Your Wishlist

Ninja of Chaos (เอลฟ์ฟอร์แคร์ (2))

Author: มหัทธนา

สวัสดีข้าชื่อ ซามูเอล และเจ้าคือ งานของข้า

จำนวนตอน :

เอลฟ์ฟอร์แคร์ (2)

  • 17/04/2564

แต่เจ้าหน้าที่กลับมีสีหน้าเรียบเฉย

        “โอย! ข้าฟังเรื่องแบบนี้มาบ่อยแล้ว เอางี้สิ ! ลองไปถาม ๆ พวกที่นั่งอยู่ที่นี่ว่ามีใครจะไปมั้ย” เจ้าหน้าที่บอกปัดไป

เด็กชาย เด็กหญิงพยายามไปขอความช่วยเหลือแต่ถูกปฎิเสธอย่างไม่ใยดี แน่ล่ะในยุคสมัยแบบนี้ใครจะมาอยากทำงานฟรี ๆ ล่ะ

        เด็กหญิงเดินไปหาชายคนหนึ่ง เขาเป็นชายร่างอ้วน หัวล้านสวมเสื้อผ้าราคาแพงเขาน่าจะเป็นเชื้อสายกรีกซึ่งอาณาจักรเดียวที่เด็กหญิงรู้จักคือ อาณาจักอาเธน่า ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องนักรบที่มีเกียรติ จึงรีบไปขอความช่วยเหลือ แต่เธอพลาดแล้ว ชายคนนี้เป็นพ่อค้าทาสจากอาณาจักรเนปจูน อาณาจักรเนปจูนขึ้นเรื่องการค้าแทบทุกอย่างแม้แต่ทาส ซึ่งชายคนนี้มีนาม โดโนแวน กำลังเซ็ง ๆ กับสินค้างวดนี้ซึ่งได้เด็กมาน้อยเกินไป

“ขอโทษนะคะ ท่านเป็นนักผจญภัยหรือเปล่า” เด็กหญิงพยายามพูดอย่างสุภาพที่สุด โดโนแวนหันมาเขาเห็นว่าเด็กสองคนนี้ตั้งแต่เข้ามาแล้ว กำลังจะวางแผนหลอกพวกเด็ก ๆ อยู่เลย ไม่คิดเลยว่าสินค้าดี ๆ จะเดินมาเขาเอง

     “ข้าไม่ใช่หรอก แม่หนู แต่ข้ามีพวกนักสู้ในสกัด เจ้าอยากให้ข้าทำอะไรให้เหรอ”

    “คือหมู่บ้านของเราโดนพวกโจรปล้นอยากได้คนไปช่วย ท่านช่วยเราได้มั้ย” เด็กหญิงพูด

     “โธ่ ๆ น่าสงสารจริง ๆ มา ๆ ไปกับข้าสิ เดี๋ยวข้าจัดการให้” โดโนแวนพูดด้วยรอยยิ้ม เด็กน้อยก็ช่างซื่อเหลือเกิน เธอรีบร้องเรียกเด็กชาย

    “พี่จาง มีคนยอมช่วยเราแล้ว” เด็กหญิงตะโกน เด็กชายวิ่งมาหาน้อง

     “จริงเหรอ ตาพวกเรารอดแล้ว” จางพูดด้วยความดีใจ

โดโนแวนพาตากับจางเดินมาหากลุ่มลูกน้องของเขา อีกสามคนซึ่งแต่คนละมีรูปร่างสูงใหญ่ และท่าทางไม่ค่อยน่าไว้วางใจ และที่ที่พามาค่อนข้างลับตาคน และเห็นมีเด็กนั่งตัวสั่นอยู่ใกล้ ๆ นั่นทำให้จางรู้เลยว่าโดนหลอกแล้ว เขารีบพาน้องสาวหนี โดโนแวนให้จับตัวเอาไว้ เด็กน้อยพยายามวิ่งหนี ตาล้มลงพอดี พวกของโดโนแวนใกล้เข้ามาจางพยายามสู้แต่ก็ถูกตบกระเด็น

       “จะหนีไปไหนหา อย่าทำให้ข้าเสียเวลานะโวย เด็ก ๆ แบบนี้ล่ะพวกอาณาบัดกรียะ ชอบนักล่ะ”       โดโนแวนจับหน้าของตา และยิ้มอยากหื่นกระหาย แล้วพูดว่า

        “ก็ใช้ได้นี่หว่า เดี๋วยต้องขอลองหน่อยแล้ว” ตากลัวจนตัวสั่น ส่วนจางนั้นพยายามจะดิ้นจากพวกนักเลงแต่สู้แรงไม่ได้

           “ปล่อยเด็กไปซะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา เจ้าของเสียงเป็นผู้หญิงร่างสูงใหญ่เกือบเท่าลูกน้องของโดโนแวน กำยำล่ำสันร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้าม ผิวสีแทน ผมยาวสีแดงมัดเป็นหางม้าไว้ มีดวงตาสีดำเป็นประกาย  จมูกสันเป็นคม ปากที่ค่อนข้างบางเป็นรูปกระจับ  สะพายขวานเล่มหนึ่งซึ่งมันดูแล้วหนักมาก ถึงเธอจะเป็นหญิงแต่ด้วยรูปร่างแบบนี้จะใช้ขวานนี่ก็ไม่แปลกหรอก   

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป