รุ่งเช้า หว่าหวาตื่นนอนเวลาปกติเพื่อไปออกกำลังกาย น้องรองและน้องสามก็จะไปด้วย สาวใช้ของคุณหนูหวางลี่ตื่นแล้ว ท่านแม่ก็ตื่นแล้วเช่นกัน หลังอาหารเช้า ครอบครัวท่านลุงลี่หยางก็มาทำงานตามที่หว่าหวามอบหมายให้ วันนี้หว่าหวาจะไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวกับน้องรอง หว่าหวาจึงเอาเมล็ดข้าวโพดหวานที่เอาออกมาจากกระเป๋าเป้มาให้ท่านลุงลี่หยางนำไปปลูก

คุณหนูหวางลี่เข้าเมืองกับหว่าหวา เนื่องจากเกวียนต้องขนของไปด้วยจึงมีพื้นที่ว่างไม่มาก บ่าวผู้ชายที่ไม่ได้ขี่ม้าจึงต้องไปนั่งด้านหน้ากับน้องรอง

"คุณหนูหวางลี่ ข้ามีร้านก๋วยเตี๋ยวในเมือง วันนี้เจ้าลองชิมดูว่าจะถูกปากหรือไม่ วันนี้ข้ากับน้องรองจะพาเจ้าไปซื้อรถม้าใหม่ด้วย"

"นี่ครอบครัวเจ้ามีร้านค้าที่ในเมืองด้วยหรือ แล้วก๋วยเตี๋ยวนี้มันเป็นอย่างไร? "

"มันก็คล้ายๆ กับบะหมี่ที่เจ้ารู้จักแต่ว่าเส้นก๋วยเตี๋ยวนี้ข้าทำสีขาว และสีเขียว เรียกว่าเส้นหมี่ขาว และเส้นหมี่หยก"

ระหว่างทางทั้งสองพูดคุยกันอย่างถูกคอ คุณหนูหวางลี่ให้หว่าหวาเรียกนางว่า พี่หวางลี่ ส่วนนางก็เรียกหว่าหวาว่า น้องหว่าหวา

"สำหรับข้าท่านแม่ไม่บังคับ หรือเร่งรัดเรื่องการแต่งงาน ข้ามีความสุขกับการที่ได้อยู่กับท่านแม่และน้องๆ อีกอย่างหนึ่งข้ามีอะไรที่จะทำอีกมากมายเลย" หว่าหวาบอกพี่หวางลี่

"ข้าก็อยากเป็นแบบเจ้านะ ไม่ต้องมีใครบังคับเรื่องแต่งงาน ตอนนี้ข้ายังไม่เจอใครที่ถูกใจข้าด้วย ข้าจะต้องคุยกับท่านพ่อ"

เมื่อถึงร้าน หว่าหวาให้พนักงานช่วยขนของ และเข้าไปหาท่านพ่อ ท่านแม่ใหญ่ พร้อมกับแนะนำให้พี่หวางลี่รู้จัก จากนั้นจึงตามท่านพ่อขึ้นไปที่ห้องทำงาน ท่านพ่อให้หว่าหวาดูสมุดบัญชี

"ท่านพ่อเจ้าคะ แค่วันเดียวเราขายได้มากกว่า 250 ตำลึงเงิน และนี่ก็เป็นการลดราคาครึ่งหนึ่งด้วย วันนี้เราต้องมีรายได้มากว่าเมื่อวานอีกมากมายเลยนะเจ้าคะ"

ท่านพ่อยื่นเงินให้หว่าหวา "ลูกเอาเงินไป หากพ่อกับแม่ใหญ่ต้องการใช้เงินจะขอกับลูก" หว่าหวาจำต้องรับเงินมาเพราะท่านพ่อพูดแบบนี้แล้ว คิดว่าต้องนำไปฝากที่ร้านฝากเงิน ต่อไปคงต้องทำระบบบัญชีใหม่ซะแล้ว

หว่าหวาจัดโต๊ะให้พี่หวางลี่และบ่าวกินก๋วยเตี๋ยวเมื่อร้านเปิด ทุกคนก็ชมว่าอร่อย และของที่ใส่ในก๋วยเตี๋ยวก็มีหลายอย่าง วันนี้ก็เช่นกันลูกค้ามารอที่หน้าร้านก่อนที่ร้านจะเปิด หน้าร้านฟู่ซิง จึงดูคึกคักยิ่งนัก หว่าหวาให้น้องรองอยู่ที่ร้าน ส่วนตัวเธอออกไปหาซื้อรถม้ากับพี่หวางลี่และบ่าว พร้อมกันนั้นหว่าหวาก็คอยฟังที่ชาวบ้านคุยกันด้วย ซึ่งหนึ่งในเรื่องที่ชาวบ้านคุยกันคือ ร้านก๋วยเตี๋ยว ฟู่ซิง

"พี่สาว พี่สาว" หว่าหวาได้ยินคนเรียกจึงหันไปตามเสียง

"อ้าว เจ้าเองหรือหนิงเม่ยหวาง" หว่าหวาเห็นเด็กขอทานที่ตัวเองเคยช่วยเหลือ เขาไม่ได้แต่งกายมอมแมมเหมือนที่เจอครั้งแรก

"พี่สาว ข้านำเงินที่ท่านให้ไปซื้อของกินให้กับคนอื่นด้วย แล้วก็หาซื้อชุดใหม่ ข้าอยากหางานทำแต่ไม่มีใครรับข้าทำงานเลยขอรับ" หนิงเม่ยหวางบอกกับหว่าหวา

"เช่นนั้น เจ้ามาทำงานกับพี่สาวไหม ข้าเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวฟู่ซิง"

