ก่อนวันเปิดร้านหว่าหวาเรียกครอบครัวท่านลุงลี่ และท่านป้าฝางมาเพื่อมอบหมายงาน เนื่องจากวันเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวในเมือง ท่านแม่ น้องทั้ง 3 คน รวมทั้งพี่ลี่ชุน จะไปด้วย จึงจำเป็นต้องให้ท่านลุงลี่ช่วยดูแลการทำลูกชิ้น ปลาเส้น และเส้นก๋วยเตี๋ยว (หว่าหวาสอนท่านลุงลี่หมดทุกอย่างแล้วตั้งแต่วันแรกที่กลับมาถึงบ้าน)

วันเปิดร้านหว่าหวาตื่นตามปกติ วันนี้ไม่ได้ไปออกกำลังกาย แต่เตรียมขนถั่วงอก ผักบุ้งที่ซื้อจากบ้านท่านป้าซุน ลูกชิ้น ปลาเส้น และเส้นก๋วยเตี๋ยว รวมทั้งดอกเก๊กฮวยที่ซื้อมา ขึ้นเกวียน ครอบครัวท่านลุงลี่ก็มาแต่เช้า ท่านแม่จึงทำโจ๊กหมูใส่ไข่ให้ทุกคนกินพร้อมกัน น้องลี่เฉียนขอไปด้วย หว่าหวาจึงให้น้องเล็กเอาเสื้อผ้าให้เขาเปลี่ยนใหม่ ส่วนพี่ลี่ชุนให้เปลี่ยนเอาเสื้อผ้าของน้องรองใส่ วันนี้ท่านแม่แต่งตัวสวยด้วยชุดสีฟ้าสดใส หว่าหวาใส่ชุดสีแดง กุ๊นแขนเสื้อและคอด้วยสีขาว เห็นผ้าสีทองอยู่ด้านใน ผ้าผูกเอวสีขาว ดูเก๋ไก๋ ตามแบบที่เธอออกแบบให้ท่านแม่เย็บ ปล่อยผมติดกิ๊บ (ตามรูปในหน้าปกเลยค่ะ) ทุกคนต่างก็ชมว่าหว่าหวาสวยกว่าทุกวัน

ครอบครัวหว่าหวามาถึงร้านตอนยามเฉิน (07.00-08.59) น้องๆ ช่วยกันขนของในเกวียนเข้าไปยังหลังร้าน น้องรองเอาเกวียนไปจอดหลังร้าน ท่านพ่อบุญธรรมใส่ชุดสีแดง ส่วนท่านแม่บุญธรรมใส่ชุดสีชมพู ทุกคนหน้าตายิ้มแย้ม ร้านก๋วยเตี๋ยวจะเปิดเวลาเดียวกับตอนที่ขายอาหารคือ 10.00-20.00 หว่าหวาเดินดูความพร้อมในครัว และความเรียบร้อยของสถานที่ พนักงาน พอถึงต้นยามซื่อ (09.00-10.59) พนักงานเปิดประตูร้านและนำป้ายไปวางหน้าร้าน มีลูกค้าทยอยเดินมาที่หน้าร้านเรื่อยๆ จนเต็มหน้าร้าน

แขกที่ท่านพ่อท่านแม่บุญธรรมเชิญมาเริ่มทยอยมาเช่นกัน ท่านแรกที่มาคือ หัวหน้าสำนักคุ้มภัยซ่งหลินนามว่า ซ่งหลินจื่อ มาพร้อมกับบุตรชาย ซ่งหลินเปียว ท่านพ่อบุญธรรมเรียกหว่าหวาให้ไปรู้จักพร้อมกับแนะนำว่านางเป็นลูกสาวบุญธรรม

"นี่คือหัวหน้าสำนักคุ้มภัยซ่งหลิน นามว่าซ่งหลินจื่อ และนั่นคุณชายซ่งหลินเปียว บุตรชายท่านหัวหน้า" ท่านพ่อบอกกับหว่าหวา

"และนี่คือจ้าวหว่าหวา เป็นลูกสาวบุญธรรมของข้าและเป็นคนจัดการเรื่องร้านนี้ทั้งหมด"

"คาราวะท่านหัวหน้าสำนักหลินจื่อ และคุณชายหลินเปียวเจ้าค่ะ" หว่าหวาย่อตัวทำความเคารพทั้งสองคน

