หลังจากชามก๋วยเตี๋ยววางตรงหน้าทุกคนแล้ว น้องเล็กถามว่า

"พี่ใหญ่ นี่เรียกว่าอะไร ข้าเคยกินแต่บะหมี่ที่ไม่ใช่หน้าตาแบบนี้"

"มันคือก๋วยเตี๋ยว แต่พี่หาเส้นสีขาวไม่ได้จึงใช้เส้นบะหมี่ทำ เหลืองๆ ที่โรยด้านบนเป็นกุ้งทอดที่พี่รองช่วยจับกุ้งจากลำธาร ถ้าใครชอบก็เอาในชามเติมได้อีก แล้วกากหมูนี่ก็ใส่ลงไปในชามกินไปพร้อมกัน ทุกคนลองดู" หว่าหวาพูดแล้วตักกากหมูใส่ในชาม ได้ยินเสียงกากหมูที่โดนน้ำร้อนแล้วมันฟินมากสำหรับหว่าหวา

"หว่าหวา มันอร่อยมากลูก น้ำซุปนี้รสชาติดี กุ้งทอดนี้กรอบอร่อย ส่วนกากหมูของลูกก็หอม กรอบ อร่อย"

"จริงๆ ด้วยพี่ใหญ่ มันอร่อยมาก" เสียงน้องเล็กพูดเสริม น้องรองกับน้องสามต่างก็ชมว่าอร่อยเช่นกัน น้องๆ กินกันหมดชามไม่เหลือแม้แต่น้ำ

"ในครัวยังมีอีกใครอยากเพิ่มเดี๋ยวพี่จะไปทำมาให้อีก"

"ข้าอยากกินอีก / ข้าขออีก" น้องๆ พูดพร้อมกับยกชามขึ้น หว่าหวาและท่านแม่จึงรับชามมาแล้วเดินไปในครัว มื้อนี้แต่ละคนกินอิ่มจนนั่งลูบท้อง กุ้งทอดบนโต๊ะก็หมดเกลี้ยง เพราะหว่าหวาใช้กุ้งไม่หมด ส่วนกากหมูมีจำนวนมากจึงไม่หมด

"ทุกคนคิดว่าถ้าเราจะเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวนี้ จะเป็นไปได้หรือไม่" หว่าหวาพูดขึ้นมา

"แม่ว่าน่าจะดีนะ"

"ข้าว่าน่าจะขายดี" น้องรองพูด

"งั้นเราต้องวางแผนให้ดี ปัญหาเรื่องเงินก็ไม่ต้องกังวล อย่างแรกเราต้องไปหาซื้อร้านในเมืองกันก่อน ถ้ามีเวลาเราเข้าเมืองไปดูร้านกัน" หว่าหวาบอกซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย จากนั้นก็แยกย้ายกันไปนอน

หว่าหวาเข้ามาในห้องก็ตรงไปหยิบกระเป๋าเป้ที่เอาผ้าห่มคลุมไว้ หยิบไดอารี่มาเขียน (ตัวหนังสือที่เขียนก็เป็นตัวอักษรของโลกนี้อัตโนมัติ) และหยิบซองเมล็ดพันธุ์ผักออกมา คิดว่าพรุ่งนี้ต้องเดินไปดูที่ของครอบครัวเสียหน่อยว่าจะปลูกอะไรดี แล้วจึงหยิบแปรงสีฟันออกไปแปรงฟัน คืนนั้นหว่าหวาหลับไปพร้อมกับแผนการต่างๆ มากมาย ส่วนท่านแม่หลับไปนานแล้ว

เช้าวันใหม่หว่าหวาตื่นมาตอนยามเหม่า ในโลกก่อนของสายรุ้งทุกเช้าจะต้องตื่นขึ้นมาเดินและวิ่งก่อนออกไปทำงาน ท่านแม่เห็นหว่าหวาตื่นแล้วจึงลุกขึ้นจะไปเตรียมอาหารเช้า

"ท่านแม่เดี๋ยวข้าล้างหน้าเสร็จจะไปเดินออกกำลังกายข้างนอกนะเจ้าคะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าจะทำแบบนี้ทุกวันถ้าเป็นไปได้" หว่าหวาบอกแม่แล้วจึงเดินออกจากห้อง น้องรองก็ออกมาพอดี หว่าหวาจึงชวนไปออกกำลังกายด้วยกัน โดยตั้งใจว่าจะเดินไปยังที่ดินของตัวเอง

