Your Wishlist

ได้เกิดใหม่ ขอเป็นเถ้าแก่เนี้ย (ขยายกิจการ (2))

Author: Lucky Lady

สาวยุค 2020 เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ แต่สวรรค์ยังให้เธอไปอยู่ในร่างของเด็กสาวยุคจีนโบราณที่ท่านแม่ถูกไล่ออกจากบ้านพร้อมหนังสือหย่าและลูกๆ ครอบครัวของเธอจะร่ำรวยได้อย่างไร มาเป็นกำลังใจให้เธอไปพร้อมกัน

จำนวนตอน : N/A

ขยายกิจการ (2)

  • 27/05/2564

 

"แต่ที่ข้าพูดว่า 5 ส่วนนั้นหมายถึง 5 ส่วนจาก 100 ส่วน และระยะเวลาที่ต้องแบ่งกำไรให้ข้าคือ 10 ปี หลังจากนั้นก็ไม่ต้องส่งกำไรแต่ละเดือนให้แล้ว ท่านรู้หรือไม่ในช่วง 10 วันที่ผ่านมาเราขายได้วันละเท่าไหร่?" หว่าหวาพูดแล้วหยุดให้คุณชายต้าเฟยคิด

 

"ไม่ต่ำกว่า 450 ตำลึงเงินที่เราขายได้ ส่วนค่าใช้จ่ายที่เราต้องจ่ายต่อวัน ทั้งที่บ้านข้าและที่ร้าน วันนึงไม่เกิน 15 ตำลึงเงิน" คุณชายต้าเฟยฟังและคิดสักครู่จึงตอบออกไป

 

"ข้าตกลงตามที่แม่นางพูดมา" 

 

"เช่นนั้นข้าจะเขียนหนังสือสัญญา ท่านตามน้องรองไปดูว่าเราทำอะไรบ้างก่อนเถอะ"

 

คุณชายต้าเฟยตามน้องรองไป ขณะที่หว่าหวานั่งเขียนสัญญาอยู่ ท่านพ่อท่านแม่ใหญ่ก็เดินเข้ามา

 

"ท่านพ่อ ท่านแม่ใหญ่ วันนี้มีคนสนใจร้านฟู่ซิง ของเราอยากร่วมทำกิจการกับเราด้วยเจ้าค่ะ ข้ากำลังเขียนหนังสือสัญญาให้เขา" หว่าหวาเล่าให้ทั้งสองฟังเกี่ยวกับแผนของเธอเรื่องการเปิดสาขาด้วยตัวเอง และให้คนอื่นเปิด

 

"เช่นนี้ เราไม่ต้องลงทุนเองก็จะได้เงินส่วนแบ่งจากพวกเขา แล้วเขาจะยอมหรือลูก" ท่านแม่ใหญ่ถามขึ้นมา

 

"ถ้าเขาอยากได้เงินเขาก็ต้องยอมเจ้าค่ะ เพราะเราก็ไม่ได้เอามากมายอะไร เมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาจะได้ มันก็คุ้มนะเจ้าคะ"

 

เมื่อคุณชายต้าเฟยขึ้นมาพบหว่าหวาอีกครั้งก็สงสัยว่า ถั่วงอก ลูกชิ้น ปลาเส้น เส้นก๋วยเตี๋ยวที่มีในร้านเอามาจากที่ใด

 

"ที่บ้านข้าปลูกถั่วงอกเอง และมีโรงงานเล็กๆ สำหรับทำลูกชิ้น ปลาเส้น และเส้นก๋วยเตี๋ยว นี่คือที่มาของการที่ข้าต้องการกำไร 5 ส่วนจากร้านสาขา เพราะคนงานที่พวกเราจ้างมาก็ต้องทำสัญญาว่าจะไม่เปิดเผยสูตรนี้ออกไปเช่นกัน ก่อนที่ท่านจะเปิดร้านข้าจะไปสอนคนงานให้" หว่าหวาตอบคุณชายต้าเฟย

 

หลังจากที่คุณชายลงนามในสัญญาแล้วก็บอกว่า

 