"ร้านฟู่ซิง เป็นร้านของพี่สาวหรือขอรับ เมื่อวานข้าเดินผ่านเห็นคนเต็มร้านเลย ข้าจะได้ทำงานจริงๆ นะขอรับ"

"จริง เจ้าตามข้ามาเลย แต่ข้าต้องไปทำธุระอีกหลายอย่างก่อนนะ อ้านี่เป็นสหายของข้า เจ้าเรียกเขาว่าคุณหนูหวางลี่"

หนิงเม่ยหวางรับคำ และยิ้มดีใจ หลังจากทำความเคารพคุณหนูหวางลี่แล้วจึงเดินตามหว่าหวาไป

หลังซื้อรถม้าได้แล้ว คุณหนูหวางลี่กับบ่าวก็ไปหาโรงเตี๊ยมเนื่องจากต้องให้บ่าวที่บาดเจ็บอาการดีขึ้นก่อนจึงจะเดินทางต่อ จากนั้นหว่าหวากับหนิงเม่ยหวางก็ไปร้านรับฝากเงิน ไปร้านขายโต๊ะเตียงเพื่อหาช่างมาทำชั้นวางของ แล้วจึงกลับไปที่ร้าน มอบหมายงานให้หนิงเม่ยหวาง หว่าหวาฝึกน้องรองให้เขาสามารถทำงานแทนเธอได้ทุกอย่าง แต่หากมีเรื่องใดลังเลก็ให้ถามได้

ผ่านมา 7 วันแล้วที่ร้าน ฟู่ซิง เปิดกิจการมา เป็นดังที่หว่าหวาคิด ลูกค้าแน่นร้านทั้งวัน ทุกวันรายได้ไม่ต่ำกว่า 450 ตำลึงเงิน พนักงานทุกคนคล่องแคล่วมากขึ้น ทำให้ลูกค้าที่เข้ามาพึงพอใจยิ่ง

"คุณหนูขอรับ ลูกค้าโต๊ะ 2 ขอเชิญท่านไปที่โต๊ะขอรับ" พนักงานคนหนึ่งเดินมาบอกหว่าหวา

"ขอบใจมากเดี๋ยวข้าไป น้องรองเจ้าไปด้วยกัน"

หว่าหวาเดินไปที่โต๊ะ 2 ก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ เมื่อถึงโต๊ะแล้วจึงถามว่า

"ไม่ทราบคุณชายต้องการพบข้าด้วยเหตุอันใดเจ้าคะ"

คุณชายหวู่ต้าเฟย ตะลึงตาค้าง พอรู้สึกตัวจึงพูดว่า

"เอ้อ...เชิญแม่นาง และคุณชายนั่งก่อน" ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วเชิญหว่าหวาและน้องรองนั่ง

"ข้ามีนามว่า หวู่ต้าเฟย ครอบครัวทำการค้าอยู่ที่ฉางเย่ว พอดีเดินทางมาทำธุระที่อำเภอนี้ได้ยินผู้คนพูดถึงร้านฟู่ซิง ก็เลยลองมาดู เมื่อข้าได้กินก๋วยเตี๋ยวนี้แล้ว ทั้งเส้นสีขาว และสีเขียว ข้าชอบมาก ข้าจึงอยากจะร่วมทำการค้ากับแม่นาง ไม่ทราบว่าแม่นางมีความคิดเช่นไร"

"ขอบคุณ คุณชายต้าเฟยที่ชอบ ข้าจ้าวหว่าหวา และนี่น้องชายข้า จ้าวต้าหลี่ เชิญคุณชายตามพวกเราไปคุยกันที่ห้องทำงานของข้าดีกว่า" หว่าหวาพูดเสร็จก็เดินนำไป เมื่ออยู่ในห้องทำงานหว่าหวาจึงเริ่มต้นพูด

"ท่านคงเห็นว่าเราขายในราคาไม่แพง เพราะอยากให้ทุกคนกินได้ ไม่ใช่แค่เฉพาะคนรวย ความจริงข้าคิดที่จะเปิดสาขาเพิ่มอยู่แล้วแต่คิดว่ารอให้ร้านเป็นที่รู้จักให้มากกว่านี้ก่อน แต่เมื่อท่านสนใจข้าจะให้ท่านเป็นเจ้าของร้าน ฟู่ซิง สาขาอำเภอฉางเย่ว เราจะทำสัญญากันไว้เป็นหลักฐาน ท่านจะต้องทำก๋วยเตี๋ยวออกมาให้เหมือนกับสาขานี้ ข้าจะบอกวิธีทำทุกขั้นตอนอย่างละเอียด รวมทั้งสอนพนักงาน ชุดที่พนักงานต้องใส่ ทุกๆ เรื่องที่ต้องรู้และต้องปฏิบัติ ซึ่งทุกวันที่ 1 ของเดือนทางร้านจะแจกโจ๊กและหมั่นโถวให้คนทั่วไปเป็นการแบ่งปัน ซึ่งทุกอย่างล้วนแต่มาจากหัวสมองของข้าทั้งสิ้น ดังนั้นข้าต้องการเงิน 5 ส่วนของกำไรในแต่ละเดือนจากร้านสาขาของท่าน และทุกๆ สาขาที่ข้าไม่ได้ลงทุนเองก็จะต้องแบ่งกำไร 5 ส่วนให้ข้าเหมือนกัน แน่นอนว่าข้าก็จะมีสูตรก๋วยเตี๋ยวใหม่ๆ ที่คิดขึ้นมาให้ทุกร้านสาขาขายเหมือนๆ กันด้วย ท่านเห็นเป็นอย่างไร