หว่าหวาให้ท่านลุงซ่งช่วยหาคนตัดไม้ไผ่เพื่อใช้ทำรั้วให้ด้วย ค่าแรงให้ 40 อีแปะเช่นกัน ให้ตัดวันนี้เลยเมื่อขนมาแล้วคนที่มีหน้าที่ทำรั้วก็ทำได้เลยไม่ต้องรอให้ตัดเสร็จทั้งหมดก่อน ให้ท่านลุงซ่งช่วยดูให้ด้วย ตอนกลางวันตนจะนำอาหารกลางวันมาให้

จากนั้นหว่าหวาจึงเดินนำท่านลุงเหยียนกลับบ้านบอกกับน้องรองให้ขับเกวียนพาลุงเหยียนไปซื้อไม้กับกระเบื้อง พร้อมกับให้เงินไป 50 ตำลึงเงิน น้องสามกับน้องเล็กขอตามไปด้วย

หว่าหวาบอกกับท่านแม่เรื่องงานต่างๆ ที่ได้ทำในวันนี้ จึงชวนท่านแม่ไปซื้อเนื้อหมูที่ร้านในหมู่บ้านมาทำอาหารกลางวันให้คนงาน ก่อนไปหว่าหวาเดินไปดูถั่วงอกที่ปลูกไว้ว่าต้นสูงพอจะทำกับข้าวได้หรือยัง จึงคิดว่าจะทำผัดถั่วงอกหมูสับ และแกงจืดหัวไชเท้า วันนี้มีแค่คนงานที่ตัดไม้ไผ่กับทำรั้ว ไม่เกิน 10 คน

หว่าหวากับท่านแม่ถืออาหารกลางวันไปให้คนงาน ท่านลุงซ่งเข้ามารับไปวางแล้วบอกว่ามีคนงานตัดไม้ไผ่ 5 คน และทำรั้ว 5 คน หว่าหวา มองดูรั้วที่เริ่มตั้งเสาแล้วรู้สึกพอใจจึงบอกท่านลุงซ่งเรียกคนงานมากินข้าว ส่วนคนงานที่ขึ้นเขาไปตัดไม้ไผ่รอบนี้ยังลงมา

เมื่อคนงานทำรั้วเดินมาแล้วท่านแม่ตักข้าวแล้วราดด้วยผัดถั่วงอกหมูสับ หว่าหวาตักต้มจืดให้คนละถ้วย ท่านลุงซ่งเห็นผัดถั่วงอกจึงถามว่ามันคือผักอะไรไม่เคยเห็นมาก่อน

"มันคือถั่วงอกเจ้าค่ะ สามารถกินดิบได้เหมือนกัน ทุกท่านลองชิมดูเจ้าค่ะ เป็นผักที่บ้านเราปลูกเอง"

เมื่อทุกคนชิมแล้วบอกว่ารสชาติอร่อย ขอเพิ่มอีกชามกันทุกคน ส่วนคนงานที่ตัดไม้ไผ่มาทีหลังต่างก็กินกันคนละ 2 ชามเช่นกัน

ท่านแม่กับหว่าหวาเดินถึงบ้าน น้องรองกลับมาพอดี ท่านลุงเหยียนบอกว่าพรุ่งนี้ทางร้านจะเอาของมาส่งให้แต่เช้า น้องสามยื่นรายการที่ซื้อพร้อมใบรับเงินและเงินที่เหลือให้หว่าหวา

"เชิญท่านลุงเหยียนเข้ามากินข้าวกลางวันด้วยกันเจ้าค่ะ"

"ได้ได้ ข้าไม่เกรงใจนะ"

หลังมื้อกลางวันหว่าหวาเอาเมล็ดถั่วเขียวมาแช่น้ำอุ่นเตรียมปลูกถั่วงอกอีก แล้วชวนน้องรองขับเกวียนไปบ้านท่านลุงฝางเพื่อเอาตะกร้า และซื้อตะกร้าแบบอื่นที่จำเป็นต้องใช้ หว่าหวาแอบคิดในใจ "ฮ่าฮ่าฮ่า มีเกวียนนี่มันสะดวกดีจริงๆ ไม่ต้องเดิน"

