เมื่อถึงบ้านหว่าหวาได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ท่านแม่ฟัง ซึ่งครอบครัวหว่าหวาคิดเหมือนกันว่าไม่ต้องการให้ครอบครัวท่านลุงลี่เป็นทาสของพวกตน ตั้งใจให้พวกเขาไปอยู่โรงเรือนที่กำลังสร้างเพื่อช่วยดูแลไร่ แต่ระหว่างที่โรงเรือนยังไม่เสร็จคงต้องให้นอนที่ห้องเก็บของไปก่อน

เด็กคุ้นเคยกันง่าย หว่าหวาเรียกลูกชายคนโตของท่านลุงลี่ว่า พี่ลี่ชุน เรียกน้องคนเล็กว่า น้องลี่เฉียน ให้พี่ลี่ชุนช่วยงานน้องรองที่เธอได้มอบหมายให้ ท่านป้าลี่ก็ให้ช่วยท่านแม่ ส่วนท่านลุงลี่ หว่าหวาให้ช่วยทำเตียงไม้ไผ่ สำหรับตากเส้นก๋วยเตี๋ยว

ก่อนนอนหว่าหวาปรึกษากับท่านแม่

"ท่านแม่เจ้าคะ ลูกจะให้ท่านลุงเหยียนมาทำโรงเรือนสำหรับไว้ให้คนงานทำลูกชิ้น และเส้นก๋วยเตี๋ยว จะได้แยกเป็นสัดส่วนนะเจ้าคะ"

"แม่ก็ว่าดี" ท่านแม่เห็นด้วย

"เงินของท่านแม่ใกล้หมดหรือยังเจ้าคะ"

"ยังหรอกลูก ยังใช้ได้อีกหลายวัน เพราะแม่แค่ใช้ซื้อวัตถุดิบทำอาหารให้คนงาน และจ่ายค่าแรงให้สะใภ้ฝางเท่านั้นเอง ข้าวสารลูกก็ซื้อมาแล้ว" ท่านแม่ดึงหว่าหวามากอดแล้วพูดว่า

"ลูกแม่เหนื่อยหรือไม่"

"ไม่เหนื่อยเจ้าค่ะท่านแม่ ข้าสนุกกับงานที่ทำ เมื่อเห็นท่านแม่และน้องๆ กินอิ่ม นอนหลับ ข้าก็มีความสุขเจ้าค่ะ ข้าบอกแล้วว่าจะต้องทำให้ครอบครัวเราร่ำรวย ให้คนที่เคยดูถูกพวกเราต้องเสียใจ" หว่าหวากอดเอวและซุกอกท่านแม่อดคิดถึงแม่ในโลกที่เธอจากมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าแม่จะคิดถึงหนูเหมือนกันไหม

วันเวลาผ่านไป ทุกอย่างที่หว่าหวาวางแผนไว้เป็นไปตามแผน คนงานที่จ้างมาทำเส้นก๋วยเตี๋ยว ลูกชิ้น ปลาเส้น ก็รับปากเรื่องสูตรว่าจะไม่เอาไปบอกใคร หว่าหวาให้ท่านลุงลี่กับท่านป้าลี่ มาช่วยงานด้วยหลังจากเสร็จงานในไร่ (หว่าหวาให้พวกเขาปลูกข้าวโพดหวาน) โดยให้ค่าแรงเหมือนคนงานคนอื่นๆ พี่ลี่ชุนก็มาช่วยงานเช่นกัน

ก่อนถึงวันเปิดร้าน 2 วัน หว่าหวาเข้าเมืองไปดูความเรียบร้อยที่ร้านอีกครั้ง เอาผ้ากันเปื้อนกับผ้าโพกหัวไปให้พนักงานทุกคนได้ลองใส่ เอาตะกร้าใบเล็กสำหรับใส่ถั่วงอกให้ลูกค้าจำนวน 50 ใบไป เส้นก๋วยเตี๋ยวทั้ง 2 สี บอกกับพ่อครัวเกี่ยวกับการลวกเส้น สอนพนักงานเรื่องการรับออเดอร์ว่าพนักงานต้องพูดกับลูกค้าอย่างไร เวลายกชามก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต้องพูดอย่างไร เวลาจะเก็บเงินลูกค้าต้องพูดอย่างไร โดยระหว่างสอนก็ให้พนักงานลองปฏิบัติจริงด้วย

