เมื่อถึงบ้าน น้องเล็กเห็นหว่าหวาขี่ม้าเข้ามาและมีเกวียน กับรถม้าตามมาอีกก็วิ่งเข้าไปหา หว่าหวาลงจากหลังม้าแล้วบอกกับพี่ม้าจิ้นหนิง จิ้นเทียนว่า นั่นเป็นน้องเล็กของพวกเรา

"พี่ใหญ่ท่านซื้อม้ามาใหม่หรือขอรับ ข้าอยากขี่ม้าบ้าง"

"ได้ แล้วข้าจะสอนเจ้าขี่นะ และข้าก็ซื้อรถม้ามาแล้ว เจ้าอยากนั่งไหม"

"อยากๆ ข้าอยากนั่งรถม้า" น้องเล็กบอก หว่าหวาจึงเดินไปขอบคุณคนที่ขับรถม้ามาส่ง ท่านลุงลี่ กับท่านลุงฝางเดินมาจากหลังบ้านที่หว่าหวาใช้เป็นโรงงานทำลูกชิ้น ปลาเส้น และเส้นหมี่ ท่านแม่กับน้องสามก็เดินออกมาสมทบ หว่าหวาบอกม้าทั้งสองตัวว่า ที่นี่คือบ้านของพวกเรา 

"พี่จิ้นหนิง พี่จิ้นเทียน นี่เป็นท่านแม่ของพวกเรา นั่นน้องสาม และนี่เป็นน้องเล็ก" หว่าหวาบอกกับม้าทั้งสอง

"ท่านแม่เจ้าคะ นี่เป็นม้าที่ข้ากับน้องรองได้มา เดี๋ยวข้าจะเล่าให้ฟังทีหลังนะเจ้าคะ"

"ท่านลุงฝางเจ้าคะ ท่านบังคับรถม้า หรือเกวียนได้หรือไม่เจ้าคะ"

"ได้แม่นางหว่าหวา เมื่อก่อนพวกเรามีเกวียนเทียมวัว แต่ตอนหลังก็ขายออกไป" ท่านลุงฝางตอบ

"เช่นนั้นดีเลยเจ้าค่ะ งานของท่านก็คือขับเกวียนเทียมม้าไปส่งของที่ร้านฟู่ซิงในเมือง พรุ่งนี้เช้าท่านมาเริ่มงานได้เลยเจ้าค่ะ"

"ขอบคุณแม่นางหว่าหวา"

"ท่านลุงลี่เจ้าคะ เรามีม้ามาเพิ่มอีก 2 ตัวคงต้องขยายคอกม้าให้กว้างขึ้น รบกวนท่านบอกกับท่านลุงเหยียนให้มาต่อเติมให้ด้วยนะเจ้าคะ"

"ได้ขอรับคุณหนู พรุ่งนี้ข้าจะจัดการให้"

น้องรอง น้องสาม และน้องเล็ก จูงม้าทั้งสามไปที่คอก และโรงเก็บเกวียน หลังอาหารเย็น น้องรองเป็นคนเล่าเรื่องว่าได้ม้า 2 ตัวมาอย่างไร ท่านแม่บอกว่าจะเพิ่มค่าจ้างซื้อของให้กับท่านลุงร้านขายของอีก 20 อีแปะ ซึ่งหว่าหวาเห็นด้วย

ก่อนที่แขกของท่านนายอำเภอจะมา 1 วัน หว่าหวาและท่านพ่อ ไปที่จวนท่านนายอำเภอเพื่อดูว่าในครัวมีอุปกรณ์ครบหรือไม่ ฮูหยินท่านนายอำเภอมาต้อนรับพร้อมกับพ่อครัวของจวน หว่าหวาบอกกับพ่อครัวว่าต้องซื้ออะไรบ้างสำหรับวันพรุ่งนี้ ซึ่งเธอจะมาตอนต้นยามเฉิน

วันรุ่งขึ้นหว่าหวาเตรียมวัตถุดิบทั้งหมดขึ้นรถม้า ให้น้องรองขับรถม้าไปรับท่านพ่อและท่านแม่ใหญ่ที่ร้าน แล้วจึงไปส่งที่จวนท่านนายอำเภอ ส่วนน้องรองกลับไปที่ร้านฟู่ซิง แต่ท่านพ่อกับท่านแม่ใหญ่ไม่ไปขออยู่ดูร้านกับน้องรอง หว่าหวาจึงไปคนเดียวพอถึงจวนท่านนายอำเภอ หว่าหว่าทักทายนายอำเภอและฮูหยินแล้วจึงเข้าไปที่ครัวเพื่อเตรียมของ โดยให้บ่าวผู้ชายช่วยยกของที่เตรียมมาบางส่วน หว่าหวาพับแขนเสื้อขึ้นเพื่อสะดวกในการทำงาน พ่อครัวและสาวใช้ช่วยเตรียมของตามที่หว่าหวาบอก ทุกอย่างเตรียมเสร็จก่อนเวลาอาหารกลางวัน 2 เค่อ หว่าหวาให้สาวใช้นำกากหมู ถั่วงอกดิบไปวางบนโต๊ะอย่างละ 3 ชุด เมื่อถึงเวลาอาหารก็ให้สาวใช้นับจำนวนคนทั้งหมดแล้วจึงให้นำน้ำเก๊กฮวยไปก่อน จากนั้นจึงให้นำก๋วยเตี๋ยวเข้าไป หว่าหวาอยู่ในครัวเพราะคิดว่าจะต้องมีการขอก๋วยเตี๋ยวเพิ่มอย่างแน่นอน ผ่านไปเพียงครู่เดียว สาวใช้ก็วิ่งเข้ามา