"อีก 1 เดือนข้าจะทำการเปิดร้านฟู่ซิง ที่อำเภอฉางเย่ว วันเปิดร้านข้าอยากให้แม่นางหว่าหวาไปด้วย"

 

"ได้ ข้าจะไป ในเรื่องรายละเอียดต่างๆ ข้าจะให้น้องรองบอกกับท่านอีกที"

 

"ถ้าเช่นนั้นข้ากลับก่อน อีก 2 วันข้าจะมาใหม่" คุณชายต้าเฟยกล่าวลา

 

เย็นวันนั้นก่อนกลับบ้าน หว่าหวาเดินออกมาก็พบคุณชายหลินเปียวและสหายที่เดินเข้าร้านมา

 

"แม่นางหว่าหวา ท่านจะไปที่ใดหรือ" 

 

"ข้าจะกลับบ้านเจ้าค่ะคุณชายหลินเปียว ข้าหว่าหวาคาราวะคุณชายทุกท่านเจ้าค่ะ"

 

"แม่นางรีบกลับเถอะเดี๋ยวจะค่ำเสียก่อน" คุณชายหลินเปียวบอก

 

หลังอาหารเย็นหว่าหวาคุยกับท่านแม่และน้องๆ เรื่องการเปิดสาขาที่อำเภอฉางเย่ว และพูดเรื่องเรียนของน้องๆ ด้วย

 

"ข้าไม่เรียนแล้วขอรับพี่ใหญ่ ข้าจะช่วยท่านดูแลร้านของเรา" น้องรองบอก

 

"ข้าด้วยพี่ใหญ่ ข้าก็ไม่เรียน จะช่วยท่านเช่นกัน" น้องสามบอก

 

"ถ้าเช่นนั้น น้องเล็กเจ้าต้องไปเรียนที่สถานศึกษา หากเจ้าสอบได้เป็นขุนนางก็ถือเป็นเกียรติประวัติของตระกูลจ้าว"

 

"ท่านแม่ พี่ใหญ่ ข้าจะสอบเป็นขุนนางให้ได้" น้องเล็กบอกทุกคนพร้อมทำท่าทางเชื่อมั่นว่าจะต้องทำได้

 

คืนนั้นหว่าหวาบอกท่านแม่ว่า จะเปิดร้านฟู่ซิง ให้น้องรองกับน้องสาม แต่ต้องศึกษาดูก่อนว่าจะเปิดที่ไหน ท่านแม่ไม่ว่าอย่างไรเพียงแต่บอกว่า

 

"ลูกอย่าหักโหมมากนัก แม่เชื่อว่าลูกของแม่ทำได้"

 

"ขอบคุณท่านแม่เจ้าค่ะ" หว่าหวาพูดพร้อมกับกอดเอวท่านแม่

 

"ท่านแม่เจ้าคะ ข้าว่าเราน่าจะขยายเรือนหลังนี้นะเจ้าคะ ให้น้องๆ มีห้องเป็นของตัวเอง หรือว่าเราจะไปซื้อบ้านในเมืองดีเจ้าคะ" หว่าหวาถามท่านแม่

 

"แม่ได้ยินท่านป้าฝางบอกว่า ที่ดินข้างๆ บ้านเราเจ้าของเขาจะไม่อยู่แล้วเพราะลูกชายเขาสอบขุนนางได้ จึงจะตามไปอยู่กับลูกชาย แม่ว่าเราน่าจะลองไปถามเขาดู บ้านเขาอยู่ใกล้ๆ กับบ้านท่านป้าฝาง"

 

"ว๊าววว ดีเลยเจ้าค่ะท่านแม่ พรุ่งนี้เราไปดูกันเลยนะเจ้าคะ ให้ท่านป้าฝางพาไป แล้วให้น้องรองกับน้องสามเข้าเมืองไปที่ร้าน" 

 