ท่านลุงเห็นม้าเทียมเกวียนเข้ามาในบ้านครั้งแรกก็แปลกใจแต่พอเห็นหว่าหวาจึงพูดขึ้นว่า "แม่นาง ท่านมาแล้ว" ท่านลุงฝางกล่าวทักทาย แล้วเรียกผู้เฒ่าฝาง กับภรรยาของตนเองออกมา แนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักหว่าหวาและน้องรอง 

หว่าหวาและน้องรองทักทายกลับ

ผู้เฒ่าฝางพูดว่า "ขอบคุณแม่นางสำหรับเงินค่าหมอ"

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านตา เห็นท่านแข็งแรงแล้วข้าก็ดีใจเข้าค่ะ"

"ท่านลุงฝางเจ้าคะวันนี้ข้ามาเอาตะกร้าที่เหลือ และจะหาตะกร้าใบเล็กไป ด้วยเจ้าค่ะ"

"ฝางลี่ ฝางฮุ่ย พวกเจ้าพาแม่นางไปดูตะกร้าใบเล็กตรงโน้นที ข้าจะขนตะกร้าขึ้นเกวียน" ท่านลุงฝากบอกภรรยาและลูกชาย

หว่าหวาเดินไปดูก็ถูกใจหยิบตะกร้าใบเล็กทรงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 15cm  สูงประมาณ 6-7 cm มันใช่เลย !!!! เอาไปใส่ถั่วงอกดิบให้ลูกค้ากิน

"ท่านลุงฝางเจ้าคะ ข้าอยากได้ตะกร้าแบบนี้ 50 ใบเจ้าค่ะ อีก 10 วัน ท่านจะทำเสร็จหรือไม่เจ้าคะ"

"ได้เลยแม่นาง 10 วันข้าทำทัน"

"ท่านลุงฝางคิดใบละเท่าใดเจ้าคะ"

"ข้าคิดใบละ 5 อีแปะ"

หว่าหวาจ่ายเงิน 250 อีแปะให้ท่านลุงฝาง ก่อนจะไปท่านลุงฝางถามว่า

"แม่นางข้าได้ยินคนในหมู่บ้านพูดกันว่า แม่นางจ้างคนในหมู่บ้านทำงานในไร่ ไม่ทราบว่ายังมีงานให้ทำอีกหรือไม่ ภรรยาข้าทำงานได้หลายอย่าง งานในไร่นางก็ทำได้" 

"ใช่แล้วแม่นาง ข้าทำงานในไร่ได้" ภรรยาท่านลุงฝางพูดสนับสนุน

"ท่านป้าฝาง เย็บเสื้อผ้าได้หรือไม่เจ้าคะ"

"ได้ ข้าเย็บได้ เสื้อผ้าของทุกคนในบ้านล้วนเป็นข้าที่เย็บเอง"

"งั้นดีเลยเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ท่านไปที่บ้านข้านะเจ้าคะ ข้ามีงานให้ท่านทำ" 

หว่าหวามาถึงบ้านแล้วเข้าไปดูผ้าที่ซื้อมาเพื่อให้ท่านแม่เย็บกางเกงให้แต่นางยังไม่ว่างวาดแบบให้ท่านแม่ จึงวาดแบบผ้ากันเปื้อนสำหรับพ่อครัวแม่ครัว กับพนักงานบริการ และผ้าโพกหัวเพื่อป้องกันไม่ให้เส้นผมร่วงลงในอาหาร เพื่อให้ท่านแม่ลองเย็บดู

ก่อนนอนหว่าหวาเอาแบบผ้ากันเปื้อนกับผ้าโพกหัวให้ท่านแม่ดู ท่านแม่เห็นแบบแล้วบอกว่าพรุ่งนี้จะลองเย็บดู

