ตอนที่ 42: เงียบหน่อยได้ไหม

วันถัดมา หลิงจื่อตื่นตั้งแต่เช้า นาฬิกาชีวิตของเธอปลุกตัวเองตอนหกโมงเช้า หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ก็มีคนมารับเธอ

เธอไม่คาดคิดเลยว่า คนที่มาจะเป็นผู้ช่วยพิเศษของหลิงเจิ้นเซิง ผู้ช่วยของผู้ว่าฯ แค่ได้ยินก็ดูยิ่งใหญ่แล้ว

“กินอะไรหน่อยนะ อย่าตื่นเต้นในห้องสอบ ค่อย ๆ ทำ เชื่อมั่นในตัวเองไว้ การสอบไม่ได้เป็นทุกอย่างของชีวิต ถึงทำไม่ดีก็อย่าท้อ แต่ฉันเชื่อว่าเธอต้องทำได้ดีแน่นอน เพราะว่า…”

“นี่คุณได้เป็นผู้ช่วยพิเศษมาได้ยังไง” หลิงจื่อพูดขัดขึ้น สีหน้าเต็มไปด้วยความรำคาญ “เงียบหน่อยได้ไหม”

“เด็กคนนี้นี่ พี่ไป๋เป็นห่วงเธอนะ” เขาพูดด้วยสีหน้าอ่อนใจ ก่อนจะหยิบของในกระเป๋าออกมา “นี่คือของที่ต้องใช้สอบ บัตรเข้าสอบแล้วก็อย่างอื่นอยู่ในนี้ ฉันเช็คให้แล้ว ห้องสอบเธอคือห้อง 3 ที่โรงเรียนเดิมเลย ฉันจะมารับหลังสอบเสร็จ รออยู่ที่หน้าประตูนะ”

“ถึงแล้ว” เขามองเห็นโรงเรียนก็รีบจอดรถ ส่งของให้หลิงจื่อ “หลิงจื่อน้อย ตั้งใจสอบล่ะ”

หลิงจื่อรับของมาแล้วเดินเข้าโรงเรียนไปทันที

เธอมองตำแหน่งในบัตรเข้าสอบ แล้วไล่ตำแหน่งในความทรงจำ ก่อนจะเบะปากนิด ๆ

เรื่องบังเอิญที่สุดก็มาตกกับเธอ เธอสอบที่โรงเรียนเดิม แถมนั่งโต๊ะตัวเดิมในห้องตัวเองอีกต่างหาก

เมื่อเดินเข้ามาในห้องเรียนที่ทั้งคุ้นเคยและไม่คุ้นเคย ในนั้นก็เต็มไปด้วยคนแปลกหน้า ครูคุมสอบด้านนอกตรวจสัมภาระของทุกคนก่อนให้เข้าไป

หลิงจื่อนั่งลงที่โต๊ะตัวเอง ตอนนี้การสอบยังไม่เริ่ม เธอเลยลองค้นดูของใต้โต๊ะ

พบว่ามียางลบเล็ก ๆ ชิ้นหนึ่งเขียนชื่อไว้ว่า

[ฟู่จื่อหนาน]

ใต้โต๊ะยังมีอีกหลายจุดที่เขียนชื่อเดียวกันนี้ไว้ว่า [ฟู่จื่อหนาน]

หลิงจื่อพูดไม่ออก รักเขาขนาดไหนกันนะ

“นักเรียนทุกคน การสอบกำลังจะเริ่ม ขอแจ้งข้อปฏิบัติก่อนนะ หนึ่ง ห้ามโกง สอง ห้ามนำอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เข้าห้องสอบ สาม ห้ามพูดหรือออกจากที่นั่งระหว่างสอบ ห้ามเข้าห้องน้ำ สี่ สามารถส่งกระดาษได้หลังจากผ่านไป 60 นาที ตอนนี้ต่อหน้ากล้องวงจรปิดและนักเรียนทุกคน ครูจะเปิดซองข้อสอบเพื่อยืนยันว่าไม่มีการเปิดล่วงหน้า”

เธอถือซองข้อสอบขึ้นให้ทุกคนเห็น แล้วนำไปแสดงต่อหน้ากล้องอย่างชัดเจน

“เอาล่ะ ตอนนี้จะแจกข้อสอบแล้ว”

หลังจากนั้นครูก็แจกข้อสอบให้ครูอีกคน แล้วทยอยแจกให้นักเรียนแต่ละคน

หลิงจื่อนั่งอยู่ที่โต๊ะ มองสีหน้าจริงจังของเพื่อนรอบ ๆ ตัวด้วยความเบื่อหน่าย เธอคุยกับถังหยวนผ่านจิต

“ท่านจื่อ การสอบนี่เข้มงวดจังเลย ไม่เหมือนโรงเรียนประถมเมียวเจี่ยงของเราเลย ที่นั่นสอบกันเหมือนเล่นกันมากกว่า”

“อืม” หลิงจื่อนึกถึงการสอบที่เมียวเจี่ยง แล้วก็แอบยิ้มออกมา

“ท่านจื่อ วิชาแรกเป็นวิชาภาษาจีน ท่านทำได้แน่นะขอรับ” มันพูดพร้อมกลิ้งไปกลิ้งมาในต่างหู

“ผู้ชายพูดว่า ‘ทำไม่ได้’ ได้ที่ไหนกัน” หลิงจื่อรับกระดาษข้อสอบจากครูแล้วแย้มยิ้มเบา ๆ

ครูคุมสอบเป็นผู้หญิง พอเห็นรอยยิ้มของหลิงจื่อก็ชะงักไปเล็กน้อย แล้วมองเขาด้วยความประหลาดใจ นักเรียนคนนี้หล่อจัง

หลิงจื่อมองข้อสอบ แล้วหยิบดินสอขึ้นมาหมุนเล่น

“นักเรียนทุกคน อย่าลืมกรอกรหัสประจำตัว ตัวหนังสือต้องชัดเจนนะคะ...”

หลิงจื่อเขียนเสร็จอย่างรวดเร็ว พอเธอมองเวลา ก็พบว่าผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมง ยังเหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมง เธอก็เลยนั่งเล่นกับถังหยวนแก้เบื่อ