อากาศยามเช้าช่างสดชื่นเสียจริง ปลายเดือน 10 อากาศเริ่มเย็นแล้ว มีหมอกบางๆ ให้เห็นไปทั่วบริเวณ หว่าหวาเลือกเดินเพราะชุดที่ใส่ไม่เหมาะที่จะวิ่ง คิดไว้ว่าต้องวาดแบบกางเกงให้ท่านแม่เย็บให้จะได้สะดวก ระหว่างทางที่เดินไปนั้น สองข้างทางเกือบทุกบ้านจะมีควันไฟจากการหุงหาอาหารลอยออกมา เสียงไก่ขัน เสียงนกร้อง ฟังแล้วคิดถึงบ้านที่ต่างจังหวัดของสายรุ้งในโลกก่อน เสียงน้องรองถามขึ้นมาขัดจังหวะ

"พี่ใหญ่ จะสอนวิชาให้ข้าเมื่อไหร่ ข้าอยากเป็นเร็วๆ "

"เจ้าต้องฝึกร่างกายให้แข็งแรงก่อน ด้วยการวิ่ง หรือเดิน ทุกเช้าวันละครึ่งชั่วยามสัก 1 สัปดาห์ก่อนให้ร่างกายพร้อมสำหรับการฝึก น้องสามก็ต้องทำเช่นกันหากจะฝึก เช้านี้พี่จะไปดูที่ดินของเราว่าพอจะทำอะไรได้บ้าง"

ทั้งสองเดินคุยกันไปจนถึงบริเวณที่ดิน มีพวกวัชพืชขึ้นเต็มไปหมดแต่ต้นไม่สูงเท่าไหร่ เนื่องจากตอนท่านแม่พาลูกๆ มาอยู่บ้านท่านตาท่านยายเมื่อครึ่งปีที่แล้วตอนไปขอหนังสือรับรองจากผู้ใหญ่บ้าน ท่านได้แนะนำให้จ้างคนมาตัดหญ้าและกำจัดวัชพืชเสียเพราะเสียดายที่ดินหากทิ้งให้รกร้างเช่นนั้น หากพวกเราไม่ปลูกข้าวปลูกผักแล้วมีคนสนใจซื้อที่ดินนี้จะได้ขายง่าย

หว่าหวามองดูที่ดิน 20 หมู่ที่อยู่ติดเขามีลำธารขนาดประมาณ 3 เมตร โดยข้างลำธารมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่เรียงราย หว่าหวาใช้เท้าขุดดินดู เห็นดินเป็นดินที่ดีเหมาะแก่การปลูกผักและพืชไร่ (ในโลกก่อนสายรุ้งเคยช่วยแม่ทำสวนจึงพอรู้เรื่องดินบ้าง) มองไปยังที่ดินของคนอื่นล้วนปลูกผักและพืชไร่กันเต็มพื้นที่ ในหัวหว่าหวามีความคิดมากมาย แต่ต้องกลับไปวางแผนดีๆ ก่อน

สองพี่น้องกลับมาถึงบ้านตอนปลายยามเหม่า (05.00-06.59) ท่านแม่ทำข้าวต้มเป็นอาหารเช้า พร้อมกับข้าวอีก 3 อย่าง หว่าหวาเดินเข้าครัวเห็นท่านแม่อุ่นน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวไว้ จึงตักกระดูกหมูใส่ชามออกมาวางบนโต๊ะเพื่อแทะกินแบบเล้ง ทุกคนถามว่าเอากระดูกหมูมาทำอะไร หว่าหวาจึงกินให้ดูและให้ทุกคนลองกินดู กระดูกหมูในหม้อจึงถูกแทะกินจนหมดเหลือเพียงน้ำซุป ซึ่งหว่าหวาบอกว่ามื้อกลางวันจะทำก๋วยเตี๋ยวให้กินอีกมื้อนึง

หลังอาหารเช้า ท่านแม่ไปซักผ้าที่ลำธารหลังบ้าน น้องๆ ไปอ่านหนังสือกันโดยน้องรองจะสอนน้องเล็กเขียนหนังสือ หว่าเดินออกไปเดินดูหลังบ้านสำรวจพื้นที่รอบๆ หากจะขยายบ้านหรือปลูกบ้านใหม่ได้หรือไม่ ทุกคนจะได้มีห้องของตัวเอง จากนั้นหว่าหวาก็เดินเข้าไปในครัวนำกุ้งฝอยที่เหลือเมื่อวานมาทำกุ้งทอดให้หมด

เสร็จแล้วจึงเดินเข้าห้องไปหยิบกระเป๋าเป้มาแล้วเอาไดอารี่กับปากกาออกมาเพื่อเขียนแผนว่าต้องทำอะไรบ้าง โชคดีที่ในห้องมีโต๊ะและเก้าอี้ให้นั่งเขียนหนังสือได้ รอจนถึงยามซื่อ (09.00-10.59) ก็จะหยิบเงินออกมาอีก 50 ตำลึงเงิน สะสมไว้มากหน่อยเพราะถ้าจะเปิดร้านคงต้องใช้เงินไม่น้อย