จากนั้นท่านแม่ก็ไปเตรียมเข้านอน ส่วนหว่าหวาก็หยิบกระเป๋าเป้มาเพื่อหยิบเงิน และเมล็ดพันธ์ุออกมา แต่ขณะที่กอดกระเป๋าอยู่ มือได้ไปสัมผัสกับบางอย่างที่กระเป๋าด้านหน้า จึงเปิดซิปดูก็พบนาฬิกาข้อมือที่เธอถอดออกเพราะว่าหล่นลงคลองตอนที่เดินกลับออกมาจากน้ำตก

 

"เอ๊ะ นาฬินี่ยังเดินอยู่นี่ ยามนี้น่าจะยามชวี (19.00-20.59) ลองหมุนเข็มเป็นเวลา 2 ทุ่มก่อนดีกว่า โชคดีนะที่ตอนซื้อนาฬิกาเลือกเรือนนี้ที่ใช้ระบบ kinetic powered (*) 

 

เช้าวันต่อมาหลังอาหารเช้า ท่านแม่ก็บอกกับท่านป้าฝางเรื่องที่ต้องการซื้อที่ดินข้างๆ ท่านป้าฝางจึงพาไปที่บ้านของเจ้าของที่ดิน

 

"สะใภ้จิ่ว อยู่บ้านหรือไม่" ท่านป้าฝางตะโกนถามเมื่อถึงหน้าบ้านที่จะขายที่ดิน

 

"นั่นใครมาอยู่หน้าประตูหรือ อ้าวสะใภ้ฝาง เข้ามาๆ เลย"

 

ท่านแม่ หว่าหวา และน้องเล็กตามท่านป้าฝางเข้าไปด้านใน

 

"พอดีข้าพาคนที่สนใจที่ดินของเจ้ามา บ้านของพวกเขาอยู่ติดกับที่ดินของเจ้า นี่คือจื่อชิง ลูกสาว และลูกชายของนาง" ท่านป้าฝางบอกพร้อมแนะนำทั้งสองฝ่าย

 

"ท่านป้าเจ้าคะ ไม่ทราบว่าท่านต้องการขายที่ดินราคาเท่าไหร่เจ้าคะ" หว่าหวาถามอย่างสุภาพ

 

"ที่ดินผืนนั้น มีจำนวน 10 หมู่ พวกเราตั้งใจจะขายหมู่ละ 1 ตำลึงเงินเท่านั้น พวกเจ้าต้องการทั้งหมดเลยหรือไม่"

 

"เจ้าค่ะท่านป้า พวกเราต้องการทั้งหมด" หว่าหวาตอบ

 

เมื่อตกลงกันแล้ว ครอบครัวหว่าหวาและสะใภ้จิ่วก็ไปหาผู้ใหญ่บ้านจัดการเรื่องเอกสาร ส่วนท่านป้าฝางกลับไปทำงานที่บ้านหว่าหวาก่อน โดยหว่าหวาใส่ชื่อท่านแม่เป็นเจ้าของ จากนั้นก็เดินไปดูที่ดินดังกล่าว 

 

หว่าหวาคิดในใจ "ที่ดินผืนนี้สวยจัง ด้านหลังมีลำธารสายเดียวกับที่บ้านของเธอ ปลูกเรือนใหม่แล้วยังมีพื้นที่อีกมาก ทำอะไรได้อีกเยอะเลย วันนี้น่าลองขึ้นไปบนภูเขาดูว่ามีต้นไม้อะไรน่าสนใจบ้าง"

 

เมื่อถึงบ้านหว่าหวาเดินดูคนงานที่กำลังทำงานอยู่ แล้วบอกท่านแม่ว่าหลังอาหารเที่ยงเธอจะขึ้นไปบนภูเขากับลุงลี่ เผื่อว่าจะเจอพันธุ์ไม้อะไรติดมือมาบ้าง น้องเล็กจึงขอไปด้วย 

 

  

(*) Kenitic powered เป็นระบบที่ผลิตพลังงานได้เองโดยอัตโนมัติ โดยการผันเปลี่ยนจากการเคลื่อนไหวของผู้สวมใส่มาเป็นพลังงาน ด้วยอุปกรณ์กำเนิดไฟฟ้าพิเศษขนาดเล็ก พลังงานที่ได้สามารถทำให้นาฬิกาทำงานได้

 

 

 

ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป