กิจการร้านฟู่ซิงของหว่า ยังคงเป็นที่ชื่นชอบของลูกค้า ลูกค้าที่ต้องนั่งรอคิวก็ไม่มีใครอารมณ์เสียเพราะมีที่นั่งรอสบายๆ ส่วนร้านฟู่ซิงสาขาอำเภอฉางเย่วนั้น คุณชายต้าเฟยส่งข่าวมาบอกว่า ทุกวันนี้เขาไม่มีเวลาไปดูกิจการร้านผ้าเลยเพราะลูกค้าร้านฟู่ซิงเยอะมากๆ ต้องเพิ่มจำนวนการผลิตลูกชิ้นและปลาเส้นเกือบทุกวัน

หว่าหวาคิดว่าเย็นนี้จะลองทำเกาเหลาให้ทุกคนกินจึงเดินไปตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบ กุ้งฝอยเดี๋ยวไปจับที่ลำธารหลังบ้านเอา ก่อนกลับบ้านหว่าหวาทำเกาเหลาให้ท่านพ่อและท่านแม่ใหญ่ชิมก่อน โดยลวกหมูสับ ลูกชิ้น ปลาเส้น ผักบุ้ง และถั่วงอก ใส่ชามแล้วเอากุ้งทอดใส่ลงไป ส่วนกากหมูเอาใส่ถ้วยเล็กต่างหาก ทำเป็น 2 ชุด แล้วตักข้าว 2 ถ้วย นำไปให้ท่านพ่อและท่านแม่ใหญ่ที่ห้องทำงาน

"ท่านพ่อ ท่านแม่ใหญ่เจ้าคะ ข้านำเกาเหลากับข้าวเปล่ามาให้ชิมดูเจ้าค่ะ" หว่าหวาบอกแล้วนำเอาไปวางบนโต๊ะ เนื่องจากคนจีนไม่กินเผ็ดหว่าหวาจึงไม่ทำเครื่องปรุงให้ลูกค้าเติม และรสชาติของน้ำซุปที่หว่าหวาทำก็เข้มข้น อร่อยอยู่แล้ว

"มันคือก๋วยเตี๋ยวที่ไม่ใส่เส้น ลูกเรียกมันว่าอะไรนะ เกาเหลา หรือ" ท่านพ่อถาม

"เจ้าค่ะ เกาเหลา ข้าว่าจะใส่ในรายการให้ลูกค้าเลือกเผื่อว่าลูกค้าบางคนอยากกินข้าวจะได้อิ่มท้อง แต่ราคาของเกาเหลาและข้าวเปล่าจะเพิ่มอีก 10 อีแปะเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าค่อยคิดว่าจะเปิดตัวเกาเหลาข้าวเปล่าอย่างไรก่อนเจ้าค่ะ"

"ก็ดีเหมือนกัน พ่อเห็นด้วยที่ว่าลูกค้าบางคนอยากกินข้าวจะได้เป็นตัวเลือก"

วันนี้หว่าหวากลับเร็วถึงบ้านตอนยามเซิน (15.00-16.59) เมื่อดูนาฬิกาที่ข้อมือเป็นเวลาบ่าย 3 โมง เห็นน้องสามกำลังสอนน้องเล็กและน้องลี่เฉียนเขียนหนังสืออยู่ จึงให้น้องรองไปจับกุ้งฝอยที่ลำธารมาจำนวนหนึ่ง แล้วเดินไปชวนท่านลุงลี่ไปที่ไร่เพื่อดูข้าวโพดโดยให้ท่านลุงลี่ขับเกวียนเทียมม้าไป เมื่อไปถึงไร่เห็นข้าวโพดสูงท่วมหัวออกฝักทุกต้นและฝักก็ใหญ่แล้วไหมข้าวโพดก็เป็นสีดำจึงลองเก็บมาปอกเปลือกดู เห็นเม็ดข้าวโพดสีเหลืองสลับขาวสวยงาม จึงให้ท่านลุงลี่ช่วยหักข้าวโพดฝักที่กินได้แล้ว ผ่านไป 2 เค่อข้าวโพดที่เก็บมาได้เกือบ 100 ฝัก ทั้งสองจึงช่วยกันขนขึ้นเกวียนและกลับบ้าน

เมื่อถึงบ้านหว่าหวาหยิบข้าวโพดมาประมาณ 10 ฝักแล้วนำไปต้ม เมื่อข้าวโพดสุกแล้วหว่าหวาตักใส่ชามออกมาที่โต๊ะกินข้าว ปอกเปลือกออกข้าวโพดสีเหลืองมีสีขาวสลับเรียงเม็ดสวยงามจึงแทะกิน

"หืม หวานเหมือนที่กินในโลกก่อนเลย" จากนั้นหว่าหวาจึงเรียกน้องๆ และท่านลุงลี่มากินด้วย

"พี่ใหญ่ ข้าวโพดต้มนี่หวาน อร่อยดีจังเลย ไม่เหมือนที่ข้าเคยกิน อันนี้มันมีสีขาวด้วย" น้องเล็กคนเดิมพูดขึ้นมา

"มันเป็นคนละพันธุ์กัน ยังไงก็เก็บท้องไว้กินข้าวเย็นด้วยนะ วันนี้พี่จะทำเกาเหลาให้ทุกคนกิน ท่านลุงลี่ท่านหยิบข้าวโพดไปให้คนที่บ้านกินด้วยนะเจ้าคะ" พูดจบหว่าหวาก็เดินเข้าครัวไป ตอนท่านแม่เดินเข้ามาในบ้าน น้องๆ ก็กินข้าวโพดเกือบหมดฝักแล้ว