ซ่งหลินเปียวจำหว่าหวาได้ว่าเธอคือผู้หญิงที่มีเรื่องกับลูกชายนายอำเภอ ซ่งหลินเปียวมองหว่าหวาตาไม่กระพริบ คิดในใจว่าผู้หญิงที่สวยหวานแบบนี้นอกจากเก่งเรื่องการต่อสู้แล้ว ยังเก่งเรื่องการค้าอีก หาได้ยากยิ่งนัก หว่าหวาเห็นซ่งหลินเปียวมองตัวเองไม่ละสายตาก็รู้สึกเขินเหมือนกัน จึงบอกท่านพ่อว่าจะไปบอกพนักงานเอาน้ำเก๊กฮวยมาให้

หว่าหวาเดินกลับมาพร้อมพนักงานที่ถือถาดใส่น้ำเก๊กฮวยมา 2 แก้ว ทั้งสองคนรับแก้วไปแล้ว หว่าหวาจึงแนะนำว่า

"นี่คือน้ำเก๊กฮวยเจ้าค่ะ เราจะให้ลูกค้าทุกท่านที่เข้ามากินก๋วยเตี๋ยวโดยไม่คิดเงิน"

"อืม กลิ่นหอม และรสชาติก็ดี แม่นางหว่าหวาช่างเก่งนัก" ซ่งหลินจื่อกล่าว

"ขอบคุณท่านหัวหน้าสำนักที่ชมเจ้าค่ะ"

"ข้าก็เห็นด้วยกับท่านพ่อ น้ำเก๊กฮวยนี้ หอม และรสชาติดี ไม่หวานมาก"

"ขอบคุณคุณชายหลินเปียวเจ้าค่ะ"

แล้วก็มีแขกที่ท่านพ่อบุญธรรมเชิญเข้ามาเรื่อยๆ พนักงานได้นำน้ำเก๊กฮวยไปให้กับทุกคน ท่านแม่บุญธรรมกับท่านแม่คอยต้อนรับแขกที่เป็นสุภาพสตรีอยู่อีกด้าน หว่าหวาสังเกตุว่าสายตาของแขกเกือบทุกคนจ้องมองมายังตันเอง จากที่ไม่รู้สึกอะไรก็เริ่มรู้สึกเขินบ้างแล้ว ฮูหยินของเถ้าแก่ร้านขายผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมือง นามว่าจูเจียวเหมย ซึ่งมาพร้อมกับสามีและบุตรชาย ถามท่านแม่เกี่ยวกับหว่าหวา

"ลูกสาวท่านอายุเท่าไหร่แล้วปีนี้"

"15 ปีนี้เจ้าค่ะ" ท่านแม่ตอบ

"ตอนข้าอายุ 12 ข้าก็แต่งงานแล้ว ท่านหาคู่ครองให้นางแล้วหรือยัง" จูเจียวเหมยถามขึ้น

"ข้าไม่บังคับหรือเร่งรัดนาง เรื่องคู่ครองให้นางเป็นคนเลือกเอง นางบอกว่ายังไม่อยากคิดเรื่องนี้เจ้าค่ะ" ท่านแม่ตอบ

หว่าหวาเดินมาพอดีและได้ยินประโยคที่ท่านแม่ตอบก็รู้สึกขอบคุณท่านแม่ที่ไม่ทำให้เธอลำบากใจ

เมื่อครอบครัวนายอำเภอมาถึงซึ่งประกอบด้วยนายอำเภอ ฮูหยิน คุณชายรองเหลียวฟง และคุณหนูเล็กเหลียวฟาง ท่านพ่อท่านแม่บุญธรรม ท่านแม่และหว่าหวาก็เดินมาต้อนรับ และแนะนำซึ่งกันและกัน พอหว่าหวาและคุณชายรองเหลียวฟงพบกัน หว่าหวาตกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าเขาคือคนที่เธอมีเรื่องด้วย ส่วนคุณชายรองเหลียวฟงก็ถึงกับตะลึกในความงามของหว่าหวา ในคราแรกที่เจอก็ว่าสวยแล้ว วันนี้ช่างสวยงามยิ่งนัก

"ยินดีที่ได้รู้จักคุณชายรองเหลียวฟง อย่างเป็นทางการเจ้าค่ะ" หว่าหวาพูดออกไป

"เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักแม่นางหว่าหวา" เหลียวฟงตอบ

"น้องหว่าหวา เจ้าช่างงดงามนัก ทั้งเสื้อผ้า หน้า ผม เจ้าตัดชุดที่ร้านใดหรือ ข้าจะได้ไปตัดบ้าง" เหลียวฟางถามหว่าหวา

"คุณหนูเหลียวฟาง ชุดของข้าและทุกคนในบ้านล้วนเป็นข้าที่ออกแบบ และท่านแม่ที่ตัดเย็บเจ้าค่ะ"

