"แม่นางหว่าหวา แม่นางหว่าหวา"

หว่าหวาได้ยินเสียงคนเรียกตัวเองก็หยุดแล้วหันไปตามเสียง ก็เห็นคุณชายเหลียวฟาง บุตรชายท่านนายอำเภอและชายหนุ่มรูปงามอีก 1 คนกำลังเดินมาหา

"คุณชายเหลียวฟาง ไม่ทราบว่าเรียกข้าทำไม"

"เอ้อ....คือว่า.....คือว่า ข้าอยากจะขอโทษแม่นางถึงเรื่องคราก่อนที่ข้าล่วงเกินแม่นาง" คุณชายเหลียวฟางพูดแบบตะกุกตะกัก แล้วมองหน้าหว่าหวาแบบกล้าๆ กลัวๆ

"อ๋อ เรื่องนั้นเองหรือ ไม่เป็นไรข้าไม่ถือสาหาความ"

"ขอบคุณแม่นาง ข้า.....ข้ายังมีเรื่องขอรบกวนแม่นางหว่าหวา"

หว่าหวาทำหน้าสงสัย แล้วพูดว่า "เชิญท่านพูดเถอะ ถ้าข้าทำได้ก็จะทำ"

"พอดีท่านพ่อจะมีแขกมาจากเมืองหลวง จึงอยากจะเลี้ยงรับรองมื้อกลางวันด้วยก๋วยเตี๋ยวของร้าน ฟู่ซิง ไม่ทราบว่าแม่นางจะช่วยได้หรือไม่"

"แขกของท่านนายอำเภอจะมาวันไหนหรือ"

"วันที่ 10 เดือนหน้า"

"ได้ ไม่เป็นปัญหา ข้าจะนำวัตถุดิบไปที่จวนท่านนายอำเภอก่อน 1 วัน แล้วไม่ทราบว่าจำนวนแขกมีกี่คน? "

"10-15 คน แม่นาง"

"อืมม.....ฝากบอกท่านนายอำเภอ ข้ายินดีและจะจัดการให้ ไม่ทราบว่าคุณชายเหลียวฟางมีธุระอื่นอีกหรือไม่เจ้าคะ หากไม่มีข้าต้องขอตัว" หว่าหวาพูดจบก็เดินจากไป ไม่ได้มองชายหนุ่มรูปงามเลย

คุณชายเหลียวฟาง ยืนมองตามหว่าหวาเดินไปจนลับตา

ชายหนุ่มรูปงามที่มาด้วยกันกล่าวขึ้นว่า "งดงามยิ่งนัก นี่หรือผู้อยู่เบื้องหลังร้าน ฟู่ซิง ที่เลื่องลือกันอยู่ตอนนี้"

"ใช่แล้วคือแม่นางน้อยผู้นี้" คุณชายเหลียวฟางตอบสหาย

"นายท่านขอรับ จะไปที่ใดต่อขอรับ" บ่าวรับใช้ของชายหนุ่มรูปงาม

"กลับจวน" ชายหนุ่มรูปงามตอบ

ระหว่างทางกลับร้านหว่าหวากับน้องรองได้ยินชาวบ้านพูดคุยถึงร้าน ฟู่ซิง ว่าถั่วงอกที่อยู่ในชามก๋วยเตี๋ยว และแบบดิบๆ ที่อยู่ในตะกร้านั้น อร่อยยิ่งนัก "ข้านะยังขอเพิ่มอีก 1 ตะกร้าด้วย" น้องรองหันมามองหว่าหวาแล้วทั้งสองก็ยิ้มให้กัน

กลับมาถึงร้านก็เห็นลูกค้ามารอคิวอยู่หน้าร้านจำนวนหนึ่งจึงมีความคิดว่า จะจัดที่นั่งรอให้ลูกค้าแบบมีต้นไม้ น้ำตก ให้รู้สึกผ่อนคลาย จากนั้นจึงเดินไปหาท่านพ่อถามถึงที่ว่างข้างร้านว่าเป็นของใคร เพราะอยากจะทำที่นั่งรอสำหรับลูกค้าที่รอคิวกินก๋วยเตี๋ยว