"นี่คือข้าวโพดที่ปลูกในไร่เราใช่หรือไม่" ท่านแม่ถาม

"ใช่ขอรับท่านแม่ พี่ใหญ่ไปเก็บมา ท่านแม่ลองกินดูมันหวานมากเลยขอรับ" น้องเล็กบอกท่านแม่

ท่านแม่ยิ้มและลูบหัวน้องเล็ก แล้วเดินเข้าครัวไป เห็นหว่าหวากำลังง่วนอยู่จึงถามขึ้น

"หว่าหวาทำอะไรลูก ให้แม่ช่วยอะไรไหม"

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านแม่ ข้าเคี่ยวน้ำซุปเพื่อจะทำเกาเหลาให้ทุกคนกินเย็นนี้"

อาหารเย็นวันนั้นทุกคนก็ได้รู้จักเกาเหลา ที่กินกับข้าวเปล่า หว่าหวาบอกว่าพรุ่งนี้จะเอาข้าวโพดไปแจกที่ร้านเพื่อเปิดตลาด คืนนั้นหว่าหวาดูเมล็ดข้าวโพดที่เอาออกมาจากกระเป๋า รวมๆ แล้วมีจำนวนมากพอสมควร พรุ่งนี้ให้ท่านลุงลี่เอาไปปลูกบนที่ดินที่เหลือเลยดีกว่า

วันต่อมาเมื่อมาถึงร้านหว่าหวาเอาข้าวโพดอีก 80 ฝักมาต้มในหม้อใบใหญ่ เมื่อสุกแล้วจึงเอามาหั่นเป็นท่อนฝักละ 3 ท่อน แล้วเอาให้ท่านลุงจิ่วหวางพ่อครัว และทุกคนได้ลองชิม

"คุณหนู ข้าวโพดนี้หวาน อร่อยดี ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย"

"มันเป็นพันธุ์ใหม่เจ้าค่ะท่านลุงจิ่วหวาง ข้าจะเอามาแจกลูกค้าที่เข้ามากินก๋วยเตี๋ยวโดยไม่คิดเงิน ท่านลุงแยกไว้สำหรับพนักงานทุกคนด้วยนะเจ้าคะ เดี๋ยวข้าขอเอาไปให้ท่านพ่อกับท่านแม่ใหญ่ชิมก่อน"

เมื่อท่านพ่อและท่านแม่ใหญ่ชิมแล้วต่างก็บอกว่าหวานอร่อย หว่าหวาบอกว่าเป็นข้าวโพดพันธุ์ใหม่ที่เธอได้มาโดยบังเอิญ และจะแจกลูกค้าที่เข้ามากินก๋วยเตี๋ยววันนี้ โดยจะแจกตอนที่พนักงานเข้าไปรับรายการ

แล้วก็เป็นไปตามที่หว่าหวาคิดไว้ ลูกค้าที่ได้ชิมข้าวโพดหวานแล้วต่างก็อยากซื้อกลับไปกินที่บ้าน หว่าหวาได้ให้พนักงานบอกกับลูกค้าว่าข้าวโพดนี้จะมีขายอีก 2 เดือนข้างหน้า มีลูกค้าบางคนถามว่าจะขอจองไว้ก่อนได้หรือไม่ หว่าหวาจึงตอบไปว่า หากใกล้เวลาเก็บข้าวโพดแล้วจะให้ทุกคนที่ต้องการสั่งจองได้

ช่วงบ่ายหว่าหวากับน้องเล็กไปร้านรับฝากเงิน แล้วเลยไปตลาดเพื่อหาซื้อของ เย็นนี้หว่าอยากลองทำหมี่กรอบราดหน้าให้ทุกคนได้ชิมดู เพราะว่าหว่าหวาอยากกิน เมื่อได้วัตถุดิบครบแล้วก็เดินกลับร้านกัน น้องเล็กอาสาถือของทั้งหมด

"หลิวหว่าหวา หลิวหว่าหวา" หว่าหวาได้ยินเสียงคนเรียก แต่ทำไมใช้แซ่หลิวเรียกนาง จึงหยุดแล้วหันไปมองก็เห็นหลิวมี่อิงกับผู้ชายอีก 2 คน เหมือนจะเป็นบ่าวรับใช้ที่คอยติดตามหลิวมี่อิง

"ท่านจำผิดแล้ว ข้าชื่อจ้าวหว่าหวา ไม่ใช่หลิวหว่าหวา" หว่าหวาบอกกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของเธอและน้องๆ

"หว่าหวา ต้าหลี่ พ่อขอโทษที่ทำให้แม่ของเจ้าและลูกๆ ลำบาก" หลิวมี่อิงพูดพร้อมกับมองหว่าหวา และน้องรอง

"เรื่องมันผ่านไปแล้ว ท่านขอโทษตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้ท่านแม่และพวกเราสบายดี แต่ท่านมีธุระอะไรกับพวกเราหรือไม่" หว่าหวาถามเพราะไม่คิดว่าเขาจะแค่กล่าวคำขอโทษกับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว

"พ่อว่าเราไปนั่งดื่มชาแล้วค่อยคุยกันดีกว่า" เพื่อพ่อของเธอเดินนำไป หว่าหวากับน้องรองก็เดินตามไป เมื่อถึงร้านน้ำชาก็ตรงไปยังห้องชั้นบน ซึ่งเมื่อหว่าหวาเดินเข้าไปก็เห็นฮูหยินรองนั่งอยู่ด้านในแล้ว

"หว่าหวา ต้าหลี่ พวกเจ้า มา มา นั่งก่อน" ฮูหยินรองพูดกับสองพี่น้อง หว่าหวากับน้องรองมองหน้ากัน แล้วก็นั่งลง หว่าหวาคิดในใจว่าพวกเขาทั้งสองเชิญเธอกับน้องรองมาต้องไม่ธรรมดาแน่