เช้าวันรุ่งขึ้นก็มีรถขนไม้กับกระเบื้องมาส่ง 2 คันรถ หว่าหวาจึงชวนน้องรองไปที่ไร่เพื่อเอาของลง เมื่อกลับถึงบ้านก็เห็นท่านป้าฝางมารอแล้ว หว่าหวาขอกินข้าวเช้าก่อนแล้วจึงบอกท่านแม่ว่าจะให้ท่านป้าฝางช่วยท่านแม่ทำอาหารกลางวัน และช่วยเย็บผ้ากันเปื้อนกับผ้าโพกหัว ท่านแม่จึงเชิญท่านป้าฝางเข้าไปดูแบบและลองตัดเย็บดู

"ท่านแม่เจ้าคะ ข้ากับน้องๆ จะไปที่ไร่เพื่อปลูกถั่วลิสงนะเจ้าคะ แต่ข้าจะไปซื้อวัตถุดิบมาไว้ให้ท่านแม่สำหรับทำกับข้าวก่อนเจ้าค่ะ วันนี้คนงานมากกว่าเมื่อวาน เราทำอาหารมากกว่าเมื่อวานอีกหนึ่งเท่านะเจ้าคะ"

"ลูกซื้อมาเผื่อทำอาหารเย็น และอาหารเช้าพรุ่งนี้ด้วยเลยนะกว่าหวา" ท่านแม่บอกหว่าหวา

หลังซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหารเสร็จแล้ว หว่าหวากับน้องๆ ก็ขึ้นเกวียนตรงไปยังไร่ คนงานต่างก็ทำงานของตน ท่านลุงเหยียนเริ่มตั้งเสาของโรงเรือนแล้ว หว่าหวาเดินไปหาและบอกว่า พรุ่งนี้ให้แบ่งคนไปช่วยปลูกเพิงสำหรับเก็บเกวียนและคอกม้าที่บ้านให้เธอก่อน หลังคาก็ใช้ฟางข้าวหรือที่คนในหมู่บ้านทำขาย

"ท่านลุงเหยียนลองคิดดูเจ้าค่ะว่าต้องใช้จำนวนเท่าใด" หว่าหวาหยิบเงินให้ 5 ตำลึงเงิน

"พรุ่งนี้ข้าจะไปซื้อของแต่เช้าและไปสร้างให้เอง คงใช้เวลาไม่นาน"

"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านลุงเหยียน"

หว่าหวาและน้องๆ จึงขนเมล็ดถั่วลิสง จอบ ถังตักน้ำ ไปตรงแถวรั้วด้านที่ติดลำธาร จากนั้นหว่าหวาใช้จอบขุดหลุมลึกประมาณ 10cm แล้วบอกให้น้องสามเอาถั่วลิสงใส่ลงไป 3 เม็ด แล้วใช้เท้ากลบได้เลย หว่าหวาก้าวท้าวไปด้านข้าง 1  ก้าว บอกน้องรองให้ขุดแบบเธอตรงจุดที่เธอทำเครื่องหมายไว้ แล้วให้น้องเล็กหยอดเมล็ดถั่วลิสง ทำแบบเดียวกับน้องสาม จากนั้นให้ก้าวไปข้างหน้า 1  ก้าวเพื่อขุดหลุมต่อไป

ผ่านไป 1 ชั่วยาม 4 คนพี่น้อง ช่วยกันลูกถั่วลิสงได้มากพอสมควร หว่าหวาเห็นว่าน่าจะพอแล้วจึงเดินไปนั่งพักใต้ต้นไม้ บอกกับน้องๆ ว่าอีก 5 วันเรามาดูกันอีกที มันคงงอกขึ้นมาแล้ว จากนั้นหยิบถังน้ำเดินไปตักน้ำที่ลำธารมารดถั่วลิสง น้องรองกับน้องสามก็เอาถังไปช่วย 

หว่าหวาแอบบ่นในใจ "ร้อนชะมัดเลย"

ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ขอให้ทุกคนมีความสุขกับนิยายเรื่องนี้ค่ะ