"ที่ตรงนั้นเป็นของพวกเรา พ่อซื้อไว้ตอนที่เจ้าของที่เดิมเขาย้ายไปค้าขายที่อำเภออื่น แต่ที่มันมีขนาดเล็กพ่อเลยยังไม่ได้ทำอะไร"

"ถ้าเช่นนั้นข้าขอเอามาสร้างที่นั่งรอให้ลูกค้าที่รอกินก๋วยเตี๋ยวนะเจ้าคะ"

"ทำตามที่ลูกเห็นสมควรเถอะ"

แล้วหว่าหวาจึงบอกเรื่องที่จะนำก๋วยเตี๋ยวไปทำให้แขกของท่านนายอำเภอจากเมืองหลวงกิน โดยขอให้ท่านพ่อและท่านแม่ใหญ่ไปด้วยกัน

ระหว่างทางกลับบ้านหว่าหวาบอกน้องรองว่า พรุ่งนี้เช้าจะเริ่มสอนวิชาป้องกันตัวให้

"เจ้าลองถามพี่ลี่ชุนดูว่าเขาสนใจจะเรียนด้วยหรือไม่"

"พี่ใหญ่ด้านหน้าเป็นเกวียนท่านลุงหวังนี่ แต่ทำไมถึงจอดล่ะ"

น้องรองบอกให้ม้าหยุดเมื่อถึงเกวียนท่านลุงหวัง หว่าหวาจึงลงจากเกวียน

"ท่านลุงหวัง ไม่ทราบว่าเกวียนเป็นอะไรหรือเจ้าคะ" หว่าหวาถาม

"แม่หนูหว่าหวา เกวียนลุงมันเกเรแล้วเลยไปต่อไม่ได้ เพลามันหัก"

"ถ้าเช่นนั้น ทุกคนขึ้นมาบนเกวียนของข้าเถิดเจ้าค่ะ ข้ากับน้องรองจะไปส่ง แล้วท่านลุงหวังจะไปด้วยกันหรือไม่เจ้าคะ" หว่าหวาถาม

"ลุงขอซ่อนเกวียนไว้แถวนี้ก่อน พรุ่งนี้จะพาช่างมาช่วยซ่อม" ท่านลุงหวังพูดจบก็เอาเกวียนไปซ่อนข้างทางและเอาใบไม้ปิดไว้ ส่วนวัวก็ให้ไปเดินด้านหน้าข้างๆ กับม้า

"จิ้นเฟย เจ้าให้วัวท่านลุงหวังเดินไปด้วยนะ อย่ารังแกกันล่ะ" หว่าหวาพูดกับม้าพร้อมกันลูบตรงคอมัน จิ้นเฟยพยักหน้าเข้าใจ

"ม้าของบ้านเจ้ามันเชื่องดีจัง เหมือนมันเจ้าใจภาษาคน" ท่านลุงหวังที่นั่งข้างน้องรองพูดขึ้นมา

"ใช่ขอรับท่านลุงหวัง พวกเราจะพูดคุยกันตลอด และจะไม่ใช้แส้ตีมันด้วย" น้องรองตอบ

หว่าหวาและน้องรองส่งทุกคนเรียบร้อยแล้วก็กลับบ้าน หว่าหวาเดินไปหาท่านลุงลี่ แล้วพาเข้าไปในบ้าน

"ท่านลุงลี่ ท่านรับเงินนี้ไว้นะเจ้าคะ วันนี้ข้าขายเห็ดที่เราเก็บมาได้ราคาดี" หว่าหวาพูดพร้อมกับยื่นตั๋วเงินใบละ 10 ตำลึงเงิน จำนวน 5 ใบให้ท่านลุงลี่

ท่านลุงลี่รับไปดูแล้วพูดว่า "คุณหนูนี่มันมากไปนะขอรับ อีกอย่างพวกเราเป็นทาสที่คุณหนูซื้อมา"

"ไม่หรอกเจ้าค่ะ ท่านรับไปเถอะ ท่านและครอบครัวช่วยพวกเราทำงานมากมาย เงินเท่านี้ไม่ถือว่ามากเจ้าค่ะ แล้วพวกเราก็ไม่ได้คิดว่าพวกท่านเป็นทาสของเราด้วย"

"ขอบคุณคุณหนู พวกเราจะรับใช้ครอบครัวคุณหนูตลอดไป"

