจฉันมันเริ่มเปิดรับภัทร ภัทรคุยเก่งเอาใจเก่ง ส่วนฉันเอาแต่ใจสุดๆพูดไม่เคยเพราะแต่ภัทรจะปรามตลอด

ทำให้ฉันรู้สึกดี ก็ฉันมันพึ่งเคยมีแฟนนิ ตอนนี้ก็ครบมาจะครบ6 เดือนแล้ว หลังจากเจอกันครั้งนั้นก็ไม่ค่อยได้เจอกันอีกคุยมือถือกันส่วนใหญ่ยิ่งเสาร์อาทิตย์คุยโต้รุ่งจ้า! อีกสามวันจะสอบแล้วโรงเรียนจะปิดเทอมอีกแล้ว ฉันรอสายให้ภัทรโทรมา แต่นี้รอแล้วรออีกเลยเวลามาเยอะแล้ว ปกติภัทรจะโทรมาก่อนจะถึงเวลากหนึ่งหรือสองสามนาทีก่อนแต่วันนี้ไร้วี่แววซึ่งฉันกดโทรหาเขาเป็นครั้งแรกตั้งแต่คบกันมา....

หน้าจอมือถือของฉันมันขึ้นมาสายเรียกซ้อนฉันกดวางสายทันที ภัทรคุยกับใครนะ ในหัวฉันตีกันยุ่ง ผ่านไปประมาณสามนาที

" เอาว่ะโทรอีกรอบละกันเขาคงคุยกับเพื่อนละมั้ง! "

ฉันกดโทรอีกสาย มันขึ้นสายซ้อนอยู่อีก ฉันโกรธมาก จะคุยอะไรกับเพื่อนหนักหนาว่ะ กูรอมึงอยู่นะ ฮึก...จู่ๆขอบตาร้อนผ่าวน้ำตาไหลหยด ฉันเสียใจขนาดนี้เหรอเหรอว่ะ ทำไมมันรู้สึกเจ็บแปลบๆ...ที่อก

ฉันร้องไห้จนหลับไป ตอนสายนิดหน่อยแต่โชคดีวันนี้โรงเรียนปิดฉันเลยไปสวนช่วยแม่ทำงาน... ฉันพี่และน้องช่วยงานพ่อแม่ทุกวันเสาร์อาทิตย์และตลอดปิดเทอมพ่อสอนให้พวกเราทำงานตั้งแต่เด็กๆ ครอบครัวฉันใครเห็นจำเป็นต้องชมตลอดว่าพ่อแม่สอนมาดี

หลังจากกลับมาจากสวนฉันอาบน้ำกินข้าวทำการบ้านแถมจะไม่จับมือถือเลยฉันปิดเสียงตั้งแต่เมื่อคืนตั้งไว้แล้วหากโทรมาจะไม่รับสายไม่คุยด้วยกับภัทรแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นอะไรไม่รู้พอพูดถึงเรื่องนี้น้ำตาเอ้อล้นทุกที ฉันเป็นคนขี้อายจริงๆ...หากพ่อและแม่ตาอว่าฉันก็จะแอบร้องไห้ไม่มีใครเห็นฉันตอนร้องหรอกจะเห็นเวลาฉันร้องเสร็จจมูกแดงตาแดงไปหมด....

" วิ วิ พรโทรมาถามทำไมไม่รับสายจะคุยเรื่องการบ้าน"

แม่บอกฉัน ฉันพยักหน้าลุกขึ้นเข้าไปในห้องหยิบมือถือเปิดหน้าจอ ตาเบิกกว้าง สายที่ไม่ได้รับ50สาย

กดเปิดดูเป็นพร10สาย

ตา8สายที่เหลือเบอร์ภัทร ฉันกดโทรหาพรก่อนเลย พรบอกมีเรื่องการบ้านจะคุย

ฉัน : ว่าไง

พร : แป๊ปๆ ฉันประชุมสายแป๊ป

ฉันไม่ได้ถามหรอกคิดว่าคงเป็นตา เมื่อกี้ก็ไม่ทันมองว่าพรสายซ้อนอยู่

พร : พูดสิ! 