"คุณหนูขอรับ ข้าชอบผ้ากันเปื้อนกับผ้าโพกหัวนี่จังเลยขอรับ" พนักงานคนหนึ่งพูดขึ้นมา อีกหลายคนจึงพูดเหมือนกันว่า "ข้าก็ชอบขอรับ"

"คุณหนูขอรับ ข้าไม่เข้าใจคำว่าฟรี ที่วันก่อนท่านบอกว่าให้กากหมูแบบฟรี และมีแบบคิดเงินขอรับ" พนักงานชายคนหนึ่งถามขึ้น"

หว่าหวาไม่คิดว่าตัวเองจะเผลอพูดคำว่าฟรีออกมา จึงตอบไปว่า "เอ้อ....ข้าหมายถึงให้ลูกค้าโดยไม่คิดเงินน่ะ"

จากนั้นก็ให้พนักงานจำเลขโต๊ะ โดยนับเรียงไปตามแนวตรง เพื่อความสะดวกในการยกอาหารมาให้ลูกค้า สะดวกในการคิดเงิน เพราะหว่าหวาเห็นว่าโต๊ะของหลงจู๊มีช่องใส่ของอยู่หลายช่อง สามารถนำรายการอาหารของแต่ละโต๊ะแยกวางคนละช่องได้

ท่านพ่อบุญธรรมเดินดูการจัดร้านที่เห็นแล้วโล่ง โปร่ง ไม่อึดอัด เห็นพนักงานตั้งใจฟังหว่าหวาสอนงาน ก็ยิ้มพอใจเป็นอย่างมาก

"ท่านพ่อบุญธรรมเจ้าคะ ข้ามีเรื่องปรึกษา ข้าคิดว่าชั้นสองข้าจะทำเป็นห้องรับรองพิเศษ ใครจะใช้ห้องข้างบนต้องจ่ายเงินค่าห้องเพิ่มอีก 2 ตำลึงเงิน ไม่รวมค่าก๋วยเตี๋ยวที่สั่งเจ้าค่ะ"

"ทำตามที่เจ้าเห็นสมควรเถอะ ร้านนี้ยังไงอนาคตก็เป็นของเจ้ากับน้องๆ อยู่แล้ว พ่อกับแม่บุญธรรมเห็นร้านนี้สามารถดำเนินกิจการต่อไปได้ พนักงานได้ทำงานหาเลี้ยงครอบครัว พ่อก็ดีใจแล้ว"

"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพ่อบุญธรรม" แล้วหว่าหวาก็เดินไปหยิบกระดาษที่จะใช้ติดบนกระดานหน้าร้านมาให้ท่านพ่อบุญธรรมดู ซึ่งมีข้อความเขียนว่า

.....ราคาพิเศษ เฉพาะวันเปิดร้าน

ก๋วยเตี๋ยวทุกชามจากราคา 50 อีแปะ

เหลือเพียงชามละ 25 อีแปะ เท่านั้น.....

ท่านพ่อบุญธรรมเห็นแล้วก็พยักหน้า เพราะราคานี้คนธรรมดาทั่วไปก็กินได้ ทั้งการคิดเงินก็ง่ายเพราะราคาเดียวกันหมด

"หว่าหวา เจ้าช่างเก่งนัก" 

หว่าหวายิ้มรับแล้วพูดว่า "ท่านพ่อบุญธรรมเจ้าคะ ข้ายังจะมีการให้น้ำเก๊กฮวยต้มแบบไม่คิดเงินให้ลูกค้าด้วยนะเจ้าคะ"

"อืมม ปกติดอกเก๊กฮวยเขาเอามาทำเป็นชากัน พ่อไม่เคยเห็นใครเอามาต้มกินเลย รสชาติมันเป็นอย่างไร?"

"ข้าจะใส่น้ำตาลไปด้วยเจ้าค่ะ รับรองว่าหอม อร่อย ชื่นใจเจ้าค่ะ แถมดีต่อสุขภาพ ช่วยป้องกันโรคหลอดเลือดหัวใจ บำรุงตับไต ขจัดสารพิษภายในร่างกายที่ออกมาทางเหงื่อหรือปัสสาวะ ช่วยขับลมแก้ท้องอืด บำรุงสายตา ได้ด้วยนะเจ้าคะ"

"มีประโยชน์ดีเช่นนี้ พ่อว่าลูกค้าคงจะต้องขอเพิ่มเป็นแน่" 

"เอ๊ะ !! หรือว่าเราจะทำขายด้วยดีหรือไม่เจ้าคะ แต่ข้าว่าเอาไว้ก่อนดีกว่าเจ้าค่ะ" ฮ่าฮ่าฮ่า หว่าหวาพบวิธีหาเงินอีกแล้ว