"แม่นางหว่าหวา ขอก๋วยเตี๋ยวเพิ่มอีก 15 ชาม ท่านอ๋องกับพระชายาถูกใจรสชาติก๋วยเตี๋ยวของแม่นางยิ่งนัก คนอื่นๆ ก็เช่นกันเจ้าค่ะ"

ผ่านไปครู่เดียวก๋วยเตี๋ยว 15 ชามก็ถูกยกออกมาวางให้กับทุกคน

โดยรวมแล้วหว่าหวาทำก๋วยเตี๋ยวไปเกือบ 50 ชาม เพราะแขกท่านนายอำเภอส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ฮ่องเต้รับสั่งให้ท่านอ๋องสาม หลี่ช่างหลิว น้องชายร่วมมารดาของพระองค์และเสนาบดีที่ดูแลด้านพืชผล เดินทางมาอำเภอฉางซินเพื่อหารือกับนายอำเภอเรื่องที่จะใช้อำเภอฉางซินเป็นแหล่งทดลองปลูกพืชผลที่หายาก และเยี่ยมเยียนครอบครัวของท่านรองนายอำเภอซึ่งเป็นพระญาติกับฮ่องเต้

"แม่นางหว่าหวา ขอเชิญท่านออกไปด้วยกันหน่อย ท่านอ๋องต้องการพบแม่นาง" คุณชายเหลียวฟงเข้ามาบอกหว่าหวา

หว่าหวาถอดผ้ากันเปื้อน ผ้าคลุมผมออกและเอาแขนเสื้อลง แล้วจึงเดินตามคุณชายเหลียวฟงออกไป วันนี้หว่าหวาใส่ชุดที่เธอออกแบบเอง ชุดด้านในแขนยาวสีขาวกระโปรงยาวถึงข้อเท้า แล้วสวมทับด้วยเสื้อตัวนอกสีน้ำเงินแขนกุดกระโปรงยาวน้อยกว่าชุดด้านใน รวบผมไว้กลางศีรษะจำนวนหนึ่งและปล่อยที่เหลือสยายลงมา

เมื่อเดินมาถึงห้องอาหาร ท่านนายอำเภอจึงแนะนำหว่าหวากับท่านอ๋องว่านางคือคนที่ทำก๋วยเตี๋ยวในวันนี้ และเป็นเจ้าของร้านฟู่ซิง ทุกคนล้วนมองมาที่หว่าหวา แน่นอนว่าความสวยของหว่าหวาไม่เป็นรองใครแถมเสื้อผ้าที่แต่งก็ดูไม่เหมือนใคร ส่วนทรงผมถึงแม้จะไม่ได้ประดับประดาเหมือนหญิงสาวทั่วไปแต่ก็ดูสวยงาม โดยรวมแล้วดูงดงามยิ่งนัก คุณชายหลี่เลี่ยงซือ บุตรชายรองนายอำเภอมองหว่าหวาไม่วางตา หว่าหวายอบกายแล้วกล่าวว่า

"หม่อมฉันจ้าวหว่าหวา ถวายพระพรท่านอ๋องและพระชายาเพคะ"

"ลุกขึ้นเถอะ ไม่ต้องมากพิธี ก๋วยเตี๋ยวที่เจ้าทำออกมารสชาติดียิ่งนัก แล้วยังมีผักที่เจ้าเรียกว่า ถั่วงอก นี้ข้าเพิ่งเคยเห็น เจ้าเอาผักนี้มาจากไหนหรือ" ท่านอ๋องสามกล่าว

"ขอบพระทัยเพคะ ถั่วงอกนี้หม่อมฉันเพาะขึ้นมาเองเพคะ"

"อืม งั้นคงเป็นความลับของเจ้าสินะ ไม่ต้องห่วงเราไม่บังคับให้เจ้าบอกเราหรอก"

"ขอบพระทัยเพคะ"

หว่าหวาได้รับรางวัลจากพระชายาเป็นกำไลข้อมือ และท่านนายอำเภอให้เงินมา 100 ตำลึง 

"แม่นางหว่าหวา"

หว่าหวาที่เดินออกมาจากจวนท่านนายอำเภอแล้ว หันไปมองตามเสียงเรียก

"คุณชายเลี่ยงซือ"

"เจ้าจะไปที่ร้านฟู่ซิงหรือ เดี๋ยวข้าไปส่งให้"

"ไม่รบกวนคุณชายดีกว่าเจ้าค่ะ"

"ไม่ถือเป็นการรบกวน เจ้าอย่าปฏิเสธเลย"

"ถ้าเช่นนั้นข้าไม่เกรงใจนะเจ้าคะ" หว่าหวาพูดแล้วจึงเดินตามไปขึ้นรถม้า เมื่อถึงร้านคุณชายเลี่ยงซือยังตามหว่าหวาไปทักทายท่านพ่อ ท่านแม่ใหญ่ และอยู่คุยด้วยจนถึงเวลาที่หว่าหวาจะกลับบ้านจึงกลับไปพร้อมหว่าหวา

ร้านฟู่ซิง ยิ่งนับวันยิ่งเป็นที่พูดถึงกันของคนทั้งอำเภอ จึงทำให้คุณหนูหลิวมี่ฮวา บุตรสาวคนโตของฮูหยินรองมี่เหวิน ซึ่งตอนนี้เป็นฮูหยินเอกแล้วหลังจากท่านแม่ของหว่าหวาถูกขับออกจากตระกูล อยากไปลองชิมก๋วยเตี๋ยวที่ร้านฟู่ซิงบ้าง

"ท่านแม่เจ้าคะ พวกเราลองไปร้านฟู่ซิงกันไหมเจ้าคะ ข้าได้ยินคนพูดถึงรสชาติของก๋วยเตี๋ยวที่บอกว่าอร่อยไม่เหมือนใคร"

 ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