...... : วิ โกรธภัทรเหรอ! ภัทรอธิบายได้นะ เมื่อคืนภัทรไปนั่งกับพวกพี่ธิต ได้เปียกมันยืมมือถือภัทรไปคุยกับแฟน มันทะเลาะกับแฟนนะ ภัทรไม่ได้คุยกับคนอื่นะ 

ฉัน : ฮือ 

ฉันน้ำตาไหลทันทีฟังเหมือนคนแก้ตัวสะมากกว่าแต่ฉันก็เชื่อ ที่น้ำตาไหลเพราะฉันอ่อนไหวง่ายแค่ได้ยินเสียงกลับร้องออกมาทันที

พร : เข้าใจกันแล้วก็โทรหากันเองนะ ฉันจะทำการบ้าน

หลังจากพรวางสายมีนก็ตัดสายฉันทันที แล้วภัทรก็โทรมา

ภัทร : ทำอะไรอยู่ครับ เมื่อคืนเขาโทรกลับตัวเองไม่รับอะ

ฉัน : ป่านนั้นฉันก็นอนแล้วสิ

ภัทร : โอเคครับ เขาขอโทษนะ ตัวหายโกรธเขานะ

ฉัน : อืม...

เราก็คุยกันต่างๆนาๆจนมือถือเครื่องร้อนมาก

ฉัน : เเบตจะหมดละ ก่อนนะ

ภัทร : พรุ่งนี้มาหาบ้างสิ

ฉัน : ห้ะ....ไม่กล้าไปหรอก

ภัทร : ชวนตาและพรสิบอกแม่ว่ามีรายงานทำ

ภัทรพูดและคิดทุกอย่างอทนฉันหมด หากเป็นเมื่อครั้งก่อนฉันคงไม่อยากอเกจากบ้านและโหกพ่อแม่หรอกแต่ตอนนี้ฉันอยากเจอภัทรและไม่คิดว่าจะกลัวพ่อแม่จับได้ความคิดนั้นไม่มีขึ้นมาเลย

ฉัน : เดี๋ยวจะบอกกลางคืนนะ ขอโทรบอกเพื่อนๆก่อน

ภัทร : ครับ รักนะ

แล้วภัทรก็วางสายไปมีแค่ฉันที่ยังอึ้งยิ้ม....เพราะ คำว่ารักนะของภัทรทำให้ฉันมีความสุข สุขใจสุดๆ

ถัดมาวันอาทิตย์ เมื่อตกลงกันแล้วว่าให้ตามารับฉันและพรเหมือนเดิม พรโอเคเพราะอยากเจอพี่เบียร์ซึ่งฉันไม่รุ้หรอกว่าเขาได้คุยกันถึงขั้นไหนแล้วรู้แค่ว่าพรขอเบอร์พี่เบียร์จากภัทรและตาจะมาหาพี่ธิตพอดีเพราะขอตังพี่ธิตไว้พี่ธิตบอกมาเองเอง

ภัทร : ถึงยังครับ!

ภัทรโทรมาถามฉันซึ่งฉันกำลังนั่งรถอยู่พวกเรายัดกันที่เดิมที่เคยเจอกันครั้งแรกมีวิวทิวทัศน์สวยงาม

ฉัน : ถึงแล้วอยู่ทางเข้านะ

ฉันไม่กดวางสายอย่างใด จาขับรถไปทีเดิม

" แกนี้นะยัยวิเมื่อก่อนว่าฉันปาวๆแตาตอนนี้ตัวเองกลับนัดผู้ " ตาต่อว่าฉันขณะขับรถ

" แกก็ ....เพื่อนพึ่งมีแฟนครั้งแรกนะ เว้ย " พรพูดเสริม

ตาพารถมอเตอร์ไซค์นะซ้อนสามคนฉันนั่งตรงกลางพรนั่งข้างหลังตาเป็นคนขับ เมื่อถึงจุดนัดหมาย ที่ยืนรออยู่มีแค่ภัทรพี่เบียร์พี่ธิตพร้อมกับขนมเยอะ..แยะ... ตาชะลอรถแล้วจอดมัน พรเดินลงเป็นคนแรกต่อมาฉัน ฉันทำตัวไม่ถูกเลยเมื่อภัทรเล่นจ้องและยิ้ม คงเพราะเราเป็นแฟนกันด้วยฉันรู้สึกประหม่าสุดๆ