"ขอบคุณท่านลุงลี่เช่นกันเจ้าค่ะ ข้าว่าอีก 7 วันจะขึ้นเขาไปเก็บเห็ดหลินจือแดงอีก หวังว่าคงจะไม่มีใครเก็บมันไปก่อน"

------

จวนผู้ช่วยนายอำเภอ

หลังจากกลับถึงจวน หลี่เลี่ยงซือ บุตรชายคนเดียวของผู้ช่วยนายอำเภอ ก็เดินไปนั่งที่เรือนบึงบัว คิดถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ได้พบวันนี้ "นางชื่อจ้าวหว่าหวา หรือ"

"เรียนคุณชาย คุณหนูเจียวลู่มาหาคุณชาย รออยู่ที่ห้องโถงขอรับ" บ่าวรับใช้เดินมาบอก

หลี่เลี่ยงซือได้ยินแล้วพยักหน้าแล้วบอกบ่าวว่า "ไปบอกนางว่าข้านอนพักอยู่เจ้าไม่กล้ารบกวน"

"ขอรับคุณชาย" บ่าวรับใช้รับคำแล้วเดินจากไป

"คุณหนูเจียวลู่ขอรับ คุณชายนอนพักอยู่ข้าน้อยไม่กล้ารบกวนขอรับ ไม่ทราบคุณหนูเจียวลู่มีธุระเร่งด่วนหรือไม่ขอรับ"

ฟางเจียวลู่ได้ฟังแล้วก็รู้สึกไม่พอใจ ทำไมนางมาหาคุณชายเลี่ยงซือหลายครั้งแล้วไม่เคยได้เจอสักครั้ง

"ถ้าเช่นนั้น ข้าฝากขนมนี้ไว้ให้คุณชายด้วย" คุณหนูฟางเจียวลู่บอกแล้วให้สาวใช้ยื่นตะกร้าใส่ขนมให้บ่าวรับใช้และเดินออกไป

"เฮ้อ...นี่คงเป็นพวกบ่าวที่ต้องกินอีกแล้วสินะ" บ่าวรับใช้พูดขึ้นมาพร้อมกับมองขนมในตะกร้า

"พี่ใหญ่ ทำไมท่านมานั่งอยู่ที่นี่เจ้าคะ ท่านไม่ได้ออกไปกับพี่เหลียวฟางหรือเจ้าคะ" หลี่เหมยซือน้องสาวของคุณชายหลี่เลี่ยงซือถามเมื่อเห็นพี่ชายตัวเอง

"ไป แต่กลับมาแล้ว น้องเล็กเจ้าเคยไปร้าน ฟู่ซิง มาแล้วหรือยัง" คุณชายเลี่ยงซือตอบและถามน้องสาว

"ข้าไปถึงร้านที่ไรเห็นมีคนรอมากมายก็เลยไม่อยากรอ พี่ใหญ่ถามทำไม แล้วท่านไปมาแล้วหรือยังเจ้าคะ"

"ข้าก็ยังไม่ได้ไปเช่นกัน แต่วันที่ 10 เดือนหน้าที่ท่านนายอำเภอกับท่านพ่อจะเลี้ยงรับรองแขกจากเมืองหลวงนั้น ได้ให้ร้าน ฟู่ซิง มาทำก๋วยเตี๋ยวให้แขก พวกเราคงจะได้กินกันวันนั้น เสียดายที่วันที่เปิดร้าน ฟู่ซิง ครอบครัวเราไม่อยู่ จึงไม่ได้ไปร่วมงานด้วย"

"จริงหรือพี่ใหญ่ ถ้างั้นข้าจะรอกินวันนั้นดีกว่า"

"ฮัดชิ้ว ฮัดชิ้ว"

"หว่าหวา ลูกไม่สบายหรือป่าว" ท่านแม่ถามอย่างห่วงใย

"ข้าสบายดีเจ้าค่ะท่านแม่ สงสัยจะมีคนพูดถึงข้า จึงได้จาม" หว่าหวาตอบท่านแม่

ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ

หากใครไม่อยากรออ่านวันละตอน Ebook "ได้เกิดใหม่ ขอเป็นเถ้าแก่เนี้ย เล่ม 1" วางขายแล้ว ลองแวะเข้าไปดูได้นะคะ ราคาจับต้องได้ค่ะ

http://www mebmarket.com