"เจ้าช่างเก่งยิ่งนัก ข้าอยากเก่งแบบเจ้าบ้างจัง" 

"ถ้าคุณหนูเหลียวฟางฝึกบ่อย ก็จะสามารถเก่งได้เจ้าค่ะ"

หลังจากแนะนำกันทั้ง 2 ฝ่ายแล้ว ครอบครัวนายอำเภอจิบน้ำเก๊กฮวยไปแล้วประมาณ 1 เค่อ ท่านพ่อบุญธรรมก็กล่าวขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเปิดร้าน ฟู่ซิง จากนั้นจึงเชิญท่านนายอำเภอเปิดป้ายร้าน เสียงปรบมือแสดงความยินดีดังกึกก้อง

ท่านพ่อจึงเชิญท่านนายอำเภอและแขกที่ท่านพ่อบุญธรรมท่านแม่บุญธรรมเชิญมา ขึ้นไปชั้นสอง เพื่อชิมก๋วยเตี๋ยว พนักงานหน้าร้านจึงเชิญลูกค้าที่มารออยู่หน้าร้านเข้ามาในร้าน วันเปิดร้านนี้หว่าหวาจะใช้เส้นหมี่ขาว และหมี่หยกเท่านั้น เพื่อเป็นการเปิดตัวเส้นหมี่ทั้งสองชนิด พนักงานทุกคนต่างให้บริการลูกค้าตามที่หว่าหวาสอนทุกอย่าง บนชั้นสองของร้านนั้นบรรดาแขกที่มาแสดงความยินดีต่างก็ชมไม่ขาดปากถึงรสชาติ และทุกอย่างที่อยู่ในชามก๋วยเตี๋ยวล้วนถูกอกถูกใจทุกคน ปลาเส้นที่ทุกคนเพิ่งเคยกินเป็นครั้งแรกก็ถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นข้อสนทนา พนักงานที่ได้รับการสอนมาอย่างดีจึงสามารถตอบได้ทำให้ได้ยินเสียงชมเชยและได้เงินพิเศษจากลูกค้าอย่างถ้วนหน้า

ท่านนายอำเภอพูดชมว่า "ร้าน ฟู่ซิง มีเอกลักษณ์ของตนเองดี พนักงานมีผ้ากันเปื้อน (ท่านพ่อบุญธรรมบอกว่ามันชื่อว่าผ้ากันเปื้อนลูกสาวของเขาเป็นคนออกแบบขึ้นมา) ผ้าโพกศีรษะ โดยเฉพาะรสชาติของก๋วยเตี๋ยว ที่มีทั้งหมูสับ หมูชิ้น ลูกชิ้น ปลาเส้น กุ้งกรอบ และกากหมู ถั่วงอกดิบที่ใส่ในตะกร้ารองด้วยผ้าขาววางให้ลูกค้า และน้ำเก๊กฮวยที่ให้ลูกค้ากินโดยไม่คิดเงิน ทุกอย่างล้วนถูกปากทั้งสิ้น ขอให้กิจการของร้าน ฟู่ซิง เจริญรุ่งเรือง ตลอดไป" เมื่อนายอำเภอพูดจบ ท่านพ่อท่านแม่บุญธรรม ท่านแม่และหว่าหวาก็พูดพร้อมกันว่า

"ขอบคุณท่านนายอำเภอ ขอรับ / เจ้าค่ะ"

แขกที่มาโดยเฉพาะชายหนุ่ม ต่างก็จ้องหว่าหวาตาไม่กระพริบ แต่ก็ไม่สะดวกที่จะเข้าไปพูดคุยเพราะหว่าหวาทำตัวให้ยุ่งตลอด เหมือนรู้ว่าถ้ายืนนิ่งเมื่อใดจะต้องมีคนเดินเข้ามาคุยด้วยเป็นแน่

เมื่อแขกสำคัญกลับหมดแล้ว ลูกค้าเข้ามาในร้านกันแน่นทุกโต๊ะเหมือนเล่นเก้าอี้ดนตรีเลยทีเดียว แทบจะไม่มีโต๊ะไหนว่างถึง 1 เค่อเลย พนักงานทุกคนต่างไม่มีใครได้ยืนเฉยๆ แม้แต่น้องรอง น้องสาม พี่ลี่ชุน ก็ต้องช่วยแทบไม่ได้หยุดเหมือนกัน

หว่าหวามองเหตุการณ์ในร้านแล้วคิดในใจ "เงิน เงิน เงิน เงินทั้งนั้น" พร้อมทั้งเอามือขึ้นมาทำท่าเหมือนนับเงิน

ขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