" มาสิ " ภัทรกวักมือเรียกฉัน ฉันจับมือพรเดินมาทันที พรตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินมาและส่งยิ้มให้พี่เบียร์ไปด้วย แล้วภัทรก็มาจับมือฉันอีกข้างจูงฉันไปนั่งอีกที ปล่อยให้ตาคู่กับพี่ธิต และพี่เบียร์กับยัยพรคุยกัน

" กินไหมขนม นี้ขนมเลย์ที่วิเคยบอกว่าชอบกิน! " ภัทรยื่นขนมเลย์ให้ฉันพร้อมฉีกซองให้เลย ใครจะกล้ากินก็ภัทรเล่นมานั่งเบียดฉันแล้วยังจะเอามือมาคล้องคอฉันอีก

" เป็นไรทำไม่ค่อยพูด ปากเก่งเหมือนในมือถือเลยอะ " ภัทรพูดล้อฉัน

" ก็เปล่า..."

" ยังโกรธเรื่องเมื่อวานเหรอ! ไม่เชื่อดูมือถือภัทรได้ " ภัทรล้วงจากกระเป๋ากางเกงมาวางหน้าฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้แตะต้องเลย ภัทรโน้มคอเข้าหาฉัน

หน้าฉันกับภัทรใกล้กันแค่คืบกลิ่นบุหรี่ในตัวภัทรลอยมาแตะจมูกฉันอีกครั้ง

" ยี้ เหม็นบุหรี่อะ " ฉันแกล้งเอามือผลักอกภัทรเพราะใจฉันเต้นรัวๆ

" นี่ภัทรก็พยายามหยุดได้เยอะแล้วนะจากวันหนึ่งสูบวันละ3ซองตอนนี้เหลือแค่1ซอง ตั้งแต่ที่วิฝากพรเอาลูกอมมาให้ภัทรอะ "

ใช่ตอนคบกันสองสามเดือนนี้แหละฉันฝากพรซื้อลูกอมให้ภัทรตลอด เงินที่ฉันเก็บออมทุกวันที่อดอาหารมื้อเที่ยงนี้แหละ

" วิ อะผอมเกินแล้วนะ " ภัทรเอามือมาลูบที่ท้องฉันทำเอาฉันสะดุ้ง...บัดมือภัทรเบาๆ

" ก็....ผอมไม่ดีเหรอเขาบอกว่าผู้ชายชอบผู้หญิงผอมๆ "

" ผอมเกินไปไหม ดูหน้าสิเหลือแต่กระดูกละ ภัทรขอสั่งให้วิกินข้าวตอนเที่ยงด้วยต่อไปนี้ " ภัทรรู้เพราะฉันเริ่มเล่าทุกอย่างให้เขารู้มาเยอะแล้ว

" ไม่อะ ตอนรี้คือไม่รู้แล้วว่าเขาแลกบัตรอะไรตรงไหน ไม่เข้าไปเหยียบในโรงอาหารมานานมากแล้ว "

' จุ๊ป จุ๊ป ' ภัทรุ๊ปแก้มฉันสองครั้งฉันชะงักตะลึง ใจนี้เต้นตลอดเวลาเลย เต้นแบบไม่ปกตินี้แหละ หัวใจใครไม่เต้นคงตายแล้วแหละ55555

" ดื้อนัก ทำโทษซะเลย " ภัทรเอามือมาบีบจมูกฉันเล่น

" เอามือออกได้แล้วเมื่อยคอ " ฉันพูดแล้วเอามือภัทรออกอย่างง่ายดาย

" กินขนมให้เยอะๆนะครับ! " ภัทรป้อนขนมและน้ำให้ฉัน 

เราทั้งสองคุยกันไปเรื่อยอย่างมีความสุขคุยได้ทุกเรื่องและภัทรและแอบฉวยโอกาสตลอดจุ๊ปแก้มฉันตลอดเลย ฉันก็แค่หน้ามุ่ยแต่ไม่ได้โกรธอะไรจริงๆจังทำขึงขังไปเฉยๆแหละ.....