จากนั้นหว่าหวาเดินเข้าไปบอกสัดส่วนการต้มน้ำเก๊กฮวยกับพ่อครัว เพราะเราจะให้น้ำเก๊กฮวยลูกค้าแทนน้ำชา โดยบอกว่าจะเอาดอกเก๊กฮวยตากแห้งมาให้พรุ่งนี้  แล้วบอกพ่อครัวว่าพรุ่งนี้ให้เตรียมทำกุ้งทอดกับกากหมูไว้ 5 หม้อใหญ่ ปิดฝาให้สนิทอย่าให้ลมเข้า โดยเราจะทำแบบนี้ทุกวันคือ กุ้งทอดกับกากหมูจะทำไว้ก่อน 1 วัน แต่เราต้องดูสถานการณ์อีกทีว่า 5 หม้อจะพอไหม ส่วนหมูสับ หมูชิ้น ก็เตรียมไว้เป็นจำนวนเท่ากัน สำหรับลูกชิ้น ปลาเส้น ที่หว่าหวาจะขนมาจากบ้านนั้น จำนวนจะไม่แตกต่างกับเนื้อหมู เราเตรียมไว้เท่านี้ก่อนรอดูว่าวันที่เปิดร้านจะเป็นอย่างไร

ออกจากร้านหว่าหวาแวะซื้อดอกเก๊กฮวยตากแห้งเตรียมไว้ ระหว่างทางกลับบ้านหว่าหวาถามน้องรองเรื่องงานในร้านที่ให้ไปศึกษาว่าเป็นอย่างไรบ้าง

"ข้าเข้าใจหมดแล้วขอรับพี่ใหญ่ เพราะสิ่งที่บอกกับพนักงานนั้น เข้าใจง่าย และทำได้ไม่ยากขอรับ"

"ดีมาก เพราะข้าว่าวันเปิดร้านเราคงยุ่งมาก มีเจ้าช่วยอีกแรงข้าก็เบาใจ"

กลับถึงบ้าน ท่านแม่ น้องสาม น้องเล็ก ยังอยู่หลังบ้านในโรงเรือนทำเส้นก๋วยเตี๋ยว น้องรองเก็บม้ากับเกวียนแล้วจึงเดินตามไป หว่าหวาบอกท่านแม่ว่า

"ท่านแม่เจ้าคะ ข้าจะต้มน้ำเก๊กฮวยให้ทุกคนกิน รวมถึงคนงานด้วยเจ้าค่ะ ท่านแม่ไปช่วยข้าหน่อยเจ้าค่ะ"

ทั้ง 5 คนเดินตามกันเข้าครัว หลังจากน้องสามจุดไฟแล้วหว่าหวาทำให้ทุกคนดู และเน้นเรื่องสัดส่วนของน้ำและดอกเก๊กฮวยที่จะใส่ลงไป รวมทั้งปริมาณของน้ำตาล น้ำ 1 หม้อใหญ่ ใส่ดอกเก๊กฮวยเพียง 1 กำมือหลวมๆ และต้มเพียงครู่เดียวเพื่อไม่ให้ขม (ใช้เวลาต้มประมาณ 1 นาทีเท่านั้น) ก็ยกหม้อลงได้ ส่วนน้ำตาลก็ใส่ให้พอหวานเท่านั้น ไม่ต้องหวานมาก หว่าหวาใช้ช้อนตักมาชิมดู แล้วคิดในใจ "อืมมม รสชาติเหมือนที่เราทำในโลกที่เธอจากมาเลย"

หลังต้มน้ำเก๊กฮวยเสร็จ รอให้เย็นแล้วทุกคนก็ลองชิมดู 

"พี่ใหญ่ มันอร่อยจัง ข้าชอบมากเลย" น้องเล็กพูดขึ้นหลังจากกินหมดแก้วแล้ว

"เห็นน้องเล็กชอบพี่ก็ดีใจ" หว่าหวาพูดพร้อมกับลูบหัวน้องเล็ก

"น้องรอง น้องสาม ช่วยกันยกไปให้ทุกคนที่กำลังทำงานกินกัน น้องเล็กตักแบ่งไว้สำหรับพวกเราก่อนค่อยให้พี่รองพี่สามยกไป" หว่าหวาบอกน้องๆ 

ตอนต่อไป เปิดร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วค่ะ มาช่วยกันลุ้นนะคะ

ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